‘BEN JE NOU AL ZWANGER?’

 In Moederschap

Afgelopen voorjaar deelde ik met jullie dat onze derde zwangerschap eindigde in een miskraam. Inmiddels komt de uitgerekende datum steeds dichterbij en was ik misschien zelfs al bevallen als baby drie dezelfde timing had aangehouden als zijn of haar broers. We zijn zeven maanden verder, en ik krijg heel regelmatig vragen over of ik misschien stiekem alweer zwanger ben, of opmerkingen als iemand ergens een buikje denkt te spotten, dus het leek me een goed moment voor een update. Hoe gaat het nu met ons? En wat bedoelde ik eigenlijk steeds met die lange nasleep waar ik het in de zomer een paar keer over had? Ik praat je bij.

Na mijn post op Instagram en artikel hier op de blog waarin ik jullie vertelde dat onze derde zwangerschap anders was geëindigd dan we hoopten kreeg ik heel veel hartverwarmende lieve reacties. Van vrouwen die het zelf nooit hebben meegemaakt maar wel aan me dachten, en van vrouwen die hetzelfde, of bij benadering hetzelfde, hadden meegemaakt en me een hart onder de riem staken. Ik kreeg een aantal reacties van mensen die zeiden dat ik niet bij de pakken neer moest gaan zitten en ‘gewoon’ opnieuw moest proberen, een reactie van iemand die vond dat ik het verdiend had – ‘het kan je tenslotte niet allemaal voor de wind gaan toch?’ en een paar reacties van mensen die vonden dat het ondankbaar is überhaupt nog een kind te willen als je er twee hebt. Ik kan niet voor een ander spreken, alleen maar voor mezelf, maar dat anderen een waardeoordeel velden over het feit dat ik een miskraam had gehad viel me behoorlijk rauw op mijn dak. Als er met je meegeleefd wordt is dat heel heel erg fijn, maar die paar kwetsende reacties blijven hangen, zo is het nou eenmaal. Ik kan het prima hebben als iemand me niet om aan te gluren vind, maar heb allesbehalve een dikke huid als het over een persoonlijk iets als een miskraam gaat. Het maakte me er op dat moment vooral extra bewust van wat ik wel en niet wilde delen. Om die reden bleef ik in de maanden daarna ook redelijk vaag over het onderwerp..

Het bleef helaas niet bij één miskraam. Na die eerste miskraam ging het weer fout, op min of meer dezelfde manier. Iedereen die me goedbedoeld liet weten dat je na een miskraam een grotere kans hebt om weer zwanger te raken had in ons geval gelijk, want opnieuw werd ik gemakkelijk zwanger, maar ook nu bleef ik het niet. En toen was ik er wel even klaar mee. Mijn eerste miskraam duurde een week. Het kwam vanzelf op gang, en na een paar dagen was het voorbij. Ik vond het heel erg en heb er heel veel verdriet van gehad, maar kon ook relativeren en voor mijn gevoel vrij snel weer door. De tweede keer kwam het ook vanzelf op gang, maar was het niet binnen één week klaar. In plaats daarvan duurde het al met al ruim zeven weken. En dat hakte erin. Ik koos er in zekere zin zelf voor – curretage had ook gemogen en gekund – maar omdat onderzoek in het ziekenhuis keer op keer uitwees dat het zwangerschapshormoon in mijn bloed, zij het heel langzaam, wel daalde en het weefsel in mijn baarmoeder ook slonk, en mijn gynaecoloog er vertrouwen in had dat het uiteindelijk wel echt ‘vanzelf’ goed zou komen, besloot ik af te wachten en de natuur zijn werk verder te laten doen. Daar ben ik nog steeds blij om hoor, maar zeven weken is oprecht lang. Jullie weten ondertussen hoe ik mentaal in elkaar zit en dat was deze keer niet anders, maar desalniettemin is dat gewoon echt best wel heel vervelend. Ook vanuit praktisch oogpunt overigens, want hartje zomer, bloedheet, op vakantie; je kunt je er vast iets bij voorstellen. Niet ideaal. En daarbij vond ik dat in mijn hoofd ook anders. Alsof het zelf ook niet los wilde laten ofzo, al kan ik dat niet helemaal goed uitleggen. Die tweede keer voelde ik niet de behoefte mezelf weer min of meer voor de leeuwen te gooien en hielden we het in eerste instantie helemaal voor onszelf en voor onze gezinnen en beste vrienden. Ik zat niet te wachten op nare reacties, en eigenlijk net zo min op goedbedoelde adviezen. Ik wilde gewoon even niks. En zo geschiedde.

