IK HEB ‘T GEDAAN: MIJN TATTOOS

 In Persoonlijk

Soms zijn er van die dingen waarvan je jaren zegt: NOOIT. Dat ga ik dus echt nóóit doen. Never. Maar waar je dan met de tijd gaandeweg op terugkomt. Waarvan nooit in misschien verandert en misschien uiteindelijk in wanneer: die vlieger gaat voor mij op als het op een tattoo aankomt. Ik zei altijd dat ik die nooit een zou hoeven, maar nadat Koen vlak na de geboorte van Morris een tatoeage met zijn naam liet zetten vond ik het toch wel heel mooi. En toen hij anderhalf jaar later ook Benjamin zijn naam en de coördinaten van de geboorteplaatsen van de jongens en onze trouwlocatie liet zetten door een andere tatoeëerder was ik om en wist ik dat er ook ooit een zou willen.

Ik sprak met mezelf af dat ik pas iets zou laten zetten als ik zeker zou weten wat ik zou willen. Ik wilde niet heel hard na gaan denken om maar een tattoo te kunnen nemen omdat het dan het doel een beetje voorbij zou streven, voor mijn gevoel, en ik wilde voor nu ook nog niets met de namen van de jongens omdat ik dat wil doen als ons gezin helemaal compleet is. De tijd zonder tattoo verstreek, en terwijl Koen alweer nadacht over een volgende had ik het een beetje geparkeerd. Tot ik op een maandagochtend bij auntie op kantoor aan het werk was en ‘follow the sun’ van Xavier Rudd op de radio kwam. Ineens wist ik: dit wil ik op mijn arm. Follow the sun was oma haar lievelingsliedje, en nadat zij overleed kreeg het voor ons een bijzondere betekenis. Het kwam ‘ineens’ voorbij op een aantal heel memorabele momenten, echt alsof zij stiekem aan de radioknoppen zat te draaien, en hoewel ik normaal echt een nuchtere Harry ben deed me dat wel wat. Daarbij heeft die tekst ook voor mezelf een diepere lading in de zin van dat het zegt dat het af en toe best wel eens donker kan zijn maar het dan ook altijd wel weer licht wordt, letterlijk, maar vooral ook in mijn hoofd. Ik wist dat dit er eentje zou zijn waar ik sowieso geen spijt van ging krijgen.

Toen Koen een afspraak maakte met Max voor het bijwerken van zijn tattoos en het bespreken van een volgende vroeg ik of hij misschien ook wat tijd voor mij wilde plannen, en zo geschiedde. Bij de shop waar hij normaal werkt – Art Castle in Zeist – had hij een wachtlijst van een maand of negen, maar hij werkt ook af en toe in de weekenden bij Skinwerks in Den Bosch en daar had hij eerder plek, dus dat spraken we af. Zaterdag 19 januari ging met dikke stift in de agenda. Voor ons ook nog ideaal, want veel dichterbij. Eigenlijk heb ik geen seconde meer getwijfeld aan mijn beslissing. Ik had gewoon heel sterk het gevoel dat dit het juiste was, ofzo. En toen was het dus 19 januari! Nog steeds geen twijfel over of ik het wel zou doen, maar wel nog over welk lettertype ik dan wilde, en had totdat ik bij Skinwerks was nog niet besloten welke het moest zijn. Ik heb wat dat betreft veel vertrouwen in Max, dus ik dacht; ik overleg gewoon met hem en kijk wat hij adviseert. Koen was eerst aan de beurt om zijn tattoos bij te werken en de nieuwe te zetten, en toen was ik! Ik vond een strak lettertype heel mooi, maar dat stond een beetje mannelijk, dus toen ben ik toch voor een meer handgeschreven lettertype gegaan wat ik zelf nog wat verbouwd heb, en daar werd ik wél meteen heel blij van toen het stencil op m’n arm gezet werd.

In eerste instantie ging ik voor klein, maar omdat de kans dan heel groot is dat de letters naar elkaar toe lopen heeft Max hem vergroot en daarna opnieuw op m’n arm gezet. Ik moest even wennen aan het formaat. Ik had me ingesteld op heel klein, en nu werd het dus ff wat minder klein. Ik besloot dat even te laten bezinken, en dus eerst door te gaan met de andere. Max heeft ook wel tien keer gezegd: Mies, als je twijfelt moet je het gewoon echt niet doen. Dan ga je straks lekker naar huis, denk je er even over na en kom je er later op terug. Dat kan en dat mag: je moet nóóit iets doen waar je niet zeker van bent. Vond ik echt heel fijn: hij is mega geduldig, geeft je nergens het gevoel dat je maar ‘n sulletje bent met je kleine tattoo en doet alles met zoveel respect dat ik daar een heel fijn gevoel bij kreeg. Ik hóefde niets: alleen als ik er zelf écht heel zeker van zou zijn.

