‘HOE DOE JIJ HET TOCH?’

 In Moederschap

Het is zonder twijfel de meest gestelde vraag van de afgelopen paar maanden. ‘Hoe doe jij het toch?’ Hoe krijg je het allemaal voor elkaar? Hoe is het mogelijk dat jullie er iedere dag in alle vroegte bij zitten alsof je naar een etentje moet? Dat je huis nooit een bende is? Dat het eten ‘s avonds klaar staat als Koen thuis komt van zijn werk? Dat die kinderen altijd zo vrolijk zijn? Dat jij naast je gezin en je huishouden óók nog een baan, een blog en een webshop hebt? Gaat het écht allemaal vanzelf? Vaak volgt er op die vragen ook een antwoord. Over het algemeen is dat er altijd een uit twee opties. Óf ik krijg een lief compliment, of een opmerking over dat hetgeen ik deel niet de waarheid over het moederschap is.

Jullie hebben het me al eerder horen zeggen, dus vandaag doe ik dat nog één laatste keer, maar van alleen al die term; ‘de waarheid over het moederschap’, gaan mijn nekharen met z’n allen tegelijk overeind staan en schieten de grijze haren als paddenstoelen uit de grond. Serieus, ik word er zo kriegel van. De waarheid over het moederschap bestaat niet. We ervaren het allemaal op onze eigen manier en hebben allemaal onze eigen realiteit. Voor de een zal die er iets rooskleuriger uit zien dan voor de ander, maar wat jullie zien, hier op mijn site en op mijn Instagramaccount, is die van mij. Mijn waarheid. Ik kan me er alles bij voorstellen dat die niet voor iedereen herkenbaar is – gelukkig maar ook, want hoe eentonig zou de wereld eruit zien als we allemaal hetzelfde leven zouden leiden? – maar dit is mijn leven. Als werkende jonge moeder van twee jongens onder de twee, als vrouw van, als vriendin, als dochter, als zus, als ondernemer en als blogger. Met hoogte- en dieptepunten. Je kunt het bloedsaai vinden, of juist niet, herkenbaar of juist van een compleet andere planeet, te perfect of reteburgerlijk; ik ben heel blij met dat het is zoals het is.

Ik vind het moederschap niet zwaar. Er zijn echt wel momenten dat ik het pittig vind hoor. Als Koen ‘s avonds is trainen en ik het hele avondritueel in m’n uppie moet doen, van badderen tot voeding van Benjamin, tegelijkertijd Morris ‘n boekje voorlezen en de boys in bed leggen, ben ik ook iedere keer weer blij als het me gelukt is twee tevreden kinderen naar bed te brengen. Als ik op vakantie bij een Duitse huisarts zit omdat allebei mijn kinderen de longen uit hun lijf hoesten en ze flinke bronchitis blijken te hebben, vind ik dat ook pittig en baal als een stekker dat ik wéér te laat ben aan gegaan. Als ik op maandag de hele dag heb gewerkt, we allemaal moeten eten, de kindjes in bad en naar bed moeten, er een weekendplog in elkaar gezet moet voor de volgende dag, de was nog in ‘t machine zit, er nog bestellingen ingepakt moeten worden en ik eigenlijk ook best eens een avond met Koen op de bank zou willen zitten zónder laptop en telefoon, hoor je mij echt niet roepen dat ik het er allemaal even op mijn sloffen bij doe. Het is af en toe hard werken, zeker weten. Maar zwaar? Ik zou mijn kinderen écht tekort doen als ik zou zeggen dat het dat voor mij is. 