Inmiddels zijn we een hele poos verder. Volgende week is de eerste uitgerekende datum die zonder baby en met lege buik voorbij gaat. Hoewel ik daar oké mee ben vind ik dat toch ergens een dingetje. Ik heb zelf een poos gehoopt dat ik in ieder geval weer zwanger zou zijn op het moment dat ik eigenlijk uitgerekend zou zijn. Ik kan niet zo goed uitleggen waarom, maar ik weet dat mama altijd zegt; ‘als ik de miskraam niet had gehad was jij er niet geweest en daar zou ik niet aan moeten denken’, en ik hoopte een beetje op zo’n zelfde scenario. Maar dat is dus niet het geval. In plaats daarvan hebben we ervoor gekozen dit lijf eens even een beetje rust te geven. Gewoon even een pas op de plaats. Settelen in ons nieuwe huis, genieten van de jongens die centimeters lijken te groeien terwijl je erbij staat en me even focussen op mijn werk, want ook daaraan geen gebrek. Dat is precies wat we de afgelopen maanden gedaan hebben. Het aantal vragen over of ik alweer zwanger ben neemt toe. Ergens snap ik dat en is dat mijn eigen schuld; ik heb onze kinderwens zelf nooit onder stoelen of banken gestoken. Maar een beetje pijnlijk is het wel. Ik snap dat de bedoeling echt niet slecht is, maar sommige vragen zijn in sommige situaties gewoon niet zo handig. Ik zou zelf ook willen dat ik een ander antwoord kon geven, maar het leven laat zich nou eenmaal niet altijd plannen en is al helemáál geen wensconcert.

Miskramen gaan niet in de koude kleren zitten. Dat is iets wat ik altijd al wist, maar waarvan ik nu ook uit eigen ervaring kan zeggen: leuk is anders. Maar echt. Of je nou heel rationeel bent, of juist heel emotioneel, en of je het proces an sich nou heel zwaar vindt of niet eens heel noemenswaardig: het is gewoon niet fijn. Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent stel je je ergens iets bij voor, en als dat dan net zo plotseling eindigt als het begonnen is valt dat altijd niet mee. Ik krijg nog steeds heel regelmatig berichtjes van vrouwen die me iets willen vragen over mijn miskraam omdat zij hetzelfde meemaken, of die iets willen delen, of hun verhaal kwijt willen, en dat vind ik alleen maar heel erg fijn. Er hangt op één of andere manier nog steeds een soort taboe rond een miskraam terwijl dat volgens mij allesbehalve nodig is. Ik weet inmiddels: je bent niet alleen.. Het is niet erg om intens verdrietig te zijn om wat je overkomen is. Het is niet erg om je onder je dekbed te verstoppen zolang je wilt als jij je daar prettig bij voelt. Het is ook niet erg om de draad van het dagelijkse leven op te pakken als jij je daar prettig bij voelt. Het is ook niet erg om op standje normaal door te denderen als jij je daar fijn bij voelt. Er is nog steeds geen handleiding die je vertelt hoe om te gaan met een miskraam, en mijn ruige voorspelling is dat die er ook niet gaat komen, want iedereen ervaart het op zijn eigen manier. En daar moet wat mij betreft alle ruimte voor zijn.

Wij staan komende week even stil bij wat had kunnen zijn, maar kijken ook vooruit en verheugen ons op het nieuwe jaar. Dat er in ons gezin heel veel ruimte is voor nog zo’n wonder staat buiten kijf. De tijd zal leren of het ons gegeven is.

Dankjewel voor het lezen.

 

 

 

 

 

 

 

Recommended Posts
Showing 69 comments
  • Samantha

    Sterkte deze tijd. En desalniettemin wens ik jullie een mooie decembermaand.

  • Renske

    Wauw wat kan je het allemaal mooi verwoorden en wat heftig dat jullie dit nog een keer hebben moeten meemaken. Ik hoop van harte dat het jullie in de toekomst gegund is en sterkte de komende week!

  • Marloes

    Veel liefs

  • Linda

    ❤️

  • Lin

    Wat een mooi en dapper stuk! Ik heb ook 2 miskramen achter elkaar gehad en het blijkt heel vaak voor te komen dat ze met 2 komen. Gelukkig daarna weer zwanger geworden en inmiddels een mooie dochter gekregen. Hopelijk wordt dit voor jullie ook het geval!

