MIJN LIJF NA TWEE ZWANGERSCHAPPEN

 In Zwangerschap

Afgelopen zaterdag postte ik een foto op Stories voordat ik ging sporten, waarna mijn inbox ontplofte met berichtjes van jullie over hoe ik aan dit lijf kom. Na Morris’ geboorte schreef ik een artikel over mijn lichaam na de zwangerschap, en dit leek me het uitgelezen moment om te schrijven over mijn lijf na twee zwangerschappen. Er heeft twee keer negen maanden een baby in mijn buik gewoond, en dat is het allermooiste ever. Er volgt nog een apart artikel met wat ik precies doe aan sport; dat werd voor nu een beetje een lang verhaal. Die houden jullie dus van me tegoed. Voor nu: hoe is mijn lijf hersteld na de geboorte van Benjamin? En hebben twee zwangerschappen in twee jaar zijn weerslag gehad op mijn gestel? 

Om te beginnen weer een disclaimer omdat ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is: ik ben me ervan bewust dat ik twee keer onwijs geluk heb gehad. Het is niet normaal of vanzelfsprekend dat je lichaam meteen terug in de oorspronkelijke staat springt als er een baby uitgekomen is, en zelfs als het er van buiten redelijk snel wél weer zo uit ziet moet het vanbinnen allemaal echt nog wel herstellen. Er is geen ‘moet’, geen standaard en sowieso geloof ik niet dat er een ‘normaal’ is, na een bevalling. Ieder lijf herstelt anders en we zien er allemaal anders uit. Ik deel hoe het in mijn geval gegaan is!

Hoe mijn lichaam herstelde na mijn eerste zwangerschap, bevalling en de geboorte van Morris kun je hier lezen. Inmiddels zijn we anderhalf, bijna twee, jaar verder en heb ik weer zo’n zelfde periode achter de rug. Negen maanden zwangerschap, een bevalling en de eerste maanden met een baby. Een baby die inmiddels al bijna geen baby meer is, het hele huis door banjert, papa en mama zegt en lacht om zijn eigen grappen. Mijn kraamtijd ligt negen maanden achter ons, en in principe zou ik dus redelijk ontzwangerd moeten zijn. Omdat ik nog altijd borstvoeding geef weet ik niet of die vlieger helemaal opgaat, maar ik geloof wel dat mijn lijf redelijk hersteld is.

Ook deze keer ging dat lichamelijke herstel redelijk snel. Bij de bevalling van Morris brak ik mijn stuitje – kwamen we overigens wel pas maanden later achter – en hoewel mijn lijf er vrij snel weer uitzag zoals ik dat gewend was, voelde het lichamelijk niet helemaal lekker. Zitten bleef een hele poos, als in langer dan een half jaar, echt pijnlijk. Vooral in dat opzicht hield ik mijn hart dus een beetje vast voor de tweede keer. Onterecht, bleek gelukkig, want wat dat betreft ben ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen tijdens mijn tweede bevalling. Van mijn stuitje heb ik helemaal geen last gehad en ook niet meer gekregen. Verder kwam ik er over het algemeen sowieso redelijk ongeschonden uit, al moest er, net als de eerste keer – zij het wat minder – toch nog een beetje gereconstrueerd worden, zeg maar. Daarbij had ik behoorlijk last van naweeën door de snelheid van de bevalling. Ik zat ‘s nachts met een pasgeboren baby op mijn borst weeën weg te puffen en dat vond ik me toch een partijtje ellendig. Heb je je best gedaan om die baby op de wereld te zetten, gaat dat hele feest gewoon nog even door. En weeën met het idee dat je zometeen je kindje voor het eerst gaat zien vond ik heeeel anders dan weeën voor Jan met de heeele korte achternaam. I know; die weeën hebben ook een doel, maar leuk is anders, vond ik.

