HERINNERINGEN VOOR LATER

 In Zwangerschap

Mijn blog is een soort naslagwerk van ons leven. Sinds mijn zwangerschap schrijf ik hier over dingen waar ik tegenaan loop, hoe wij de dingen doen als stel en als ouders, en over de mooie momenten die we samen meemaken. Dat iets wat bijna een jaar geleden begon als een online plekje voor mezelf inmiddels is uitgegroeid tot een blog waar dagelijks nog véél meer (voornamelijk) vrouwen een kijkje komen nemen vind ik nog steeds heel onwerkelijk. Mijn site is uiteraard niet het enige middel wat ik gebruik om ons leven te documenteren. Ik ben altijd een fotofanaat geweest; ik leg alles tot in den treure vast en maak het liefst óveral foto’s van; met mijn spiegelreflexcamera en natúúrlijk met mijn iPhone. De foto’s die ik met die camera’s maak zet ik eens in de paar dagen op mijn laptop, en vanaf daar in de cloud en op mijn harde schijf omdat ik bang ben om ze ooit te verliezen. Aan heel veel van mijn foto’s kleven zulke kostbare herinneringen. Zo heb ik foto’s op mijn telefoon van het moment waarop wij besloten voor een kindje te gaan, van de allereerste positieve zwangerschapstest, van de laatste dagen met z’n tweetjes, van mijn bevalling en de eerste momenten daarna, van de eerste keer dat Morris zijn (overgroot)opa’s, (overgroot)oma’s, ooms en tantes ontmoette, van de eerste keer in zijn wieg, de eerste keer in zijn grote bed, zijn eerste lachje en ga zo maar door. Ontelbaar veel ‘eerste keren’, waarvan er ongetwijfeld nog veel meer zullen volgen. Die foto’s zijn me nu heel dierbaar, maar ik verwacht dat de emotionele waarde daarvan met de jaren alleen maar toe zal nemen.

IMG_0777

En toch, hoe leuk dat digitale ook is; ik ga niet heel vaak door de foto’s op mijn laptop heen zitten scrollen. Ik weet niet waarom, misschien is het degelijk, maar als het erop aan komt heb ik dan toch het liefst iets ‘vast’ waar ik doorheen kan bladeren om herinneringen op te halen. Zo begon ik tijdens mijn zwangerschap aan het echoboekje waar jullie al over konden lezen. Een heel leuk – sprak zij bescheiden – document met hierin alle echo’s en daarbij een stukje tekst over het hoe en waarom daarachter. Ook hield ik tijdens mijn zwangerschap een dagboek bij in een schriftje, waarin ik met enige regelmaat schreef over mijn gevoelens. Die twee boekjes samen – én mijn blog natuurlijk – geven een heel goed beeld van mijn zwangerschap en hoe ik die ervaren heb. Vlak na mijn bevalling, toen ik de laatste hand legde aan allebei, wilde ik die boekjes ergens in bewaren voor Morris. Ik besloot een herinneringendoos te maken voor hem, met hierin het echoboekje, mijn dagboekje, zijn geboortepakje, het bevallingsverslag van de verloskundige en nog wat zaken die ik tijdens mijn zwangerschap bewaarde omdat ze waardevol voor me zijn. Die doos staat inmiddels opgeborgen in een kast voor later. Af en toe kijken Koen en ik hier even in en stoppen we er weer wat bij. Zo hoop ik hem later een doos te kunnen geven vol herinneringen aan zijn jeugd.

echoboekje1

Met mijn foto’s doe ik inmiddels precies hetzelfde. Ik bewaar ze allemaal op een harde schijf, maar omdat we ze daar niet heel vaak op kijken ben ik begonnen met het maken van fotoboeken om ons leven vast te leggen. Ik zie het helemaal voor me dat we dan, later als we groot zijn;) – een grote boekenkast hebben met daarin een hele plank vol met boeken vol herinneringen. Het fotoboek van de vakantie naar Mallorca was de eerste die ik maakte en die inmiddels ook gedrukt is. Ik ben nu bezig met het fotoboek van mijn zwangerschap, en met een fotoboek van Morris eerste jaar. Dat probeer ik een beetje bij te houden om te voorkomen dat straks van uitstel afstel komt. Het boek van Mallorca heb ik gemaakt via het Albelli-programma op mijn laptop, en dat is heel goed bevallen! Dat programma is heel gebruiksvriendelijk, niet ingewikkeld en het uiteindelijke resultaat vinden wij echt heel erg mooi. Ook omdat ik zo’n miep ben die het ‘t mooist vind als al die boeken straks hetzelfde formaat hebben, blijf ik dat programma gebruiken voor de boeken die er nog gaan komen. Ik vind dat dus echt een aanrader, mocht je zelf nog op zoek gaan naar een manier om foto’s tastbaar te bewaren!

