BORSTONTSTEKING: DE TWEEDE RONDE

 In Moederschap

In het artikel over borstvoeding (klik!) vertelde ik jullie al dat ik net nadat de kraamweek was afgelopen ineens ontzettende pijn kreeg aan één borst. Borstontsteking, zo bleek. Gelukkig trok dat heel snel weg en was ik er binnen 48 uur weer helemaal van af. Omdat vrij snel duidelijk werd dat het vooral door hyperlactatie kwam begon ik met bijkolven. Ik ging er vanuit dat daarmee het hele probleem opgelost zou zijn. Nou dat bleek een tíkkie optimistisch gedacht, want mooi niet dus.

Vorige week kreeg ik langzaam weer wat last van een borst. Ik voelde een klein knobbeltje en schrok me te pletter. Wat had ik nou weer aan m’n fiets hangen? Onder het mom van niet piepen maar doorgaan ging ik gewoon door met kolven en voeden, en probeerde ik er verder niet zo veel aandacht aan te besteden. Ik zag wel dat er een vuurrode kring verscheen, maar besloot dat die knobbel wel ‘gewoon’ een verstopt melkkanaaltje zou zijn en die rode kring daar dus bij zou horen. Een beetje masseren die handel, lekker vaak onder een warme douche, en het zou wel weer opgelost zijn. Had ik zo bedacht. Op zich ging dat zo inderdaad een paar dagen goed. Ik vond het wel raar dat die knobbel niet kleiner werd – ik bedoel, dat moet toch met een verstopt melkkanaaltje? – maar probeerde er verder niet te veel bij stil te staan. Dat ik tijdens het voeden af en toe bijna zat te janken van de pijn negeerde ik ook gewoon. Ik weet niet waarom, maar ik wilde er niet aan toegeven dat er misschien toch weer iets meer aan de hand zou zijn. Twee keer een borstontsteking ging mij toch niet gebeuren? En de vorige keer was het toch ook na 48 uur weggeweest? Ik wilde er niet echt aan. Tot het zondagavond was.

borstonsteking1

Tijdens de voeding van 19.00 had ik echt het gevoel dat ik door de grond ging. Zo’n pijn jongens, serieus, ik vond mijn bevalling er niks bij. Ik zat te janken in bed. Toen ik de boel in de spiegel even aan een grondige inspectie wilde gaan onderwerpen bleek die hele grondige inspectie dus niet nodig, want ik schrok me het leplazerus. Op de zere borst, net onder de knobbel, midden op het vuurrode stuk had zich een hele vreemde donkerpaarse, bijna zwarte, plek gemanifesteerd. Sorry voor de TMI maar ik moet jullie toch een zo compleet mogelijk beeld van de werkelijkheid geven hè? Nou goed, toen ik die plek had ontdekt begon ik hem toch wel een beetje te knijpen. En wie bel je dan? Juist. Je verloskundige. Haha. Ik weet het, niet per se logisch, maar ik wist niet wie ik anders op zondagavond zou moeten bellen met zoiets als dit. De verloskundige – ik heb echt de allerliefste – had maar twee woorden nodig om te weten dat dit een dikke vette borstonsteking is. Met het advies heel gauw in bed te kruipen met twee paracetamolletjes en de volgende dag meteen naar de huisarts te gaan om het te laten beoordelen hing ik op.

Zo gezegd zo gedaan: maandagochtend zat ik om 11.00 bij de huisarts. Nou is mijn huisarts best een koele kikker en niet heel snel onder de indruk, maar toen ik hem mijn zere borst liet zien schrok hij gewoon echt! Vooral omdat de knobbel ondertussen zo’n formaat had aangenomen dat het echt niet meer om te lachen was. Zo groot als een bonk was dat ding! De dokter schreef me meteen antibiotica voor en gaf nog aan dat het maar goed is dat ik die maandag was gekomen. Grote kans dat die knobbel anders een abces was geworden, zei hij. Nu was ik waarschijnlijk nog op tijd en zou het nog met medicijnen te bestrijden zijn. En zo is het nu donderdag en zit ik aan een antibioticakuur van acht dagen, met drie keer per dag een capsule. Gelukkig mag ik met deze kuur gewoon blijven voeden. De eerste dagen ging dat aan de zere kant niet en kolfde ik die kant af. Inmiddels kan ik het weer beter verdragen als Morris daar drinkt. De knobbel zit er nog steeds, maar de koorts is al minder en de paarse vlek heeft het front ook weer verlaten. Gelukkig maar! Ik heb er alle vertrouwen in dat ik er over een paar dagen weer vanaf ben en dat het weer net zo is als voor de borstontsteking. 