  • A

    Jeetje wat heftig zeg dat jullie stuur 2x achter elkaar hebben meegemaakt… Dat zal zeker een enorme impact hebben, zowel lichamelijk als geestelijk!
    Heel veel sterkte de komende tijd, hopelijk kunnen jullie de december maand, met jullie mooie gezin en familie, ook hier en daar genieten…
    Ik hoop voor jullie dat wanneer jullie er weer aan toe zijn, het jullie gegund is!!

  • Jessy

    Oh wat heftig. Ik wil jullie veel sterkte.. Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar lees dit met tranen in mijn ogen. Hoe mensen reageren…
    Ik gun jullie van harte dat jullie nog ooit zo’n leuk kind mogen verwelkomen als de andere twee. Ze zijn zo leuk❤️

  • Lotte

    Wat een tijd hebben jullie doorgemaakt .. Sterkte in de komende week! Ik hoop dat een derde kindje jullie in de toekomst gegund is! Vergeet ondertussen niet te genieten van de kleine dingen!

  • Kelly

    Een en al liefde en respect voor jou en je gezin. Laat mensen maar kletsen

  • Judith

    Wat ontzettend verdrietig dat jullie dit 2x mee hebben moeten maken. En zo jammer om te lezen dat mensen zo naar kunnen reageren. Wie weet wat 2019 jullie voor moois brengt ♡♡

  • Petra

    Wat vind ik het erg om te lezen dat je zulke nare reacties hebt gekregen. Toen jij je eerste miskraam deelde leefde ik zo ontzettend met je mee en heb ik vaak aan je moeten denken. Ik ben namelijk volgende week 6 dec uitgerekend en vond het ergens (ondanks dat ik helemaal niet persoonlijk ken) heel ongemakkelijk om dingen op social media te plaatsen over mijn zwangerschap. Omdat het besef des te hard binnen kwam dat het niet voor iedereen even makkelijk is om zulke fotos en berichten te lezen.
    Ik vind je ontzettend dapper dat je dit toch deelt en ik hoop zo dat 2019 jullie alleen maar mooie dingen gaat brengen !
    Xxx

    • Tessa

      Hier precies hetzelfde! Ook volgende week uitgerekend en het besef hoe dankbaar we hiervoor mogen zijn kwam echt binnen toen jij je miskraam deelde. Heel veel sterkte komende week, hoop met heel mijn hart dat het jullie nogmaals gegund is, lieve Michelle.

  • Cintha

    Kippenvel bij het lezen van je verhaal.. Dit gun je niemand! En dat er dan mensen zijn die zó hard oordelen, bah! Wat kan de wereld soms toch oneerlijk hard zijn..

    Veel sterkte én geluk voor jullie, jullie zijn een prachtig gezin! ❤️

  • Mathiske

    Ik heb de laatste dagen aan je gedacht ivm die datum. Bizar dat mensen zo reageren, bah. Hoe kun je zoiets zeggen. Anyhow, veel sterkte maar bovenal geluk voor jullie! ❤️

  • Margot

    Oef wat verdrietig! En ik blijf het heel bijzonder vinden dat mensen je steeds gaan vragen of je al zwanger bent. Als het zo is en je bent klaar om het te delen, dan horen we het vanzelf wel. En dan heb ik het nog niet over die nare opmerkingen. Daar schrik ik van! Anyway, sterkte met alles en dankjewel voor het delen van je verhaal!

  • Carolien Hak

    Wat heftig zeg! Ik vind het soms zo raar dat mensen gaan vragen of je al zwanger bent. Dat gaat hun toch niets aan. In ieder geval heel veel sterkte voor jullie! Hopelijk word 2019 een prachtig jaar voor jullie!

  • Carmen

    Prachtig stuk Michelle. Ik zal voor je duimen dat er een derde baby komt op het moment dat jullie dat graag willen. X

  • Marije

    Jij kan altijd super goed beschrijven hoe je je voelt. En het gewoon erg goed verwoorden. Dat is ook echt de kracht van jouwn blog!! Wil je veel sterkte wensen, want dit is zeker niet niks. En dan maakt het niks uit dat je “al” 2 kids hebt. Elk kind is er een en elk kind is gewenst. Ik kan er echt slecht tegen hoe mensen oordelen en lelijk doen achter hun computer. Laat mensen in hun waarde en laat vrouwen elkaar iets meer steunen!