De jongens slapen vanaf het begin door, zitten in een lekker ritme, zijn gezond, kunnen zichzelf goed vermaken en zijn over het algemeen allebei heel lief. Ik heb een man die me helpt waar hij kan, en familie waar ik altijd op terug kan vallen. Wat zou er dan zwaar moeten zijn nu? Dat Benjamin zichzelf en mij te pas en te onpas volledig onderspuugt? Dat Morris heeft ontdekt hoe hij ‘nee’ moet zeggen en hij eens in de zoveel tijd een driftbui heeft, inclusief zichzelf heel theatraal op de vloer gooien en huilen met lange uithalen? Leuk is anders, maar het hoort erbij. In Benjamin’s geval trek ik een ander shirt aan, in Morris’ geval tel ik tot tien en wacht ik tot het over is. Zolang dat alles is denk ik echt dat ik niet mag klagen. En dat ga ik dus ook niet doen. Naast dat ik vrij weinig te klagen héb, zit het ook nog eens compleet niet in mijn aard. Ik ben van karakter behoorlijk positief, kan intens genieten van hele kleine dingen, ervaar iets niet snel als lastig of zwaar en vind het leven vooral heel leuk. Ik heb ook wel eens mijn momenten, vind het – zoals ik al zei – allemaal echt wel eens even keihard op mijn tanden bijten, en ben daar heus eerlijk over, maar dan wel op mijn eigen positieve manier. Vind ik daarmee dat iemand anders niet mag klagen? Of dat er iets mis mee is? Integendeel zelfs. Een potje klagen kan heerlijk zijn, en als er wat met je kinderen is – van slecht slapen tot slecht eten tot gezondheidsstruggles – of als het je gewoon zelf zwaarder valt om welke reden dan ook, kan ik me er alles bij voorstellen dat je geen zin hebt om Piet Positief uit te hangen. Ik vind vooral dat iedereen lekker moet doen waar ie zich goed bij voelt. Én, heel eerlijk: ik vind het wél jammer dat het een soort van normaal is om onafgebroken te roepen hoe zwaar je het allemaal vindt, maar dat je meteen een post-itje met ‘leugenaar’ op je voorhoofd geplakt krijgt als je dat anders ervaart. Waarom kan er niet gewoon ruimte zijn voor allebei? 

Het is een gegeven dat je die driftbuien van Morris niet voorbij ziet komen online. Dat ik er geen complete artikelen aan wijd als Koen en ik bonje hebben. Dat je die momenten niet altijd ziet, wil niet zeggen dat ze er niet zijn, maar ik blijf erbij dat mijn blog vooral iets van mij is, en ik kies er heel bewust voor dat soort dingen niet tot in detail te delen. Gewoon omdat ik het te persoonlijk vind. Omdat ik niet wil dat Morris over tien jaar foto’s of video’s onder z’n neus geschoven krijgt waar hij zich voor zou kunnen schamen. En ook omdat ik mijn site een positief platform wil houden. Misschien zou het voor sommigen herkenbaarder zijn als ik het wél liet zien, maar voor mij voegt het niets toe. Ik vind het moederschap vooral heel mooi. Een uitdaging, die af en toe echt wel heel pittig-, maar vooral heel leuk is. Die boodschap draag ik liever uit dan dat ik voor de 274e keer een foto van een ondergekotst shirt laat zien. Ik bedoel; daar wordt toch geen mens vrolijk van? 

Hoe ik het dan allemaal doe? Om heel eerlijk te zijn weet ik het zelf af en toe niet eens. Laat ik voorop stellen dat het allemaal echt niet vanzelf gaat. Ik werk me op het moment de spreekwoordelijke ballen uit de broek. Of blouse, in dit geval. De afgelopen weken waren zelfs een beetje teveel van het goede. Alle avonden tot na middernacht werken omdat er gewoon niet meer uren in een dag zitten breekt op den duur op en daar wordt niemand een leuker mens van. De balans was even ver te zoeken, maar dat trekt nu alweer bij. Ik denk dat het vooral allemaal lukt omdat het goed gaat met de jongens. Ze slapen ‘s ochtends vaak tot op z’n vroegst 8:30 uur, dus voor die tijd zorg ik altijd dat ik zelf helemaal klaar ben en dat ik de was heb gedaan. Dan begin ik al met een voorsprongetje. Ik heb ondertussen iemand die één keer in de week de grote dingen komt poetsen, zodat ik die onrust in ieder geval niet voel en ik het zelf alleen maar bij hoef te houden, en dat is ook een gouden zet geweest. Daarbij scheelt het dat ik zelf weinig slaap nodig heb (de slaapstruggles zijn helaas weer terug van weggeweest) en dat ik sowieso weinig rust in mijn kont heb om niks te doen, maar dat wisten jullie al. Belangrijkste is dat ik het gewoon allemaal heel leuk vind. En zolang dat zo is, vinden we wel een manier.

