ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 34 – 35

Week 36 is aangebroken: vandaag begint zelfs mijn zwangerschapsverlof! Het leek me tijd om jullie bij te praten over week 34 en week 35 van mijn tweede zwangerschap. In ogenschouw nemende dat Morris met precies 39 weken geboren werd – ik weet het, dat wil niets zeggen over deze tweede keer, maar in ons geval toch ook weer ‘n beetje wel – begint het einde toch wel echt in zicht te komen. Week 34 en week 35 waren twee compleet verschillende weken. Week 34 brachten we nog grotendeels door op Mallorca, terwijl er in week 35 gewoon weer gewerkt moest worden! De op één na laatste week, dat dan weer wel, maar het was toch even andere koek dan die dagen op een bedje in de zon met een goed boek! Benieuwd naar onze laatste groeiecho’s en hoeveel kilo ik ondertussen extra bij me draag? Ik klets jullie weer bij!

WEEK 34

Deze week zijn we nog steeds op vakantie en brengen we dus, grotendeels, door op Mallorca. Chillen met die billen tot en met. Ik ga eigenlijk gewoon door waar ik gebleven ben hier, met vooral heel veel niets doen. Lezen, ontspannen, volle bak genieten van Morris en van zijn ontwikkeling die als een trein gaat en van het kleine manneke in mijn buik die hier zijn hele acrobatische trukendoos ineens open lijkt te trekken. Dat we hier ook zo veel tijd met z’n drieën door kunnen brengen vind ik echt heel fijn. Alsof we nu pas echt gaan beseffen dat we over een paar weken gewoon echt een tweede zoon hebben. We hebben fijne gesprekken en fantaseren erop los over onze twee kleine mannen. Wat tijd al niet allemaal kan doen!

Lichamelijk merk ik – uiteraard – dat we weer een week dichterbij het einde van deze zwangerschap zijn. Ik heb mijn voedingskussen niet mee genomen op vakantie, en ik mis dat ding echt als een malle. Serieus, ik neem me voor om nooit meer ergens naartoe te gaan zonder, want wat is het ruk slapen als je gewend bent aan dat kussen en het er ineens niet is! Er is geen enkel bed zo fijn als ons bed thuis, en dat merk ik aan mijn rug. Ik kan lastiger opstaan en voel me bij vlagen echt Moeder Gans in optima forma als ik me verplaats. De grootte van mijn buik valt nog altijd hartstikke mee, maar man man man als ik me beweeg na een poosje in dezelfde houding weet je echt niet wat je ziet. Typisch gevalletje ‘hoort erbij’ dit denk ik dan maar.

Ik voel me nog steeds hartstikke goed, en nu de baby is begonnen met indalen kan ik ook weer beter bukken en mijn veters strikken – scheren daarentegen is onbegonnen werk! – en dat is heel erg prettig, maar het lijkt wel alsof ik gewoon vol zit en ik min of meer op knappen sta. Bij Morris was dat rond dezelfde termijn net zo, daarna groeide mijn buik ook niet echt heel erg meer, en dat lijkt nu hetzelfde te zijn. Overal waar je voelt zit kind, en omdat ik wel een lange baarmoeder heb, maar ook een heel smalle, kan de baby gewoon niet zo heel veel kanten meer op. Benieuwd hoe zich dat ontwikkelt de komende weken.

WEEK 35

In week 35 zijn we weer thuis van vakantie en gaan we zelfs weer aan het werk. Terug naar het normale leven! Ik heb twee weken ontzettend genoten, maar vind dit ook niet erg. Ik ben een gewoontedier en doe het altijd goed op een vast ritme. Geeft me houvast, en dat vind ik prettig. In die zin vind ik het dus wel heel lekker dat de dagen weer ‘gewoon’ gevuld zijn! Omdat het bouwvak is en de handel dus een beetje op z’n gat ligt is Koen ‘s ochtends iets later weg en ‘s avonds wat eerder thuis. Als Morris niet te lang slaapt ontbijten we met z’n drieën en dat is juist nu heel fijn.

We hebben deze week ook weer een check bij de verloskundige, inclusief groeiecho! We zijn allemaal heel erg benieuwd wat de rust voor de groei van de baby heeft gedaan, en dat blijkt heel goed te hebben uitgepakt! Mijn verloskundige – echt waar, de allerliefste EVER – vond het bij voorbaat al een heel goed plan dat we op vakantie zouden gaan, omdat ze me ondertussen behoorlijk kent en weet dat thuis rust nemen voor mij gewoon écht heel lastig is, en op de groeiecho zien we inderdaad dat broertje het er goed van genomen heeft en lekker is gegroeid. Dat had ze dus perfect aangevoeld. Top! Zoals het er nu uit ziet krijgen we opnieuw een gemiddeld kind, maar dat zal natuurlijk ook afhangen van het moment waarop hij geboren wordt. We gaan het zien!

Verder komen we weer helemaal door de keuring. Mijn suiker is nog altijd laag – mooi dus – en mijn ijzer ook, maar wel net iets hoger dan de vorige keer en dat is goed! Toen zat ik op het randje van al dan niet thuis mogen bevallen, en dat moeten we niet hebben. Super dus dat die net even wat omhoog is. Mijn gewicht gaat ondertussen ook prima. Bij Morris tikte ik met 30 weken de +10 kilo aan, en daar kwam in de weken erna niets meer bij. Nu zit ik met iets meer dan 35 weken op +10 kilo. Omdat mijn startgewicht deze keer een stuk lager was – hoi borstvoeding! – dan voor de zwangerschap van Morris weeg ik nu minder dan ik toen deed, maar qua gewichtstoename lijkt het tot op heden identiek te zijn!

En zo zijn we dus alweer in week 36 beland. Sterker nog; op het moment dat jullie dit lezen tikken we de 36 weken alweer bijna aan. De weken vliegen voorbij, en vandaag begint mijn verlof. Precies een jaar geleden ging ik voor het eerst weer naar kantoor met onze kleine man, en nu mag ik vier maanden van mijn mannen gaan genieten. Daarover later meer. Ik ben zo benieuwd hoeveel van deze updates er nog gaan verschijnen! Oh en voor de liefhebbers onder ons: morgen komt er weer een extra plog online!

Voor nu bedank ik jullie weer voor het lezen!