JONG MOEDER WORDEN: HOE IS DAT NOU?

 In Kinderwens, Moederschap

In mei van 2015, vlak na onze trouwdag, besluiten Koen en ik te proberen om samen een kindje te krijgen. We kiezen er op dat moment heel bewust voor om – als het ons gegeven is; dat weten we op dat moment nog niet – jong ouders te worden. We hebben allebei een heel sterke kinderwens en besluiten er ‘gewoon’ voor te gaan. Uiteindelijk is het twee weken na mijn 22e verjaardag als we erachter komen dat we, als alles goed gaat, in mei van 2016 papa en mama zullen worden. 9 maanden later wordt Morris geboren. Ik ben dan 22, Koen is 26. We zijn compleet in de wolken na een geweldige zwangerschap en een mooie bevalling, en we genieten volle bak van onze kleine man. En oh ja, inderdaad, we zijn allebei óók nog hartstikke jong. Inmiddels heb ik weer ‘n verjaardag mogen vieren en stevent Koen op z’n 27e af, maar dat we jong een kindje hebben gekregen mag duidelijk zijn. De opmerkingen die we daar met name in het begin over kregen waren niet van de lucht. Ik schreef al eens een artikel over de vooroordelen die ons om de oren vlogen (KLIK!) (één van mijn persoonlijke favorieten omdat het zo recht uit mijn hart komt; dat artikel), en ik deelde vaker mijn onbegrip met jullie over de manier waarop sommigen compleet ongefundeerd een mening meenden te moeten vormen over ónze beslissing en ónze bewuste keuze.

Nu Morris er eenmaal is, de dikke buik verdwenen en ons leven in een rustiger vaarwater beland, lijken de vooroordelen ineens in rook opgegaan. Nu wordt het vaak juist omgekeerd. Sinds ik me bijna direct na m’n bevalling weer de oude voelde, krijg ik vaak te horen dat dat komt doordat ik zo jong ben. Kan je lichaam nog zo lekker veel hebben, niet? En als me wordt gevraagd naar mijn zwangerschap en bevalling, en ik antwoord met dat het allemaal gewoon echt héél goed is gegaan, wordt me gevraagd of ik niet al wist dat het biologisch gezien ook gewoon het beste is om voor je 25e kinderen te krijgen. Dus. Dan krijgen we dat weer.

Vraag blijft natuurlijk: hoe ervaar ik het nou eigenlijk zelf om jong moeder te zijn? Laat ik voorop stellen dat ik niet zo veel heb met dat ‘jonge’ moeder tegenover ‘oude’ moeder gebeuren. De ene 20-jarige is de andere niet, en voor iemand van 35 geldt precies hetzelfde. Ik ben jong moeder geworden, daar zijn we het geloof ik wel unaniem over eens, maar ik vind het stom om daar verder een etiket op te plakken. Gewoon jong dus. Punt. Ik vind het moederschap geweldig, maar denk niet dat ik het per se heel anders ervaar dan iemand die ouder is dan ik ben. Ik geloof dat de perceptie van het moederschap meer afhankelijk is van hoe je qua karakter in elkaar steekt en welke ontwikkeling je zelf hebt doorgemaakt, dan van welk bouwjaar je bent, en dat het daarnaast ook ontzettend afhankelijk is van je baby. Wel zijn er een aantal dingen – voor mij! – gerelateerd aan het jong krijgen van een kind, die je als voor- en nadelen zou kunnen beschouwen.

jongmoeder

Zo vind ik het zelf een voordeel dat ik heel snel mijn oude lijf weer terughad en ik weinig naweeën, letterlijk én figuurlijk, heb gehad van de zwangerschap en bevalling. Mijn zwangerschapskilo’s waren een week na de bevalling allemaal weer verdwenen, en mijn buik is, op een nog heel lichte zwangerschapsstreep na, weer precies zoals ie voor de zwangerschap was. Daar heb ik me oprecht over verbaasd en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dat niet fijn vind. Belangrijk? Nee. Prioriteit? Evenmin. Maar wel gewoon prettig.

Nog een groot voordeel vinden we allebei dat onze ouders nog relatief jong zijn. Natuurlijk biedt ook dat geen garanties op dat ze lang van hun kleinkinderen mogen genieten, je weet het immers nooit, maar ik vind het geweldig om te zien als papa en mama hier dubbelgevouwen op hun knieën bij Morris op het speelkleed liggen om hem te vermaken. Daarnaast heb ik nog een opa en een oma, en Koen ook, en genieten zij ontzettend van hun achterkleinkind. Vooral mijn oma, die Morris drie dagen in de week ziet, maakt zó veel van hem mee, en daar word ik heel vrolijk van. En zij ook. Dat vind ik zo’n groot geluk!

