DE ZWANGERSCHAPSTEST

 In Zwangerschap

Morris wordt op 05.05.2016 geboren, en vanaf die dag geef ik borstvoeding. We weten niet tot in hoeverre dat een eventuele volgende zwangerschap zal belemmeren, maar besluiten daar ook niet mee bezig te zijn. Morris’ belang staat nu voorop, en het voelt voor ons niet goed om – eerder? – te stoppen met de borstvoeding om zwanger te kunnen raken. We laten de natuur dus op z’n beloop, en gebruiken verder vanaf het begin geen anticonceptie omdat een tweede kindje altijd welkom is. Een hele poos betekent dat dat ik überhaupt niet eens ongesteld wordt. De maanden verstrijken, de borstvoeding gaat als een trein en een menstruatie blijft uit. Na een paar maanden check ik regelmatig of ik niet toevallig al zwanger ben; dat kan tenslotte zomaar als je geen anticonceptie gebruikt én niet ongesteld wordt, ondanks die borstvoeding, maar dat blijkt niet zo te zijn. Vandaag praat ik jullie bij over het proces van opnieuw in verwachting proberen te raken en vertel ik hoe en wanneer ik positief testte!

Ik vertelde jullie eerder al dat we besloten geen anticonceptie te gebruiken, en dan is het eigenlijk heel simpel; technisch gezien zou je in verwachting kunnen raken. Nou is dat hier ook precies de bedoeling, dus dat komt prima uit. Na een paar maanden word ik voor het eerst weer ongesteld. Ik hoor dus niet bij die club van vrouwen bij wie dat überhaupt niet eens gebeurt. Niet erg; op zich wel fijn om mijn cyclus weer in de gaten te kunnen houden en dus een beetje te weten waar we aan toe zijn. Dat ik weer ongesteld word maakt ook dat het gelijk allemaal weer een stuk ‘echter’ is en we meer bezig zijn met zwanger worden dan we eigenlijk hadden bedoeld, maar zulke dingen laten zich nou eenmaal niet plannen. Het komt zoals het komt. De borstvoeding gaat ondertussen gewoon door. De eerste maand doen we weinig bijzonders. Ik weet dan nog niet hoe lang m’n cyclus precies is, dus we wachten vooral af. Omdat ik altijd een relatief korte cyclus heb gehad gaan we er blijkbaar onbewust een beetje van uit dat dat nu wel weer zo zal zijn, dus als er na vier weken nog niks komt doe ik voor de zekerheid toch maar een testje: zonder tweede streep. Dan blijkt dat de boel even behoorlijk wat langer duurt dan het voor Morris deed. Geen probleem, we kunnen het maar weten. De maand daarop verloopt eigenlijk net zo, met een even lange cyclus als daarvoor. De regelmaat zit er in ieder geval meteen weer lekker in.

De derde ‘bewuste’ maand zijn we er meer mee bezig dan daarvoor. Het is allemaal op niks gebaseerd, maar bij Morris was ik na vier maanden zwanger. Stiekem hopen we er dus op dat het nu ook binnen die vier maanden lukt, hoewel we er ook rekening mee houden dat het – door de borstvoeding? – nog wel eens niet zou kunnen gebeuren. We moeten er best even aan wennen dat we weinig controle hebben over het hoe en wanneer. Dat vind ik ergens juist wel fijn en mooi, maar ook onzeker en verwarrend. Toen we voor de eerste keer probeerden zwanger te raken gingen we meteen aan het zware geschut met ovulatietesten en temperaturen en de hele rambam, en dat is dus nu het referentiekader geworden. Deze keer doen we het anders, maar dat neemt niet weg dat we er echt wel mee bezig zijn. Het is vooral ook nieuwsgierigheid. Zal het ons nog een keer gegeven zijn? En hoelang gaat het dan nu duren? En hoe gaat dat dan zijn? De controlfreak in mij wurmt zichzelf zonder pardon weer naar buiten.

Poging drie valt in december. Het is eerst Sinterklaas, dan krijgen we de sleutels van ons nieuwe huis en beginnen we met klussen, en dan moet er ingepakt worden voor wintersport zodat we de Kerstdagen samen door kunnen brengen in Italië. Genoeg afleiding dus, dat is iets wat zeker is. We genieten van Morris’ eerste Sinterklaas, zijn superdruk met het huis en verheugen ons op die laatste week van het jaar op de ski’s, dus er blijft weinig tijd over om te druk te zijn met al dan niet zwanger zijn of worden.

