ONLINE ZIJN: VROEGER EN NU

Posted 27 november 2019

*Dit artikel betreft een samenwerking

Vróeger; ik moet er vaak aan denken als we klagen dat de wifi er uit ligt. Als er ergens überhaupt geen wifi is en we gebruik moeten maken van het 4G netwerk. Als het tv-signaal eraf ligt, of als ik ergens in huis niet op het wifi-netwerk kan. Vroeger was alles anders. Ik ben opgegroeid in de tijd dat het internettijdperk opkwam. Waar we toen ik klein was naar de bibliotheek gingen om computerspelletjes te huren en we ons daarmee vermaakten, kwamen er met de jaren langzaam meer opties om écht online te zijn. Ik kan me de tijd dat we konden internetten via de inbelverbinding nog goed herinneringen. Mochten we ‘s avonds tussen twee tijdstippen even achter de PC omdat het dan relatief het snelste werkte. Inmiddels bijna niet meer voor te stellen.

Ik herinner me dat nog als de dag van gisteren. In ons oude huis, in Wilbertoord, waar ik de eerste 15 jaar van mijn leven woonde, hadden papa en mama een kantoor boven de garage. Papa werkte daar wel eens vanuit huis, mama had er een bedrijfje in, juist: het internet. Destijds booming business. ‘s Avonds, na het eten, mocht ik af en toe heel even op die computer om op internet te gaan, via die inbelverbinding. Via een speciaal nummer kon er dan verbinding worden gemaakt met het internet, en waren we zomaar ineens ‘echt’ online. Dat betekende vervolgens wel dat er niet meer gebeld kon worden, want die inbelverbinding hield de telefoonlijn bezet. Lijkt nu toch ondenkbaar?! Wat ik dan precies deed op internet kan ik me niet eens meer herinneren. Ik geloof dat ik vooral dingen opzocht – zoekmachine Ilse was echt een ding toen, Google bestond volgens mij nog niet of pas net. Ik weet wel dat het een heel ding was en wat voeten in de aarde had ook.

Toen ik, in groep 8, dus toen ik een jaar of 11 was, naar New York ging met auntie en onkel had ik net mijn eerste mobiele telefoon, waar ik ook foto’s mee kon maken én die Bluetooth had. De Samsung D500, het legendarische uitschuiftelefoontje; wie kent ‘m niet. Afijn; er is dus beeldmateriaal dat ik over de Brooklyn Bridge loop, foto’s maak en dan aan Toine vraag hoe ik die naar papa en mama kan sturen. Via MMS dus. Dat duurde vervolgens een eeuwigheid, ik geloof dat we al bijna thuis waren eer die hele foto was aangekomen.

Ondertussen waren ook Hyves en Facebook ongeveer tegelijk opgericht. Omdat het nog even duurde voordat Facebook ook aan deze kant van de oceaan populair zou worden, was aanvankelijk Hyves hét ding. Ik zat geloof ik in de derde van de middelbare school toen we massaal halve dagen zaten te Hyven met z’n allen in de computerruimte. De school was er helemaal nog niet op voorbereid en had geloof ik ook niet echt een idee hoe ze dat internetgeweld in eerste instantie tegen konden gaan. Het internet was inmiddels aardig ingeburgerd. Ongeveer tegelijkertijd was mijn Samsung D500 na een upgrade naar de Samsung D600 definitief van het toneel, want ingeruild voor een Blackberry. Dat waren nog eens tijden. Maar serieus. Via Ping kon je voor het eerst gratis berichtjes sturen naar mensen die ook een Blackberry hadden. Echt, #deleven gewoon. Ik heb wat afgepingd, vooral met Koen ook.

Fast forward, een jaar of tien. Het is 2019. Met de komst van Whatsapp in 2009 ging het met Blackberry heel snel bergafwaarts. Vanaf dat moment kon er ook via Apple en Android gratis over en weer bericht worden, dus die hele USP van de Blackberry was er wel een beetje vanaf. Het is inmiddels ondenkbaar dat we niet online kunnen zijn. Ik kan me echt precies niets meer voorstellen bij een leven zonder internet. Zonder Google, zonder zoekmachine, zonder social media. Een wereld waarin je niet online ff je boodschappen besteld, of je vliegtickets boekt, of een nieuwe jas voor je kindjes thuis laat komen als je ‘s avonds de winterjassen van zolder haalt omdat het morgen koud wordt en die oude écht te klein is. Het internet heeft ons een beetje verwend.