Een nadeel aan het jong moeder worden vind ik dat wij in onze omgeving een van de weinigen zijn met een baby. Nou is dat niet per se erg, helemaal niet juist, en zijn de meesten van onze vrienden super betrokken, geïnteresseerd, en begripvol als we niet ‘s avonds laat af kunnen spreken omdat Morris gewoon naar bed moet en we hem het liefst in zijn eigen bed willen leggen, maar ik kan me er ook wel wat bij voorstellen dat het leuk is als je vrienden in dezelfde levensfase zitten. Ik merk zelf dat die dingen op een soort natuurlijke manier lopen zoals ze moeten lopen. Sommige vriendschappen verwateren, anderen worden juist intenser, en er komen weer nieuwe bij. Volgens mij hoort dat ook gewoon een beetje bij het leven. Niet altijd leuk, maar wel zoals het is.

Iets wat ik heel dubbel vind, is de manier waarop ik in de zwangerschap stond en waarvan ik denk dat het in mijn geval ook wel inherent is aan mijn leeftijd. Ik vond het namelijk allemaal even leuk. Die 20-weken echo? Naïef als ik was verheugde ik me er vooral op onze kleine man minimaal een half uur te mogen bekijken. Ik was me eigenlijk helemaaal niet bewust van dat die 20-weken echo gewoon ook echt héél spannend is, en dat ie niet altijd positief uitpakt. Achteraf gezien ben ik er blij mee dat ik het de eerste keer allemaal zo rooskleurig ervaren heb, want ik weet nu al dat het met een tweede allemaal heel anders gaat zijn. Gewoon omdat we ons vreselijk gelukkig prijzen met een gezond kind, en we ons er veel meer van bewust zijn dat je die garantie van te voren nooit krijgt. Die onbevangenheid van mijn eerste zwangerschap krijg ik denk ik nooit meer terug.

Je ziet het; voordelen kan ik best wel opnoemen, maar door de nadelen ben ik snel heen. Ik heb nog geen nanoseconde spijt gehad van onze beslissing en geniet vooral van alle voordelen die het biedt. Voor ons gevoel was dit het juiste moment. Als ik andere vrouwen, andere moeders, hoor zeggen dat je er zo jong nog niet klaar voor kunt zijn, gaan mijn nekharen linea recta met z’n allem tegelijk overeind staan, want wie bepaalt dat nou voor een ander? En kun je ooit wel helemaal klaar zijn voor het moederschap, zolang je het niet zelf ervaren hebt en niet weet wat het inhoudt? Ik geloof er geen bal van. Inderdaad, ik vind het wel eens jammer dat er vriendschappen verwateren omdat je elkaar ineens nog zo weinig te vertellen lijkt te hebben, maar daarvoor in de plaats komen er ook weer nieuwe terug waar ik héél blij van word. En inderdaad, ik kan me niet heugen dat ik voor het laatst een kroeg van binnen heb gezien, maar mis ik daar iets mee? Doe mij een vrijdagavond, met Morris in zijn eigen bedje, vrienden bij ons op de bank en een fles wijn op tafel, en ik ben een gelukkig mens.

Ik werd bewust jong moeder, en daar ben ik súpertrots op.

Ik ben benieuwd hoe jullie hierin staan! Op welke leeftijd werd jij moeder? En was dat een bewuste keuze of juist niet? Bedankt voor het lezen! X

Disclaimer: ik realiseer me heel goed dat je niet altijd iets te kiezen hebt. Dat je geen kinderen neemt, maar je het geluk hebt ze te mogen krijgen. Dat er vrouwen zijn die dolgraag (jong) moeder hadden willen worden, maar voor wie het een lang, intensief traject werd naar een al dan niet positieve uitkomst. Wij maakten de keuze te probéren een kind te krijgen samen. Dat we vervolgens het geluk hadden dat het proces zo voorspoedig liep beschouw ik geenszins als vanzelfsprekend! Dit artikel beschrijft puur en alleen mijn ervaringen.
Recommended Posts
Showing 19 comments
  • Mariek