  • Elke

    ♥️

  • Jana

    Wat verdrietig om te lezen, Michelle. Ik krijg er een krop van in m’n keel. Ik zal zelf nóóit of te nimmer aan iemand iets vragen over een kinderwens, of ze zwanger is, … omdat ik weet hoe pijnlijk het kan zijn. Maar dat niet iedereen daar bij stil staat, kan ik nog begrijpen. Maar die ronduit gemene reacties? Dat kan ik niet begrijpen. Echt heel jammer dat je dit mee moest maken. Veel sterkte, laat je omringen door iedereen die je lief is, en hopelijk kijk je toch ook een fijne en warme decembermaand tegemoet. Liefs <3

  • Judith

    Lieve Michelle, wat verdrietig dat het jullie nog een keer overkomen is.. Het is precies wat jij zegt, hoe je er zelf ook in staat, het is áltijd heftig en verdrietig. Ik vind het heel lief en knap dat je je verhaal met ons deelt, want ondanks dat het hele social mediagebeuren anders doet vermoeden, ben je ons helemaal niks verplicht. Dat er dan alsnog mensen zijn die menen zo’n hard oordeel te moeten geven over jouw situatie, blijf ik onbegrijpelijk vinden – zouden ze zichzelf nou echt beter of zelfverzekerder voelen als ze iemand anders hebben gekwetst?! Ik begrijp heel goed dat juist deze reacties blijven hangen, maar hopelijk vergeet je ook niet wat voor enorm lieve, krachtige vrouw en moeder je bent. Ik lees je echt al een hele tijd, en je bent altijd respectvol naar anderen en spreekt met zoveel liefde en waardering over de mensen om je heen – dat verdien je zelf ook. Een hele dikke knuffel voor jou, Koen, de jongens en jullie families!

  • Femke

    Ahh meid toch, je schrijft weer prachtig. Die mensen met hun negatieve commentaren vind ik vreselijk, natuurlijk blijven deze het meest bij. Daarnaast begrijp ik het oprecht niet, dankbaar zijn om je er 2 hebt en zelfs dat het maar goed is omdat het niet altijd voor de wind kan gaan. Net of diegene 100% jouw leven in kan kijken. Be-la-che-lijk! Heftig om te lezen dat je daarna nog een miskraam hebt gehad. Hopelijk kan jeullie wens ooit in vervulling gaan.

  • Cindy

    Wat een mooi en heftig stuk! Lees het met tranen in me ogen. Heel veel sterkte ♡♡

  • Rosan

    Wauw wat ben jij een sterke vrouw.. nog nooit eerder heb ik een reactie achter gelaten. Maar was nu zo ontroerd door je bericht. En dan volg ik je zelfs al sinds het begin van Morris.
    Ik herken mijzelf in dat je de vervelende opmerkingen juist aantrekt… maar je bent zo sterk. Hou jullie taai! Jullie zijn een prachtig stel met knappe kinderen, en hoop dat het jullie zeker nog eens gegund wordt.

  • Angelique

    Leef erg met je mee, het verdriet om wat had kunnen zijn … Bij mij bleek ik na een vlot ICSI traject helaas een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te hebben welke niet via een curettage afgebroken kon worden (zat op een moeilijke plek met kans op grote bloeding bij een curretage ingreep). Met medicatie en uiteindelijk 2 methotrexaat injecties is het afgekomen. Van begin mei tot eind augustus is mijn HCG gehalte heel langzaam gedaald tot 0. Bijna wekelijks moest ik op controle naar het ziekenhuis. Bijna 12 weken lang steeds wachten tot het HCG op 0 stond. De medicatie en de injecties hebben me totaal ontregeld, de menstruatie is anders dan normaal, ik heb een onrustige huid en enorme haaruitval. Mentaal ook een flinke klap gehad, pas nu maanden later komt het verdriet er echt uit. Gelukkig hebben we al een gezonde zoon waar we dolgelukkig mee zijn. Of we verder gaan met een nieuw ICSI traject … ? Bij ons zoontje is het goed verlopen maar eenmaal een miskraam maakt je heel onzeker. De gang naar het ziekenhuis maakt het daarbij ook best zwaar, de vele ritjes en de zware hormonen. Eerst mijn lichaam en geest tot rust laten komen. Ik wens je veel sterkte!

    • Erica

      Heftig verhaal! Ik heb na een IUI behandeling ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en deze ook behandeld met methotrexaat. 3 maanden na de behandeling mocht ik weer verder met de behandeling en ben ik zwanger geraakt van ons zoontje. Helaas is deze zwangerschap na 20wk helemaal verkeerd gegaan door een placenta verkeerd in aanleg en daardoor een flinke groeiachterstand. Ons zoontje in na 27 weken stil geboren…
      Wat ik hiermee wil zeggen is dat je, zeker als je nog altijd lichamelijke klachten ondervind echt je vitaminen waardes moet laten bepalen voordat je weer verder gaan in het traject. Metrotrexaat breekt veel af waaronder ook je B12/foliumzuur wat dus heel belangrijk is voor de vorming en doorbloeding van je placenta. Wij konden niet meer achterhalen of dat het probleem is geweest maar het spookt altijd in mijn achterhoofd.. Gelukkig zijn we nu gezegend met twee lieve wondertjes van 2,5 en 8 maanden. Sterkte in alles!