Koen en ik hadden samen ook al langer het idee om allebei dezelfde tattoo te zetten, maar we wisten eigenlijk niet zo heel goed wat en kwamen steeds uit op van die cliché’s. We bedachten wel van alles maar schoven het ook allemaal weer opzij. Max stelde zaterdag ter plekke voor om iets in Morse code te zetten, en daar waren we meteen allebei heel enthousiast over. Dat moest ‘m worden. In eerste instantie wilden we het woordje liefde zetten, maar de verhouding tussen puntjes en streepjes was dan niet zo in balans, dus dat werd love. Boodschap blijft hetzelfde. Hij zette het stencil op mijn arm, ik keek er even naar in de spiegel en ik was meteen overtuigd: dit wilde ik! Koen had hem er inmiddels al op staan en dat vond ik zo vet dat ik bijna niet kon wachten. We zaten er inmiddels al even omdat Koen eerst was, en ik had er eigenlijk alleen maar heel veel zin in. Deze werd dus als eerste gezet, en oprecht: hier voelde ik vrijwel niets van. De tattoo is zo klein dat ik amper merkte dat hij wat deed. Ook om te zien: het is geen opvallende tattoo en als je niet weet dat er wat staat valt het waarschijnlijk nauwelijks op, maar dat is ook de bedoeling. Hij is heel subtiel en dat vind ik in dit geval echt heel erg mooi. We kozen voor liefde omdat ik dat allesomvattend vind. Alles is liefde, en liefde is alles.

Toen die eerste eenmaal stond wist ik ook dat follow the sun in dat grotere formaat, zoals het stencil al op mijn arm stond, precies is wat ik op mijn arm wil. Ik had er even naar kunnen kijken en eigenlijk was het al geland. Alsof ie er al in inkt op stond in plaats van alleen maar dat stencil. Ik had voor klein willen kiezen omdat ik nog geen tattoos heb en het ergens een beetje spannend vond om hem wat groter te nemen, maar achteraf was het alleen maar zonde geweest. Het is een soort eerbetoon aan oma en een reminder aan mezelf ineen, en het staat er precies zo op als ik graag wilde. We gingen dus meteen door met mijn andere arm, en hoewel ik hier meer van voelde dan van de eerste vond ik dit ook niet echt pijnlijk. Ik zou het meer als ik krassend gevoel omschrijven. Ik had wel m’n hart in mijn keel en een adrenalineboost van heb ik jou daar, maar dat kwam vooral door alles eromheen.

Een tattoo zetten voelde voor mij echt een beetje als een overwinning op mezelf. Ik houd in alles rekening met wat andere mensen vinden; vooral iedereen om me heen. In dit geval wist ik dat papa en mama het tien keer niks vinden. Maar echt niet. Ze hebben niets met tatoeages – en dat mag! – maar dat maakte wel dat ik er een keer extra over na moest denken. Normaal zou ik me daardoor kunnen laten weerhouden, maar in dit geval besloot ik het tóch gewoon te doen. Niet voor iemand anders, maar echt puur en alleen voor mezelf. Dat vond ik echt een ding. Daarbij is stil liggen voor mij echt een punt en heb ik er heel veel moeite mee om de controle los te laten, en laat dat nou net twee dingen zijn die je moet als je een tattoo laat zetten. Ja, je bepaalt zelf hoe of wat, maar je zet ‘m er niet zelf op en legt het wat dat betreft letterlijk in iemand anders’ handen. Als ik bijvoorbeeld bloed moet laten prikken heb ik daar weinig problemen mee, maar wil ik wel zien wat er gebeurt. Als ik bij de tandarts lig vraag ik altijd een spiegel zodat ik kan zien wat ze precies aan het fabriceren zijn in mijn mond. Als je een tattoo laat zetten moet je dat gewoon echt allemaal los laten. Dat stil liggen was nog steeds ‘n ding – ik kreeg het voor elkaar mijn armen niet te bewegen maar toch steeds van mijn zij op mijn rug te draaien en weer terug, m’n benen over elkaar te leggen en daarna toch weer van elkaar te halen – maar het is gelukt en het staat erop, en ik weet nu al dat dat een eventuele volgende keer gemakkelijker zal gaan. Het is een soort eerbetoon aan oma en een reminder aan mezelf ineen, en het staat er precies zo op als ik graag wilde.

