Dit was mijn 2015!

Zo cliché, maar in mijn geval zo waar; zodra het jaar een beetje op z’n einde begint te lopen, passeren alle belangrijke en ingrijpende gebeurtenissen nog eens lekker melodramatisch de revue. In mijn geval waren dat er in 2015 best een hele hoop. Het leek me leuk op een van de laatste dagen van dit jaar mijn hoogtepunten van 2015 met jullie te delen. En be prepared, want dat waren er nogal wat, én ook nog eens allemaal heel vlak na elkaar!

De eerste paar maanden van 2015 verlopen eigenlijk best rustig. Koen gaat naar zijn werk, ik loop mijn afstudeerstage, en ondertussen zijn we druk bezig met het plannen van onze bruiloft. We leven onwijs naar 1 mei toe en het lijkt af en toe serieus alsof het leven daarna op houdt. Haha. Verder plannen doen we namelijk niet echt; alles staat in het teken van de bruiloft. Ik geniet onwijs van alle voorbereidingen. Heel veel van de aankleding heb ik zelf gemaakt, en dat is hele leuke tijdsbesteding. De tijd gaat knettersnel, en een paar weken voor ik mijn scriptie in moet leveren is het dan eindelijk zo ver: wij gaan trouwen. 01.05.2015 is de dag van ons leven en ik had oprecht nooit durven dromen dat het zo’n bijzondere, emotionele dag zou zijn! Ik heb er al een artikeltje over geschreven, maar mochten jullie nog vragen hebben over onze bruiloft; stel ze gerust! Ik vertel er héél graag over. We hebben ook een clip laten maken door Jij van Mij, misschien dat ik die nog wel een keer online zet!

Na de bruiloft gaan we niet meteen op vakantie in verband met mijn scriptie, maar twee weken later, met Hemelvaart, besluiten we spontaan naar Parijs te rijden met z’n tweetjes. Wij zijn normaal niet zo heel erg van de spontane reisjes – meestal bereid ik het van te voren allemaal wel redelijk voor – maar nu besluiten we ineens dat we zin hebben om te gaan en rijden we naar Frankrijk. We hebben een paar hele fijne dagen. We wandelen veel, zo ongeveer 20 kilometer per dag zelfs, eten en drinken lekker en genieten van elkaar. Tijdens onze laatste uurtjes in Parijs, als we héérlijk zitten te eten bij een Italiaan, besluiten we samen voor een kindje te gaan. Ondanks dat het redelijk spontaan ter sprake komt, is het wel iets waar we al lang naar toe leven en vooral ook erg naar uitkijken. In Parijs nog gooien we mijn laatste strip in de prullenbak.

Eenmaal weer terug van Parijs moet er nog even gebikkeld worden, want mijn scriptie moet af. En terwijl ik eigenlijk ál mijn aandacht daarop zou moeten vestigen, komt er ook nog even iets anders in beeld.. Vlak na Parijs, als ik een baan in het vooruitzicht heb, en Koen voor ons eigen bedrijf is gaan werken, besluiten we óók dat we graag een huis willen kopen. We wonen nu ook heel fijn, maar we hebben alleen een balkon en we willen zo graag lekker de tuin in kunnen. We starten onze zoektocht naar een – het liefst nieuwbouw – huis, en toevallig zijn er hier in de buurt net een aantal projecten in ontwikkeling. We gaan op zoek, reageren op Funda, nemen contact op met de makelaar, en zo gebeurt het dat we begin juni nog het koopcontract van ons allereerste eigen huis tekenen. Zo trots als een pauw zijn we allebei. Alwéér een mijlpaal!

