BORSTVOEDING: HOE GAAT HET NU?

 In Baby, Moederschap, Persoonlijk

borst3

Een hele poos terug, toen Morris nog Frummel heette en ik nog een gezellige babybuik had, schreef ik al eens over borstvoeding en kunstvoeding, en onze afweging daarin (klik!). Inmiddels is Morris vijf weken oud – HOE DAN?! – en geef ik vijf weken borstvoeding. Het is dus gelukt! Vandaag een update over hoe dat tot nu toe gegaan is en hoe ik het ervaar!

In dat bewuste artikel vertelde ik al: voordat Morris er is besluiten we er ons best voor te gaan doen volledig borstvoeding te geven, maar er geen heel pijnlijk, langslepend verhaal van te maken als het niet zou mogen lukken. De relaxte en positieve houding die ik gedurende mijn zwangerschap ten opzichte van de bevalling heb, heb ik ook wat borstvoeding betreft. Ik maak me niet te druk, ga niet naar cursussen, klasjes of informatiebijeenkomsten en laat het vooral heel erg op me af komen. Ik bespreek met mijn verloskundige dat ik Morris graag vrij snel na de bevalling aan wil leggen en lees het informatieboekje door wat zij mee naar huis geeft. Daar laat ik het dan bij. Ik geloof er heilig in dat een te gespannen of  geforceerde houding nergens positief toe bijdraagt, dus ik maak me eigenlijk gewoon niet zo druk. Is trouwens een prestatie van formaat voor zo’n druktemaker als ik voor mijn zwangerschap was. Ik wil niet zeggen dat dat nou de sleutel tot borstvoeding die gaat als ‘n trein is hoor, maar voor mij lijkt het te werken, die instelling.

Afijn, op 5 mei, om 01.53 ‘s nachts, wordt onze grote trots geboren. Nadat er bij mij enig reconstructiewerk heeft plaatsgevonden *kuch* probeer ik hem samen met de kraamzorg voor de eerste keer aan te leggen. Zij legt me duidelijk uit hoe of wat en helpt heel lief mee. Morris moet even wennen, hapt heel druk aan, drinkt een klein beetje en stopt er dan weer mee. Mijn productie komt meteen op gang; de melk loopt er gewoon in straaltjes uit. Dus. Daar moet ik overigens best even aan wennen hoor, en eigenlijk nog. Het hele fenomeen ‘lekkende tieten’ van tijdens de zwangerschap word zo na mijn bevalling ineens naar een héél nieuw level getild en ik blijf het een bizar iets vinden.

Die eerste nacht drinkt Morris prima. Niet lang, niet veel, maar hij drinkt. En dat vind ik fijn. In de loop van de dag gaat het steeds beter, en de dag na zijn geboorte, op 6 mei, gaat het voor mijn gevoel hartstikke oké. Het voeden doet geen zeer, dus ik ben positief verrast. Wel is Morris erg onrustig aan de borst. Voor hij eindelijk goed aanhapt zijn we vaak een kwartier – en soms wel een half uur – verder. Ik word daar een beetje onzeker van, maar omdat hij daarna wel goed lijkt te drinken neem ik aan dat het erbij hoort. Als Morris in de loop van die week afvalt waar hij eigenlijk juist weer aan had moeten komen, terwijl ik hem wel erg vaak aanleg, gaan er toch een paar alarmbelletjes rinkelen. Omdat hij voor hij eindelijk begint te drinken zoveel moeite moet doen om aan te happen is hij als hij eenmaal drinkt te moe om mijn borsten helemaal ‘leeg’ te maken. Klinkt hartstikke aannemelijk. De kraamzorg ziet mijn onzekerheid en Morris’ gevecht, en besluit dat het tijd is voor iets anders: liggend voeden op bed. Vanaf dan drinkt hij als een tierelier en groeit hij ook als kool. Na een paar dagen gaan we weer over op zittend voeden en zijn de eerdere probleempjes met aanhappen als sneeuw voor de zon verdwenen.