Ik ben meteen na de bevalling van Benjamin op de weegschaal gaan staan. Dat deed ik bij Morris ook, puur omdat ik benieuwd was naar wat het alles bij elkaar nou precies woog, wat ik eruit had zien komen. Deze keer, en dat was bij Morris niet zo, was ik meteen al mijn aangekomen kilo’s kwijt. In kwam er tijdens de zwangerschap ongeveer 10 aan, waarvan 3,6 kilo baby was. Dan blijft er dus nog 6,4 kilo over. Volgens Google – always your best friend – is je baarmoeder ongeveer 900 gram, de placenta 500 gram, vruchtwater en vocht 1,5 tot 2 kilo, extra bloed 1,5e kilo, borsten 500 gram, en extra vet 1,5 tot 3 kilo. Op zich is het in die zin dus wel te verklaren dat mijn aangekomen gewicht meteen verdwenen was. Dat wil overigens niet zeggen dat mijn lijf er óók binnen vijf minuten weer uit zag zoals voor ik überhaupt kinderen kreeg. Ik heb een slanke bovenkant, dat weten jullie inmiddels, en mijn buik veerde inderdaad redelijk snel terug, maar anders dan na mijn eerste zwangerschap was aan mijn huid echt heel goed te zien dat er zojuist een baby uit was gekomen. Na Morris’ geboorte was dat niet aan de orde, maar nu dus wel. Mijn huid is niet meer zoals die was voor ik kinderen kreeg. Het is slapper, en als ik in bepaalde poses zit krijg ik zo’n rimpelig omavelletje. Dat was negen maanden geleden zo, en dat is nu nog steeds zo. Qua striae ben ik redelijk ongeschonden uit de strijd gekomen. Ik heb wel wat op mijn dijen, maar dat zat er al voor de jongens, en nu heb ik ook aan allebei de kanten een paar streepjes op mijn heupen, maar die zijn minimaal en vallen nauwelijks op. Ik heb me tijdens allebei mijn zwangerschappen het ongans gesmeerd, maar ik heb geen idee of dat er iets mee te maken heeft. Kwaad kon het in ieder geval niet.

Inmiddels zijn we dus negen maanden verder. Laat ik vooropstellen dat ik blij ben met hoe mijn lijf eruit ziet. Ik heb mijn buikspieren weer terug en de boel is aardig strakgetrokken. Ik denk zelfs dat mijn buik nog nooit zo afgetraind is geweest als nu. Dat vel blijft misschien wel forever zo, maar je ziet er nauwelijks iets van en al was dat wel zo: daar kan ik meer dan goed mee leven. Dit lijf heeft twee kinderen laten groeien en op de wereld gezet: dat je daar nog iets van ziet is volgens mij niet meer dan logisch en in geen geval erg. Ik heb de afgelopen negen maanden borstvoeding gegeven, maar of dat bijdraagt aan hoe je buik zich herstelt weet ik niet. Ik ken het niet anders dan dit, dus mijn referentiekader is wat dat betreft beperkt. Wat ik wél weet is dat het in ieder geval niet vanzelf ‘goed’ komt. Niemand – of in ieder geval bijna niemand – krijgt vanzelf een strakke buik. Dat klinkt lullig, maar is nou eenmaal zo. Ik heb de afgelopen maanden normaal gegeten, of in ieder geval wat wij onder normaal verstaan. Overwegend gezond, maar net zo goed met af en toe iets lekker en een wijntje als ik daar zin in heb. Voor mij is dat een fijne balans. Vooral doordeweeks let ik op wat ik eet en ga ik niet alles naar binnen zitten proppen waar ik zin in heb. Na de geboorte van Morris deed ik dat een poosje wel, maar daar voelde ik me dit keer niet zo prettig bij. Gezond eten dus, maar niet gezond als in alleen maar salades met rauwe groenten. Ik eet graag boterhammen met serranoham en een gebakken ei, mijn lievelingscrackers met kaas, honing of stroop, en walnoten, yoghurt met lijnzaad, havermout en Hartjesontbijt van Love my Veggies – ook lekker voor grote mensen;) – en ik eet veel fruit. Qua avondeten eten we in principe alles. Pasta, rijst, aardappels. Die laatste iets minder omdat we het allemaal niet per se heel lekker vinden, maar er is nooit een specifieke voedingsgroep die ik van het menu schrap. Heb ik jaren geleden wel gedaan, maar nu gewoon geen zin in. Ik vind het allemaal te lekker en heb er geen trek in bepaalde dingen niet te mogen. Vooral ook omdat ik er in geloof dat je uiteindelijk prima uit de voeten kunt met een gebalanceerd eetpatroon mét koolhydraten, en op zijn tijd suiker overleven we ook echt wel. Mijn gewicht schommelt nu al een hele poos zo rond de 55 kilo. Dat is iets minder dan ik het mooiste vind bij mezelf – ongeveer 58 kilo – maar wel een prima gewicht voor bij mijn lengte van 1,67m. Ik denk dat er wel weer wat kilo’s bij zullen komen als ik met wat meer gewicht ga trainen ook.

