ALS PAKJESAVOND NIET VANZELFSPREKEND IS

*Dit artikel betreft een samenwerking

De jongens zijn op het moment nog in de fase dat ze het eigenlijk vooral spannend vinden en nog niet precies snappen hoe of wat – op de liedjes na dan, want die zijn favoriet – maar ze weten wel kraakhelder te verkondigen wat ze allemaal voor Sinterklaas willen, want concreet neerkomt op een halve inboedel van de eerste beste speelgoedwinkel. Snap ik wel, want de keuze is reuze en het aanbod zo gigantisch dat ik me er alles bij voor kan stellen dat het voor een kind niet te doen is om te kiezen. Maar daar hebben ze ons voor. Omdat we vinden dat ze al zo veel cadeaus krijgen, met Sinterklaas bij de opa’s en oma’s, en dan ook nog thuis, dat we er vorig jaar voor kozen om ze maar een paar cadeautjes te geven. Zij hebben nu nog geen besef van veel of weinig, en we vinden die overdaad niet nodig. Maar: wij zijn in de positie dat we daarvoor kunnen kiezen. Dat we de keuze hebben tussen veel of weinig cadeautjes geven. Dat we daar überhaupt over na kunnen denken. En dat is een ongekende luxe.

Er zijn namelijk ook heel veel ouders in Nederland voor wie die hele afweging er niet is. Die niet in de positie zijn daar ook maar over na te denken. Die niet één cadeautje kunnen kopen voor hun kinderen, omdat daar simpelweg het geld niet voor is. Die rond moeten komen van een dermate klein budget per week dat voldoende eten voor het hele gezin al een uitdaging is; laat staat cadeautjes voor iedereen. Heel veel kinderen dus voor wie die magie van pakjesavond allesbehalve een vanzelfsprekendheid is. Voor wie de grote speelgoedboeken die door de post in de brievenbus gestopt worden meer een pijnlijke confrontatie met dat wat niet is is, dan iets anders.

Koen en ik geven al vanaf dat we nét samenwoonden aan goede doelen. Destijds hadden we zelf ook niet per se heel veel over, want twee studenten in een voor ons op dat moment groot appartement, maar we waren ons wel toen al bewust van dat er heel veel mensen zijn die het op allerlei vlakken minder hebben dan wij. De flat zijn we inmiddels ontgroeid en met allebei een goede baan is het financiële plaatje veranderd, waarmee ook die bewustwording alleen maar groter is geworden. Ik kies ieder jaar een aantal goede doelen die ik wil steunen, en als ik ergens ondertussen een mooi doel tegenkom of iets wat me aan het hart gaat, doe ik een eenmalige bijdrage. Het voelt op een of andere manier bijna als een verplichting om iets terug te doen. Dat doen we privé, en zakelijk, en ook op Instagram probeer ik voor samenwerkingen te kiezen waarbij ik ook anderen blij mag maken en ik er niet alleen zelf beter van word. Vlak voor de zomervakantie werkte ik voor de eerste keer samen met Nationaal Fonds Kinderhulp. Deze organisatie zet zich al sinds 1959 in voor kinderen en jongeren in de leeftijd van 0 tot 21 jaar die in armoede opgroeien. Zij bieden financiële ondersteuning op het gebied van ontwikkeling (denk aan opleiding, leesboeken, zwemles, muziek), ontspanning (dagjes uit, Sinterklaas), basale zaken als een fiets, kleding of kamerinrichting, en bijzondere zaken als medicijnen en therapie. Via Instagram vroeg ik destijds aandacht voor de actie van Zomerpretpakketten, voor kinderen die niet op vakantie kunnen en waar thuis ook geen geld is voor leuke uitjes, maar die door Nationaal Fonds Kinderhulp toch verwend worden zodat ook zij na de vakantie met leuke verhalen terug in de klas komen. Zij konden uiteindelijk zo’n 5000 kinderen blij maken met een pakket.

Nu het bijna Sinterklaas is zet ik me opnieuw in voor dit mooie doel, maar dan voor Actie Pepernoot. Waar onze kinderen precies op weten te sommen wat ze willen voor Sinterklaas – iets van Paw Patrol (Morris is groot fan), politiedingen van Playmobil, een brandweerauto, voorleesboeken – is het voor 1 op de 12 kinderen in Nederland allesbehalve vanzelfsprekend dat ze een lijstje mogen maken waar het één en ander van wordt afgevinkt. Ik vind dat op z’n zachtst gezegd pijnlijk. Het idee dat er op vijf december ook kindjes zijn wiens schoentje ongevuld blijft terwijl die van ons naar hartelust cadeautjes open mogen maken vind ik slecht te verkroppen. De verschillen zijn zo groot. Nationaal Fonds Kinderhulp vindt dat ieder kind de magie van pakjesavond verdient, en dat ben ik meer dan met ze eens.

Actie Pepernoot probeert dat met behulp van de deelnemers van de Vriendenloterij, sponsoren en donateurs te realiseren. Maar om zo veel mogelijk kinderen blij te maken zijn er daar héél veel van nodig. Met Sinterklaas komen er zoveel tientallen duizenden verzoeken binnen dat een beetje extra hulp geen overbodige luxe is. En dus doe ik een beroep op mezelf, en op jullie. In de praktijk werkt het zo dat Nationaal Fonds Kinderhulp van alle donaties de ouders van de kinderen waar het om gaat een cadeaubon van €20 overhandigt, waarvan zij zelf een cadeau kunnen uitzoeken voor hun kind. Op die manier kunnen ze iets kiezen wat hun kind ook echt graag wil hebben. Het doel is om dit jaar 80.000 kinderen blij te maken. 

Ik ben zelf opgegroeid in een omgeving waar altijd overal genoeg van was. Wilde dat zeggen dat we zomaar ieder cadeau kregen wat we op ons lijstje hadden voor 5 december? Zeker niet. We hebben geloof ik drie jaar op rij om een WII gevraagd voor we ‘m ook daadwerkelijk kregen; pap en mam vonden het niet nodig om altijd maar zulke grote cadeaus te geven, ongeacht of het al dan niet kon, en dat herken ik nu heel erg. Onze jongens groeien op in relatieve weelde. Mogen straks cadeautjes uitpakken. Krijgen hopelijk net zulke fantastische herinneringen aan Sinterklaasavond als ik heb. En dat heeft heus niet te maken met de hoeveelheid cadeaus, of de waarde daarvan, maar het iets uit te pakken hebben, met z’n allen op de grond tussen het inpakpapier, met een bak pepernoten op schoot, het stiekem spieken om te zien welk pakje voor wie was. Ik kijk daar met een heel warm gevoel op terug, hoop die traditie ook aan onze kinderen mee te geven, en eigenlijk aan ieder kind in Nederland.

Ik ben me er heel erg van bewust dat ook dat absoluut geen vanzelfsprekendheid is, maar mocht je in de positie zijn dat je iets kunt en wilt missen, al is het maar een paar euro, is het mogelijk te doneren via deze (klik!) link. Je kunt kiezen voor een eenmalige bijdrage, of voor een maandelijkse bijdrage mocht je Nationaal Fonds Kinderhulp wat langer willen steunen. Nationaal Fonds Kinderhulp is een CBF Erkend Goed Doel, dus je hoeft je geen zorgen te maken over wat er met jouw bijdrage gebeurt: het komt echt heel goed terecht. Met €20 bezorgen we ergens in Nederland een kind een magische Pakjesavond. Laten we er samen voor proberen te zorgen dat we dat mooie streven van 80.000 kindjes halen.

Dankjewel voor het lezen.