‘BEING A YOUNG MOM’

Posted 16 april 2017

Het internet is een geweldige plek om nieuwe mensen te leren kennen. Vooral ook mensen die op welke manier dan ook in hetzelfde schuitje zitten als jij. Zo ging dat ook met Natalie. Mede jonge mama, en blogger op Natalievijfhuizen.nl! Op haar site heeft zij een rubriek – ‘being a young mom’ – waar in ze jonge mama’s eens in een positief daglicht stelt. Negatieve verhalen zijn er genoeg, maar het kan ook gewoon een feestje zijn. Omdat wij het jonge moederschap met elkaar gemeen hebben, stelde Natalie stelde mij een aantal vragen. Het exacte antwoord daarop kun je – met foto’s! – vinden op haar site, via DIT linkje. Sowieso gewoon even gaan kijken natuurlijk, want haar site is echt heel leuk! Ik wilde het artikel ook heel graag hier delen, omdat ik er de laatste tijd niet heel veel aandacht meer aan heb besteed, maar het wel nog steeds een actueel onderwerp in ons leven is. Ik ben nog altijd een jonge moeder, en heb zometeen op mijn 24e twee zoons. Aan de vooroordelen heb ik voor mijn gevoel al véél te veel woorden vuilgemaakt; ik ben er zelf vooral supertrots op dat ik heb wat ik heb, en dat we kunnen leven zoals we leven, mét zometeen in september twee kinderen. Ik snap dat er een stuk minder rooskleurige verhalen zijn over het jong krijgen van kinderen, maar ik zou met niemand op de hele wereld willen ruilen. Ik vind het een leuk stukje geworden, dus lees vooral even verder als je dat nog niet gedaan hebt:).

‘Ik ben zwanger geraakt van ons eerste kindje op mijn 22e! Mijn man was op dat moment 25, en we waren net een paar maanden getrouwd. Morris werd in datzelfde ‘levensjaar’ geboren. Inmiddels ben ik 23 en zwanger van ons tweede kindje; opnieuw een zoon! We verwachten hem vlak na mijn 24e verjaardag.

Vlak na onze bruiloft op 01.05.2015 waren we samen in Parijs, toen we daar op een terras in de zon zaten en Koen voorstelde te stoppen met de pil. We hadden het er samen al heel vaak over gehad, maar steeds gezegd dat we zouden wachten tot na ons huwelijk. Niet omdat we gelovig zijn hoor, maar gewoon omdat dat goed voelde. Daar, op dat terras in de zon, besloten we dat er niets was wat ons nog weerhield, en hakten we de knoop door er gewoon voor te gaan. Het duurde uiteindelijk vier maanden voor de zwangerschapstest positief werd – precies op het moment dat we het eigenlijk niet verwachtten – en we waren allebei vooral zó bizar blij. Ik was als kind zo’n typische poppenmoeder, en heb altijd geroepen dat ik gemaakt ben om moeder te worden. Juist daarom had ik ook altijd de angst dat het niet voor ons zou zijn weggelegd; ik wilde zó graag. Toen ik 17 was ging mijn eerste verkering na een paar jaar uit, en op dat moment dacht ik dat het ‘m niet meer ging worden met dat jong mama zijn. Tot ik op mijn 18e verkering kreeg met Koen, we kenden elkaar toen al een paar jaar, toen hij ook een heel sterke kinderwens bleek te hebben.

Ik ben een van die irritante moeders die het getroffen hebben met een gemakkelijke zwangerschap en idem bevalling. Wel had ik bij Morris, en nu weer, last van een lage bloeddruk waardoor ik regelmatig flauwval, maar daar zijn we inmiddels aan gewend, dus ook dat vind ik geen reden tot klagen. Ik ben thuis in ons eigen bed van Morris bevallen, in iets minder dan zes uur, en dat was de mooiste ervaring van ons leven. Ik kan alleen maar hopen dat het de tweede keer weer zo goed zal gaan.

Vertel, hoe vond je de eerste maanden als moeder?

