PLOG256: SLEEPOVER & AANRIJDING

 In Persoonlijk

Leuk dat je er weer bent voor een nieuwe megalange weekendplog! Wij hebben leuke dagen achter de rug. Zaterdagochtend begon met een afspraak terwijl Koen en Morris naar de kapper gingen, en daarna reden we door naar Veenendeel voor een bezoekje aan Steef en Maris en de kiddo’s. Dat liep alleen een beetje uit de klauwen, dus een bezoekje werd een spontaan logeerpartijtje – héél ruig voor onze doen dit – en dat was heel erg gezellig! Zondag begon dus in Veenendaal, maar daarna werd er gewoon weer gevoetbald én had ik een klein ongeluk met de auto. Dat was dan wel weer jammer. Kijk vooral mee.

Zaterdagochtend! We hebben lekker geslapen, ik heb m’n haar gewassen en ik ben aangekleed: we gaan de deur uit. Koen is met Morris naar de kapper, ik neem Benjamin even mee naar een afspraak.

We zijn weer bij Vive Boutique, en er hangt weer ZO. VEEL. LEUKS in de winkel. Not normal echt.

Na onze afspraak even door naar de bloemenwinkel. Plukboeketje halen voor Maris!

Deze charmeur krijgt een gerbera’tje en die laat hij vervolgens niet meer los.

Thuis! Morris en Koen zijn weer mooi geknipt en terwijl wij de spulletjes pakken spelen de jongens. Benjamin laat zich rijden, as usual.

Ruim ‘n half uurtje rijden en dan zijn we hierrrr: bijna bij Steef en Maris!

Bepakt en bezakt: gauw naar Riv!

Hij heeft ze al gespot.

‘Hooooooi!’

Zo leuk om elkaar weer te zien. Als je niet bij elkaar om de hoek woont plus allemaal en knettervolle agenda hebt ligt de frequentie misschien niet zo hoog, maar als we elkaar zien is het wel meteen goed ook en zo fijn.

We zijn er precies rond lunchtijd, dus daar neemt deze het even van met een krentenbolletje.

De kindjes spelen, en wij eten.

Knuffelen met Rivje.

En kijk haaaar nou zitten. Vieve met haar blonde staartjes. Niet te doen zo schattig.

Iedereen een volle buik; wagenpark tevoorschijn en gaan met die banaan. We wandelen naar de stad.

Alleen heeft dit moppie geen zin in de kinderwagen. Lekker hangen bij Mies dan maar. Veel beter.

Het is zaterdag, markt, en best heel druk.

We gaan lekker naar het stadsstrandje. Kunnen de kindjes heel fijn spelen.

En wij heel fijn chillen. Toen Maris en ik toen we elkaar net kenden bij onze mannen opperden om een keer met z’n vieren af te spreken hadden ze daar allebei echt 0,0 zin in, en moet je ze nu zien. Als Maris en ik niet snel genoeg een datum prikken zijn die mannen ons al voor. De bromance is very much alive.

Maris en ik gaan gauw even op en neer naar de Zara omdat ik wil kijken of ze de zwarte enkellaarsjes die ik online heb gezien daar hebben. Wil ze altijd even checken ‘in het echt’.

Yes yes yes. Snel bestellen in de goede maat!

Als we terug zijn is Morris op dit fietsje van een heuveltje af aan het crossen, en dat is zó niks voor Morris dat ik met open mond sta te kijken. Hij zit met een strak bekkie op het ding, maar hij doet het toch maar. Trots.

Vieveling.

En maar samen spelen.

Mijn ‘autospeelgoedtas’ komt ook weer van pas.

Dit is zo fijn. De kindjes vermaken elkaar en spelen samen op de glijbaan en in het zand, en wij kletsen bij op een kleedje met een biertje en een rosé’tje. Niets meer te wensen.

Internetvriendschap<3.

Proost Bol!

Lang leve de zelfontspanner. Love deze foto. Overal speelgoed, een opgefrotte zak chips en lievelingsmensen.

Hoi moppie!

En hoi zandmonstertje. Het zand zit o-ver-al. In zijn oren, in zijn haar, in z’n neus, in z’n mond.

