DE IMPACT VAN DEZE ZWANGERSCHAP OP ONS HUWELIJK

 In Relatie

IMG_5552

Over commentaar en goedbedoelde adviezen tijdens de zwangerschap heb ik – en met mij vele anderen – al behoorlijk wat geschreven. Met name de afgelopen weken, sinds mijn zwangerschap een beetje op z’n einde begint te lopen, is er weer een nieuwe favoriete oneliner bij gekomen. Er wordt ons nu vooral op het hart gedrukt ‘nog even héél erg van elkaar te genieten, omdat het huwelijk na de bevalling nooit meer hetzelfde zal zijn’. Het is een primeurtje, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me er alles bij voor kan stellen dat de geboorte van een kindje een relatie wel degelijk verandert, dus dat we dat inderdaad met volle teugen doen.

Is ook wel eens leuk hè, dat ik al dat goedbedoelde advies zomaar ter harte neem in plaats van lekker opstandig puberaal te verkondigen dat het allemaal wel mee zal vallen? Waar ik me tijdens mijn zwangerschap best wel eens – hormonaal of niet – af heb gezet tegen alle dooddoeners die mijn kant op kwamen, is dit er eentje waar ik me alles bij voor kan stellen. Ik geloof inderdaad dat de band tussen Koen en mij voor altijd zal veranderen als ons ventje straks eenmaal geboren is. Maar, uiteráárd is er een maar;-), om heel eerlijk te zijn ís onze relatie de afgelopen negen maanden al heel erg veranderd. Koen nauwelijks, die is eigenlijk precies dezelfde man als waar ik een jaar geleden mee trouwde, maar mezelf, daarentegen, herken ik bij vlagen amper terug.

Als ik vroeger hoorde zeggen dat een kind je als mens zo verandert, vond ik dat altijd maar een sterk verhaal. Je bent toch wie je bent? Hoezo zou een kind dat ineens veranderen?! Nou, hier is Frummel nog niet eens geboren, of ik moet al beamen dat die vlieger in mijn geval wel op gaat. Mijn zwangerschap, het aanstaande moederschap – ze hebben mij wel degelijk veranderd. Ik was altijd zo’n type van groots en meeslepend. Niet wars van een beetje drama, zo af en toe wat hysterie en vooral hoge pieken maar ook diepe dalen. Daar was ik me altijd al van bewust, en ik vond er om heel eerlijk te zijn ook helemaal niks mis mee. Waar sommige mensen houden van rust, kalmte en eeuwig pais en vree, kreeg ik het bij dat idee maar benauwd en had ik bij tijd en wijlen behoefte aan een goede portie drama. Ook in onze relatie. Omdat we allebei behoorlijk temperamentvol, recht door zee en bloedje eerlijk zijn, konden Koen en ik ruzie maken als de besten. Al vanaf het begin van onze relatie. Dat veranderde ook na onze trouwdag op 1 mei niet. Gelukkig niet. Het waren nooit heel spannende ruzies met heel dramatische intenties of gevolgen, maar we maakten ze wel, omdat het zo werkte, wij samen,  en het voor ons gevoel af en toe gewoon nodig was.

En toen raakte ik in verwachting. Eigenlijk is vanaf dat moment alles heel geleidelijk veranderd. Ruzie maken kunnen we nog steeds wel hoor, ik zou het echt niet anders willen; je kunt het nou eenmaal niet altijd helemaal met elkaar eens zijn en dat het bij tijd en wijlen wel eens botst vind ik persoonlijk niet meer dan gezond, maar toch; het is anders dan vroeger. We zijn allebei rustiger geworden. Dingen die voorheen héél groot en belangrijk leken, vind ik nu maar banaal. Waar we voorheen allebei lekker dramatisch konden doen om kleine dingen, leggen we die nu gemakkelijker naast ons neer. En ik maak me niet meer zo druk. Frummel is er nog niet eens, maar hij heeft me nu al zo veel kalmer gemaakt. Voorheen was ik een eersteklas druktemaker, nu vind ik het allemaal veel eerder wel gezegend. Het is zo’n gigantisch cliché, maar in mijn geval gaat ie echt op: je prioriteiten liggen ergens anders en wat écht belangrijk is wordt ineens zoveel duidelijker.