Ik vond de eerste maanden als mama heel bijzonder. Morris was een erg tevreden en gemakkelijke baby, waardoor we die eerste maanden vooral heel veel leuke dingen hebben gedaan samen. Vlak voor het einde van mijn verlof zijn we voor het eerst met hem op vliegvakantie geweest, hij was toen 11 weken oud. Ik ben bijna vier maanden fulltime thuis geweest na zijn geboorte, en daarna 20 uur gaan werken. Ik kon hem meenemen naar mijn werk, hem gewoon zelf borstvoeding geven en heb hem dus niet weg hoeven brengen. Dat heb ik persoonlijk als heel prettig ervaren.

Toen Morris er eenmaal was hebben we meteen tegen elkaar gezegd dat we niet opnieuw met anticonceptie zouden beginnen. We hebben de wens voor een groot gezin, dus we wilden het deze keer op z’n beloop laten en de natuur zijn werk laten doen. Ook nu waren we weer dolgelukkig met de positieve test. En een béétje onder de indruk ook wel, want zometeen hebben we gewoon TWEE kinderen, en dat is toch echt weer even een ander verhaal dan eentje!

Over het algemeen vind ik jong moeder zijn geweldig. Ik had het echt voor geen goud willen missen, en zou het precies zo doen als ik het over moest doen. Ik geniet heel erg van Morris en ben superblij dat ik zoveel tijd met hem door kan brengen. Ik moet daar wel bij zeggen dat ik niet per se geloof dat dat heel erg leeftijd gerelateerd is. De één is op zijn 20e gevoelsmatig klaar voor het ouderschap, de ander pas op z’n 35e, en ik denk dat het allemaal prima is. Ik vind dat nummertje niet zo relevant en denk dat het vooral een persoonlijkheids- en karakterdingetje is! Én dan is het ook nog hartstikke afhankelijk van je situatie. Minder leuk aan het jong moeder zijn vond ik tijdens de zwangerschap van Morris dat ik geen vriendinnen in hetzelfde schuitje had met wie ik mijn gevoel en ervaringen kon delen. Inmiddels heb ik door mijn site juist heel veel contact met andere jonge mama’s, en dat vind ik echt leuk!

Ik ben nog steeds getrouwd met Koen! En hartstikke verliefd ook. Op een of andere manier vind ik hem nóg leuker nu hij naast mijn man ook de vader van onze kinderen is. Dat heeft ons huwelijk wel een soort extra dimensie gegeven of zoiets. Oké dit klinkt heel beladen hè? Moraal van het verhaal is dat hij een geweldige papa is voor Morris en dat ik nog iedere dag heel blij met hem ben:).

Heb je last gehad van vooroordelen van anderen?

Niet normaal hoeveel ik er daarvan naar m’n hoofd heb gekregen toen ik zwanger was van Morris. Het bizarre was wel dat dat niet kwam van mensen in ons omgeving, maar gewoon van random onbekenden. Stond ik in de stad, vroeg een wildvreemde zich hardop af ”hoe een meisje als ik in hemelsnaam dacht een kind fatsoenlijk weg te kunnen zetten in de maatschappij”. Ehhh, pardon? Echt, hoe mensen het bedacht krijgen.. En de welbekende ‘is het een foutje?’ hebben we ook heel vaak gehoord. In het begin werd ik daar verdrietig van. Vooral van de foutje-vraag. Die vond ik zo naar! Inmiddels vind ik dat dat meer zegt over de personen in kwestie dan over mij. Van zulk soort bekrompen en simpel gedrag word ik echt niet meer verdrietig.

Heb je nog een leuke tip voor andere mama’s?

Blijf vooral trouw aan jezelf en vertrouw op je gevoel! Echt, luister vooral naar wat je hart je ingeeft. Dan kun je het nóóit verkeerd doen<3!

Als ik zou mogen dromen dan wens ik over 5 jaar..

Nog steeds gelukkig getrouwd te zijn met Koen. Papa en mama te zijn van twee gezonde zoons, en misschien ook al wel van een derde kindje als ons dat gegeven is. Mijn gezin is het allerbelangrijkste!

Tot slot..

‘Let your smile change the world, but don’t let the world change your smile’.

Liefs, Michelle

‘

En dat was ‘m! Wens ik jullie voor nu een hele fijne 1e Paasdag, en dan zie ik jullie heel graag morgen weer voor de weekendplog. Bedankt voor het lezen!

Blogger, Jonge mama, Mamablog, Moederschap, Natalie Vijfhuizen

Michelle