      • Angelique

        Wat erg dat je dit hebt mee moeten maken, zwanger worden en vervolgens een gezond kindje mogen krijgen blijft hoe dan ook een ‘bijzonder klein wonder’. Het verdriet zal er altijd zijn ongeacht of je (alsnog) prachtige kindjes hebt gekregen.

        Bij mij mocht ik 6 maanden niet zwanger worden (2 injecties gekregen). Mijn hoofd stond er ook niet naar en nu dus nog steeds niet. Heel fijn van je om dit te melden van de vitaminen. Ik volg al sinds het begin van het ICSI traject acupunctuur met de bijbehorende supplementen. Op dit moment geeft de acupuncturiste ook aan dat mijn energieniveau heel laag is en dat de methotrexaat je weerstand flink om zeep kan brengen. Zo voel ik me dus ook … Ik denk dat ik de huisarts ook eens ga vragen om een bloedonderzoek om mijn waarden te controleren. Bij een eventueel nieuwe poging / zwangerschap is een goed functionerend lichaam wel een voorwaarde.
        Zeker weten doe je het niet, het is ook een gevoel en vrouwen voelen dit toch vaak goed aan. Dank voor je advies.

        • Erica

          Dankjewel voor je reactie. Idd is het advies in Nederland 6 maanden. Wij waren onder behandeling in België en daar is het advies schijnbaar 3 maanden. En we hadden ook wel de pech dat we precies in de overdracht van Gyanecologen zaten ivm verlof van onze eigen arts.
          Mijn volgende 2 zwangerschappen heb ik gelijk op het begin mijn vitaminenwaardes laten bepalen. Ik had ook na de methotrexaat niet zoveel klachten als jij omschrijft. Heftig hoor!
          Door het lezen van een boek van een moeder die haar tweeling verloren had. En schreef over de oorzaak, ook een tekort aan vit B12 vielen bij mij de puzzelstukjes op zijn plek. Helaas te laat en nooit meer te achterhalen…
          Klopt ons gezinnetje zal nooit meer compleet zijn en altijd een gemis bij ons dragen maar des te dankbaarder voor wat we wel mogen hebben.
          Bedankt voor je fijne woorden en veel sterkte in alles!

  • Ilona

    Wat verdrietig om te lezen! Ik dacht er laatst nog aan of het al zo ver zou zijn. Maar ik weet als geen ander, hoe vervelend het kan zijn, als mensen er naar gaan vragen. Ik steek mijn kinderwens ook niet onder stoelen of banken. Wij zijn nu bijna 2 jaar (en een miskraam) verder en er is nog steeds geen zwangerschap. Inmiddels zitten wij in de medische molen en dat valt ons zwaar.

    Neem de tijd om dit te verwerken en praat er samen over. Dat helpt! Laat het niet alleen in je eigen hoofd zitten. En denk alsjeblieft niet te veel aan die mensen die geen medeleven kunnen voelen, die hebben vast het IQ van een goudvis….

    Toch wil ik jullie een mooie decembermaand wensen. Ik bid voor jullie dat die 3e zoon of dochter er mag komen. Geniet van jullie mooie gezin!

  • Roos

    Lieve michelle en koen & kinderen

    Wat een gemis! Heel heftig!
    ons kindje is een maand geleden met 22 weken stil geboren, en ja je krijgt veel positieve en negatieve reacties, maar dat zijn vaak mensen die het nooit hebben meegemaakt of er anders instaan!
    Je merkt ook dat er een taboe op heerst, Op miskramen en doodgeboorte. Opmerkingen ( soms goedbedoeld ) doen erg veel pijn.