Als de kraamweek voorbij is – zul je altijd zien – krijg ik ineens ontzettende pijn aan één borst. Als ik Morris aanleg ga ik bijna door de grond, ik voel grote harde schijven, de borst is knalrood en ik heb koorts. Je raadt het al: borstontsteking. Ik krijg het advies door te bijten en Morris vooral zoveel mogelijk aan te blijven leggen, en daarnaast te beginnen met kolven. Wie dat ‘zoveel mogelijk blijven aanleggen’ bedacht heeft, heeft trouwens nog nooit borstontsteking gehad vermoed ik zo, want kanonnen wat doet dat zeer! Gelukkig gaat het wel vrij snel weer over, maar omdat ik ‘last’ heb van hyperlactatie is er gewoon teveel om te drinken, waardoor mijn borsten nooit helemaal leeg zijn, melkkliertjes verstopt raken, ik aan de lopende band stuwing heb en continu rondloop met een paar joekels waar Lolo Ferrari nog bang van zou worden. Dat gaat vervolgens behoorlijk zeer doen. Blijven kolven dus. Dat helpt als een malle. Maar dat kolven jongens, daar kan ik kort over zijn: hoe fijn het ook is om de druk weg te kunnen nemen, dit vind ik best een dingetje. Ik voel er niks van, ook dit doet totaal geen pijn en noem me een zeikerd, maar ik vind het mentaal gewoon zó niet fijn! Excuse my French, maar ik voel me af en toe gewoon net een kalfje dat gemolken word. Iets anders kan ik er niet van maken. Ach, ook dat zal wel weer een kwestie van wennen zijn. Ik kolf overigens met de Medela Freestyle. Mochten jullie daar nog een apart artikel over willen lezen hoor ik het graag! Oh, ik heb trouwens wel voor het eerst in m’n leven een best imposant decolleté al zeg ik het zelf. Daar kan ik dan wel weer om lachen.

borst1

Ik ben er blij mee dat het voeden op deze manier zo goed gaat. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat romantische gevoel waarover ik sommige moeders soms hoor een klein beetje mis, maar ik vind het wel mooi dat mijn kind zo goed groeit op mijn melk en ik kan ook echt wel genieten van die momentjes met zijn tweetjes. Dat benauwde gevoel wat ik tijdens mijn zwangerschap had als het ging over borstvoeding ging heb ik nu helemaal niet meer. Door het kolven weet ik dat er een voorraadje melk is waarmee Morris het best even zou redden als ik hem om welke reden dan ook niet zou kunnen voeden. Morris krijgt ook af en toe een flesje om te voorkomen dat hij die straks gaat weigeren, en dat gaat hartstikke prima. Persoonlijk vind ik het af en toe best een beetje pittig – ter illustratie: van de week sta ik in de Etos, zie ik ineens een kneitergrote natte plek in m’n shirt. Ik denk in al m’n onschuld nog dat Morris misschien een beetje heeft gespuugd, tot het ineens in m’n beha ook verdacht vochtig voelt. Blijk ik dus m’n zoogcompressen vergeten te zijn. Sta je dan met je natte tiet in de drogist. Tikje ongemakkelijk. Hoezo beginnersfout? – maar al met al ik vind het vooral ook heel erg fijn dat het zo goed gaat en dat ons mannetje het zo goed doet. Overdag komt hij om de vier uur en ‘s nachts slaapt hij door, dus we zitten nu op vijf voedingen per dag en volgens mij mogen we daarmee hartstikke in onze handjes klappen.

Qua kleding houd ik er tot op zekere hoogte rekening mee dat ik borstvoeding geef. Als ik weet dat ik in het openbaar moet voeden, zoals laatst bijvoorbeeld op het terras, trek ik een overhemdje aan of een shirt met een wijde hals waardoor ik niets uit hoef te trekken. Ik sla dan een grote sjaal of hydrofiele doek om waardoor ik er andere mensen niet mee tot last ben. Ik heb geen speciale voedingsshirts, en mijn voedingsbeha’s draag ik alleen ‘s nachts omdat ik dan de beugels uit mijn gewone beha’s vervelend vind liggen. Overdag vind ik het prima te doen om mijn eigen beha’s gewoon naar beneden te flappen. Borst eruit en gaan met die banaan, zeg maar. Als ik weet dat ik ergens wat meer privé kan voeden houd ik eigenlijk geen rekening met mijn kleding. Jurkjes doe ik dan gewoon aan de bovenkant los en strakke shirts trek ik uit – ik draag altijd een hemdje onder mijn kleding, dus ik zit zeg maar nooit in mijn spreekwoordelijke blote kont. Werkt voor mij prima zo!

borst4

Ik weet nog niet hoelang ik door zal gaan met borstvoeding geven. Voorlopig vind ik het heel fijn zo. Morris groeit goed, het is hartstikke gemakkelijk – want altijd en overal kunnen voeden en melk die altijd op de goede temperatuur  is – en ik geniet van de momentjes zo samen met Morris. Voor nu ben ik dus van plan er nog een paar maanden aan vast te plakken, maar we zullen zien hoe het loopt!

