FAVORIETE FOTO’S VAN DEZE ZOMER

Het is niemand die mijn site al langer volgt ontgaan dat er deze zomer weinig tot geen plogs online kwamen. Dat was een weloverwogen keuze die ik eerder al toelichtte. Het voelde fijn om het na zo’n lange tijd even op deze manier te doen. Even niet de verplichting van heel veel delen en gewoon wat meer voor onszelf. Dat er geen fotodagboeken online kwamen wil niet zeggen dat ik geen foto’s maakte, want dat deed ik nog steeds zoals ik altijd doe. Voor onszelf; vind het gewoon heel fijn om mooie momenten vast te leggen om later terug te kunnen blikken. Vandaag een artikel met mijn favoriete foto’s van afgelopen zomer, van eind juni tot eind september. Meteen ook beelden van de hoogtepunten van de afgelopen maanden. Kijken we gewoon samen terug!

Deze foto is van eind juni, een barbecue bij vrienden thuis. We wisten hier een paar weken dat ik zwanger ben; nog heel erg in de spannende fase.

Deze foto zagen jullie al in een plog. Voor mij extra speciaal, omdat we op deze dag tegen Miek en Tom vertelden dat ik weer zwanger ben, en Mieke daarna vertelde dat zij ook zwanger is. Twee weken korter dan ik, en dat is voor ons zó bijzonder omdat ik ook precies twee weken ouder ben dan zij en we al ons hele leven vriendinnen zijn. De geschiedenis herhaalt zich; echt zo bijzonder.

‘Gewoon’ familieportretje in de tuin. We hebben vanaf maart zo ongeveer continu samen thuis gewerkt dus er was ineens veel meer tijd met z’n vieren. De aanleiding was héél vervelend, maar de tijd samen echt onbetaalbaar.

Deze foto van Morris.. Één van de eerste dagen op Mallorca, eind juli. Die blik, dat koppie.. Ik kan er naar blijven kijken. Zo mooi.

En deze ook. Op hetzelfde moment genomen. Koen en ik zaten ‘boven’, en de jongens wilden beneden bij de zee spelen. We bekeken van een afstandje hoe ze dat samen regelden. Zo dus. Handje vast en samen gaan.

De vakantie kwam precies op het goede moment. Samen wennen aan de zwangerschap. Mijn buik is de hele vakantie non-stop voorzien van geaai, kusjes en knuffels door deze twee.

Vind dit zo’n knappe foto van Koen. Ook een favorietje. Haha. Foto én man op foto.

All day everyday dit: een beetje speelgoed, zwembandjes, het zwembad en elkaar. Verder niks nodig.

In mijn element. Voor het eerst sinds deze zwangerschap dat de onzekerheid naar de achtergrond verdwijnt en ik vind dat dat op deze foto op één of andere manier zichtbaar is.

Max en Marieke zijn ook op Mallorca dus we zijn een paar dagen met z’n allen. Zo leuk om hier vrienden van thuis te zien. Zijn de jongens roerend met ons eens.

Familieportret in Portals Nous. Deze avond eten we sushi bij Tahini en dat is zó bizar lekker. Vergeet ik ook niet meer.

Familie.. Middagdutjes aan het zwembad bij tante Mees. Hij slaapt ‘s middags vaak nog een hele poos; fijn voor de avonden ook, en bij Mees presteert hij het om echt overal in slaap te vallen.

Nog meer kusjes.

En nog meer chillsessies met broerlief.

De zomer staat ook in het teken van de laatste loodjes van Koen zijn studie. Ook op vakantie moet hij eraan geloven. WFT Vermogen. Zoveel discipline!

En ik schiet mijn rolletje vol met actiefoto’s van de gebroeders.

En af en toe mag ik er ook even bij.

Mallorca is niet alleen quality time met z’n vieren, maar ook met z’n achten. Lucky me dat mijn broertje m’n beste vriend is.

Liefde.

Volgend jaar is hier nog een kindje bij!

Ik houd van deze foto.

<3

Vriendschap.

En dit tafereel aanschouw ik vanaf een afstandje en maakt me zo blij. Lot en Flip zijn er, Max en Marie, Robin en Mees, en papa en mama. Zo’n rijkdom om dat allemaal zo bij elkaar te zien.

Een van de allereerste buikfoto’s van deze zwangerschap. Week 13 of 14 geloof ik dat dit is. Ik heb me er zo op verheugd weer dit soort foto’s te maken.