Ik denk dat jullie me ondertussen best goed genoeg kennen om te weten dat ik dit artikeltje niet schrijf om te klagen, piepen, of medelijden op te wekken. Is namelijk helemaal niet nodig. Hoe vervelend en pijnlijk dit ook is, er zijn altijd ergere dingen. Ik twijfelde best even of ik mijn verhaal hierover online wilde zetten, maar ook dit hoort erbij, en ik ben vast de enige niet. Zie je wel dat het ook hier niet altijd alleen maar hosanna is;)?! Daarnaast vind ik het wél heel belangrijk om jullie mee te geven dat je gewoon écht naar de dokter moet gaan als je symptomen hebt die lijken op een borstontsteking. Ik dacht heel stoer door te bijten, maar puntje bij paaltje had me dat bijna een abces opgeleverd, en dan waren we veel verder van huis geweest. Met zoiets als dit kun je er altijd maar beter even iemand naar laten kijken die er verstand van heeft. Dan kun je in ieder geval achteraf nooit denken ‘had ik maar eerder..’ Ik sloeg mezelf maandag echt voor m’n kop. Als ik vrijdag al was aangegaan had ik niet het hele weekend bijna huilend zitten voeden en was ik er veel sneller weer vanaf geweest.

En dat is dus de moraal van dit verhaal; met een bikkel zijn is niks mis, maar voeden moet in principe niet pijnlijk zijn, en als het dat wél is, is het vaak tijd om actie te ondernemen!

Bedankt voor het lezen! X

Recommended Posts
Showing 9 comments
  • Evelien

    Heftig meis! Gelukkig knap je langzamerhand weer op. Beterschap en een mooie moraal van je verhaal ;-)!

  • eenbezigbijtje

    Wat vervelend zeg! Ik hoop voor je dat de antibiotica ervoor zorgt dat het snel helemaal over is.

  • Janny

    Au, alleen het lezen alleen al klinkt heel pijnlijk. Hier geen ervaring met borstontsteking. Heb er 2 met de fles gevoed.
    Beterschap, hopelijk is het nu snel over..

  • Romy

    Hoi Michelle,
    Ik heb jouw website enkele weken ontdekt en ben er sindsdien hé-le-maal verslaafd aan. Ik vind het zo mooi en stoer van jou dat je zo’n eerlijke en persoonlijke teksten met je volgers wil delen. Zoals je zelf vaak zegt, vooral omdat je niet alleen de mooie en vrolijke momenten deelt, maar ook de mindere, zoals elke jonge moeder moet ervaren. Sinds enkele weken heb ik dus een nieuw me-time moment, waar ik oprecht met volle teugen van geniet. Ik wou je dit gewoon even zeggen, want ik heb echt een eindeloos respect voor jou gekregen. Hopelijk mag ik nog héél lang van jouw plogjes genieten! XXX

    • Romy

      Oh en dan nog iets, heb net jouw weddingclip gezien. Wat.een.prachtig.ding.is.dat.zeg! Jezus, zit hier gewoon tranen met tuiten te janken, en dan ken ik je nog niet eens persoonlijk. ZÓ MOOI! En wat een prachtige herinnering voor iedereen, maar vooral voor jullie. Echt waar, hoedje af hoor.

  • Mathiske

    Oh jeetje wat heftig. Gelukkig is het nu al een stuk minder. Ik hoop echt dat dit de laatste keer is!! Beterschap voor nu!

  • upje

    Autch! Hopelijk was dit ook je laatste, want dat is me toch een potje ellende, he!

  • Lieke van Veen

    Heel veel beterschap!

pingbacks / trackbacks
Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!