Ik ben benieuwd: heb jij ook borstvoeding gegeven? En hoelang? Mochten jullie nog vragen hebben: let me know! Ik beantwoord ze graag. Bedankt voor het lezen! X

Disclaimer: ik wil met dit artikel geenszins pretenderen dat borstvoeding de enige goede voeding voor een baby is. Ik ben nog steeds van mening dat je als moeder vooral moet doen wat goed voelt en wat werkt voor jou en je kind! Ik heb het geluk dat de borstvoeding meteen goed op gang kwam en het relatief gemakkelijk gaat; voor mijn gevoel is er dus geen reden om het níét te doen.

 

Follow my blog with Bloglovin

Recommended Posts
Showing 0 comments
  • Irene

    Fijn artikel om te lezen! Ik sta er eigenlijk net zo in.. Ik zie wel of het gaat lukken en zo niet, dan niet.. De bevalling daarentegen zie ik iets meer tegen op. Maar gelukkig is de stress (met 31 weken op de teller) nog aardig te doen.. Ik heb wel gekozen voor een cursus, hypnobirthing, dat volgende week gaat beginnen. Ik ben benieuwd of jij de Medela Freestyle zou aanraden, dus ik ben wel geïnteresseerd in een artikeltje.

  • twinkelbella

    Fijn om te lezen dat het geven van voeding zo goed gaat. Wat rot zeg trouwens die borstontsteking. Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar het lijkt mij zo ontzettend pijnlijk. Ik heb mijn eerste kindje tot en met vijf maanden borstvoeding gegeven en mijn tweede kindje tot en met vier maanden. Niet altijd even makkelijk maar wel heel fijn om te hebben mogen doen.

  • Maike

    Wat heerlijk om te lezen dat het zo goed gaat en het je ook goed bevalt, het borstvoeden! Ikzelf ben 8 weekjes geleden aan mijn ( jawel) 5e BV avontuur begonnen en ik geniet er weer zo enorm van! De eerste 3 heb ik tot een maand of 6 gevoed, de 4e tot 16 maanden, wat dat betreft was dat echt een perfecte ‘match’ tussen mama en dochter. ( ik ben er van overtuigd namelijk dat het een enorme wisselwerking/samenwerking is tussen moeder en kind) en nu mijn kleine mannetje gaat en groeit ook als een speer met die bv! Wat jij schrijft over dat het af en toe ook best pittig is, dat is ook zeker zo! Hoewel ik ( gelukkig) geen last heb van lekkende borsten ( bij geen van de 5 gehad!) maar wat ik nog wel pittig vind zijn de clusteravonden. Het continue aan de borst willen savonds….. clustert Morris ook? Het is ergens goed voor hoor, dat zeker, maar poeh wat verlang ik dan soms naar een rustig avondje voor mezelf. Achjaaaa…. het is eigenlijk maar zo’n korte tijd, dus ik probeer er echt weer van te genieten! Het is zo bijzonder!
    En ik kan je zeggen: het wordt alleen maar makkelijker straks als de voedingen minder worden. Rond 7 a 8 weken komt er even een ‘lastig’ en vermoeiend punt, een punt waarop veel mama’s besluiten te stoppen met de BV omdat het te zwaar valt of het idee dat ze niet meer genoeg hebben omdat de baby onrustiger wordt, maar daar moet je echt effe doorheen heb ik ervaren! Gewoon lekker vaak aanleggen dan ( doe ik sowieso).
    Succes ermee Michelle! Jullie hebben een prachtig mannetje!

  • Chaunie

    Wat fijn dat je hier een artikel over hebt geschreven! Ik kan me er heel goed in vinden.
    Vroeg in mijn zwangerschap heb ik er ook voor gekozen om borstvoeding te gaan geven en mocht het niet lukken was het voor mij ook geen probleem geweest. Dan had ik het in ieder geval wel geprobeerd.

    Ik geef mijn zoontje nu ook 5 weken borstvoeding. Al was mijn start met het geven van borstvoeding anders. Ik ben spontaan bevallen en was pas 35 week en 3 dagen zwanger. Tijdens mijn bevalling werd er al vermeld dat mijn zoontje prematuur zou zijn en dat we zouden moeten verblijven in het ziekenhuis.

