HET ALLERLEUKSTE AAN ZWANGER ZIJN

Mijn zwangerschap is tot nu toe by far de meest bijzondere periode van mijn leven. Voor de allereerste keer een kindje mogen dragen is echt met recht een wonder te noemen. Ondanks dat ik het heus niet allemaal alleen maar appeltje eitje vind, heb ik nog nooit zo lekker in mijn vel gezeten als de afgelopen zes (!) maanden, want já ik ben ondertussen gewoon al een HALF JAAR zwanger. Dat klinkt zo bizar lang! Deze mijlpaal leek me een mooi moment om stil te staan bij de dingen die ik tot nu toe het allerleukst vind aan zwanger zijn.

WIJ GROEIEN!

Hoewel ik dit in het begin best lastig vond en af en toe echt wel schrok als ik op de weegschaal ging staan, vind ik het ‘groeien’ toch zeker wel een van de leukste dingen aan het zwanger zijn. Zoals jullie weten konden mijn broeken al héél snel niet meer dicht en had ik met 15 weken echt al een buikje – toen ook volgens de verloskundige aan de grote kant. Ondertussen is mijn buik niet zo extreem groot meer – gewoon redelijk gemiddeld- maar is wel duidelijk dat ‘alles aan de voorkant zit’, zoals ze dat dan zo gezellig verwoorden. Mijn buikje groeit heel erg naar voren, en om heel eerlijk te zijn vind ik dat eigenlijk best heel mooi. We maken heel trouw (bijna) iedere week buikfoto’s om zo precies bij te kunnen houden hoe mijn figuur verandert en hoe mijn buik groeit, en ik vind het nu al heel erg leuk om die terug te kunnen kijken. Dat mijn buik zo groeit vind ik echt prachtig. Ik sta regelmatig vol verwondering in de spiegel te kijken, omdat ik het nog steeds best onwerkelijk vind dat de natuur zo zijn werk doet. Aangezien we allemaal weten dat het er bij hoort en ik nou eenmaal hartstikke eerlijk ben op mijn site: mijn buik is uiteraaard niet het enige stukje Michelle wat groeit, want jongens echt, wat krijg je joekels van borsten tijdens zo’n zwangerschap! Ik weet niet of ik het per se heel erg mooi vind, maar dat kan ook komen omdat ik het totaal niet gewend ben. Heel veel plezier hebben we er trouwens niet van hoor, want écht nog steeds net twee grote blauwe plekken.

DE BETROKKENHEID VAN DE MENSEN OM ONS HEEN

Het is zó leuk om te merken en ervaren hoe onze omgeving mee leeft met mijn zwangerschap! Ik had dat van te voren nooit zo verwacht. Ondanks dat er natuurlijk ook altijd dikke vette teleurstellingen tussen zitten – mensen die je toch echt wel in de categorie ‘vrienden’ schaarde en die na 26 weken nog steeds geen felicitatie gestuurd hebben – valt het me vooral heel erg op hoe lief en betrokken iedereen om ons heen is. Waar die ene vriendschap blijkbaar niet opgewassen was tegen mijn zwangerschap, zijn er ook vriendschappen die zich juist heel erg verdiepen, en komen er nieuwe vriendschappen bij. En dat is leuk! Het is vooral zo bijzonder dat er best wat mensen zijn waarvan ik het eigenlijk niet eens zo verwachtte, maar die nu wel wekelijks een appje sturen om te vragen hoe het allemaal gaat en hoe Frummeltje het doet. Helemaal niet nodig, het is ook zeker niet zo dat ik er letterlijk op zit te wachten, maar het is wel zó speciaal. Ik vind het leuk om mijn zwangerschap zo te kunnen delen met onze omgeving.