Schermafbeelding 2016-08-23 om 22.26.13.png

Tenslotte houd ik op dit moment drie documentjes bij, waarvan er twee ook ooit de herinneringendoos in gaan. Ik schrijf in een persoonlijk dagboek over mijn angsten en onzekerheden, maar ook over de ultieme geluksmomenten als vrouw en moeder. Dat boekje is niet voor Morris bedoelt, maar puur voor mezelf. Dat is echt een uitlaatklep. Ook houd ik een dagboekje bij in een A5 formaat klappertje voor Morris, waarin ik over- en voor hem schrijf. Ik schrijf hem regelmatig een brief met dingetjes die hij in de tijd daarvoor geleerd en meegemaakt heeft, ik stop er mooie gedichtjes in die me aan hem doen denken, en ik noteer er alle mijlpalen is, zoals zijn eerste glim- en schaterlach, de eerste keer zelf zitten, de eerste keer omrollen, de nacht dat hij voor het eerst de klok rond sliep en ga zo maar door. Misschien vind hij er later wel geen knoop aan, maar misschien ook wel, en dan kan hij het ooit allemaal teruglezen. Tenslotte schrijf ik in het boekje ‘Mama Schrijft’. Daarin staan heel veel vragen over mijn jeugd, familie, mijn schooltijd, hoe ik als kind was en ga zo maar door. Ook hier geldt: misschien vindt Morris het later wel compleet oninteressant, maar ik zou het zelf heel leuk vinden om zo’n boekje van mijn moeder te lezen, dus ik houd het toch bij.

Dit is hoe ik herinneringen bewaar. Heb jij ook een herinneringendoos voor je kindje(s)? Of vind je zo’n ding niet van toegevoegde waarde en begin je er niet aan? Of leg je jouw herinneringen juist op een totaal andere manier vast? Ik ben súperbenieuwd naar hoe jullie dit aanpakken dus laat vooral een reactie achter.

Bedankt voor het lezen! X

Recommended Posts
Showing 0 comments
  • Lidwien

    Toen wij besloten om met de pil te stoppen om zwanger te worden van ons eerste kindje Sol, ben ik ook begonnen met schrijven. Dat er een heel medisch proces in zou komen te staan wist ik toen nog niet, maar ik ben wel heel dankbaar dat ik dat allemaal vastgelegd heb. Mijn moeder gaf me, toen ik zwanger was, het boek wat zij altijd voor mij heeft bijgehouden. Zó bijzonder om te lezen hoe ik als klein meisje was en ontroerend om zo’n kostbaar bezit te hebben! Voor Liv heb ik ook een boek, alle leuke dingen sla ik op in mijn telefoon om 1x in de zoveel tijd een heel verhaal te schrijven.
    Ik kan me niet indenken dat zij het later niet leuk vinden om te lezen hoe zij als baby/kind waren. Misschien eerst nog niet, maar vast wel wanneer zij later zelf papa of mama willen worden!

  • Lieke

    Wat mooi en waardevol om bij te houden en terug te lezen!

  • Isa

    Leuk hoe je dat doet! Hier gaat het eigenlijk ook wel zo, er is een doos vol herinneringen voor ons kleine mannetje voor later. En ook wij hebben een boekje met alle echo’s en de daarbij behorende verhaaltjes.

    Bedankt voor de inspiratie trouwens! Ik las het op jouw blog en meteen vonden we het een goed idee om ook zoiets te doen. Mijn man is er namelijk zo 1 die alles in huis altijd ergens anders weer opruimt na het gebruikt te hebben. Was ik dus mooi 2 keer mijn enveloppe met echo’s kwijt! Dus inplakken leek ons maar het beste. Dat boek heeft nu dus een mooie vaste plek en zo’n doos vol zie je ook niet zomaar over het hoofd, haha.

  • Mathiske

    Ik heb een old skool foto album voor je het eerste jaar. Nu bijna klaar. Ik maak ook ieder jaar een boekje als jaar overzichtje. Zo leuk om doe terug te kijken. En natuurlijk de vakanties. Een herinnerings doos heb ik niet echt, wel bewaar ik natuurlijk het eerste pakje en dat soort dingen. Met de milestone kaarten heb ik alles bij gehouden, en daar wil ik ook nog een boekje van maken.

    Super mooi om zo allemaal te bewaren

  • Lifebyjess

    Heel mooi om zo de herinneringen te bewaren. Ik heb dit ook als doel voor als ik mama mag worden… Vanaf het eerste moment fotoboeken bijhouden, zodat je enkele elke keer de foto’s maar toe hoeft te voegen in het boek en hup afdrukken. Mijn ouders hebben vroeger ook boeken gemaakt van ons (plakboeken nog wel!) Super leuk om in te kijken, die gaan vaker open dan mijn harde schijf. Leuk dat je ook brieven schrijft. Mijn ouders hebben via de pc een dagboek bij gehouden, maar volgens mij kan ik die bestanden niet meer openen, heel jammer! Toch maar eens kijken of dat op de een of andere manier lukt!

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!