Joe binkie!

We hangen de hele middag op het strandje en besluiten dan pannenkoeken te gaan eten. De afweging is: gaan we eerst terug naar huis lopen – 15 minuten – en dan met de auto naar het restaurant, of lopen we nu – 15 minuten – en dan straks nog een half uur naar huis. We gaan voor het laatste; de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Zo. Gearriveerd. Die 10.000 stappen halen we vandaag zonder problemen.

En weer zo’n overwinning. Morris wil graag over dit touw lopen, maar het is best een eindje boven de grond en onze voorzichtige durft uiteraard niet zonder mij. Snap ik ook best, want ik moet ook stiekem even slikken als hij dit soort dingen ineens wilt doen. Ik bedoel, mag ik even wennen:’)? Maargoed, nadat ik hem twee keer geholpen heb komt dit kindje, Joel heet ie, om Morris te helpen. ‘Zal ik met jou meegaan jongetje? Ik help je wel, je zult echt niet vallen’. Té aandoenlijk. En het lukt, natuurlijk. Ook zonder mama. Dus. Gaat die nu ff een potje janken omdat haar kind zo groot wordt.

Pannenkoeken en ranja met een rietje. Feest. Ze eten er overigens drie happen van en dan is het weer gedaan met de pret en moet er gespeeld worden.


Deze kan het wel hebben zo. Die eet zijn helft gewoon hartstikke op.

We besluiten te blijven logeren. We willen dat heel graag gewoon een keer doen zonder dat het zo gepland is. Koen en ik zijn van kind af aan allebei heel moeilijk in ergens anders slapen dan thuis, en nog, maar als je je daar altijd maar achter verschuilt wordt het ook nooit anders. Niet dat ik nou wilde plannen heb en voortaan overal wil slapen, maar het gewoon kúnnen zonder dat het een ding is vind ik wel fijn. Dus, we besluiten spontaan: we blijven. We hadden voor de jongens slaapzakken bij voor een eventueel middagdutje, en een hoop extra kleren voor als ze vies waren van het spelen, en dat komt nu heel goed uit! Dus dat. Campingbedjes tevoorschijn, opblaasbed uit de kast: binnen mum van tijd is het geregeld. Maar eerst tijd voor een grondige schrobbeurt van die vier aapjes.

Zo! Allemaal weer in de plooi. Morrisje slaapt lekker bij Riv, en Benjamin bij Vieve.

Sommige dingen moet je niet anders willen doen.. Bedtijdritueel: boekjes!

Benjamin valt bij mij in slaap, dus die hoef ik maar over te leggen.

De kindjes slapen allevier meteen. ZO fijn. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten omdat Morris en Benjamin eigenlijk nooit ergens anders geslapen hebben dan bij mama ‘s nachts, en al helemaal niet met nog andere kindjes, maar wonder boven wonder gaat het meteen helemaal goed. Als ik beneden kom tref ik dit aan. Grote kinderen. Ook leuk.

Ik heb ineens echt next level softijscravings. Ziekelijk gewoon. En Steef en Maris wonen tegenover een snackbar. Dus daar ga ik. Met m’n deken omgeslagen en slippers van Steef naar de overkant van de straat voor een ijsco. En hij is ‘t zo waard! Voor wie nu denkt ze is zwanger: nope, helaas.

We moeten twee keer naar Benjamin toe om hem neer te leggen, maar verder horen we ze allemaal de hele nacht niet. Wij kletsen bij tot midden in de nacht en het is zo chill om eens ‘n keer niet nog weg te moeten.

Zondagochtend! Rivje was om 7:30 op, maar de andere drie slapen uit tot 9:00. En wij dus ook. Heeel fijn.

Beste vriendjes.

Met z’n allen op de grote slaapkamer.

En aan het ontbijt. De kleinsten eerst.

Morris speelt ondertussen. Die hoor je niet; ander speelgoed dan thuis!

Knuffels, knuffels en nog meer knuffels.

Brabantse worstenbroodjes in Veenendaal, haha.

En dan is het tijd om weer naar huis te gaan. Er moet gewoon gevoetbald worden vandaag. Maar eerst nog heeel veel knuffelen.