Een eenduidig antwoord op hoe ik het allemaal doe is er dus niet. Ik geloof dat dat de moraal van het – ondertussen behoorlijk lange – verhaal is. Er is geen gouden tip, en eigenlijk doe ik maar wat. Ik doe m’n best, zoals we dat allemaal doen. Ik probeer een lieve mama te zijn voor de boys, een leuke vrouw voor Koen, mijn werk niet af te raffelen, iedere dag te uploaden op de blog, de webshop te blijven ontwikkelen, actief genoeg te zijn op social media en thuis alles lekker draaiende te houden. Negen van de tien dagen gaat dat top, en af en toe zit er ook eentje tussen dat ik van voor niet weet of ik van achter nog wel leef en andersom, en ik wel kan janken omdat ik ineens het gevoel heb dat mijn schouders niet breed genoeg zijn om alle verantwoordelijkheid te dragen. En ook dat is oké. Hoort vast allemaal bij dat avontuur dat Het Moederschap heet.

 

Recommended Posts
Showing 34 comments
  • Judith

    Mooi stukje.
    Ik heb heel bewust voor het alleenstaand moederschap gekozen… heb een dochtertje van 14mnd. Ik werk 28uur in de zorg.
    Mensen zeggen oh wat knap en oh het zal wel zwaar zijn… maar ik vind het het mooiste wat er is.
    Ik heb er bewust voor gekozen en tuurlijk ben ik wel eens moe of is mijn huis een rommel omdat ik tijd of handen te kort kom.
    Maar mij zul je nooit horen klagen, want de liefde overwint ♡
    Ik zou zelfs heel graag nog een 2e kindje willen… moeder zijn vind ik het mooiste wat er is!!

  • Jana

    Ik lees jouw blog net zo graag omdat je zo positief bent :-). En als lezer heb je toch helemaal niets te eisen wat jouw content betreft? Ik vind het ontzettend fijn dat jij een groot stuk van jouw leven met ons wil delen, maar natuurlijk blijven er ook dingen privé en dat is hélemaal OK! Zelf heb ik momenteel een moeilijke periode. Ik ben geen mama, maar wil het wel heel graag zijn (niets dat ik liever wil eigenlijk…). En als ik weer eens pessimistisch denk, dan zijn jouw plogs & blogposts soms echt een voorbeeld. Gewoon blik op de toekomst, positief denken en genieten van wat er wel is. Dus dankjewel daarvoor, Michelle. Je lijkt me een superlieve mama, maar ook een geweldige vrouw in het algemeen! Heel veel bewondering voor jou!

    • bijzonderkleinwonder

      Dat vind ik ook superleuk om te horen. Er zal altijd een soort tweedeling zijn van enerzijds mensen die mijn positiviteit juist heel fijn vinden, en anderzijds mensen die er niks mee kunnen. Het hoort erbij. Dankjewel voor je mooie complimenten! Zo onwijs lief. Doet me echt heel erg goed. Ik hoop dat het jou heel snel gegeven is om ook mama te zijn.

  • Janneke van Leeuwen

    Mooi stukje Michelle! Iedereen ervaart het moederschap inderdaad anders en niet alle kinderen zijn hetzelfde. We hebben allemaal weleens een moment dat we graag zouden willen dat onze kinderen iets doen zoals andere kinderen het misschien doen, maar dat gast helaas niet. Uiteindelijk is je eigen kind toch een soort miniversie van jezelf en zal iedereen zijn eigen weg moeten vinden in het opvoeden en omgaan met zijn/haar eigen kind. Ik denk dat we vooral moeten leren van elkaar als moeders en vrouwen en eens niet zo moeten oordelen over elkaar! Soms is dat moeilijk, ik betrap mezelf er ook vaak genoeg op dat ik een oordeel al klaar heb. But don’t judge a boom by it’s cover. Je weet niet wat iemand Sl heeft mee heeft gemaakt. En als mensen niet tegen de positieve energie van jouw verhalen en foto’s kunnen zijn ze niet verplicht om te lezen & kijken! Dan kunnen ze die energie beter in hun ‘zware’ leven steken, wordt het wellicht een beetje minder zwaar…

    • bijzonderkleinwonder

      Precies dat. Je kunt niet in iemands verleden kijken en dat oordelen vind ik ook echt heel lastig. Leven en laten leven.. Haha ja dat zeg ik zelf inderdaad ook vaak; je bent absoluuut niet verplicht om mijn stukjes te lezen, dus waarom zou je jezelf zo kwellen als het je irriteert? Begrijp ik oprecht niet.