Als we vlak na Kerst in een skilift zitten met Robin en Mees en ik oprecht het hele tochtje omhoog half over m’n nek zit te gaan omdat een van de medereizigers een naar mijn mening nogal penetrant luchtje bij zich heeft – duizend keer sorry voor deze TMI maar ik kan ‘m niet anders verwoorden – bedenk ik me dat ik best wel eens zwanger zou kunnen zijn. Ik denk te weten wanneer mijn ovulatie was – die eitjes van mij springen met zulk grof geweld dat dat eigenlijk niet te missen is – en daarbij is het sowieso niet echt een optie dat de timing niet goed is geweest ofzoiets. Diezelfde middag nog haal ik bij de drogist tegenover het hotel een testje die ik ook meteen maar doe. Vanaf het moment dat ik het bedacht heb ben ik er eigenlijk wel een beetje van overtuigd. Iets met moedergevoel enzo. Dus waarom wachten op de ochtend als je gevoel zo sterk is hè?! Beetje jammer wel dat die test dus negatief is. Voor mij doet het alleen weinig af aan m’n gevoel. Ik denk echt dat ik zwanger ben en vermoed dat ik te vroeg getest heb. Voorlopig toch maar even geen gezellige wijntjes voor mij dus. Koen vindt mij een draak. Die wil geen valse hoop krijgen en vindt het stom dat ik het weer eens beter denk te weten dan die zwangerschapstest. Kan ik op zich ook wel inkomen, vooral achteraf. Tikkie betweterig is het wel.

Afijn, op 30 december komen we ‘s avonds laat thuis, en dan ik besluit een testje klaar te leggen voor de volgende ochtend; oudjaarsdag dus. Ik móet het gewoon zeker weten en heb ook geen zin meer om te wachten. Mocht ie nou weer negatief zijn stop ik erover en gaan we weer door. De volgende ochtend wordt Morris rond zevenen wakker. Ik haal hem uit zijn bedje en leg hem tussen ons in om samen nog even te soezen en op ‘t gemak wakker te worden. Als ik onderweg een pitstop maak op de toilet word ik herinnerd aan de zwangerschaptest. Ohja, die zou ik nog doen. Ik plas vakkundig in het glas, ben ik echt een pro in ondertussen, dip de test er lang genoeg in, doe de dop erop en leg ‘m dan op het schapje. Daarna ga ik terug naar bed en val ik met Morris en Koen weer in slaap. No joke. Dit snap ik dus nog steeds niet. Doe je zo’n test, ga je daarna verder slapen zonder te kijken wat ie zegt!? Wie doet dat nou?!

Om 8:30 word ik wakker omdat ik weer moet plassen, en dan zie ik dus de test liggen. Op z’n kop. Ik overweeg nog even om samen met Koen voor het eerst te kijken, maar ik ben veel te nieuwsgierig en daarbij sta ik toch al met het ding in m’n handen. Ik draai ‘m om, et voila: twee dikke vette strepen. Hartstikke zwanger dus. Ik doe in mijn uppie een vreugdedansje op de gang en sprint dan als een malle de slaapkamer in. Overenthousiast;). Koen ligt nog te slapen, maar je kunt je er iets bij voorstellen dat dat dus niet heel lang standhoudt als ik daar als de witte tornado die slaapkamer ingevlogen kom. Ik ga op de rand van het bed zitten en zeg alleen maar: VERRASSING! Met megagrijns van oor tot oor uiteraard. Nou kan die man van mij 1 + 1 best aardig bij elkaar optellen, dus die fluistert heel zachtjes: ‘ben je zwanger?’ Als antwoord op die vraag begin ik bloedje hyper met die test voor z’n gezicht heen en weer te wapperen. Die Koen kan van z’n lang zal ze leven geen streep gezien hebben, laat staan twéé strepen, zo hard wapper ik met het ding, maar hij lijkt de boodschap toch te snappen. Het allereerst wat hij daarop zegt is ‘oké nu moeten we echt een nieuwe auto’.

Dus. Laten we deze dolenthousiaste respons even wijten aan het feit dat Koen praktisch is ingesteld. Gewoon een echte man. En inderdaad, een nieuwe auto is niet langer een pré maar een dikke vette must. Al ben ik er nog niet helemaal uit of ik dit per se hét moment vind om de nieuwe auto kwestie te bespreken. Nadat ik dus instemmend heb gereageerd op dat hele auto verhaal ga ik weer naast hem in bed liggen. We zeggen niet zo veel en kijken naar Morris die nog lichtjes slaapt. Weinig woorden, maar zó veel om over na te denken. Zal het allemaal goed gaan? Krijgen we dan echt nog zo’n prachtexemplaar? Wanneer komt de baby dan ongeveer? Wat moeten we allemaal kopen? Morgen mogen we onze geweldige verloskundige weer bellen – YES! We zijn gewoon weer in verwachting. Ik ben weer zwanger. Straks zijn we met zijn vieren. MET ZIJN VIEREN. Grotemensendingen dit. Man oh man, wat zijn wij geluksvogels..

En vooral; wat een manier om 2016 af te sluiten.

 

Ik ben benieuwd hoe jullie die zwangerschapstest deden! Alleen? of samen? En vooral ook hoe je het je wederhelft verteld hebt. Bedankt voor het lezen!

Recommended Posts
Showing 16 comments
  • Inge

    Haha mijn man reageerde echt precies hetzelfde! ‘Dan moeten we echt om een andere auto’. Geweldig he, mannen. Altijd zo lekker praktisch haha.