Van gezond eten krijg je een gezond lijf, maar daar wordt je nog niet per se strak van. Ik heb met alles wat ik doe – hoi 20-urige baan, twee eigen bedrijven, een huishouden, twee kinderen en sociaal leven – geen tijd om iedere dag naar de sportschool te gaan. Dat lukt gewoon niet. Of nouja, niet als ik niet om vier uur ‘s ochtends op wil staan of ‘s avonds altijd tot tien uur aan het werk wil zijn. Sporten doe ik dus alleen maar thuis, en dan ook nooit lang, maar wel bijna iedere dag even. Mijn buik en billen zijn de aandachtspunten, dus die pak ik aan. Die train ik overigens ook het liefst, dus dat komt goed uit. Voor mijn armen vertrouw ik op het feit dat ik de jongens heel veel til. Haha. Dat is ook gewichtheffen! En daarbij pak je die met die andere oefeningen ook wel aan. Verder probeer ik genoeg te wandelen en met de fiets te doen wat met de fiets kan, maar wel alleen als het weer het toelaat want ik ben van suiker dus no way dat ik op dat ding stap als het regent. Welke oefeningen ik precies doe zal ik jullie dus in een ander artikeltje nog vertellen.

Ik ben er een beetje moe van dat het wél sociaal geaccepteerd wordt als je na de zwangerschap met heel veel extra kilo’s blijft zitten, terwijl je het niet mag zeggen als het zich redelijk snel hersteld. Het is niet zo dat je van te voren je bestellinkje door kunt geven! Dan hadden we allemaal binnen no time ons lijf weer terug. Je moet het doen met wat je krijgt, dat gegeven is voor iedereen hetzelfde. Je hebt het niet voor het kiezen en het ene lijf is het andere niet. Het is overigens óók een gegeven dat van niks, niks komt. Als je blij bent met wat je ziet en je helemaaal geen zin en motivatie hebt om te sporten: dikke prima! Maar als je ergens ontevreden over bent ben ik van het kaliber niet lullen maar poetsen. Als je lichamelijk in staat bent om er iets aan te doen: waarom niet? Op alle vragen die ik kreeg over mijn buik: die heb ik net als ieder ander ook niet voor niets gekregen, maar ik ben wel blij dat hetgeen ik doe klaarblijkelijk loont.

Zoals ik in de disclaimer ook al zei: we zijn allemaal anders. Met los vel, zonder los vel, met tien kilo meer of juist tien kilo minder, met tijgerstrepen of zonder.  En het is allemaal oké. Het allerbelangrijkste blijft dat mijn jongens allebei negen maanden in dit lichaam gewoond hebben. Dat het nooit meer preciés zo was als in het prebabytijdperk vind ik niet erg, ik vind het zelfs juist wel mooi op een bepaalde manier, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet belangrijk vind om iets te doen om de boel een beetje in vorm te houden. Dat is ieder voor zich: de een geeft er geen bal om, de ander wel. Ik behoor tot die laatste categorie. Ik ben te ijdel en te gewend aan dit figuur om alles maar te laten waaien. Dus dat gaan we voorlopig ook niet doen.

Hoe doen jullie dat? Sporten jullie veel? En hebben jullie zwangerschappen hun sporen nagelaten?

Bedankt voor het lezen!

 

Recent Posts
Showing 17 comments
  • Tess

    Ik moet eerlijk zijn, ik heb een gelijk figuur als die van jou en na mijn eerste zwangerschap had ik mijn lijf ook praktisch meteen weer terug. Met keizersnede, dat wel, én met het verschil dat ik er niet bij gesport heb. Iedereen die mij jaloers vroeg hoe ik dat nou toch deed heb ik ook direct gezegd; puur geluk en er kwam geen oefening aan te pas. Het was iig niet mijn verdienste. Mijn litteken en buikspieren bleven te gevoelig voor een lange tijd dus ik ben pas 6 maanden later weer gaan hardlopen. Wel lette ik voor een na de bevalling goed op mijn eetpatroon maar voor mij is dat logisch ivm mijn PDS. Ik hoop dat ik nu bij mijn 2e zwangerschap net zo ongeschonden uit de strijd mag komen maar ik fitness nu wel 1x per week en fiets veel meer. En zo niet, tja, dan zal ik dat toch echt moeten accepteren. Je kunt veel bereiken met sport maar het verwijderd toch echt geen loshangend vel en het corrigeert geen plaatselijk vet. Ik ben bijvoorbeeld ook bang dat mijn borsten niet een tweede keer van cup D naar H zullen overleven.. Ik vind dat we daar ook realistisch in moeten zijn. Denk dat het voor 90 procent een kwestie van genen is en geluk. En je kunt niet bij iemand achter de deur kijken hè, een slank lijf dat terug veert is erg fijn en ik zal toegeven; ook ik ben zo ijdel om dat belangrijk te vinden maar misschien heeft die persoon in kwestie wel andere mentale of fysieke ongemakken om mee te dealen. Het is nooit allemaal picture perfect. Bij mij iig niet.