    Veel sterkte tijdens de uitgerekende datums, wanneer het gemis extra gevoeld zal worden en hoop dat het je nog is gegund mag worden!♡

    Heel veel liefs roos

  • MamaAn

    Dikke knuffel voor jou! Wat ben je een sterke persoonlijkheid.
    Geniet van je drie mooie mannen en huil ook als dat nodig is. Je weet pas wat het is om sterk te zijn als sterk zijn je enige optie is.
    Ik wens je een fijne decembermaand met je gezin en familie…

  • Lonn

    Ik heb ook twee miskramen gehad achter elkaar. De eerste een paar dagen na de jouwne. Een maand later was ik weer zwanger en dit werd ook een miskraam. Ik heb er voor gekozen om mijn lichaam rust te gunnen en te wachten tot ik weer ongesteld zou worden om alle rotzooi uit mijn lichaam te krijgen. Daarna wilde ik weer proberen en ben nu 12 weken zwanger en heb de miskramen een plek kunnen geven door er met mijn omgeving over te praten. Ik heb lang gevoeld alsof ik een mislukkeling was en dat ik gefaald had als moeder.
    Een dikke knuffel voor jullie en dat jullie in de toekomst een derde kindje mogen verwelkomen! Je bent echt een topper!! En sommige mensen zijn echt vreselijk wat een opmerkingen zeg.

  • Gelukjes van Maris

    Ach lieve schat wat ontzettend naar dat je dit nog een keer hebt mee moeten maken. Helaas kan ik er ook over meepraten. Hier bleek het een partiële mola zwangerschap, had er nog nooit van gehoord. Maar nadien is het dus een tijd meten of je HCG wel genoeg daalt. Ik hoop net als jij dat er na deze donkere tijd toch weer een lichtje mag gaan schijnen en dat wens ik jullie ook toe.

    Een hele dikke knuffel

  • Marissa

    Je bent een powervrouw mies!
    Ontzettend shit dat dit is gebeurd, ik vind het knap dst je je verhaal alsnog deelt, want diezelfde zure mensen zullen dit misschien ook weer lezen en er ook weer wat van vinden. Ik hoop heel erg dat jullie het geluk van nog een zwangerschap nog eens mogen ervaren! ‘T is jullie gegund lieverd. X

  • Denise

    Knuffel ❤

  • Leonie

    Wat prachtig geschreven ondanks t nare verhaaal. Veel sterktep

  • Lisa Jane

    Dikke knuffel voor jou mooi mens ❤️

  • Anna

    Wat ontzettend verdrietig, Michelle.
    Ik kan er helaas over meepraten. Wij hoorden vlak voordat we in juni gingen verhuizen naar een andere woonplaats dat het vruchtzakje in mn baarmoeder leeg was. In het ziekenhuis wilden ze nog geen tabletten voorschrijven dus moest ik drie dagen na de verhuizing in mn nieuwe woonplaats opnieuw naar het ziekenhuis. De miskraam kwam op gang, maar er werd getwijfeld of het echt helemaal weg was en ik moest opnieuw aan de tabletten, een paar dagen voor de eerste verjaardag van onze zoon.
    Het kindje zou in januari geboren worden.
    Helaas ben ik tot nu toe niet opnieuw zwanger geraakt. Bij onze zoon duurde het 14 maanden voordat het eindelijk zover was. En nu is het weer elke maand een teleurstelling als het niet zo blijkt te zijn.
    Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik kan me goed voorstellen dat het pijnlijk is als mensen vragen of je al zwanger bent. Ik hoop dat we volgend jaar allebei een positieve test mogen hebben en een mooie eerste echo! Veel liefs

  • Andressa

    Dat al jullie mooie en prachtige wensen mogen uitkomen in 2019

  • Loes

    Dikke dikke dikke duim omhoog voor je verhaal. Lees en kijk je plogs en vlogs altijd in stilte, meestal met een grote lach om mn gezicht om de herkenbare situaties van je grote peutertje. Helaas vandaag tranen om dezelfde herkenbaarheid, maar dan van het vedrietige soort. Dank voor het delen. Ik vind die uitgerekende datum mét lege buik ook een dingetje en al die vragen van mensen zo lief, maar het herinnert ook steeds aan wat er niet is en zo gewenst was. Ik blijf je lekker volgen in stilte, maar fluister af en toe even mee ❤️

  • E.

    Dag Lieve Michelle,

    Ik heb jou verhaal met een brok in mn keel gelezen. Afgelopen vrijdag was een jaar geleden waarop ik te horen kreeg dat ik een miskraam had en in een soort gelijke situatie als jij zat.. Die zaterdag erop is bij mij de baby losgekomen met heel veel verdriet.. mijn zoontje was die zondag jarig en wou hem toch een leuke verjaardag bezorgen maar zat toch wel met een erg verdrietig gevoel.. bij mij heeft het ook nog weken geduurd voordat alles “goed” was.. 4 weken erna nog elke week bloedprikken. Ondanks dat het kindje niet gepland was na 2 kinderen was het zeer welkom. Ik wens jou en je mannen oneindig veel liefde samen en hoop dat jullie mooie wens om in de toekomst nog een babytje te mogen verwelkomen uitkomt.

    Heel veel liefs uit Oostenrijk.