  • Mirte

    Leuk om te lezen! Brengt mij meteen weer terug naar het moment en gevoel van de positieve test hier. Was ook het einde van het jaar en daarvoor ook al een aantal keer geen geluk, maar ik had met kerst al geen wijntjes gedronken en dacht: ik doe nu een test en als ie niet positief is, ga ik goed aan de champagne om het nieuwe jaar te vieren! Het werd dus kinderchampagne 🙂 Na het voor zijn neus wapperen van de test ben ik weer bij mijn man in bed gekropen en waren we er allebei toch wel even stil van. Zo iets groots en bijzonders en spannends! Inmiddels is ze er alweer bijna een half jaar en geniet ik iedere dag 🙂

  • Claudia

    Samen in de badkamer, wederhelft zat in bad 😉 we kregen een heel licht streepje en hij geloofde niet dat een licht streepje ook echt een streepje was. De twee dagen daarna nog twee testen gedaan en uiteindelijk was hij overtuigd haha. Was vooral heel onwerkelijk, duurde wel even tot we echt het besef hadden.

  • Margot

    Hahaha heerlijk om te lezen en typisch mannenreactie inderdaad! Dat zou die van mij ook gezegd kunnen hebben 😉

  • Isa

    Super leuk geschreven! Brengt weer een hoop herinneringen terug. Onze (eerste) test deed ik alleen. De maanden ervoor waren we ook aan de slag met het ‘zware geschut’ en lukte het niet. Juist nu lieten we het los. Ik was er dus heilig van overtuigd nu ook niet zwanger te zijn, hoewel ik mij toch ‘anders dan anders’ voelde. Ik besloot te wachten met testen tot manlief even uit de buurt was. Nou binnen no time stonden er 2 dikke strepen op die test en stuiterde ik door het huis, haha. En nu genieten we al ruim 9 maanden van ons wonder! 🙂

  • Janny

    Wat leuk geschreven.. je had dus toch gelijk.. 🙂

  • Anna

    Super leuk! Tegen de tijd van mijn menstruatie steeds elke dag testen omdat ik hormonen had gekregen, streepje is niet weg geweest en werd steeds donkerder! Ik was ook zo zeker van m’n zaak dat het nu raak was, helemaal in de wolken nu
    Geniet ervan x

  • Roos

    echt mannen he die alleen praktisch denken hahaha! Wij hebben heel lang met z’n vieren in een Seat Ibiza gezeten. Pas toen Noah erbij kwam vond ik m echt te klein en hebben we een refo container degelijke gezinsauto gekocht. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik me echt af heb gevraagd waarom ik daar niet eerder aan ben begonnen. Zo handig die ruimte! Ik geniet weer volop van je zwangerschap blogs en updates maar ik zwanger dit keer niet meer met je mee hoor 😉

  • Anne

    Haha heerlijke reactie van Koen! Wij hadden ook Mees tussen ons liggen toen ik op maandagochtend n test had gedaan. Tei had t niet door dat ik m deed en toen ik terug in bed kwam zei ik tegen Mees dat hij over 9 maanden toch echt in z’n eigen bed moest slapen… ik heb Tei nog nooit zo snel wakker zien worden met n smile van oor tot oor Nog 4 maandjes nu

  • Jessica

    Leuk om te lezen en ook echt zo een lekkere reactie, dan moeten we een nieuwe auto kopen hahaha, heerlijk! Geweldig voor jullie. Ik hoop de test ooit samen te mogen doen.

  • Lucinda

    Jaaaaaa!!! Ik kijk uit naar nog meer van dit soort heerlijk geschreven zwangerschapsgerelateerde blogjes.
    Door je vorige blog heb ik alle vooroordelen over snel een tweede opzij gezet. Dankjewel voor je positiviteit.

  • Bertine

    echt super geweldig voor jullie! die reactie van Koen vind ik echt geweldig! echt belangrijke mannendingen hoor, auto’s;) ik deed de test alleen, maar mijn man stond buiten. die kon aan mijn reactie en tranen wel zien hoe laat het was!

  • Alicia

    Weer super leuk geschreven! Mijn man reageerde iets van: zo snel weer?! Want bij beide was het in ronde 1 raak.

    Wat ik me afvroeg: heeft jouw verloskundige niet aangeraden om minstens 9 maanden te wachten voor je weer zwanger raakt? Dacht dat dat algemeen aangeraden wordt zodat je lichaam volledig kan herstellen. Ik bedoel nu was je na 6 of 7 maanden zwanger dat maakt niet zo’n verschil, maar als ik je goed begrijp hadden jullie best al na een paar weken weer zwanger kunnen (willen?) worden?

  • Jeanne

    Whaha ik heb zo moeten lachen bij het lezen van deze blog!
    Echt ontzettend leuk geschreven, vooral die lekker praktische reactie van Koen haha

  • Sara

    Ahh leuk geschreven en leuk om te lezen! Heerlijke reactie van je man ook! Wij zijn het momenteel aan het proberen, nu de derde maand. Dus fingers crossed!!

pingbacks / trackbacks
Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!