    Ik vind het heerlijk jong moeder te zijn. Ik ben 22 en ik heb alle energie. Waar ik mij het meeste aan erger is, dat ik elke keer de vraag krijg of ze een ongelukje was… Ook bij ons waren de mensen huiverig, maar ze is nu 8 weken. Het gaat super goed en je hoort er niks meer over. Ik ben net als jij trots op mijn lieve man en dochter! Ik lees je artikelen graag, lekker jong en vlot. Ik herken veel van mezelf, erg leuk! 🙂 xoxo

  • Loes Johanna

    Wat heb je dit prachtig beschreven! Ik vind het heel mooi dat jullie zo bewust gekozen hebben om jong aan kinderen te beginnen. Mocht ik op die leeftijd in dezelfde situatie hebben gezeten, dan had ik er zeker ook voor kunnen en willen kiezen. Ik ben nu zelf 28 (mijn man 29) en zwanger van ons eerste kindje. Dat we het dit jaar zijn gaan proberen kwam vooral door mijn man, als het aan mij had gelegen was dat ook al eerder geweest . Wij zitten nu inderdaad wel in de fase dat iedereen om ons heen ook kinderen wil of krijgt, maar ik kan je uit ervaring vertellen dat ook dat geen garantie geeft voor vriendschappen.

  • Melanie

    Ik Was 22 en me vriend 23, Was het een bewuste keuze? Nee… maar o wat ben ik gelukkig dat mijn kleine meisje (9 weken) nu op me borst ligt. Ik heb ook een hele fijne zwangerschap gehad en een bevalling van van 2u , maar of dat nou te wijten is aan een leeftijd vindt ik een beetje flauwekul, ik heb gewoon heel veel geluk gehad. Omdat ik zo jong mama ben geworden heb ik zelfs nog een overgrootmoeder, die dus nu zelfs betovergrootmoeder is geworden! Zo bijzonder om haar mijn kindje vast te zien houden met een leeftijdsverschil van 93 jaar, ik ben blij dat ze dit nog mee kan maken. Ik wens je een fijn weekend samen met je gezinnetje!
    Liefs, x

  • Roos

    Leuk artikel. Ik heb ook altijd heel graag jong moeder willen worden. Dat riep ik al toen ik 16 was. Uiteindelijk werd ik op mijn 22ste moeder en mijn man was toen 24. Ik vond het geweldig maar kwam er al gauw achter dat er enorme kloven ontstonden tussen mij en mijn huidige vriendschappen. Iedereen ging volop op stap, woonde nog thuis bij papa en mama en studeerde. Ik zat thuis met mijn kind en had een baan. Dat maakte het dat ik me vaak eenzaam heb gevoeld die eerste jaren. Nu ik 29 en 3 kinderen verder ben durf ik heel voorzichtig te zeggen dat ik het niet aan zou raden om al zo jong moeder te worden. Het is absoluut niet dat ik spijt heb want hoe kun je spijt hebben van zoiets prachtige als je eigen kinderen? Ik vind het achteraf alleen heel jammer dat ik zo’n haast had..Waarom niet nog even twee of drie jaar langer gewacht en nog even genoten van het samen zijn? Opvoeden vind ik bij vlagen behoorlijk pittig en heb ik best onderschat. Maar wie zegt dat ik dat niet had gevonden wanneer ik nu pas voor het eerst moeder werd ? Het aller tofste vind ik nog steeds die verbaasde blikken van mensen als ze mij met mijn drie kinderen zien. De oudste wordt 7, echt een hele kerel al 🙂

  • Isa

    Ik vind het ook fijn dat ik jong moeder heb mogen worden! Ik was (bijna) 23 toen we de keuze maakten. We wilden (en willen!) ook trouwen, maar besloten alvast te stoppen met de pil. Voor ons was het een bewuste keuze. Omdat mijn man (ja, op papier al wel 🙂 ) wat ouder is. Hij was toen net 37 geworden. Aangezien we elkaar al heel lang kennen, wist hij heel goed dat ik kinderen wilde. En aangezien we niet wisten of het ons gegeven zou zijn, besloten we het er maar gewoon op te wagen! Dat Floris zich uiteindelijk voor de bruidsjurk zou aandienen: so be it.