    E.

  • Jennifer

  • Mirjam

    Een hele dikke knuffel voor jou en jullie. En 2 middelvingers naar al die nare mensen met hun opmerkingen die écht niet oke zijn. Liefs xx

  • Christel

    ❤️❤️

  • Christel

    ❤️ sterkte aankomende week. Wat kunnen mensen toch naar zijn. Begrijpelijk dat je geen zin had om de miskraam te delen, na al die vervelende reacties. Duim voor jullie dat het jullie gegund is in de toekomst.

  • Claudia

    Lieve Michelle (en Koen), er zijn niet echt woorden te vinden voor wat jullie overkomen is. Ik lees je blog al vanaf het eerste artikeltje wat je plaatste en het lijkt soms bijna alsof je iemand persoonlijk kent. Het bericht van je eerste miskraam vond ik enorm verdrietig en dit verhaal lees ik met een brok in mijn keel. Weet niet goed wat te zeggen maar ik denk aan jullie en hoop dat er nog een prachtig kind (kinderen..?) in de toekomst jullie mooie gezin mag verrijken. Liefde in overvloed volgens mij 🙂 x

  • Sanne

    Ik heb ook 2 miskramen gehad en weet hoe heftig het kan zijn. En hoe pijnlijk alle goed bedoelde vragen en adviezen zijn. Je verdriet mag er in ieder geval altijd zijn en het zal nog wel even duren voordat het een plekje heeft. Voor nu een dikke knuffel in ieder geval!

  • Priscilla

    Mooi geschreven. Lijkt me erg heftig om mee te maken! Hoop dat het jullie gegund is in het nieuwe jaar!

  • Esther

    Lieve Michelle, jemig wat verdrietig… Wij deze maand ook onze 2de miskraam achter elkaar gehad… Wij hebben ook al 2 kindjes, waarvan ik eigenlijk meteen zwanger was, nooit gedacht dat zoiets zo zwaar zou zijn. En eigenlijk ben ik inderdaad een beetje bang voor reacties om mij heen omdat wij al 2 gezonde kinderen hebben. Maar ons verdriet mag er ook wezen. Hierdoor heb ik zoveel respect gekregen voor stellen die moeilijk zwanger raken of nog meer miskramen hebben gehad. Wat een geduld en teleurstelling moeten jullie elke keer verwerken. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten… ik hoop dat het jullie snel gegund is en dan hopelijk een voorspoedige zwangerschap. Veel liefs

  • Inkies_life

    Wat maak je een hoop emoties los met je eerlijke verhaal. Ben gelukkig geen ervaringsdeskundige op dit gebied. Ik hoop voor jullie dat jullie nog een 3e en misschien wel meer wonderen gegund worden. Geniet met je mannen van de december maand en op naar een mooi 2019❤

  • Milou

    Lieve Michelle,
    Een dikke knuffel voor jou! Helaas weet ik uit ervaring dat een miskraam geestelijk een heleboel je met doet.. En er een hoop verdriet bij komt kijken. Wat knap dat je dit deeld en hierdoor een voorbeeld bent om er open over te zijn. Helaas maken heel veel vrouwen het mee en weet je dat je niet de enige bent maar door er over te kunnen praten bied het wel troost! Jij hebt zo mooi laten zien dat dit kan & mag! Ik wens je heel veel sterkte toe komende week en hoop dat je extra kunt genieten van je mooie gezinnetje!

  • Monique

    Heel mooi omschreven, zelf geen miskraam meegemaakt maar we zijn ondertussen 2 jaar bezig om zwanger te worden van ons 2de kindje waarbij het bij de eerste wel spontaan ging lukt dat nu helaas niet. Soms zijn dan die vragen en meningen even niet gewenst omdat je eigen verdriet dan genoeg is.
    Het is jullie en ieder ander gegund

  • Jacqueline

    Wat een heftig en dapper artikel, Michelle. Ik heb er wel even een traantje bij weg moeten pinken. Die reacties die je hebt gekregen zijn echt onbegrijpelijk. Daar zullen we maar niet eens woorden aan vuil maken. Wat een vreselijke pech dat je dit twee keer achter elkaar moest meemaken. Zo word je maar weer met je neus op de feiten gedrukt dat een gezonde zwangerschap en een gezond kindje écht een wonder zijn. Je weet het, maar het is jullie zo gegund om dat een derde keer mee te maken!