IMG_5103-2

Ik ben de afgelopen negen maanden iedere dag een beetje verliefder geworden op mijn eigen man. Hoe lief en bezorgd hij steeds is geweest tijdens mijn zwangerschap, hoe hij hele verhalen vertelt tegen zijn ongeboren zoon, hoe liefdevol hij iedere avond mijn buik insmeert en hoe gelukkig hij kijkt als hij in Frummel z’n kamertje staat.. Já ons huwelijk is veranderd door het aanstaande ouderschap, maar nog geen seconde in negatieve zin. Op zondag 1 mei zijn Koen en ik precies één jaar getrouwd, en aankomende zomer kennen we elkaar acht jaar. We zijn niet meer diezelfde guppies van acht jaar geleden. We zijn zelfs niet meer dezelfde man en vrouw als we waren toen we elkaar het ja-woord gaven, terwijl dat nog niet eens een jaar geleden is. Wél zijn we ondertussen bijna papa en mama van ons eerste kindje samen, en gelukkiger dan ooit. Het blijft een bizar gegeven dat die jongen waar ik al die jaren geleden als tienermeisje zo halsoverkop verliefd op werd inmiddels mijn man is, en zometeen óók nog de vader van mijn kind. Onze baby is nog niet eens geboren, maar heeft onze relatie wel nu al veranderd. Een extra dimensie gegeven. Volgens mij kan dat alleen maar een hele goede voorbode zijn:).

Veranderde jouw relatie ook toen er een kindje op komst was? Of juist helemaal niet? Bedankt voor het lezen! X

Recommended Posts
Showing 6 comments
  • demallemolenmoeder

    Prachtig. Zeker ook heel erg herkenbaar. Het gevoel van; altijd verbonden te zijn heeft ons huwelijk zeker naar een hoger level getild. Ik ben niet alleen maar meer zijn vrouw maar ook de moeder van zijn kind. En dat Is toch wel iets heel er bijzonders.

    Als je Koen voor het eerst met jullie zoon in zijn handen ziet, dan ben je echt tot over je oren verliefd. Zo’n magisch moment.

  • Roos

    Wat een lieve blog. Hier is het hormonen demonen hoor….. ik was de afgelopen maanden niet lief voor mijn wel lieve man . En waar wij voorheen zelden ruzie maakten kon ik nu drama maken en intens verdrietig zijn om niks. Hoe bijzonder en fijn ik de zwangerschap ook vond, mijn man is zielsgelukkig nu de kleine er is en hij zijn vrouw weer terug gaat krijgen haha.

  • upje

    Hihi, heerlijk blogje weer … 🙂
    Tijdens de eerste zwangerschap kwamen wij ook nog dichter bij mekaar, deze tweede keer is dat minder het geval … ongetwijfeld omdat er nu al een energievretertje rondloopt dat veel van onze tijd opslorpt. 😉
    Wij hadden wel op voorhand heel vaak benoemd hoeveel we van elkaar hielden en dat we dat altijd goed moesten onthouden, blabla. We spraken ook af dat we minimaal het eerste jaar niet aan elkaar mochten twijfelen. We verwachtten namelijk dat dat wél zou gebeuren, ingegeven door slaapgebrek en dat soort overrompelende zaken. Aan elkaar getwijfeld hebben we nooit, elkaars neus er zo ongeveer afgebeten helaas wel en we hadden ook allebei een veel korter lontje.
    Nu kind twee er bijna is, hebben we het gesprek nogmaals gevoerd. Liefje, ik zie jou doodgraag en dat mag je nooit vergeten. Ook niet als we de komende maanden weer volledig onszelf kwijt zijn van pure vermoeidheid en als we dus veel vaker ruzie maken, ons aan elkaar doodergeren of weet ik veel. We komen hier samen door en jij bent en blijt het allerbelangrijkste.
    En daarnaast helpt het uiteraard dat ik met regelmaat van de klok volledig smelt als ik vader en zoon samen zie spelen of diepgaande gesprekken hoor voeren (voor zover dat kan met een tweejarige), als ik zie hoe lief hij is voor de zoon als die nog maar eens ziek is, als ze samenspannen om te roepen dat mama de liefste/mooiste/… is … Ik weet nu ook al dat ik vaak niet meer ga weten waar ik het heb als ik mijn lief met de baby in zijn armen ga zien. De grote romantiek is er (bij ons toch) op zo’n moment even niet meer bij, maar het besef dat dit de enige mens op deze aardbol is waarmee ik dit allemaal wil doen, dat blijft dan wel rotsvast overeind!