    Ik ken al het commentaar en de vooroordelen dus maar al te goed! Over ons leeftijdsverschil, onze keuze voor een kindje samen op mijn leeftijd en dat alles net even anders loopt wat betreft kinderen krijgen en trouwen. Maar hè, we zijn zielsgelukkig, hebben het goed en onze eregast op ons huwelijk straks is degene die wij samen het meest lief hebben: ons wondertje. Helemaal uit liefde ontstaan en zo welkom! Gelukkig hebben alle mensen die echt belangrijk voor ons zijn, ons altijd gesteund en doen dit nog steeds. Wat ik dus wil zeggen: we hoeven ons er niks van aan te trekken, haha. Jong mama mogen worden, ik vind het een zege!

  • Lina

    Heel mooi beschreven en ook herkenbaar! Ik ben zelf 25 jaar en mijn man is nu 26 jaar en oudsrs van 3 kinderen. Ze zijn 4 jaar ,2 jaar en onze newborn van 4 maanden.

    Mensen reageren altijd heel verbaast maar gelukkig nooit vooroordelen van mensen die dicht bij ons staan. Nog een voordeel van jong ouders zijn is dat we lekker fit en actief nog zijn!

  • Kim

    Heel mooi artikel en je hebt helemaal gelijk! Zelf was ik nog net 28 (en mijn man ook, zelfde dag geboren :-)) toen ik 3,5 maand geleden moeder werd en voor ons was dat perfect. Dat is gewoon heel persoonlijk! Ik vind het ook wel héél erg waar dat wat je schrijft dat je toch nooit helemaal kan weten of je er klaar voor bent van te voren. Je weet echt pas wat het is als je het zelf ervaart, hoe irritant ik het ook vond als iemand dat tegen mij zei toen ik nog zwanger was haha! Mensen lijken altijd wel iets te kunnen verzinnen om hun (ongevraagde) mening over te kunnen uiten, snap ik ook niet zo goed. Ik zit net als jij, vanavond op de bank met een wijntje en een slapend baby’tje in z’n eigen bedje, heerlijk! 🙂 Fijn weekend! X

  • Rafaëlla

    Het is voor iedereen een eigen keuze natuurlijk. Wij proberen het al vanaf dat ik 23 ben via het ziekenhuis, nu 27 en helaas nog niks. Maar het komt ooit goed! Als je er klaar voor bent en het voelt goed.. waarom niet? Mijn mening is alleen wel dat er soms te makkelijk over gedacht word. Maar dat hebben sommige mensen op latere leeftijd ook nog haha.

  • Milou

    AMEN!

  • Marije

    Hoi Michelle, ik heb nog niet eerder gereageerd, maar wilde je even laten weten dat ik je blog met veel plezier volg! Ik vind dat je heel leuk en goed schrijft. Dit keer heb je heel mooi en respectvol beschreven hoe jij het ervaart om jong moeder te zijn. Jammer dat sommige mensen menen te moeten/kunnen oordelen over de (al dan niet bewuste) keuzes van anderen. Gelukkig zijn er nog veel meer mensen die dat niet doen en die het juist heel prettig vinden om (onbevooroordeeld) ervaringen van anderen te lezen. Ik werd in elk geval blij van dit positieve artikel!

  • Angelique

    Leuke artikel.
    Ik ben ook jong moeder geworden. Onze eerste zoon kreeg ik op m’n 19de (niet gepland maar zeker gewenst)
    Onze jongste kreeg ik op m’n 22ste. En ik ben van mening dat ik mijn kinderen net zoveel kan geven als oudere moeders. Moeder wordt je wanneer je daar aan toe bent, dat kan niemand voor jou beslissen.

  • Alie

    Hoi Michelle,

    Ik vind het leuk om je artikels te lezen! Ik ben zelf ook 22 en nèt moeder geworden van een prachtige zoon.
    In ons dorp zijn juist heel veel jonge moeders, dat is echt heel fijn.
    Trek je niets aan wat andere mensen van je zeggen, puur jaloezie moet je maar denken!
    Je hebt een prachtig gezinnetje waar je elke dag weer voor mag zorgen; het mooiste dat er is!

  • Marie

    Wat mooi omschreven! Jonge moeder/ oud moeder, ik denk niet dat het iets zegt over of je een goede moeder bent eigenlijk. Zolang je maar van je kindje houd en er alles aan doet wat je kan om hem/ haar een gelukkig groot mens te maken! Het is jullie in ieder geval van harte gegund dat jullie wens is uitgekomen! Ik ben nog geen moeder en weet ook niet of ik dat wel wil, de tijd zal het leren. Intussen laten we lekker ieder in zijn waarde.