  • Nadine

    Mooi geschreven! Ik heb 3 kleintjes van 3&2 jaar en nu een kleintje van bijna 5 maanden. Allemaal rap op elkaar.
    En idd nu al vragen de mensen én wanneer komt no.4?
    Wij hebben ook geen geheim gemaakt van onze wens voor een groot gezin maar bij de laatste bevalling is alles met even wat anders verlopen en was het rete spannend of de kleine er wel met hartslag uit zou komen! Wat ben ik dankbaar dat het goed is afgelopen! Het leven komt zoals het is, bij mij, bij jou, bij iedereen. Er valt niks te plannen hoe graag we dat soms ook zouden willen! GENIET van die mooie mannen thuis en laat je leiden door je hart!
    Fijne feestdagen alvast voor jullie.

  • Mandy

    Echt heel mooi hoe jij dingen kan verwoorden! Zeker knap als het om zoiets persoonlijks gaat. Blijft voor mij onbegrijpelijk hoe sommige mensen gewoon hun ongezouten mening geven. Geniet van je mooie gezin! En hopelijk is het jullie allemaal nog gegund in de toekomst. Liefs

  • Marjanne

    Jemig wat heftig zeg! Ik vond mijn miskraam inderdaad ook heftig, naar dan twee in zo’n korte tijd (of langere periode for that matter). Mijn schoonzusje heeft ook in korte tijd twee miskramen achter elkaar gehad.
    En van mezelf weet ik ook nog goed dat ik hoopte zwanger te zijn als de naderende uitgerekende datum van de miskraam dichterbij kwam!

    Hopelijk is het jullie gegund, wanneer jouw lichaam er klaar voor is!

    Sterkte samen !

  • Marieke

    Wat ontzettend knap dat je het hier deelt. Ik wens jullie ondanks alles een hele mooie, warme en liefdevolle december maand toe en al vast al het moois voor volgend jaar. Ik hoop voor jullie dat jullie wens ondanks alles in vervulling mag gaan.

  • Mirte

    ❤️❤️

    Wat naar dat jullie zulke reacties en vragen hebben gehad. Ik kan me heel goed voorstellen hoe jullie er nu in staan. Na mijn miskraam heb ik ruim 6 maanden het gevoel gehad dat ik helemaal nooit meer kinderen wil omdat het gevoel zo heftig en zo naar is geweest. Kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn als je er dan ook nog vragen over krijgt terwijl het verwerkingsproces niet onderschat kan worden.
    Geniet van jullie mooie gezin, tijd met elkaar en alle familie en vrienden! Ik geloof er in dat het hoe dan ook goed komt met jullie!

  • Jill

    Wauw, wat een heftig verhaal en wat ontzettend knap dat je dit alles met ons deelt..heel veel respect voor jullie! Heel veel sterkte de komende dagen en hopelijk mogen jullie snel weer zo’n wondertje in jullie armen houden

  • Lotte

    ♥️

  • Sylvana

    Helaas zo herkenbaar, maar zo mooi verwoord. Het is gewoon heel heftig om zoiets mee te moeten maken wat zo’n grote impact heeft. Zelf inmiddels ook drie miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap verder en nog steeds geen kindje.. Het blijft moeilijk en een onbezorgde zwangerschap zit er helaas niet meer in. Mooi dat je je gevoelens zo open en eerlijk durft te delen.

  • Nikki

    Vind het zo verdrietig. En de wens voor een 2e, 3e, 4e kindje kan nét zo groot zijn als bij de eerste. Waarom zijn vrouwen altijd zo gemeen voor elkaar? Sterkte lieve meid. ❤

  • Odette

    Heel mooi verwoord, en ik wens jullie een mooie fijne december maand toe… en dat 2019 heel veel moois voor jullie in t vooruitzicht heeft…

  • Anouk

    ♥️liefde voor jou en je gezin Michelle. Het is je zo gegund. Dankjewel voor het delen.♥️

  • Jan

    Ook al ben ik een man, ik kan mij als vader en opa heel goed indenken hoe erg met name die negatieve rakties binnen kwamen. Helaas heb ik van nabij mee moeten maken wat de impact van een miskraam kan zijn.
    Sterkte Michelle en, ook al klinkt het misschioen een beetje lomp: veel sterkte en succes!!!
    Jan.

  • Sophie

    Wat een prachtig artikel maar zo verdrietig om te lezen. Liefde voor team Bollen!
    Bedankt voor het delen.

  • Stijn

    Respect lieve Michelle…. Dikke digitale knuffel

  • Ilse

    Ik vind het zo naar dat online gedacht wordt alles maar te kunnen zeggen, iemand te kwetsen. Wat naar van onbegripvolle reacties. Ik wens jullie het allerbeste en veel liefs.

pingbacks / trackbacks
Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!