EEN MINDER POSITIEVE GROEIECHO: #2
Afgelopen vrijdag kwam het artikel online waarin ik schreef over de minder positieve groeiecho die we die dinsdag bij een zwangerschap van ongeveer 36 weken hadden gehad (klik hier als je dat artikeltje nog niet gelezen hebt). Vanochtend – ik schrijf dit artikel op dinsdag – hadden we opnieuw een afspraak en groeiecho bij de verloskundige om te kijken of er afgelopen week iets in positieve zin veranderd was nu ik wat meer rust had genomen. Omdat jullie allemaal zo gruwelijk lief met me mee hebben geleefd leek het me wel zo eerlijk jullie te vertellen hoe die afspraak ging, dus mocht je benieuwd zijn, lees dan vooral verder!
De afgelopen week heb ik op aanraden van de verloskundige wat rustiger aan gedaan. In plaats van hele dagen in touw te zijn, heb ik steeds in ieder geval één dagdeel rust genomen. Ondanks dat dat prima ging, had ik toch het gevoel dat er in mijn buik niet zo heel veel veranderde. Ik ben zelf de afgelopen weken niets aangekomen en had de afgelopen week zo bizar veel last van een gespannen buik met harde buiken en voorweeën, dat ik me niet voor kon stellen dat onze kleine Frummel nog even lekker had kunnen groeien. Gisteravond toen mama en papa even op de koffie kwamen sprak ik dat nog uit. Eigenlijk nergens op gebaseerd, maar voor mijn gevoel was er afgelopen week gewoon niet zo veel veranderd. Ik was ook best een beetje onrustig voor de groeiecho van vanochtend, iets wat ik eigenlijk helemaal niet herken van mijn zwangerschap; ik ben juist steeds heel gerust, zelfverzekerd en vol vertrouwen geweest.
Al om 08:15 worden we vanochtend bij de verloskundige verwacht. Súperfijn. Zo hoeven we ons in ieder geval niet de hele dag druk te gaan zitten maken over hoe de vlag er nu bij zal hangen. Nog voor 08:15 zitten we al bij de verloskundige aan de tafel en bijna meteen daarna mag ik weer gaan liggen voor de echo. Mijn verloskundige voelt uiteraard eerst weer even aan de buik – nog steeds continu heel strak en gespannen – en gaat dan weer aan de slag met meten. Ik fixeer me niet op het scherm, omdat ik weet dat ik er niet voor geleerd heb en toch niet precies weet hoe of wat, maar klets er maar een beetje op los. Als ‘n kip zonder kop besef ik me achteraf, maar dat zal wel komen doordat ik het toch een tikkie spannend vind. De verloskundige laat ons zijn koppie, dat ondertussen overigens hartstikke vast in mijn bekken ligt, even zien, en even later kunnen we ook z’n hartje zien kloppen en zijn goedgevulde maagje voorbij zien komen. Ik vind het in ieder geval fijn om ons ventje weer even te zien.
Na de groeiecho mogen we weer aan tafel. De verloskundige maakt een uitdraai van wat ze gemeten heeft en focust zich vooral op zijn buikje; zijn hoofdje is niet meer héél goed te meten omdat die al heel laag- en vast in mijn bekken ligt. De uitslag van hetgeen ze gemeten heeft is eigenlijk niet zo heel positief. Of zeg maar gerust enigszins verontrustend. Volgens de groeiecho is ons ventje afgelopen week 10 gram aangekomen, waar ze hoopten op ongeveer 200 gram. Dat hij nu aan de ondergrens van de groeicurve balanceert, opgeteld bij het feit dat mijn buik continu zo gespannen is, ik veel voorweeën heb, er minder vruchtwater is en ons mannetje de afgelopen dagen niet heel erg druk was, is voor de verloskundige genoeg reden om me even na te laten kijken door de gynaecoloog in het ziekenhuis. Ondanks dat ik ‘m enigszins aan had voelen komen, schrik ik toch best een beetje. We hadden er na vorige week zo op gehoopt dat hij zijn eigen lijntje weer door zou zetten, maar in plaats daarvan is hij amper gegroeid en zit hij nu tegen de ondergrens aan. We hebben geluk en kunnen een uur later al in het ziekenhuis terecht voor een CTG en check bij de gynaecoloog.