‘Doeeeei Steef, doeiii Mariv,’ aldus Morris.

En dit in de auto. Veeg mij even op anders.

Deze ligt op de mat als we thuiskomen. Leuk!

En Morris moet uiteraard z’n harig vrinden van een beetje aandacht en koekjes voorzien.

Lunchtijd.

Ja dat is ook een optie..

Vroeg naar bed voor een middagtukkie!

Ik maak soep. Scheelt vanavond weer ‘n boel werk.

Na een goed slaapje halen Morris en ik Benjamin samen uit bed.

Zo. Op naar voetbal!

Vind dit een lekker setje! Onderweg gaat het even behoorrrrlijk mis, maar daarover zo meer.

Zijn we weer!

In de rust ben ik m’n kind ineens kwijt. Nou loopt hij bij voetbal sowieso altijd gewoon rond, dus ik weet dat hij niet ver kan zijn, en jawel hoor, zit hij weer bij de terreinman. Die had taart. Als bijen op een beetje honing..

Koen doet weer mee. Toch net wat leuker kijken dan.

‘You have food oma?’

Ennn nog een knijpfruitje erachteraan. Dag zonder knijpfruit is een dag niet geleefd.

Er wordt gewonnen, en geknuffeld in de middencirkel.

Hoi bink. Maakt er eentje even een groeispurt door.

We gaan naar huis. Met lolly. En kusjes.

Achterstevoren lopen is uiteraard véél en veel leuker.

Over de heenweg.. Dit dus. Ik werd aangereden door een grote Toyota Land Rover, een ouder model, die me compleet over het hoofd zag. Ik reed op een tweebaansrotonde op de rechterbaan, en ook nog langzaam voor mijn doen omdat Morris daar altijd naar de paardjes wil kijken. Die Toyota reed eerder voor mij, maar ging toen ineens links rijden – terwijl er niemand voor hem reed – waaruit ik opmaakte dat hij links wilde op de rotonde. Bij het afrijden van de rotonde zie ik hem toch ineens weer naast me op die linkerbaan, maar hij ziet mij duidelijk niet, wil weer invoegen op de rechterbaan omdat het van twee rijstroken naar één gaat, en voep, hij beukt zo tegen mijn zijkant aan. Morris begint heel hard te schreeuwen – hij zit links in de auto en voelt dus het meest van de botsing – dus ik ben in eerste instantie alleen maar heel druk met checken of m’n kind oké is en hem kalmeren en uitleggen dat het allemaal goed is. De Toyota is daarna gewoon pleite. Zonder te stoppen of iets. Vind ik zo niet oké. En ik ben door de schrik het kenteken ook meteen vergeten. En ik baal mega van de deuk in de auto. Gelukkig zijn we goed verzekerd, maar toch. Ik heb aangifte gedaan in de hoop dat die bestuurder zelf nog contact opneemt met de politie, maar ik ben er bang voor. Het is niet anders. Blik. Het wordt weer gemaakt.

Bij thuiskomst vind ik dit pakketje! Jasje van Kiba Fashion. Love it. Helemaal blij mee. Dat maakt de mood meteen stukken beter.

We eten, spelen met de kindjes, brengen ze op tijd naar bed en gaan dan de bank op voor een Familie Kruysje. Op de botsing na was dit echt een perfect weekend. Zo intens van genoten! En komende week wordt ook weer leuk, want vrijdag gaan we lekker eten met Lotje en Flip en het weekend is voorlopig nog leeg in de agenda. Dikke prima.

Hebben jullie ooit een ongeluk gehad met de auto? Ik heb in 2014 zelf een ongeluk veroorzaakt op de A59 waar ik, en de bestuurder van de auto voor mij ook, wonder boven wonder zonder kleerscheuren vanaf ben gekomen – dat konden we van de auto niet zeggen; die kon door naar de schroot – en dat vond ik écht heel erg, maar dat deed ik. Niet met opzet natuurlijk, maar toen er ineens uit het niets file opdook kon ik niet op tijd meer remmen. Heel andere koek dan dit incidentje, maar ik kreeg toch wel lichtelijk last van flashbacks, hoewel ik er dit keer zelf helemaal niets aan kon doen. Iets met een ongeluk en een klein hoekje..