En deze. Mijn mannen en ik. Wat worden ze niet normaal groot. Op vakantie lijkt dat altijd ineens extra op te vallen.

Beste vrienden! Gezellig ook, die drie glazen. Derde is uiteraard voor Lotje; de meid hier doet het de hele vakantie met ranja.

We gaan eten op een plek met echt fantastisch uitzicht over de hele baai. Ik post deze foto op Instagram met wat Mallorca voor mij betekent. De plek waar we waren de zomer voordat Koen en ik trouwden. De eerste plek waar we vakantie vierden als getrouwd stel, met ovulatietesten in de koffer. De eerste vakantie met Morris, hij toen net 11 weken oud. Weer een jaar later, Morris net één, ik 34 weken zwanger van Benjamin. De zomer daarna; voor het eerst als gezin van vier en ik midden in een miskraam met gigantische nasleep. De zomer van 2019; in onderzoeken en onzekerheid, en dan nu. 2020. Een bizar jaar, voor de hele wereld, maar hoe cru ook, in zo’n gelukkige fase in ons leven, hier, met de jongens bij ons en de baby in mijn buik.

Herinneringen maken!

Deze dag. Het was bewolkt, dus we gingen naar Palma en de jongens wilden PER SE in de Kathedraal. Op avontuur, zeiden ze. Wij zijn er in al die jaren al tig keer voorbij gelopen maar nog nooit binnen geweest; er was altijd wel wat. Maar nu gingen we dus, met z’n vieren. Werd zo’n mooie dag.

Nog even met z’n vieren!

Morris wilde op de foto met zijn mama en peettante Lotje.

Deze foto zegt toch meer dan duizend woorden? Schoot ik vanaf mijn handdoekje op ‘t strand.

De eerste zomer dat ik écht genoot van het strand en me leerde minder druk te maken om overal zand. Ook fijn.

Deze dag was ik met de jongens op het strand. Koen wilde even wat langer leren, dus ik ging met ze naar zee. Robin en Mees kwamen ook gezellig aangewaaid en hier hadden we project zandkasteel net af.

Vliegen!

Deze  twee zijn hun gewicht in goud waard. Zij en onze kindjes. Alsof ze van hen zijn; zoveel liefde altijd.

Kopieën van elkaar deze twee.

Andere dag, zelfde strandje. Dit keer met Koen.

Mijn mannen. Toen ik nog niet wist dat zij (in ieder geval voorlopig) de drie mannen in huis zullen blijven.

Ja sorry, deze moet er ook tussen, want nou eenmaal één van m’n favorieten.

Eerst Koen samen in ‘t water duwen, daarna een high five, zo van missie geslaagd.

Het jaarlijkse vakantieportret met de fam. Die sparen we. Haha.

Vlak na onze vakantie hadden we de echo om erachter te komen of we een zoon of dochter krijgen. We deden geen grote gender reveal dit keer, maar met een paar bij ons in de tuin en dat vertelden we zo. Dat koppie van Morris. Die was zó enthousiast. En nog.

Diezelfde week word ik 27. Het is mooi weer – bijna altijd op mijn verjaardag – en hoewel ik het niet echt echt vier wordt het uiteindelijk toch een heel leuke dag. Met wat familie en onze beste vrienden. Heel fijn.

Grootste cadeautje! Opa kan er bij zijn. Wie had dat een paar maanden geleden gedacht.

Ook deze zomer: fijne fietstochtjes met z’n vieren. Morris op zijn eigen fiets, B voorop, en dan een rondje van een kilometer of 20. Dat is voor Morris de max maar vinden wij al heel knap; best een eind!

Deze foto maakte Robin van Koen en mij, bij hun thuis. Is één van mijn foto’s met het allermeeste bereik ooit op Instagram.

Eerste schooldag!

Nog zo’n mooie herinnering: voor Benjamin zijn verjaardag naar de Efteling met papa, mama, Robin en Mees. Magische dag.

Alleen maar héle blije koppies. Zo genieten.

De standaard plakboekfoto’s, uiteraard.

Volgende mijlpaal: de eerste voetbaltraining! Eigenlijk alleen voor Morris, maar B mag ook lekker veel mee doen. Zo leuk. Voor ons echt iets waar we ons op verheugd hebben. Iedereen weet van onze liefde voor voetbal, dus om daar dan nu langs de lijn te staan, en vooral dat die twee het zo leuk vinden, is echt geweldig.