    • Tess

      Oh ook goedemorgen, ik ben nog niet helemaal wakker, het moet zijn ‘het verwijdert’

  • Cindy

    Hier ook een ijdel iemand, ik ben van mening ondanks dat je mama bent geworden je ook een mooie vrouw mag zijn!
    Het ging dan ook niet val zelf.
    Ik sport 2uur in de week let op mijn voeding, en ben mede daardoor hier gekomen.
    Ik ben mega blij met het resultaat en zelfs 10kg ligter dan voor mijn zwangerschap, maar ook dat ging niet van zelf!
    Daarin tegen heb ik er 2 theezakjes voor terug gekregen, maar ben ik trots dat ik mijn zoon borstvoeding heb kunnen geven.

  • Margot

    Interessant om te lezen en je ziet er super uit! Ik heb ook het geluk weer redelijk hersteld te zijn. Inderdaad met wat losser vel en zo na de borstvoeding ook daarwat meer last van zwaartekracht, maar verder ben ik nu zelfs eigenlijk te licht. Energie vinden om te sporten vind ik wel een uitdaging, al wil ik dat wel weer erg graag. Gewoon om me weer fitter te worden en spiermassa terug te krijgen. Ik ben wel weer begonnen met kunstschaatsen, nu het fitnessen nog. Ben benieuwd naar je post over je workout!

  • Jacqueline

    Na twee zwangerschappen ben ik nu lichter en slanker dan voorheen. Hier heb ik echter tot op heden niets voor gedaan anders dan de hele dag achter twee kereltjes aan rennen en inmiddels 8 maanden borstvoeding geven. Ik wijt het puur aan geluk en genen. En wat ik hierboven ook lees, die mooie cup E is inmiddels veranderd in twee theezakjes lang leve een goede bh!

  • Maaike

    Wat je zegt, iedereen komt anders uit een bevalling en er is geen goed of fout.
    Alleen maar trots zijn op wat je lijf gepreseerd heeft!
    Ik was ( en ben) erg slank met niet veel rondingen. Ik kreeg een enorme buik tijdens mijn zwangerschap. Schrok ik zelf ook een beetje van. Van achter zag je niet maar vanaf de zijkant leek het soms wel een vierling.
    Nu acht maanden later ben ik nog precies hetzelfde.
    Met wat slappere borsten, klein beetje striae rond mijn navel, losgangend vel en een klein buikje.
    Voor de zwangerschap lette ik niet op mijn eten en deed ik niet aan sporten.
    Nu na de zwangerchap wel! Ik wil niet terug naar hoe ik was maar ik wil wel naar een positief gevoel over mijn lijf. En ja dan kan je er maar beter wat voor doen!

  • Kim

    Niet lullen maar poetsen, wat een fantastisch motto, haha!! Die mag ik zelf echt wel wat meer ter harte nemen, dus thanks voor deze eyeopener 😉

  • Naomi

    Mooi artikel!!
    Voor mijn zwangerschap al over gewicht, na mijn zwangerschap was ik er klaar mee. 1.5 jaar nu verder en 30 kilo kwijt in totaal. Mega trots! ( en zonder sporten!)

  • Youssra

    Mooi artikeltje!! Je bent goed bezig.

  • Kelly

    Wat schrijf je toch altijd leuk ! En alles is heel herkenbaar ; wij hebben nou een klein lief meisje van 4 maanden oud. En mijn lichaam hersteld zich ook heel goed. Nu merk ik dat het wel scheelt dat ik ook tijdens de zwangerschap niet alles heb gegeten wat los en vast zat dus de zwangerschapskilo’s bleven beperkt. Maar de meeste ( vooral vrouwen ) mensen reageren nogal verbaast als ze zien hoe snel alles ( ook voor het oog ) weer recht getrokken was. Maar soms ook negatief verbaast als ik zeg dat ik nog niet helemaal lekker in mijn fel zit ; dan moet ik “niet zeuren” inderdaad dit bespreekbaar maken vind ik dus echt top ! Je mag trots op jezelf zijn ik volg je met veel plezier op instagram en wat een pracht kereltjes heb je op de wereld gezet .