  • Fleur Kruijssen

    Mooi en oprecht.
    Ik volg een aantal blogs en zie nergens iets over driftbuien, onderspugen etc.
    Maar tegenwoordig heeft iedereen een mening en moet je het maar accepteren als iemand zegt dat je de boel besodemieterd o.i.d. blijf alsjeblieft gewoon doorgaan met wat je doet. Ik volg je trouw!
    Ik heb respect voor je hoe je het allemaal voor elkaar krijgt. Ga zo door!

    • bijzonderkleinwonder

      Thanks Fleur! Ja eens.. Dat is een soort van risico van het vak denk ik; iedereen denkt maar ongenuanceerd alles over en tegen je te mogen zeggen. Niet altijd leuk, maar ik geloof dat het er een soort van bij hoort.

  • Marissa Jongejans

    Wat heb je dit weer mooi verwoord. Ik ben fan! Ik lees je berichten met héél veel plezier, en vind het fantastisch om te lezen hoe positief je bent ingesteld. Je doet het fantastisch!

  • Emily

    Goed verwoord en dank voor je eerlijkheid.. Je deelt alleen het positieve maar toch zou het wel eens fijn zijn om de mindere dingen te lezen omdat het anders zo “het perfecte plaatje” lijkt. Daar kies je niet voor, dat is een keuze en word gerespecteerd 🙂 Maar toch wel fijn om terug te lezen dat je het ‘toegeeft’.. Staat misschien een beetje krom en hopelijk begrijp je wat ik bedoel.

    • bijzonderkleinwonder

      Ik begrijp wat je bedoelt, maar ben het niet met je eens. Ik deel niet alleen het positieve. Ik vertel het ook als de kinderen ziek zijn, als ik moe ben, als het allemaal even veel is of als er wat anders speelt. Ik kies er alleen bewust voor om dat niet uit te melken en er tot in den treure over door te blijven gaan: gewoon omdat het dat niet waard is. Perfect is het nergens, maar het komt voor ons aardig in de buurt op het moment. Voor hele artikelen over ‘mindere’ dingen ben je hier blijkbaar even niet aan het juiste adres, en om heel eerlijk te zijn kan ik niet veel anders dan daar blij om zijn.

      • Emily

        Ja dat klopt, ziek zijn, etc. Maar bijv. Morris die een dag aan het Jengelen is of dat je denkt “Men ik heb hier zooooo geen zin in” “Ik kan het niet meer hendelen” OF gewoon “shit mijn huis is ontploft” (haha) . En ik verwacht ook geen hele artikelen met Klaagzang.. Maar dat je het nu al benoemt in deze blog vind ik al mooi dat je dus aangeeft dat het er wel IS maar dat je er niet over schrijft. ( “Dat je die momenten niet altijd ziet, wilt niet zeggen dat ze er niet zijn).

  • Linda

    Hi Michelle,

    de reden dat ik jou blogs lees dat je altijd zo positief ingesteld bent! Ik vind het het altijd heel mooi om te zien hoe je oprecht dankbaar bent voor je jongens. In mijn opt

  • Linda

    Oh dat ging niet helemaal goed..

    Maar wat ik wilde zeggen is, Dat het juist prachtig is om te zien hoe trots en blij je bent met de jongens. In mijn optiek word er namelijk heel veel geklaagd over het moederschap, wat voor vele mensen (zoals ik) niet vanzelf sprekend is! Nu kan ik me voorstellen dat het absoluut ook zijn moeilijke momenten heeft het moederschap, echt waar! Maar wees vooral dankbaar dat je moeder bent denk ik dan altijd!

    Dus trek je niets aan van de mensen die het dan ‘ niet realistisch vinden’

    Groetjes

  • Soumia

    Leuk om te lezen! Ik heb zelf nog geen kinderen, maar vind het zo leuk om te zien en lezen hoe jij het allemaal doet. Ik denk dat ieder mens met een beetje verstand wel weet dat we bij lange na niet alles zien en dat er idd ook mindere momenten zullen zijn, bij iedereen. Je geeft me juist hoop dat het moederschap mooi is. Ik blijf je volgen!

