PLOG314: EEN VAN UITERSTEN

Goede dinsdagmorgen lieve mensen! Het aftellen is begonnen: over ‘n week krijgen we vakantie! Maar eerst de plog van afgelopen weekend. Vrijdag, zaterdag en zondag. Op vrijdag was ik thuis met de jongens en deed ik vooral veel klusjes in huis waaronder een giga berg strijk die ik een week had laten liggen, op zaterdag gingen Koen en ik naar een festival en hadden we echt een mégafijne dag, en op zondag waren we vooral in de weer met een hartstikke zieke peuter met hoge koorts. Van het ene uiterste naar het andere, zeg maar. Ik legde ‘m weer vast!

Vrijdagochtend, wakker worden met deze twee. Ze hebben samen besloten dat ze niet aan tafel gaan eten vandaag want we hebben weekend. Joe kinders. Dan maar zo.

Dit shirt was wit. Een half uur later kwam Benjamin. Benjamin wilde knuffelen. En zie hier. Pindakaas overal. Leuk wel.

Ik sla aan het opruimen op zolder, kom dit tegen, en heb zomaar ineens lang haar. Ik facetime Koen en die krijgt een rolberoerte: heeft er helemaal niks meer mee. Haha. Ik vind het wel grappig, maar haal ze toch maar weer uit.

Mama komt langs met dit voor de jongens. Die scoort punten.

‘Zit er nu nog een in het zakje oma?’

Ik doe dit. De he-le middag. Strijken strijken strijken tot ik dat hele apparaat niet meer kan zien. Slim wel, een week overslaan. Dan krijg je dus dit.

De zwembandjes voor de jongens komen binnen. Ik had vorig jaar die van Decathlon en nu weer, want die hebben een zachte binnenkant. Ik weet nog hoe horror ik die dingen zelf vroeger vond, met dat schurende plastic, die niet fatsoenlijk van m’n armen te krijgen waren, dus ik hoop dat leed met deze te voorkomen.

Wij gaan eten, en de jongens mogen zelf kiezen. Dat worden dus pannenkoeken.

We eten dit eigenlijk nooit, maar ze vinden het allebei zo lekker.

Als de boys eten met Koen ga ik met een bloedgang door de Jumbo. We hebben een nieuwe heel vlakbij dus ik ga kijken hoe die bevalt.

Gauw ff een schoon ding aan en dan zijn we klaar om te gaan eten met Robin en Meesje. Voor onze verjaardagen. Tweejaarlijkse aangelegenheid.

Robin rijdt. Heel fijn!

We staan dus serieus buiten omdat we willen weten hoe Nadal Federer afloopt.

Duurt alleen langer dan verwacht, dus binnen maar even verder kijken. Zo gezellig zijn we hè. Het is uiteindelijk toch nog vrij snel afgelopen hoor, en dan leggen we die dingen weg.

Om te eten.

Heel.

Veel.

Te eten.

We zijn bij Montimar in Boekel, waar vroeger Porte de Provence was, en echt; die prijzen. Ik laat zo het bonnetje zien.

Toetjes.

Nog meer toetjes.

En uiteindelijk dit betalen. Ik ben normaal niet van het delen van rekeningen of bedragen, maar hier kost een biertje dus nog gewoon €1,35. En een wijntje €2,25! En een toetje tussen de €3 en €4 euro. Zo bizar in vergelijking met de prijzen die tegenwoordig normaal zijn. En het eten is ook gewoon oprecht lekker. Geen Michelin toestanden, maar wel heel toegankelijk en gewoon goed.

We zijn thuis. Alleen nog ff de wenkies eraf vegen en dan gauw naar bed: beeetje uitgerust zijn voor morgen. 

Ik sla deze nog even op op m’n telefoon. Padvinder.

Het is zaterdag en de jongens mogen vandaag bij Joke en Harald spelen. Wij gaan naar Daydream, voorlopig het laatste feestje, en zij worden weer ‘n dagje verwend. Zo fijn om ze daar te mogen brengen: die blije bekkies als ze door opa en oma uit de auto gehaald worden maken dat we ons precies nul komma nul schuldig voelen dat we samen iets gaan doen.

Lekker spelen!

En het uitzwaaicomité. Tot morgenvroeg boys!

Thuis gauw even wat eten. De maiswafels blijven favoriet.

En dit vind ik altijd zo’n mooi stukje van Uden. Met de grote kerk op de achtergrond en al dat groen. Tot zo ver uw cultuurbarbaar.

Aangekleed en wel. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik normaal nóóit zo de deur uit zou gaan, maar op festivals zie je echt álles voorbij komen en een keertje buiten m’n comfort zone vind ik eigenlijk wel lekker.