Ik kreeg heel veel vragen over waar en door wie op Instagram: dat is dus bij Skinwerks in Den Bosch, door Max Brukman. Ik ben écht, oprecht, laaiend enthousiast. Mocht je er eentje overwegen maar niet weten door waar of door wie kan ik Max echt alleen maar heel erg aanbevelen. We zijn van twee tot na zessen in de shop geweest, het ging allemaal méga ontspannen, ik heb nergens het gevoel gehad dat ik móest of dat er haast was, Max dacht mee en is sowieso gewoon ook echt een lief mens, Veerle – de eigenaresse van de shop – kwam af en toe kijken om mee te denken en we hebben het serieus heel gezellig gehad. Ik had me echt geen betere eerste tattoo-ervaring kunnen wensen. Ik kreeg wat berichtjes op Instagram van mensen die zeiden: ‘neee niet doen, niets voor jou’, en dat dacht ik zelf ook altijd, maar inmiddels weet ik: als je er eentje wilt, is het iets voor jou. Punt. Daar hoef je niet voor in een bepaald hokje te passen of aan een stereotype te voldoen. Ik weet dat het niet iedereen z’n ding is, en smaken verschillen, maar ik vind het zelf heel mooi. Ik zit de halve dag naar m’n arm te koekeloeren. Zo blij dat ik dit gedaan heb. Een cadeau van mij, voor mij.

Ik ben heel benieuwd of jullie ook tatoeages hebben, en zo ja; waar ze voor staan?

Dankjewel voor het lezen!

Recommended Posts
Showing 20 comments
  • Jessy

    Ik vind ze echt heeeel erg mooi! Super dat je het gedaan hebt en niet kijkt naar wat andere vinden.

    Ik begon er ooit ook met 1. Een roze bloemetje met wat sierlijke lijntjes nadat mijn oma was overleden.
    Inmiddels staat deze er 10 jaar op en nogsteeds zo blij mee.

    Daarboven staat nu een tweede tattoos met de initialen van opa oma en mij.

    De namen van de kinderen op de achterkant van mijn armen en rug. En een roos op mijn rug. Allemaal betekenen de veel voor mij en suuuiper blij mee

    • Michèle

      Ik heb op mijn schouderblad een tatoeage van een roos met een vlinder die op de roos zit. Het staat voor de band tussen mij en mijn oma! Heb hem al bijna 10 jaar en nog steeds geen spijt ervan.

      Ik wil graag in de toekomst nog eentje erbij, maar wat weet ik nog niet precies.

  • Nicole

    Ze zijn echt heeel gaaf geworden.
    Ik heb in decembrr 2017 een laten zetten nadat we gehoord hadden dat mn vader niet meer beter zou worden.
    Heb onze achternaam, schaap, in een Chinees teken laten zetten, en tot op vandaag zo blij mee

  • Karin

    Mooi gedaan! En wat een mooie betekenissen! Ik heb 3 tattoegaes, de eerste staat er nu zo’n 10 jaar en afgelopen december heb ik de (voor nu) laatste laten plaatsen. Een matroesjka met hierin 2 kindjes, Morris en Indie. Wij zijn compleet <3
    Op m'n linker onderarm staan bloemen en rechts een pauwenveer. Ik krijg ook nog steeds zó vaak te horen "heb jíj tatoeages? Vind ik echt niets voor jou. Had ik nooit verwacht" Blijf dat zo'n rare opmerking vinden. Wat voor persoon moet je dan zijn? Of hoe zie je mij dan? Ik ben er in ieder geval héél blij mee! Mijn vader vindt het ook helemaal niets, en zo meer familieleden. Maar uiteindelijk vinden ze 'de plaatjes' wel mooi haha. En precies wat je zegt, je doet het voor jezelf. Jij moet er naar kijken en gelukkig van worden. Ik word dat na al die jaren nog steeds 🙂

  • Marissa

    Ik vind het mega stoer dat je het gewoon gedaan hebt! Ik heb sinds de geboorte van Riv ook dat ik het heel graag wil en daarvoor ook altijd NOOOIT zei. Maar ik ben nog aan het dubben over wat het moet worden. Komt wel, een keer. Als ik er duizend procent zeker van ben. Ben heel benieuwd naar de jouwe!