    In het ziekenhuis begonnen ze al vrij snel over het kolven, dat de melk productie zo op gang zou komen. Ik moest het eerst met de hand proberen en kreeg een klein cupje waar ik het dan in kon doen en het vervolgens met een naald eruit kon zuigen. De eerste keer dat ik dat dus ging proberen kwamen er maar een paar druppels.. Ik stopte al snel met het handkolven en kreeg toen een elektrischekolf. Dit ging al beter de borstvoeding kwam op gang.

    In het ziekenhuis hadden ze een vast schema en voor elke voeding kwam ik een half uur van te voren naar de kinderafdeling, om mijn zoontje daar aan te leggen. Ik moest hem altijd wakker maken, verschonen en vervolgens wegen. Dan ging ik 20 tot 30 min proberen om hem te laten drinken aan de borst, daarna moest ik hem weer gaan wegen. Op een knopje drukken, en de zuster laten weten hoeveel hij had gedronken. Daarna maakten ze voor hem de voeding warm die ik hem daarna kon gaan geven. Vervolgens weer te verschonen en dan weer in z’n bedje te leggen. Weer terug naar mijn afdeling. Aan elke borst 10 min te gaan kolven om zo de voeding wel op gang te houden. Ik had genoeg voeding daar lag het dus niet aan. Zo was ik elke keer twee uur bezig en een uur later kon ik weer naar de afdeling om het zelfde te doen. Ik had amper tot geen slaap, maar dat maakte mij helemaal niet uit. Ik wou zo graag dat mijn zoontje goed zou gaan drinken en dat we zo snel mogelijk naar huis toe konden.

    Van een kamergenoot kreeg ik een tip om een tepelhoedje te gebruiken. Dat heeft bij haar heel goed geholpen. Ook vertelde ze me dat het pas bij dag 3 was gelukt, ook zij was bevallen van een prematuur kindje. Ze gaf me op die manier hoop dat het op die manier wel lukken.

    De volgende dag ging ik het dus proberen met tepelhoedje en zag dat mijn zoontje wat uit de borst dronk. Vervolgens ging ik hem wegen en zag dat hij 15 ml had gedronken. De volgende voeding probeerde ik het weer met tepelhoedje. Alleen zag ik dat het tepelhoedje niet goed bleef zitten. Ik probeerde het maar weer aan de borst zelf. Ik ging hem weer wegen en toen dronk ook 10ml! Ik was zo trots haha! Zo gingen we elke voeding weer proberen en de andere keren lukte het dus niet om hem goed aan te leggen.. Dit maakte me weer zo onzeker.. Doordat hij zo zijn best deed om aan de borst te drinken was hij te vermoeid om nog uit het cupje te drinken. Ze stelden me voor om hem dus sondevoeding te geven. Waar ik heel erg van schrok.. Ik was er best verdrietig om, vast de hormonen die aan het uitwerken waren. Maar ik bekeek het positief. Als hij zo maar kon groeien en op kracht kon komen.

    Het aan de borst drinken ging steeds beter, de ene keer meer dan de ander, waarop ze de sondevoeding van hem gingen aanpassen. Maar ik gaf niet op en zette door, hij mocht zelfs een dag bij mij op de kamer en later ook de nacht. De sonde had hij nog in, maar de laatste twee dagen hoefde hij niks via de sonde binnen te krijgen. Zo trots op m’n kleine mannetje. De 9de dag mochten we dus eindelijk naar huis toe.

    En over mijn borstvoeding gesproken, er was me in het ziekenhuis dus verteld dat ik na elke voeding moest kolven, waardoor ik dus overproductie had. Mijn borsten deden verschrikkelijk pijn en in het ziekenhuis was ik al het spreekpunt, iedereen wist van mijn productie af. Ze vonden het abnormaal en hadden dit nog nooit meegemaakt. Kon er ergens wel om lachen. Het is dus eigenlijks een luxe probleem, maar echt niet fijn!!! Er was ook al een lactatie deskundige langs geweest bij mij in het ziekenhuis. Die gaf me wat tips. Omdat mijn productie zo veel was stelde ze ook voor of ik misschien melk zou kunnen afstaan aan de melkbank om zo prematuur baby’s te kunnen helpen groeien. Ik had was informatie opgedaan op het internet, maar helaas kom ik er niet voor in de aanmerking. (Ik slik medicatie vanwege mijn traagwerkende schildklier, en je mag als je je moedermelk wilt afstaat alleen de pil nemen)