    Fijn weekend!

  • mathiske

    Wat een heerlijk positieve input weer! Amen!
    Bij ons ging het niet vanzelf en had ik het wel 2 jaar eerder gewild, dan was ik, nee als jij 22 of 23 geweest. Maar dat geheel terzijde.
    Bij ons in de vriendengroep zijn ze 30+ en willen de mannen nog steeds niet, dus zijn we nog een van de eerste. Ik denk dat er zeker voordelen aan zitten als je jong moeder word, maar vooral omdat je daar zelf voor kiest. Je leven klopt, en we willen dit graag, gewoon er voor gaan toch?

  • Eva

    Wat mooi, dit had ik zelf geschreven kunnen hebben. Ik ben 26 en mijn man 27 (tijdens mijn zwangerschap een jaartje jonger). Wat was ik stiekem blij dat mijn lichaam na 2 weken weer zoals vanouds was. En dat mijn vader en schoonouders nog zo lekker actief zijn en op willen en kunnen passen. En wat vind ik het jammer dat we (nog) maar de enige zijn in onze vriendengroep. Heb 1 vriendin leren kennen tijdens mijn zwangerschap en het is zo fijn om met mensen met kinderen te kunnen sparren over sommige dingen. Ze komen soms ook op de meest onhandige tijdstippen onaangekondigd even langs, goed bedoeld hoorganisatie maar als je zelf ook kinderen hebt weet je dat het handig is om het even te vragen van te voren of toch in iedergeval niet heel laat meer binnen te vallen 😉 of ze zeggen dingen als ‘goh ik was laat thuis van het werk en heb maar 8 uur geslapen, ik slaap altijd 9 uur’. Dan moet ik echt even tot tien tellen 😉

  • An

    Als je klaar bent voor het moederschap en de basis goed is, dan maakt het denk ik niet uit of je nou jong of oud moeder wordt. Ik vraag me wel af hoe jij de combinatie van net-werkend en het moederschap ervaart. Ik ben nu enkele jaren aan het werk en ik merk dat ik die tijd nodig heb om op in werk mijn draai te vinden. Een kindje zou nu de werkstress vergroten. Toch beginnen de eierstokken te rammelen… Had jij die tijd niet nodig om eerst zekerder op de werkvloer te worden?

  • Jessica

    Wat fijn om te lezen dat het allemaal zo goed bevalt voor jullie. Ik zou me er helemaal bij aan willen sluiten als ik mama had mogen worden op jonge leeftijd. Helaas hebben wij het ziekenhuis nodig (maar ik ben heel blij dat dit uberhaupt kan) en laat een kindje nog op zich wachten. Op het moment ben ik 25 (al oud voor mijn wens om jong moeder te worden) en ik hoop echt heel erg dat ik voor mij 27e kan vertellen dat ik zwanger mag zijn!

  • Margriet

    Helemaal waar! Je leeftijd zou geen maatstaaf moeten zijn of je wel of niet klaar bent voor het moederschap. Echter zit daar in mijn ogen wel een grens aan. Een meisje van 16 vind ik toch wel echt heel jong. Ik had zelf graag eerder moeder geworden en voelde me tijdens de zwangerschapscursus best oud. Ik was de oudste van de groep en werd op mijn 32ste moeder. Toch ben ik ook wel weer blij dat ik wat ouder ben nu. Ik hoopte ooit veel jonger moeder te worden, maar was er toen zeker nog niet klaar voor. Toen ik er wel klaar voor was, duurde het nog 2 jaar voor het lukte om zwanger te worden, dat was dan ook weer niet de bedoeling.

  • Madebyuna

    Ik vind het heel goed dat je er open overschrijft, maar ook rekening houdt met de anderen. Ik ben net iets ouder dan jij, 1 jaartje, en vind het heerlijk om te lezen over jou moederschap, relatie,kleine Morris etc. Maar hoef op dit moment echt nog geen kinderen, ookal zit ik al 7 jaar in een relatie. Ik denk dat het maar net is hoe je leven er op dat moment uitziet, wij studeren nog allebei vollop en wonen op kamers. Samenwonen gaat voorlopig ook nog niet gebeuren, helemaal prima! Ik ben er gelukkig onder 🙂 maar vind het ook super gaaf dat iemand van mijn leeftijd al getrouwd is, samenwoont en een kindje heeft.

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!