Pap en mam brengen ons naar Aquabest, en dan zijn we er. Valt meteen op dat het heeel veel kleiner is dan 7th Sunday en dat vind ik heel fijn. Nergens lange rijen wachten en alles vooral lekker overzichtelijk.

Ff schuilen voor drie druppels water onder de bomen.

Dan ff in het zonnetje bij mijn favoriete stage. Met van die billenschudmuziek. Lievelings.

Dan in de hardstyle tent schuilen voor een méga hoosbui. Krijgen we zo gelukkig niet veel van mee. Dit waren de foto’s van de razende reporters voor vandaag hoor:).

Als het droog is krijgen we honger: delen een paar pizzapunten samen.

En dan dit. Jacqueline, iemand die mij al jaren volgt en waarmee ik heel regelmatig superleuk contact heb via DM stuurt ‘n berichtje dat ze er ook is. Koen en ik gaan kijken of we ze kunnen vinden, en dat lukt, en vervolgens staan we dus DRIE uur op precies dezelfde plek alleen maar met elkaar te kletsen. Zó gezellig. Vinden deze twee ook.

En wij ook. Haha. Zo grappig hoe dat werkt met internet: het gevoel hebben dat je elkaar vet goed kent terwijl je elkaar nog nooit ‘in het echt’ gezien hebt. Maar dat blijkt dus alleen maar heel gezellig. Liefde op het eerste gezicht. Helemaal leuk. Ik ga er zowaar bier van drinken. Over primeurtjes gesproken. Als Jeroen en Jacqueline gaan eten gaan wij even een rondje doen.

Ennnn dan kom ik deze tegen. M’n instavriendin! Kim, van Kiba.

Bij twijfel of de eerste foto goed is nemen we er gewoon nog één:’).

Zo’n leuke dag met deze drie. Koen lijkt met z’n bijna 1,90 naast Jeroen gewoon klein ook.

Ondertussen updates van thuis: ook heel fijn.

En heel veel retourtjes bar. Haha. Ook niet geheel onbelangrijk. Het is rond twaalven afgelopen, we moeten nog best een stukje lopen naar de kiss & ride, en dan is Robin zo lief om ons op te halen en naar huis te brengen. Deze dag was echt zo zo zo zo leuk. Bijna een beetje verdrietig dat het afgelopen is.

De nacht loopt een beetje anders dan we bedacht hadden. Zodra we de voordeur open doen begint Morrisje al te roepen, en als we bij hem komen blijkt hij méga koorts te hebben en echt heel beroerd te zijn. Toen Wen hem naar bed bracht was ie helemaal oké; zo snel kan dat dus omslaan. We nemen hem bij ons in bed en de rest van de nacht is het op en neer lopen met hem naar de badkamer, afkoelen, weer even slapen en dat op repeat. Zo sneu.

Deze heeft er zondagochtend helemaal geen last van: hij is boven aan het spelen terwijl ik een beetje aan het rommelen ben, en dan tref ik ‘m zo aan. Hij is de literatuur van de dag ff aan het doornemen.

We proberen Morris een beetje te laten eten, maar zonder succes. Ruim veertig graden koorts en niet van de bank te krijgen.

Vooral heel veel slapen.

B maakt zich ondertussen nuttig. Ook voor hem heel sneu: je merkt dat ie zich echt verveelt als z’n broertje niet met hem kan spelen.

Gelukkig komt oma na het middagdutje even gauw langs.

We zoeken samen haar kledingkast uit. Moet ook af en toe gebeuren!

En ik kijk een stukje van de finale van Wimbledon met Robin en pap terwijl Benjamin speelt.

Die moeder van mij hè: ik krijg een pannetje soep mee naar huis. Dat komt heel goed uit. B vindt dat héél lekker, wij ook, en Morrisje wil nog steeds niet eten. Blijft niks in.

Alleen maar heel veel bij mij hangen wil ie. Dat kan vandaag gelukkig.

Als ik hem naar bed breng valt hij meteen in slaap, ondanks dat hij er vandaag al heel veel uurtjes op heeft zitten. Lang geleden dat hij zo beroerd was.

Koen en ik delen samen een pizza, we kijken Ex On The Beach en dan gaan we lekker naar bed. Toen wisten we gelukkig nog niet dat het weer een heel stug nachtje zou worden. Maar goed ook. Komende week is eigenlijk heel rustig: weinig verplichtingen meer op de agenda. Lekker werken nog, en toeleven naar de vakantie! Ik wens jullie een goede week toe. Bedankt voor het lezen en tot de volgende!