    Dag 9 kwam ik dus thuis me had ik nog recht op de 9de en 10de kraamzorg. Nog steeds had ik last van overproductie, mijn kraamverzorgster vertelde me dat ik wel productie heb voor een vijfling en die schrok ook van het feit dat het ziekenhuis mij hier niet eerder en beter in had geholpen. Van haar kreeg ik de tip om tijdens het voeden mijn andere tepel dicht te drukken en zo de voeding tegen de gaan. Na het voeden gekneusde koolbladeren op beide borsten te doen en zoveel mogelijk te koelen, koelen en koelen. Ook ‘s avonds helemaal leeg te kolven en dan te gaan douchen en onder de douch mijn borsten nog te masseren.

    De volgende dag had ik nog steeds overproductie maar WOW wat voelde ik me al stukken beter. Ik kreeg de tip van haar om lily pads te gebruiken. Wat voor mij dus totaal niet heeft gewerkt. Ik kon die dag wel 3 keer mijn bh verwisselen. Zeiknat waren ze. Het houd de productie tegen wat wel goed is. Maar wanneer er zo veel druk is, lekt het er vervolgens gewoon langs. Toen ben ik maar zoogkompressen gaan gebruiken, stukken beter. Je verliest altijd wel wat melk.

    Afgelopen dinsdags naar het consultatiebureau geweest en mijn zoontje is 1,5 kilo gegroeit in 5 week. Hij zit nu eigenlijks op 0 maand en zit boven het gemiddelde. Ik vind het erg fijn dat hij er zo goed groeit.

  • Mathiske

    Super fijn dat het zo goed gaat! Op de borstontsteking na dan. Ik stond er ook zo relaxed in en denk ook dat dat de juiste manier is. Gewoon proberen. Ik heb uiteindelijk 10 maanden borstvoeding gegeven en vond stoppen toen een moeilijkere keuze als verwacht. Je mag trots op jezelf zijn! Ik hoop dat het nog lang lekker loopt!

    • Mathiske

      Oh ja, altijd als ik ongesteld moet worden (en helaas was ik na 6 weken al weer aan de beurt) dan kan het zijn dat het voeden weer lastig gaat een paar dagen

  • Lidwien

    Heerlijk dat het borstvoeden zo goed gaat! Ik heb Sol tot 7 maanden borstvoeding gegeven (4 maanden volledig en de laatste 3 in de ochtend en avond en overdag afgekolfde melk). Toen begon ik toch wel heel erg mager te worden (was inmiddels 12 kilo kwijt) en in combinatie met mijn werk vond ik het ook erg pittig worden. Met pijn in mijn hart toen gestopt…verstandelijk de beste beslissing, maar gevoelsmatig heeft dat nog heel wat langer geduurd!
    Bij Liv heb ik helaas maar 3 maanden borstvoeding kunnen geven. Ze kreeg spruw en zij en ik hadden erg veel pijn wanneer ze moest drinken. Ik vertrouwde mijn melk niet meer, want wie weet hoe lang die bacterie er nog in bleef zitten, dus toen met iets minder moeite overgestapt op kunstvoeding. Beide hebben allebei geen kik gegeven toen ze voor het eerst Nutrilon kregen, dus dat was voor mij ook wat makkelijker!

  • Jacqueline

    Fijn om te lezen dat het zo goed gaat. Ook om een keer een positief borstvoedingsverhaal te lezen. Ik geef zelf inmiddels 8 maanden BV 🙂

  • anouk

    Leuk om jouw ervaringen te lezen.Je hoort veel over te weinig melk en vrijwel niks over overproductie. Ik voel me er soms best rot door, heb je net gedoucht en zit ik weer onder de melk door spuitende borsten.hopelijk normaliseert het snel.mijn oudste heeft ruim 1,5 jaar bij mij gedronken, hoop dat mijn kleinste meisje er ook een tijdje van kan genieten

  • Simone

    Wat fijn dat het zo goed gaat. En wat lijkt dat me naar een borstontsteking. Ik heb dat gelukkig niet gehad. Ik heb 7 maanden gevoed. Ik vond het in het begin ook nog niet zo romantisch, maar dat kwam na een tijdje. Ik vond het prachtig!

pingbacks / trackbacks
  • […] het artikel over borstvoeding (klik!) vertelde ik jullie al dat ik net nadat de kraamweek was afgelopen ineens ontzettende pijn kreeg […]

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!