De CTG is helemaal prima. Die laat inderdaad zien dat mijn buik bijna onafgebroken zo hard als een kanonskogel is, maar dat vinden ze in het ziekenhuis verder niet zo heel schokkend en zoals ze eerder al zeiden ‘wel passend bij mijn postuur’. Frummel doet het verder hartstikke prima. De gynaecoloog – echt het meest onvriendelijke, lompe, horkerige schepsel wat ik ooit heb meegemaakt overigens, zo niet leuk – wil zelf ook graag een echo maken om te zien waar zij op uit komt, en wonder boven wonder meet zij ons mannetje ook klein maar wel keurig binnen de marges, en hoeven we ons volgens haar verder niet zo druk te maken. Ze geeft aan dat het vruchtwater inderdaad iets minder is en dat de placenta al behoorlijk wat kalkplekjes vertoont, maar dat Frummel het verder goed heeft daarbinnen en we maar gewoon weer even af moeten wachten. Ook geeft ze aan dat ze niet verwacht dat ik de 40 weken vol zal maken, maar wanneer hij dan wel zal komen weet ook niemand. Dus wachten we maar weer af! En zo worden we dus vandaag een beetje heen en weer geslingerd tussen emoties.
Inmiddels is de rust hier aardig wedergekeerd. We zijn weer van de schrik bekomen en vertrouwen gewoon op het kundige oordeel van de verloskundige en de gynaecoloog. Zolang zij zich verder geen zorgen maken, doen wij dat ook niet. Een kindje van het formaat waarop hij nu wordt geschat past op zich heel ‘logisch’ in het plaatje. Volgende week donderdag mogen we weer voor controle naar de verloskundige, en dan zal ze opnieuw een groeiecho maken om te zien hoe de stand van zaken is; míts het zo ver komt natuurlijk en dat blijft nog even de vraag! Het is zo’n bizar idee dat ons ventje er over tweeënhalve week waarschijnlijk gewoon ís! Voor nu geniet ik nog maar even extra hard van zijn geschuif en geduw in mijn buik!
Nou, tot zover deze update! Mijn excuses voor de overkill aan updates de afgelopen dagen, maar zo pakte het nou eenmaal even uit! De komende dagen komen er gewoon weer andere artikeltjes aan:)!
Nogmaals héél erg bedankt voor jullie lieve reacties op mijn vorige updates! Liefs, x
Hè wat naar, die spanning zo aan het einde.Veel succes met de laatste loodjes, hopelijk heb je snel je gezonde zoon in je armen
Lieve Michelle, het lijkt mij verschrikkelijk die onzekerheid. Maar het fijne is wel dat je de grens heb bereikt van een ‘voldragen’ kindje toch? Veel succes de komende tijd en inderdaad genieten van de bewegingen in je buik. Ik vond het heel gek dat dat gevoel van het ene moment op het andere moment weg was en je dus ook een lege buik hebt. Ik blijf je updates volgen, ben zo benieuwd hoe het zal gaan. Liefs xx
Vervelend joh! Zo aan het einde van je zwangerschap! maar probeer je inderdaad niet teveel zorgen te maken!
Lees sinds kort mee op je blog.. je schrijft heel leuk! Heb zelf sinds een maan mijn tweede kindje, en ben ook redelijk jong, dus herken veel dingen! Leuk!
Geniet nog even van je zwangerschap!
Groetjes Marieke
Ohh. De onzekerheid lijkt me heel vervelend zo op het laatst, maar als de deskundige nog echt niet hoeven in te grijpen dan is het fijn als jij je rust kan vinden. Sterkte met de laatste loodjes en voor je het weet heb jij je kindje!
Overigens, het is jouw blog en het gaat over jouw zwangerschap. Dit hoort daar dus bij dus je hoeft je echt niet te verontschuldigen wat er op je blog komt! Ik vind het zelfs heel dapper dat je dit allemaal deelt, want het is toch heel persoonlijk.
Liefs!
Ik duim ergens voor je dat de (spontane!) bevalling gewoon niet meer lang op zich laat wachten. Je baby is er klaar voor, jij volgens mij ook, en dan hoef je je over dit soort dingen alvast geen zorgen meer te maken. Bovendien hoeft het dan ook zo ver niet te komen dat er misschien toch medisch ingegrepen hoeft te worden ofzo en kan je toch je zo begeerde thuisbevalling krijgen.