ALTIJD SAMEN, NOOIT MEER ALLEEN

Dat zeggen we dan hè, om er nog maar even een lekker cliché’tje in te knallen. Een half jaar geleden had ik echt om een teiltje gevraagd hoor, als ik deze zin ergens had gelezen, maar nu voel ik het dus echt zo. Jullie weten inmiddels dat die kleine draak van ons zó verschrikkelijk druk is dat ik af en toe een versnellinkje lager ook niet heel erg zou vinden, maar het is vooral zo gezellig! Hij begint iedere ochtend rond 8.00, neemt dan halverwege de ochtend eventjes pauze, begint rond lunchtijd weer met z’n getrappel en geboks, maakt net na de middag weer even tijd voor een dutje, en als ik ‘s avonds eenmaal op de bank zit gaan alle remmen los en moet hij even z’n die dag geoefende moves showen. Ik vind het zó iets mafs, dat ik heel die buik op en neer zie gaan en dan gewoon weet dat dat Frum is die even van kantje wisselt. Als ik mijn handen op mijn buik leg hoef ik maar tot 5 te tellen, en dan heb ik al een schopje te pakken. Ik geniet er intens van, die gezellige onderonsjes met onze kleine man.

‘BETER VERWEND DAN VERWAARLOOSD’

Noem me maar oppervlakkig of materialistisch; ik kan er hartstikke prima mee leven. Ik schaam me er namelijk echt geen tel voor dat ik er inderdaad héél erg van geniet mooie spulletjes aan te schaffen voor onze zoon. Van leuke boxpakjes, zachte legginkjes en preppy polo’tjes tot mooie hydrofielen en gave decoratie voor zijn kamertje; ik vind het allemaal even geweldig. Kom ik een leuk webshopje tegen op Instagram heb je de rest van de dag echt geen kind aan me en vermaak ik me hartstikke prima met het volgooien van mijn digitale winkelmand. Vaak bestel ik uiteindelijk helemaal niets, of maar iets heel kleins, maar toch kan ik zo uren doorbrengen. Ik weet het niet, kan ook niet zo heel goed uitleggen waarom, maar die gevulde kledingkast maakt het voor ons gevoel gewoon allemaal net wat concreter.

DE LAATSTE MAANDEN MET ZIJN TWEETJES

We gedragen ons er niet anders door en doen niet ineens heel veel totaal andere dingen dan vroeger, maar toch zijn Koen en ik ons er echt wel van bewust dat dit de laatste maanden met zijn tweetjes zijn. We gaan net wat vaker ‘zomaar’ even samen een hapje eten of lekker lunchen – kan gemakkelijk nu we niet meer diehard gaan stappen – en we genieten heel erg van eenvoudige momenten met zijn tweeën. Koen smeert trouw iedere avond voor het slapengaan mijn buik in, hij slaat echt nóóit over, en dat is nog steeds een van mijn favoriete momentjes van de dag. Frummel reageert meteen op de handen van zijn papa, en daar word ik dan weer hartstikke gelukkig van. Lekker kneuterig allemaal hè. We hebben het samen gruwelijk fijn, hebben verder heel weinig nodig, maar kijken wel allebei ontzettend uit naar het moment dat we straks eindelijk met zijn drietjes zijn. Het voelt gewoon helemaal goed zo!

Wat een gezapig artikel is dit geworden.. Was eigenlijk helemaal niet de bedoeling, maar op een of andere manier gebeurt dat bijna automatisch als je een hormonale zwangere bijna-mama over haar gevoelens laat schrijven. Ik schreef laatst over het geklungel met mijn gezondheid van de afgelopen weken, en ondanks dat ik dat natuurlijk niet heel fijn vind, heeft het verder minimaal invloed op hoe waarop ik mijn zwangerschap beleef. Ik ben boven alles ontzettend dankbaar dat het ons überhaupt gegeven is in verwachting te mogen zijn en dat het tot nu toe allemaal zo goed gaat, we realiseren ons heel goed dat dat allemaal hélemaal niet vanzelfsprekend is. De hormonale toestanden en gekke kwaaltjes horen er dan gewoon bij. Volgens mij is een zwangerschap toch echt wel een van de meest bijzondere periodes uit je leven, en daar geniet ik met volle teugen van.

Herkennen jullie iets in de punten die ik beschrijf, of hebben jullie je zwangerschap juist heel anders ervaren? Ik ben benieuwd:)!

Dankjewel voor het lezen! X