  • Linda

    Voor mij ben je een voorbeeld van hoe je het allemaal doet en ik vraag me nooit af of dit wel de werkelijkheid is. Al dat gezeur over hoe zwaar mensen het hebben daar schiet je niks mee op, met een positieve instelling wel! Iedereen snapt dat er ook bij jou weleens iets tegenzit en ik vind het meer dan logisch dat je dat niet allemaal deelt, niks aan veranderen dus 🙂

  • Esther

    Amen! Iedereen heeft wel eens iets, maar stil staan bij negatieve dingen? Daar wordt het leven een stuk minder leuk door.. positief zijn en blijven dat is wat werkt! Is mijn mening..

  • Isa

    Ik vind jouw positiviteit juist heel prettig! En ik bewonder je, om hoe je het allemaal doet. We weten allemaal, dat het leven (en dus ook het moederschap) niet altijd alleen maar leuk is. Maar eerlijk… Ik deel ook veel liever de leuke en mooie dingen (op bijvoorbeeld social media). Want volgens mij zit er echt niemand te wachten op Floris zijn driftbuien, haha.

  • Lobke

    Amen!
    Wat tof dat je dit artikel online durft te zetten.
    Ik lees elke keer weer met veel plezier je blog en geniet van de foto’s van je mooie gezin. De echte waarheid bestaat niet, dat is een gevoel. Mensen die altijd om het hardste roepen wat de waarheid zou moeten zijn hebben het over het gevoel wat zij hebben.
    Ga door zoals je graag wil en ik blijf met veel plezier terugkomen op je blog!
    Liefs

  • Wendy

    We zullen ons leven en dat van de mensen en kinderen die ons lief zijn, zelf leuk moeten maken. Ik denk dat iedereen dingen meemaakt die het leven, zwaar, moeilijk, f** up vinden en even rust willen. Ik praat uit ervaring, helaas! Maar samen met mijn lieve kind probeer ik het beste uit mezelf, uit haar en het leven te halen. En nee dat gaat niet altijd van harte en zeker niet gemakkelijk, maar het helpt zoveel om niet al teveel bij de pakken neer te zitten en zelf af en toe de slingers op te hangen. Dus lieve Mies ik kan me helemaal vinden in jouw positieve vibe. Je hebt altijd nog een keus om niet mee te lezen, in plaats van te klagen dat het te positief is. I Love je positieve blogs!

  • Cieleke

    Mooi geschreven. Ik vind juist dat je door je positiviteit laat zien dat het geluk van het hebben van een gezond gezin niet iets vanzelfsprekends is. You go girl!

  • Stephanie

    Knap dat je dit persoonlijke onderwerp bespreekbaar maakt. Jammer dat je blijkbaar regelmatig negatieve oordelende opmerkingen krijgt. Ik volg je met heel veel plezier, je bent voor mij echt een voorbeeld door je positiviteit. Gelukkig kan ik mij vinden in jouw kijk op het moederschap, ik ben zó dol op mijn negen maanden oude meisje! Mede door jou en je gezin te volgen kriebelt het hier ook énorm om voor een broertje of zusje te gaan.. Hopelijk blijf je nog lang door gaan met je site!

  • Lindsay

    Je blog is perfect zoals die is, niets aantrekken van die negatievelingen. Je kan het toch nooit goed doen voor iedereen. Ik geniet in ieder geval van al je blogs, plogs & vlogs juist omdat ze zo positief zijn!!

  • Nicole

    Wellicht n stukje jaloers van sommige.
    Lekker laten gaan. Lezen ze je blog toch niet moet je maar denken.

  • Chaima

    De rede dat er zo een positieve sfeer hangt in jou blogs is de rede waarom ik jou volg!
    Vanaf het moment dat ik zwanger was van mijn dochtertje (die op de zelfde dag als benyamin was uitgerekend) begon ik met jou te volgen. Ik vond het heerlijk om je blogs te lezen en ik doe het nog steeds met plezier!
    Ik vind het zo fijn om iemand te zien die het ook allemaal zo mooi en fijn ervaart en indd af en toe zitten er minder mooie dagen tussen maar je krijgt er zo veel voor terug dat dat gauw weer in het niet valt!
    Het verbaast me dat er mensen zijn die perse negatieve dingen willen lezen. Ik zou zeggen ga vooral lekker door met wat je bezig bent je schrijft super leuke blogs!