Fijne week verder lieve mensen.

Bedankt voor het lezen!

 

Recommended Posts
Showing 7 comments
  • Femke

    Wat een heerlijk weekend en hoe leuk dat jullie spontaan bleven slapen. Dan zit het echt wel goed hè met de vriendschap (maar dat wisten jullie natuurlijk al haha). Balen van de aanrijding. Mega aso dat die andere auto gewoon door reed. Ik heb in een half jaar tijd vier keer een aanrijding gehad, allemaal niet mijn schuld. Eén van die keren zat ik op 2 januari (ja ja, voor de eerste keer van mijn nieuwe huis op de fiets naar het werk, in het nieuwe jaar) op de fiets en werd ik aangereden door een auto. Die had mij gewoon compleet gemist, terwijl hij nota bene over een drempel en fietspad moest (dus je zou wel uitkijken denk je dan). Toen ik op de grond lag gaf hij/ zij een spurt gas en weg was de auto. Lag ik daar, in het donker. Gelukkig mankeerde ik niet zoveel behalve wat lichte kneuzingen, een kapotte fiets en heel veel schrik. Omdat het erg vroeg was, was er verder geen kip op de weg en ben ik half jankend door gegaan naar mijn werk waar ik uiteindelijk zoveel pijn kreeg en toch maar naar huis ging haha. Echt idioot dat mensen doorrijden, maar goed. Gelukkig met jullie alles goed en is het zoals je zegt ‘maar blik’.

  • Larissa

    Oei wat schrikken zeg, zo’n aanrijding. En echt bizar dat die auto gewoon is doorgereden! Blij dat het enkel blikschade is en dat jullie er zo goed vanaf zijn gekomen.
    Ik heb zelf gelukkig nog nooit een ongeluk gehad (met de auto). Ik ben wel een keer aangereden toen ik op de fiets zat, maar daar kwam ik gelukkig met enkel wat kleerscheuren vanaf.

  • Marlin Van de kraats

    Leuk om de bekende plekjes in mn dorpje te zien, Veenendaal!

    • Marlin Van de kraats

      Zat trouwens steeds te denken wat een bekend gezicht heeft Marissa toch waar ken ik haar van. Maar volgens mij heb ik met haar op zwangerschapscursus gezeten 2,5 jaar geleden. Toevallig!

  • Linsey

    Wat een heerlijke weekend weer! Heel erg balen van het ongeluk en wat een aso om door te rijden.

    Ik heb helaas 3 maanden geleden een redelijk heftig auto ongeluk gehad. Ik reed op een 50 voorrangsweg, waar een meisje ineens uit een file parkeerstrook kwam. Vervolgens na toeteren, uitwijken en remmen kwam de onvermijdelijke klap. Helaas een whiplash en zware kneuzingen aan overgehouden. Nu na 3 maanden nogsteeds 4 keer per week aan het revalideren voor mn whiplash. Gelukkig was het niet mijn fout en wordt het verzekeringstechnisch goed opgelost… Maar je zit wel met een partijtje ellende

  • Youssra bl

    Wat een leuk weekendje plogje. Los van het ongelukje. Gelukkig mankeren jullie verder niets en is het alleen de auto!

    Heb weer genoten van de foto’s! Dankjewel voor het delen.

  • Aniek

    Wat een leuke lekkere lange plog! Wat ontzettend schrikken die aanrijding zeg, snap heel goed in alle hectiek dat je geen nummer bord check hebt kunnen doen. Omdat moment denk je alleen maar aan je kind.. gelukkig is met hem alles goed. Heeft hij het er nog over~?
    Ik heb 4 jaar geleden ook een ongeluk gehad, een spookrijder reed op de snelweg avonds en die heeft ons geschept (ik met 4 collega’s, ik reed) we hebben echt een engel op onze schouder gehad die avond. We zijn er allemaal Gods zijn dank goed (enkele zware kneuzingen) van afgekomen, mijn nieuwe auto was wel totaal los…☹️ maar de snelweg in het donker vind ik nog altijd een dingetje..

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!