En wifi al helemaal. We moeten en zullen altijd en overal online kunnen zijn. Er zijn nog maar weinig plekken waar je geen toegang hebt tot wifi, maar mocht dat niet lukken is er altijd nog het 4G netwerk waar we ook allemaal toegang tot hebben. Betaal je een paar euri per maand voor in je telefoonabonnementje, maar in ruil daarvoor ben je wel in de lucht als de wifi je in de steek laat.

Dat laatste gebeurde bij ons in huis nogal eens. We wonen in nieuwbouw, waarvan we allemaal weten dat het voor de helft gewoon prefab is met dikke betonnen platen, wat als resultaat heeft dat we ondanks eigenlijk prima wifi toch op een aantal plekken niet op het netwerk kunnen. Op de 1e verdieping, waar de jongens slapen, is het bereik heel zwak, en waar wij slapen, op zolder, is überhaupt geen wifi. Hetzelfde geldt voor de tuin. Sowieso is het signaal niet altijd even sterk, ook niet achterin de woonkamer of in de keuken. Nou overleef ik dat wel als ik toch moet werken, want dan schakel ik de hotspot op 4G in, maar ideaal is het niet. Plus het kost me puntje bij paaltje ook gewoon geld, want ik heb geen onbeperkte internetbundel op m’n telefoonabonnement, en als ik met video’s bezig ben via 4G kost dat héél veel data. We hebben wel eens nagedacht over hoe we dat aan zouden kunnen pakken met bijvoorbeeld wifiversterkers, maar het ontbrak behoorlijk aan daadkracht want we hebben er nooit wat mee gedaan. Tot nu. Want van Coolblue kreeg ik de oplossing voor dit probleem.

Namelijk de TP-Link Deco M9 Plus Smarthome Multiroom Wifi. Hele mond vol ja, en om heel eerlijk te zijn had ik aanvankelijk geen idee. Dat belofte dat ik er overal in huis toegang tot wifi mee zou hebben, zonder problemen, maakte dat ik het systeem wel heel graag wilde proberen. Een Multiroom Wifi systeem is een systeem waarmee je een draadloos netwerk opzet met dekking in het hele huis. Ook op zolder, en ook in de tuin. Je verbindt twee of meer, in dit geval dus drie, satellieten met elkaar, die vervolgens continu met elkaar communiceren, waardoor je altijd verbonden blijft met het sterkste signaal. Het signaal valt dus ook niet weg als je door het huis loopt en zelfs niet als je van verdieping naar verdieping gaat.

Ik was in vooral benieuwd naar hoe het installatieproces zou verlopen, want als het op dit soort dingen aankomt ben ik niet de meest handige Harry. Die zorgen bleken voor niets, want installeren is echt heel eenvoudig. Je hebt alleen die drie routers nodig, en de bijbehorende app op je telefoon die je precies vertelt welke stappen je moet doorlopen en hoe. Kind kan de was doen. Ik heb het systeem inmiddels een poos in gebruik en ik kan niet anders zeggen dan dat ik mega enthousiast ben. Video’s uploaden gaat ineens veel sneller, ik heb overal in huis goed bereik; van de keuken tot de tuin tot de zolder, en het signaal valt niet weg. Voordeel is ook dat het systeem mooi is vormgegeven. Er zitten geen rare knoppen of antennes aan en je ziet in principe niet eens dat het gaat om een wifi gebeuren. Een ander groot voordeel vind ik de ouderlijke controle functie die erop zit. Via de app kan ik bepaalde websites blokkeren, en via een druk op de knop kan ik een tablet of ander device offline halen. Dat vind ik vooral fijn als Morris de iPad heeft voor een filmpje.

Ik ben er heel erg blij mee. De wifi problemen in ons huis zijn hiermee verleden tijd, en dat is voor iemand als ik, die veel vanuit huis werkt en vrijwel altijd online moet en wil zijn, echt een uitkomst. Het TP-Link Deco M9 Plus Smarthome Multiroom Wifi systeem is verkrijgbaar bij Coolblue en is deze week ook in de actie met Black Friday! Extra interessant dus.

Benieuwd hoe jullie je de ontwikkeling van het internet herinneren! Het is toch bijna niet meer voor te stellen dat het er ooit niet was? Dan had ik dit hele bloggebeuren überhaupt niet kunnen doen. Zo’n gek idee. Had ik stukjes moeten gaan schrijven voor de krant ofzo. Haha. Had ook gekund.

Ik bedank je weer voor het lezen!

Coolblue, Multiroom wifi, Review, TP-Link Deco M9 Plus

Michelle