  • Beau

    Super mooi geworden! Heel stoer dat je ook gewoon bent gegaan! Respect!
    lk heb zelf 3 tattoo’s. 1 op mijn ribben als een eerbetoon aan een heel dierbaar iemand. 1 tekst op de binnenkant van mijn arm met ”life has no limitations, except the one’s you make”. Dit is echt mijn levensmotto en 1 op mijn pols op mijn slagader. Hier staat een klein hartje met de voorletter van mijn man eronder. Als je dan op het hartje drukt, voel je mijn hartslag. Mijn man heeft deze tattoo ook met mijn voorletter. Deze vind ik toch eigenlijk wel het allermooiste 🙂

  • Daphne

    Wauw, echt heel mooi zijn ze geworden. Vooral die van follow the sun ik zelf heb er een op de zijkant van mijn arm met de naam van me dochtertje. De naam van me zoontje wil ik ook nog heel erg graag, maar twijfel waar ik die precies zou willen laten zetten. Dus zolang de twijfel er is komt die er nog niet bij. Ik heb mijn tattoo bij een shop in oss laten zetten, ook super lieve en fijne mensen. Waar je je eigen gelijk op je gemak bij voelt, zo fijn! En wat je zegt een tattoo neem je voor je zelf en niet voor anderen! Mijn vader vind het ook helemaal niks, maar ondanks dat vind hij die van mij en me broertje toch mooi.

  • Petra

    Ik vind ze super mooi en subtiel ! En wat je zelf al zegt als je het graag wil, is het wat voor jou.
    Ik heb zelf 2.
    1 op mijn bovenbeen met mijn 2 zussen met de tekst ‘Our roots say we are sisters, Our hearts say we are friends. Met daar bij de geboortebloemen van onze vader en moeder.
    En ik heb 4 neefjes en 2 nichtjes en omdat ik zo mega trots op hun ben en hun mij zo dierbaar zijn heb ik 6 sterretjes op mijn ribben laten zetten. De tattoo’s zijn echt puur voormezelf en hebben een betekenis. Een ander ziet ze alleen als ik een bikini aan heb ik ben er nog steeds zo blij mee !

  • Hilde

    Echt stoer dat je het gedaan hebt ondanks de mening van je ouders. Ik wil ook een tattoo maar weet nu nog niet goed wat dus ik ga er vanuit dat het wel komt op het juiste moment en het dan zeker weet. Ik vind het ook belangrijk dat het een diepe betekenis heeft en niet zomaar voor de leuk.

  • Judith

    Ik heb er eentje, op de binnenkant van mijn pols, voor (en met de as van) iemand die me heel dierbaar is. Zijn hart klopt niet meer, maar mijn hartslag voel je precies onder de tattoeage en zo ‘leeft’ hij toch nog bij mij – vond (en vind) ik een heel mooi idee.

  • Corina

    Mooi Michelle en knap van jou om voor jezelf te kiezen! Onze dochter roept al vanaf haar 12de dat ze een tattoo wil ter ere van haar “oma vd vogeltjes” (zo noemde ze mijn schoonmoeder die overleed toen manouk 1 jaar was). Toen ze 17 jaar was konden we het niet meer tegenhouden. Ze is de koning te rijk! Mijn man heeft er zelf 1 getekend en ook ter ere van zijn moeder laten zetten. Dus verbieden was geen optie vinden wij. In april is ze 18 geworden en heeft ze een tweede laten zetten. Een klavertje 4 dit omdat mijn vader haar opa dat graag zou willen maar nu met zijn 82 jaar niet meer laat doen en kan laten doen. Zijn huid is zo ontzettend dun door de chemo die hij 6 jaar geleden heeft gehad tijdens zijn longkanker. Opa zegt dat hij 103 gaat worden maar manouk wil later zijn geboortedatum erbij laten zetten. Zo’n lieve gedachte. Toen ik 50 werd vroeg manouk: mam zullen we samen dezelfde tattoo laten zetten? Ik zou wel willen maar durf nog niet.

    Wat heeft Koen laten zetten?

  • Kim

    Super tof! Ik.heb er zelf 4 (eigenlijk 5 los gezien) onze trouwringen zijn getatoeëerd, ook hebben wij samen ‘liefde’ laten zetten op onze voet. Op mijn onderbuik staat mijn sterrenbeeld en op mijn onderarm staan Fay en Jez. Vie komt hier ook nog bij te staan ik ben er alleen nog niet over uit hoe. En ik wil heel graag nog een mandala, weet alleen nog niet waar.