  • Karin

    Tijdens mijn eerste zwangerschap kwam ik 28 kilo aan (ik had maat 36/38). Een paar weken na de bevalling droeg ik mijn normale kleding weer. Omdat ik wat slappig bleef ben ik krachttraining gaan doen en was ik helemaal afgetraind (en nog 5 kilo lichter) toen ik weer zwanger raakte. Toen kwam ik 30kg aan… Indie is nu 5 maanden en er zijn er nu 26 af. De overige 4 komen nog wel. Ik sport nog minimaal, dus heb het zelf in de hand. Gelukkig geen striae overgehouden, huid wel wat slapper en een cupmaat minder.. (beide keren borstvoeding gegeven) Waarom ik zo bizar veel aan kom weet ik niet, maar gelukkig gaat als er ook weer af! Ben pas 31 en voel me graag een fitte mooie mama 🙂

  • Nausika

    Erg leuk om te lezen. Waw, je mag trots zijn op je lichaam! Je ziet er goed uit! En dat na 2 zwangerschappen! Ikzelf heb ook 2 zwangerschappen achter de rug. Een kindje van 2 en een baby van 4 maanden. Ik ben erg benieuwd wat jij doet van sport. Ik vind mijn buik namelijk nog te weinig strak, maar met de 2 kids (waarvan de jongste nog borstvoeding) lukt het me niet of nauwelijks om sporten op de agenda in te plannen. Nochtans wel sportief. Vroeger liep ik vaak halve marathons. Maar dat was dus voor de kinderen er waren. Ik voel me momenteel nog niet ‘top’ in mijn lichaam, maar aan de andere kant weet ik wel hoe het komt dat mijn lichaam niet meer zo strak is als vroeger en heb ik er dat wel voor over 🙂

  • Milou

    Knap dat je naast zo’n druk leven de tijd kan/wil vinden om te sporten. Je ziet er goed uit! En inderdaad, het draait erom waar je jezelf fijn bij voelt. Ik vind het sporten na de geboorte van onze tweede zoon erg lastig om op te pakken. De twee zwangerschappen hebben bij zeker z’n sporen achter gelaten. Qua kilo’s kom ik weer aardig richting streefgewicht. Maar inderdaad dat losse velletje daar moet nog wat aan gedaan worden. En die straie helaas… schijnt een erfelijkheids dingetje te zijn.

  • Monique

    Wat goed! Ik val in dezelfde categorie (te ijdel om het niet te doen) maar merk dat ik het ook fijn vind om een fitte moeder te zijn.
    Oh en voor alle moeders die denken dat hun borsten slap zijn van het voeden. Ze zijn slapper door de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap groeien ze al behoorlijk.
    Het voeden heeft hier geen invloed op!

  • N

    Ik lees niets over de borstvoeding? Het is toch bewezen dat je daar ook mega van afvalt…? Mijn ervaring is in ieder geval wel zo, om mij heen…. borstvoeding doet wonderen!

    Anyway, super knap hoe je het allemaal combineert.. en je ziet er fantastisch uit!
    Ben heel nieuwsgierig naar je oefeningen-blog!!

  • Sarah van Rouwendaal

    Leuk om te lezen! Ik heb ook het geluk dat mijn lijf in no-time was hersteld na twee zwangerschappen (hier ook twee jongens, een peuter en baby). Ik krijg soms zelfs van onbekenden complimenten dat ik er alweer zo snel goed uitzie, soms inderdaad ook met enigszins jaloerse ondertoon, waardoor is alles hopeloos bagetalliseer. Ik ben van nature slank, maar merk zelfs dat ik steeds meer afval door de borstvoeding. Heb m’n eerste 14 maanden gevoed en woog op het laatst nog maar 53 kilo (ben 178 cm). Nu bijna 5 maanden onderweg en sjees alweer richting de 60. Voor mijn gewicht wil ik liever rond de 65 zitten. Heb jij hier ook ‘last’ van?

  • Lieke van Veen

    Je hebt een prachtig figuur. Ik geloof best dat je daar hard voor gewerkt hebt.

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!