  • Mathiske

    Wat een lief stukje! Onze relatie is veranderd maar alleen in positieve zin. Ik ben verliefder op mijn man, zoals hij met onze dochter om gaat en met mij. Dat is zo bijzonder.

    Ik denk dat Koen dalijk een hele goede vader is. Maar het ook meer dan prachtig vind om jou als moeder van zijn zoon te zien.

  • Liess

    Absoluut. Mijn man was al heel zorgelijk maar toen ik zwanger raakte nog meer.
    En nu dat Bram geboren is… ik ben zo verliefd op beide. Mies zn ogen alleen al als hij naar zn zoon kijkt.

  • Lieve

    Onze relatie is zeker veranderd sinds de komst van ons dochtertje. Wat ik ervaar, is dat onze goede en slechte kanten “vergroot” worden. Enerzijds omdat de komst van een kindje gewoon echt ingrijpend is, je leven verandert compleet als het gaat om de structuur en invulling van je dagen/weken/maanden, je hebt opeens de verantwoordelijkheid voor een hulpeloos klein wezentje dat 100% van jou afhankelijk is, en het slaapgebrek….man o man, het slaapgebrek…Ook al kan ik het redelijk aan, mijn lontje is toch een stukje korter (en dat van hem ook) en je reageert je toch het snelst af op degene die het dichtst bij je staat, letterlijk en figuurlijk.

    Aan de andere kant merk ik ook dat ik verwachtingen heb/had die moeten worden bijgesteld. Ik ben best wel een control freak en hoewel ik niet wil zeggen dat alles precies op mijn manier moet, heb ik wel moeite om bepaalde dingen los te laten en te zien hoe mijn husband het anders aanpakt. Ook het feit dat ik me heb ingelezen en voorbereid en hij niet, leidt af en toe tot irritaties. Hij ziet mij als een soort expert en vraagt alles, maar ik ben ook nieuw in deze rol, ik heb ook niet alle wijsheid in pacht!

    Het helpt om te blijven praten met elkaar en daar ook echt tijd voor vrij te maken. En eerlijk te zijn over de leuke maar ook de minder leuke dingen. Ik vind het moederschap mooier dan ik had gehoopt en gedacht, maar ook zwaar. Die gevoelens bestaan naast elkaar. Zoveel als ik van mijn dochter houd en van de zorg voor haar, daarnaast heb ik ook moeite met hoe mijn leven veranderd is en er naast gezin en werk weinig tijd over is voor mijzelf. Daarin moet ik een weg vinden. Dat wil niet zeggen dat ik het moederschap niet leuk vind, of spijt zou hebben; het is gewoon een grote verandering waardoor je je leven weer in een nieuwe balans moet krijgen, en dat is best pittig.

    Wat ik wel schitterend vind, is zien hoe mijn husband een vader is (geworden). Hoe hij om haar geeft, voor haar zorgt, aan haar denkt. Als ik de keuken opruim en door de babyfoon hoor hoe hij tegen haar kletst of haar voorleest uit Nijntje, stromen de tranen over mijn wangen en barst mijn hart uit elkaar van geluk!

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!