  • Selina Maat

    Ik vind ze heel erg mooi! En wat je zegt, als je er zelf 100% achter staat is het dus wel wat voor jou, ongeacht wat anderen zeggen/vinden. Het stukje met je ouders herken ik heel erg! Die van mij vonden het ook echt 3x niks en ik vind hun mening HEEL belangrijk. Maar toch heb ik mijn liefde voor muziek laten vereeuwigen op mijn pols met een muzieksleutel, een hart en een stukje muzieknoten uit een Iers volsliedje (mijn oma is Iers). Nu, bijna 4 jaar later, vinden ze hem helemaal bij me horen en snappen ze ook beter dat ik dit jaar nog de naam van onze zoon (Toby, van 16 maanden) wil laten vereeuwigen.

  • Mar

    Super tof!!

    Ik heb er 1 op me onder rug naam van mijn man met een hartje , aan de binnenkant van mijn enkel in het Hebreeuws naam van onze overleden hond en aan de binnenkant van mijn arm een vriendinnen teken met sterren erom met 1 donkere ster die staat voor de miskraam en 13 feb komt er een moeder kind teken met de naam van onze zoon er eindelijk na 5jr op!! Whiehoe!!

  • Marlin

    Super gaaf!!
    Ik heb 2 tatoeages! 1tje links onder op m’n buik, 2 hartjes met de tekst vier het leven in het Deens voor een overleden vriendin! De tekst helaas wel iets te klein waardoor het moeilijk te lezen is.. Op mijn rechter zei heb ik samen met mijn 2 zussen Sisters 3 of 3 met een hartje. Hun hebben dan 1/2 of 3! Heel blij mee en beide ook met betekenis. Nu wachten tot de derde gezet wordt, de vingerafdrukken van mijn ouders in de vorm van een hartje 🙂

  • Juliette

    Ik ga morgen de naam van mijn overleden dochtertje Félice tatoeëren! Ik herken iedere letter die je schrijft. De spanning, wat vindt men ervan en dan vooral mijn ouders! Je hebt helemaal gelijk. Je doet dit voor jezelf. Super mooi! Ik weet nu ook honderd procent zeker dat ik dit wil!

  • Kim

    Ik vind ze ook super mooi geworden! Ik heb zelf geen tattoo’s maar vind het meestal wel heel mooi. Sinds ik getrouwd ben en sinds mijn zoontje is geboren speel ik ook wel eens met de gedachte om er één te nemen maar hetzelfde als wat jij voorheen had; ik weet niet goed wát dan. Dus ik wacht tot er echt iets is waarvan ik denk; dat is het. Al vind ik dat tattoo’s zónder betekenis ook mooi zijn, het is toch ook maar net wat iemand zélf mooi vind. Het lijkt me vervelend om “zomaar” een tattoo te hebben en dat iedereen dan vraagt wat het betekent. En als je dan niks zegt dat mensen dat toch raar vinden. Ieder z’n ding. Zo onbelangrijk om je hiervoor te verantwoorden.

  • Mare

    Prachtig beschreven. Je kunt heel goed de gevoelens en situatie beschrijven. Echt, een filmpje/vlog heb ik niet nodig want door jouw manier van schrijven zie en voel ik het gewoon voor me.

  • Mare

    zie ik het voor me en kan ik me het zo voorstellen…..in mijn enthousiasme reageerde ik iets te snel/

  • Stacey

    Wat super gáááf!

    Mijn tattoo’s betekenen stuk voor stuk iets voor mij. De eerste die ik liet zetten is; Believe in hope! Altijd blijven geloven en hopen, dat zinnetje en de gedachten erachter hebben me geholpen om verder te gaan. De tweede tattoo die ik heb laten zetten een tijdje geleden is; Life is the art of drawing, without an eraser. Alles wat er gebeurt of staat te gebeuren, gebeurt met een reden. En als het zo moet zijn, dan zal het toch gebeuren. In het leven gebeuren dingen die je helaas niet meer kunt overdoen of vergeten! Die dingen draag je voor eeuwig met je mee. Niet alles heeft een mooie kant, er zijn ook minder mooie kanten aan het leven, maar ook daar vind ik het belangrijk om er iets positiefs uit te halen op welke manier dan ook!

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!