Halverwege juni lever ik dan toch eindelijk officieel mijn scriptie in, en zit mijn tijd op school erop. Ik denk dat ik nog nooit zo opgelucht ben geweest. Ondanks dat ik altijd heel goed was op school en er relatief weinig voor hoefde te doen, legde ik mezelf zoveel druk op dat het niet veel meer dan een héle zware last was. Het vooruitzicht dat ik nóóit meer naar school hoef maakt me dolgelukkig. Moet ik overigens wel mijn assessment eind juli eerst nog even halen, maar daarover maak ik me op dat moment nog niet te druk. Eerst naar Barcelona! Cadeau gekregen van mijn broertje voor ons trouwen. We hebben het heel fijn samen en genieten héél erg. We praten veel over de toekomst, onze dromen en doelen, en voeren bijzondere gesprekken.

Op 10, 11 en 12 juli zijn we met Lot en Flip in Bloemendaal. We staan op camping De Lakens en hebben de grootste lol. We hebben geluk met het weer en liggen dus de hele dag bij Vroeger, drinken net een borreltje te veel – KATER -, eten lekker (en vooral heel VEEL), lachen ons kapot, gaan op stap en slapen met z’n vieren op een rij in ons tentje. Een weekend lang alleen maar genieten.

Twee weken later gaan we met zijn zessen op vakantie naar Mallorca. ALWEER een hoogtepunt. Na een paar dagen vliegen Koen en ik op en neer naar huis voor mijn afstudeerzitting, en daar krijg ik na mijn verdediging te horen dat ik met vlag en wimpel geslaagd ben. Het zit er dus echt op. Dolgelukkig vliegen we terug naar Mallorca voor nog anderhalve week zon, zee en strand. En eten. Natuurlijk. Genieten tot en met.

Eenmaal weer thuis zit de zomer er zo goed als op. We gaan aan het werk – ik start bij mijn nieuwe baan – en het ‘normale’ leven begint weer. Ook wel lekker na zo’n zomer vol uitstapjes en reisjes. We hebben een fijn ritme en zijn gelukkig, als het ineens 1 september is. Die ochtend, vlak voor we naar ons werk moeten, kom ik er achter dat ik in verwachting ben van ons eerste kindje. Vanaf het moment dat we daar bij die Italiaan in Parijs besloten zwanger te willen worden, hadden we iedere maand in spanning afgewacht of het misschien raak zou zijn.. Na vier pogingen is dat nu het geval. Omdat we het allebei niet kunnen geloven gaan we gewoon naar ons werk en doen we ons ding. ‘s Avonds weet ik niet hoe snel ik nog wat testen moet doen, die stuk voor stuk hetzelfde zeggen. Hartstikke zwanger.

Je kunt je misschien voorstellen dat na 1 september 2015 geen dag meer hetzelfde is geweest als daarvoor. Er is serieus een leven vóór  1 september, en een leven ná. Ik switch alleen in de tussentijd nog van baan, maar verder hebben de afgelopen maanden helemaal in het teken gestaan van ons kleine ventje in mijn buik. We leefden van echo naar echo, en van hoogtepunt naar hoogtepunt.

Inmiddels ben ik dik 21 weken zwanger, en oprecht nog nooit zo gelukkig geweest. 2015 was een geweldig jaar. We trouwden, ik studeerde af, we kregen allebei een nieuwe baan, kochten ons eerste huis en ik raakte zwanger. Bijna knap dat we dat allemaal in één jaar gepropt hebben gekregen, haha. Koen verwoordde het van de week zo mooi. Hij zei: ‘Sinds je zwanger bent van Frummel ben je zoveel rustiger dan voorheen. Alsof je nu bent waar je altijd hebt moeten zijn’. En ik denk dat dat inderdaad zo is. Dat lijkt me een hele mooie gedachte om 2015 mee af te sluiten.

Voor ons wordt 2016 het jaar waarin alles voorgoed verandert. Ik kan niet wachten tot het zover is. Ik hoop dat het jullie ook datgene zal brengen waar je nu op hoopt. Ik wens jullie in ieder geval oneindig veel geluk en vooral liefde voor het nieuwe jaar.

Bedankt voor het lezen en heel veel liefs!