Onze kleine muis is DRIE!

En ik ben 19 weken zwanger. De tijd vliegt zo.

Deze foto koester ik.

En deze ook, want de 20-wekenecho is helemaal goed en dat is zo’n ontzettende opluchting. Geen garanties, I know, maar wel een opluchting.

Het laatste zomerse weekend van het jaar spenderen we samen in Oostkapelle. Nog even met de voeten in de Nederlandse zee voor de herfst begint.

En aan zee betekent hele dagen dit. Samen in de weer met een schep bij ondergaande zon.

Pas naar huis als de lucht oranje is.

Ontspanning.

Ijsjes en blije kindjes. Ik vind dat je op deze foto zo goed kunt zien hoe erg ze op elkaar gaan lijken. Die ogen, neus en mond. Copy paste in een andere vorm koppie.

Liefste duo wat ik ken.

Deze foto’s hebben we zelf ook allebei van onszelf als kind.

En met deze foto van ons vieren sluiten we ‘m af. Misschien wel ons laatste weekend weg voor de baby komt. We wilden graag met kerst op vakantie, maar dat hebben we van ons afgezet. We gaan nu niets boeken en ik kan me niet voorstellen dat de situatie tegen die tijd ineens weer helemaal probleemloos is, dus ik kijk uit naar een paar heerlijke herfstige maanden en Kerstmis vooral thuis. Ook helemaal prima.

Alle foto’s in dit artikel, en sowieso alle foto’s die op mijn Instagramfeed staan, heb ik met mijn Olympus E-PL10 gemaakt. Ik krijg letterlijk dagelijks vragen over waar ik mijn foto’s mee maak, en het is alleen maar met die camera. Ik heb ‘m inmiddels bijna een jaar in gebruik, ik kreeg hem vorig jaar en werd ambassadeur voor 2020, en ik had nóóit gedacht dat ik zo ontzettend verslingerd zou raken aan een camera. Ik ben geen fotograaf dus heb niet het meeste kaas gegeten van dingen als iso diafragma sluitertijd en ga zo maar door, maar ik schiet dus sinds ik dit apparaat heb vrijwel alleen op de manuele stand omdat het zo ontzettend gemakkelijk en gebruiksvriendelijk is. Als we iets gaan doen heb ik ‘m altijd bij. Dat vind ik één van de grootste voordelen aan deze camera ten opzichte van een spiegelreflex: hij is handzaam. Hij past in mijn ‘grote’ handtassen, is niet gigantisch van formaat, maar heeft wél die verwisselbare lenzen. Daar moet ik wel meteen bij zeggen dat ik mijn 45mm met afstand het meeste gebruik. Ben ik echt fan van; vind dat die voor wat ik wil qua resultaat echt prachtige foto’s maakt. Andere punt wat ik zo fijn vind aan de PEN is dat ie foto’s direct over zet op mijn telefoon, via een app. Zit geen laptop ofzoiets meer tussen; gaat één op een over en dan kan ik even door Lightroom halen om de scherpte en kleurtoon eventueel wat aan te passen en dan kan ik ze gelijk posten of doorsturen of zo bewaren. Het werkt gewoon echt heel fijn.

Mocht je jezelf iets moois cadeau willen doen voor de feestdagen, of gewoon om mee te hobby’en nu we verder toch niet bar veel kunnen: ik beveel deze nog steeds van harte aan. Kan de camera gekregen zijn: mijn enthousiasme is niet te koop en hoe veel ik ‘m gebruik laat denk ik wel zien hoe blij ik er zelf nog steeds mee ben.

Terug naar waar het artikel over ging: we hebben echt een heel mooie zomer achter de rug. Ondanks alles was het voor ons zo’n bijzondere tijd. Dat heeft gelukkig echt de boventoon gevoerd. En begrijp me niet verkeerd; ik ben ontzettend doordrongen van de ernst van de situatie. Mensen die naasten zijn verloren, die zich het leplazerus werken in de zorg, ondernemers die in heel zwaar weer verkeren door iets wat volledig buiten hun macht ligt – echt vreselijk om te zien vind ik dat – en mensen voor wie hun hele leven on hold staat: intens triest. De wereld op zijn kop, en dat is understatement. We mogen gewoon ontzettend in onze handjes klappen dat we allemaal gezond zijn en dat we kunnen blijven werken, dus dat doen we dan ook maar. Heel hard.

Dankjewel voor het lezen!