  • Carmen

    Wat een mooie en vooral goede blog! Super dat je dit zo schrijft. Zoals al eerder verteld lees ik elke nacht tijdens de voeding van mijn dochtertje jou verhalen en ik geniet van jou positiviteit! Je bent een voorbeeld voor anderen! En hou vooral dat vol! Je bent een lieve moeder en vrouw en jullie zijn gezond dat is het belangrijkste. Geniet vooral lekker verder en trek je niks aan van alle mensen die die positiviteit niet hebben. Dat zegt meer over hun dan over jou. Ik lees in ieder geval met veel plezier jou verhalen en blijf dat ook vooral doen. Heerlijk snachts, het geeft mij positiviteit om daarna de dag te beginnen en net zoals jou van ons kleintje en het leven te genieten.

    Veel liefs!

  • Sascha

    Wat knap dat je dit artikel deelt…
    Ik vind het juist leuk om jou positieve verhalen te lezen.. daarom is jou site zo leuk om hoe die is!
    Ga zo door wat voor jou goed en fijn voelt.
    Liefs, Sascha

  • Anne

    Zo is het, dit ben jij en dat is goed!! Maar mensen meten nu eenmaal altijd hun geluk aan dat van een ander en willen dan hetzelfde als wat jij hebt, hoewel ze heel anders zijn en zich in een andere situatie bevinden. Ik vind het ook mooi om te zien dat je er al goed uitziet vroeg op de morgen, maar blijf graag nog langer in bed ‘s morgens haha, dus helemaal prima toch!
    Wel voorzichtig op jezelf zijn…zorg ervoor dat je kunt blijven bijtanken op sommige momenten!
    Je hebt een mooi gezin en je levert daar zelf een fantastische bijdrage aan!!

  • Willemijn

    Good for you lieve Michelle! Ik vind het juist bewonderenswaardig hoe je het doet en ben blij voor je dat je oprecht kan zeggen dat je het niet zwaar vindt. Ik denk dat een deel van hoe zwaar je het ervaart aan je eigen instelling en perceptie ligt en dat heb jij volgens mij goed in de vingers. En het andere deel wordt volgens mij bepaald door de omstandigheden, zoals gezondheid, temperament van kinderen, hoeveelheid hulp die je hebt en hoe goed iedereen in huis slaapt. Iedereen ervaart het moederschap anders en dat is oké. Ik vind dat juist inspirerend om te zien!

  • Carolien

    Ik vind het juist heerlijk om zo een kijkje in jouw positieve leven te hebben! Ik haal er inspiratie uit en eigenlijk ook kracht. Ik heb me suf gezocht tijdens mn 2e zwangerschap over ervaringen van anderen hoe het is met 2. Door jou dacht ik nou t kan prima allemaal soepel lopen! En tada, mn kleine net geboren baby is te makkelijk voor woorden. En ja mn peuter gooit zn kont aardig in de krib en lag gister een half uur krijsend op de badkamer vloer met zn romper half uit omdat meneer niet.wilde.douchen. Nou vriend dan lekker niet, als je zo maar rustig gaat slapen. Is mn dag toch niet door verpest? Is het moederschap voor mij niet opeens zwaarder door. Ik ervaar ook niet alles als rooskleurig maar als iets wat niet leuk was weer voorbij is denk ik ah t viel ook wel mee. Het is ook je eigen houding denk ik. En ik vind t te leuk om te zien dat t bij een ander goed gaat. Naast dat ik het je gun geeft t me ook positieve energie als t wel even tegen zit. Nou goed ik kan in 300 woorden nog niet vertellen wat ik bedoel. Maar keep on going! We zijn jonge moeders met energie voor 2 en met prachtige boys, we rock. Toch