Behoud de kalmte maar die je nu hebt hervonden; als de artsen ook maar zouden dénken dat er iets niet helemaal ok is, zouden ze echt wel actie ondernemen. Zo lang dat niet gebeurt, is alles dus ok.
Geniet nog maar eventjes … 🙂
Ha Michelle,
Al een tijdje lees ik je blog mee. Superleuk trouwens! Je schrijft heel vlot en open en ik vind dat je het geweldig doet!
Wat zwangerschap betreft, ik herken je verhalen wel van mijn kindjes, die zijn nu 6 en 2. Twee redelijk kleine kindjes, 3000 gram bij een jongen met 40 weken en 2500 bij een meisje met 38 weken. Mijn ervaring is dat verloskundigen eerder bezorgd zijn dan gynaecologen en in mijn geval bleek dat de gynaecoloog bij beiden het geboortegewicht exact goed had ingeschat! Ze deden het trouwens prima, we hadden heerlijk kleine baby’tjes, die overigens nog steeds onder de curven liggen, terwijl ik ruim 180cm ben. We kunnen daardoor vaker naar het cb en inmiddels de schoolarts. Ook over mijn meisje zijn veel zorgen omdat ze met bijna 3 nog maar 10 kilo weegt. Maar het is een pittig ding, zonder gezondheidsproblemen en ze volgt helemaal haar eigen lijn. Nuchterheid is een groot goed in deze! Het komt allemaal wel goed meid, je hoeft niet lang meer om je lieve schat in je armen te sluiten!
Heel veel succes en sterkte!
Grace
Bedankt voor de update, ik dacht gisteren nog aan jullie. Jammer dat het niet zo positief was als jullie hadden gehoopt. Ik hoop (stiekem) voor je dat de bevalling gewoon op gang komt en je snel je mannetje in je armen kunt houden. Het lijkt er erg op alsof zo wel je kindje als jij er klaar voor zijn! Erg knap ook dat jullie toch tamelijk kalm weten te blijven, ondanks alles!
Veel succes nog en probeer te genieten 🙂
Potverdrie, dit was niet wat ik gehoopt had! Wel fijn dat je direct in het ziekenhuis terecht kon (ook al was het dan bij een horkerige gynaecoloog…) en ze je met een redelijk gerust hart naar huis konden sturen. Ik hoop inderdaad ook dat de bevalling maar snel vanzelf op gang mag komen en je lekker thuis kan bevallen van Frummel, en dat er verder geen medisch “gedoe” meer nodig is. Komende week maar weer verder gaan met rustig aan doen, nog wat rustiger aan doen, en verder maar vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen.
En ongetwijfeld hebben de verloskundige en de gynaecoloog het ook al gezegd: zolang je Frummel goed voelt bewegen, ondanks dat hij weinig ruimte heeft, is het goed; wordt het rustig in je buik, kijk het dan niet te lang aan maar trek aan de bel zodat ze kunnen kijken of hij het nog naar zijn zin heeft! Beter 3x te vaak aan de bel trekken omdat jij je zorgen maakt, en het is loos alarm, dan 1x te weinig aan de bel trekken!
Sterkte met de laatste loodjes. Binnenkort, heel binnenkort, heb jij een prachtig klein menneke in je armen en dan weet je waar je het allemaal voor hebt gedaan!
Wat een onzekerheid allemaal zeg. Gelukkig gaat het met Frummel allemaal goed. De verloskundige en gynaecoloog zullen het wel weten en als zij zeggen dat het met de baby goed gaat dan is dat ook zo. Hopelijk kan je de komende weken nog een beetje ontspannen en je rust pakken! Heel veel sterkte met de laatste loodjes meis!
Oei wat spannend zeg! Gelukkig lijkt het verder allemaal goed te gaan met het kindje. Doe rustig aan en probeer je maar vast te verheugen op zijn komst. Succes met de laatste loodjes.
Wat een lieve reacties van jullie allemaal! Wat jullie zeggen is helemaal waar: zolang het met Frummel goed gaat is het oké. Dat is het allerbelangrijkste! Wij wachten verder gewoon maar af:).