PLOG321: MALLORCA2019#5

Goedemorgen deze dinsdag! We zijn weer thuis, de vakantie is over een paar dagen voorbij, en we gaan weer in het normale blogritme. Maar niet voordat ik nog wat foto’s van onze vakantie deel. Ik besloot de boel even de boel te laten vorige week, maar ik heb nu ook weer zin om weer te beginnen. Vandaag de plog van precies een week geleden. Toen we nog lekker op Mallorca waren, het nog bloedheet was, we non-stop met z’n vieren waren en genoten van onze vakantie. Kijk mee naar onze maandag en dinsdag!

Wakker worden met een bakkie koffie bij het zwembad. De jongens zijn al meteen on tour, overal en nergens aan het spelen. We besluiten naar het strand te gaan, dus we pakken wat croissantjes in en wandelen naar het dichtst bijzijnde strandje.

Waterratten duiken meteen de plomp in. Ik installeer de enclave op het strand. Haha. Kinderwagen, bedje, handdoeken, en dan in eerste instantie ook nog proberen de boel een beetje zandvrij te houden. Lekker naïef, met twee kleine kinderen. Gefaalde missie in 3.. 2.. 1..

Deze heeft niet zo’n last van zandvrees. Zandkastelen bouwen.

Papa moet helpen.

Dit soort plaatjes. Die voeten. Met z’n bescheiden schoenmaatje 21.

Het verschil tussen onze kinderen. De een zit van teen tot kruin onder het zand, de ander gaat iedere twee minuten z’n handen afspoelen in de zee omdat ie niks van dat zand moet hebben.

Maar wel lekker blijven bouwen. En alles wat Koen maakt meteen slopen ook, dat blijkt het leukste van alles te zijn.

‘KAN IK VLIEGEN MAM?’

Even pauze. Dit is zo’n fijn strandje. Heel klein, superoverzichtelijk, helemaal niet toeristisch en ontzettend schoon. Het strand zelf, maar het water ook. Heel fijn.

Samen spelen. Alleen maar.

Deze drie<3. Ik schrijf deze plog als we dus al lang en breed weer thuis zijn, maar we hebben het zo goed gehad met z’n vieren dat ik er bijna een beetje aanstelleritis krijg als ik deze foto zie. Zo bizar hoe snel de tijd vliegt.

Wat ik zei: de ene wast om de drie tellen z’n handen, de ander zit van onder tot boven onder en geeft er geen bal om. We eten een ijsje met z’n vieren.

En dan gaan we terug naar het hotel; het is lunchtijd. Ik eet heel veel fruit, de jongens hun standaard boterhammen.

Als de jongens slapen chillen wij met dit gezelschap. Robin en Mees, Fabio en Alex. Fabio vliegt morgenvroeg naar huis, dus we maken een paar foto’s als aandenken.

Het idee om dus ook nog even op de rand van het zwembad te gaan zitten kwam van een man. Moet je nagaan. Fijn groepje mensen dit.

Morrisje slaapt weer lekker binnen in de lobby.

Fabio vliegt morrgen na heel veel weken op het eiland terug naar Köln, dus we nemen weer afscheid. Gelukkig dit keer niet voor een heel jaar, maar alsnog: niet leuk. B is ondertussen weer wakker. We hangen nog even in het zwembad en gaan dan lekker douchen.

We kunnen hier dus het pand niet verlaten zonder dat er eerst een legio aan personeel geknuffeld moet worden. Fernando uiteraard het allermeeste.

Ik heb vanavond dit aan. Jurk van Karen Millen, schoenen van Zara en tasje van Prada.

Kijk die Morris eens verliefd kijken. Sanne en Elena zijn ook Nederlands en ook hier op vakantie. Morris vindt ze helemaal fantastisch, en zij Morris – en Benjamin – ook, dus hij pendelt de hele dag een beetje heen en weer. Als ik ‘s avonds een foto van Sanne en Elena maak voor ze gaan eten bedenkt Morris zelf dat hij er ook wel even bij wil.

We gaan met z’n vieren naar Ribello. Die hadden we al eerder gezien;). We delen bruschetta vooraf.

En dan help ik Morris met eten. Pasta met parmezaan. Het was zeg maar niet echt de vakantie van het meest gevarieerde avondeten, maar lekker belangrijk. Die pasta vinden ze nou eenmaal héél lekker, en niemand die op vakantie zin heeft om te gaan lopen vechten over wat er gegeten wordt toch. Wij eten een heerlijke pasta met truffel, en dan gaan we weer met de taxi naar huis!

Dinsdagochtend. We beginnen de dag met een wandelingetje. Eerst naar de speeltuin, dan even door naar papa en mama.

Zij ontbijten en wij drinken even een bakkie koffie. Of water, in mijn geval.

Morris speelt weer met de Play-Doh, Benjamin jat eten van iedereen z’n bord. Standaard plaatje dit.

Na de koffie gauw weer naar huis. Het is warm en er moet gespeeld worden. Ik verbaas me erover hoe weinig de jongens nodig hebben.

Appeltje tussendoor!

‘s Middags komt de hele meute weer bij ons aan het zwembad chillen. Papa helpt B met z’n bandjes, Morris en Koen halen gekke capriolen uit.

‘MAM. MAAAM. MAAAAAMAAAAA. IK BEN EEN GROTE REUS HÈ MAM’.

Hele zwembad voor onszelf.

Tijd voor een middagdutje. Iedere dag op dezelfde manier, daar gaat ie het beste op. Verhaaltje vertellen, liedje zingen, en binnen twee tellen vertrokken. Veel later naar bed, plus een broer die je iedere ochtend wakker maakt, plus heel warm, plus alleen maar spelen put nogal uit.

Slapen op zijn rug. Komt NOOIT voor. Alleen als ie echt heel moe is en ik hem er zo in leg. Vandaag dus.

We lunchen. Club Sandwich.

Morris chillt nog even bij Sanne en Elena. Die meiden passen thuis op een aantal kindjes en zijn zó lief met de jongens. In het begin roep ik Morris na een paar minuten alweer terug, maar zij geven aan dat ze het juist gezellig vinden als hij even komt kletsen. Helemaal prima.

Net wakker, maar toch nog niet helemaal. Hangen bij opa.

Klein handje.

Klef en bef zijn ook weer van de partij.

Koen & mama. Vind dit zo’n leuke foto!

Voor er ‘s avonds gegeten wordt: nog even op de foto met Sanne en Elena. Die gaan de volgende dag naar huis en willen er nog eentje waar ze met z’n vieren opstaan. Gelukt!

En dan dit. Over aandoenlijk gesproken. Als we terugkomen van eten zijn Sanne en Elena nog wakker. Ze hebben voor de jongens een Winnie the Pooh flesje water, en een Kinder Suprise ei gekocht. Zo zo lief. Ondanks dat het al loei laat is moet dat ei nog open, dat snap je. Ze snoepen ‘m samen op, nemen afscheid van Sanne en Elena met tranen en heel veel knuffels, en dan gaan ze lekker slapen. En wij ook. Nog twee dagen op de teller, en dan zit de vakantie er weer op. Hoe woensdag en donderdag waren zie je nog in de allerlaatste vakantieplog. En dan gaan we weer over tot de orde van de dag.

Ik wens jullie een heel fijne dinsdag toe. Mijn laatste dag als 25-jarige! Bedankt voor het lezen en tot de volgende.