  • Linda

    Ik lees en bekijk alle insta accounts van bloggende moeders sowieso niet door de realistische bril, want het is net zoals bij mijn eigen insta, het is geen weergave van de realiteit van het leven, maar de realiteit van het moment. Dat je knallende ruzie hebt gehad voor die schattige gezinsfoto zal niemand weten, dat je kind je smorgens het bloed onder de nagels vandaan heeft gehaald voordat die enige foto zoet lezend op de bank met een boekje of spelend in de kippenhok werd gemaakt, zal niemand weten… ik denk dat mensen zich moeten realiseren dat alle sociale media gericht is op het laten zien van het perfecte plaatje en niet op de realiteit, want (bijna niemand) niemand post blogs over hun relatie in een dip of hun kind waar ze zich geen raad mee weten.. als je daar al eens vanuit gaat hoeft ook niemand stickers te plakken of een ander voor leugenaar uit te maken, want je liegt niet als je ervoor kiest om alleen de leuke momenten te laten zien, dan maak je gewoon een keuze. En daarvoor is het jou profiel en mag jij die keuze maken, toch? …

    Zelf kies ik ervoor om vooral niet mezelf op insta te zetten, gewoon omdat ik geen zin heb om smorgens in alle vroegte al voor de spiegel te staan en het liefst tot 10 uur in de pyjama loop.. je moet je ook realiseren dat moeders die er mooi opstaan daar ook wat voor hebben moeten doen, ik bedoel.. zo sta je niet op, niemand niet.. (en als mensen hieraan twijfelen hebben ze je trouwvideo niet gezien ) helaas kunnen veel mensen niet relativeren en geven daar meteen een oordeel over… ze kunnen ook denken, als ik om 7 uur opsta, onder de douche spring, mijn haren in de krul zet en een make upje op doe, zie ik er ook zo uit.. het is een keuze die je maakt. Jij kiest ervoor om tijd te steken in je persoonlijke verzorging al vroeg op de dag, nou… mag je dan misschien inderdaad al om 9 uur perfect voor de dag komen..

    Jou insta, jou keuze.. en voor de mamma’s met een oordeel… wat je ziet wil niet zeggen dat je daarover kunt oordelen, want je kent niet het volledige plaatje alleen hetgeen wat iemand besluit ons te laten zien..

    • Linda

      Poppenhoek…. niet kippenhok

  • Gerjanne

    Hey Michelle,

    Ik word altijd zo blij van jouw blogs. Inderdaad wat de rest ook zegt, gewoon lekker positief. En bij niemand loopt het altijd op rolletjes, laten we eerlijk zijn. Het gaat er om wat je laat zien. Klagen lost namelijk ook niks op, ook al is het soms wel even fijn 😉

    Ga zo door zou ik zeggen! Je bent inspirerend. Maar pas ook zeker op jezelf. Drukte gaat altijd een lange tijd goed, maar het is ook een keertje goed.

    Liefs!

  • Mare

    Lieve Michelle,

    Ik lees jouw blog met heel veel plezier en vreugde. Als ik soms lees hoe andere moeders over hun kids schrijven wordt ik daar verdrietig van. Sommige noemen hun kids niet eens bij naam…….maar noemen ze Terrorist nr 1…..t/m3.
    Mijn indruk is dat jij waarschijnlijk onbewust “heel mindful” bent als moeder. Je accepteert de kinderen in essentie en neemt de dingen zoals ze komen waarbij je altijd het belang van je gezin voorop heb staan. Als jij geconfronteerd zou zijn met nachtbrakers en huilbaby’s dan zou je misschien iets minder werken en dat was ook goed voor jou. Een dagje thuis knuffelen zonder hele spectaculaire bezigheden is in feite ook super! Wat ik veel zie in mijn omgeving is dat het hooggespannen verwachtingspatroon veel vrouwen opbreekt. Ze willen wel kinderen maar o wee als het lastig wordt of als ze even afwijken van het gemiddelde.
    Tot slot denk ik ook dat jij heel goed kunt plannen en het feit dat jij en Koen ECHT SAMEN zijn. Daarmee bedoel ik dat jullie niet zoiets hebben van: IK MOET EEN EIGEN LEVEN HEBBEN met EIGEN HOBBIES, EIGEN VRIENDEN, EIGEN VAKANTIES, etc…..ik denk dat dat enorm veel tijd, energie, en rust geeft in jullie gezin.
    Tot slot: Jij hebt idd onbewust veel handigheidjes in je planning, misschien kun je daar eens op letten en een artikel over schrijven?

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!