PLOG341: INTOCHT & GROTE SCHOONMAAK

Goedemorgen lieve mensen. Vandaag deel twee van de weekendplog, met de foto’s van onze zaterdagmiddag en zondag. We zijn zo goed als onafgebroken met z’n vieren, gaan naar de intocht van Sinterklaas in Uden en chillen zaterdagavond op de bank, en zondag staat in het teken van werk en de grote opruiming: we doen weer heel veel klusjes in huis waar we eigenlijk weinig zin in hebben maar die eenmaal van het lijstje echt als een mega opluchting voelen. Komen ze weer:)!

We hebben met pap en mam afgesproken op de markt. Dat is een nieuwe traditie. Vorig jaar begonnen en we houden ‘m erin. Benjamin is ondertussen in slaap gevallen. Die was echt te moe.

Deze jongen valt met z’n neus in de boter. Zoveel pietjes betekent ook zo veel pepernootjes betekent dolgelukkige peuter.

Hij komt handjes tekort.

We maken B ook weer wakker; die zou volgens mij nog wel een paar uur kunnen tukken, maar dan is hij er vanavond helemaal uit, plus hij vindt het ook leuk om de Sint en zijn Pieten te zien. En pepernoten te eten. Dus bij mam op de arm.

Ik krijg dit doorgestuurd. Ons servies is deze week 2+2 gratis. Ik ben serieus net te laat – de twee weken zijn nét om dus ik kan er niets meer mee – maar wellicht wel een tipje voor iemand anders!

Voor in het plakboek. Kijk even hoe groot Morris is als ik hem zo vasthoud! Waar is de tijd gebleven dat hij op één arm paste..

Andere apie komt ook lekker bij mij hangen. Best indrukwekkend, zo veel kindjes, de muziek, alles eromheen.

Neuzen.

Oook al voor in het plakboek. De jongens kijken hun ogen uit; wij genieten er vooral van dat we dit nu met onze eigen kinderen mee mogen maken.

Het is afgelopen en we hebben het allemaal koud: even wat drinken met z’n zessen.

Drie generaties! Toch een kleinnnnn beetje jammer dat de jongens een andere achternaam hebben. Haha. Ben ik de enige die dat soms vind?

Als er eten op tafel staat is er eentje altijd als de kippen bij. Onze kleine Van Gansewinkel. Als hij maar lekker kan snaaien is hij in zijn element. Kind van zijn moeder hoor.

Eenmaal thuis hangen we de nieuwe gordijnen op. De oude hingen hier al toen we er kwamen wonen en waren van heel dun vitragestof. Junior is daar een keer in blijven hangen, met als gevolg: een gat. We gaan voor een linnenlook, en dan in een iets warmere kleur omdat we dat mooi vinden bij de houten vloer en de tafel.

Love dit stofje.

B’tje kruipt nog even op de bank met een boekje en een dekentje.

En dan volgt grote broer ook snel. Kan iemand mij uitleggen wat daar achter zit in het brein van kleine kinderen, dat ze altijd willen wat een ander kind ook heeft of doet?

Ze mogen hier één keer in de week hun schoentje zetten, dus net als vorige week doen we dat ook vandaag op zaterdag.

We dachten dat het een prima moment was voor bedtijd, maar deze kleine boy gaat eerst nog ff op z’n kop in bed staan omdat hij het stom vindt dat hij niet NU van ons naar oma Caroline mag.

Gelukkig geeft hij het uiteindelijk wel op.

Als we op de bank zitten ga ik stories terugkijken van twee jaar geleden. Kijk nou, dit kereltje. Zo klein. Ik heb héél erg heimwee. En rammelende eierstokken. Dat ook.

De derde man down. Koen valt ook in slaap op de bank, dus ik kijk nog een serietje, en dan slapen we verder in bed. Ligt toch net wat lekkerder.

Zaterdagnacht. Ik post deze story. Als ik zondagochtend wakker word is mijn inbox ontploft. Zoveel herkenning. Dat ouderschap is me toch een ding.

Deze man is op tijd wakker, want schoen gezet, dus gauw kijken of er iets in zit.

En jawel hoor. Daar ligt het. Mijn drie mannen op een rijtje.

Met weer een brief van de Sint. Serieuze aangelegenheid.

Ze krijgen allebei een puzzel, dus drie keer raden waar wij de dag mee beginnen. Eentje van Paw Patrol en eentje van boerderijdieren. Ff klikken voor de linkjes!

De Playmobil stoomboot die ze bij pap en mam in hun schoentje kregen moet mee in bad. Kan best. Mannen in bad..

Ik doe ondertussen even dit. Het broekenrek hing vorige week ineens op halve elf. Overgewicht denk ik. De timmerman heeft ‘m gefixt dus ik kan de broeken er weer aan hangen. Fijn. Oogt echt veeel netter dan die stapels op de grond.

Altijd als ik opruim: nieuwe combi’s ontdekken waar ik normaal nooit aan denk.

Uit bad, aangekleed, opgefrist: even lekker lui op de bank. Ik moet nog even werken.

Tot we het weer op onze heupen krijgen. We gaan naar zolder, het stukje naast onze slaapkamer, en besluiten de boel he-le-maal uit te mesten. Ik gooi bijna al mijn make-up weg en bewaar alleen dat wat ik echt gebruik. Er gaat zó veel weg. Heb het altijd bewaard, maar voor precies niks, dus weg ermee nu.

Zo. Dat oogt even anders.

En we ruimen de kast beneden weer wat verder in. Ik ben echt intens blij dat dit nu af is.

Deze twee hebben er ondertussen even geen kracht meer voor. En m’n kussenhoes is ook uit z’n voegen gebarsten. Haha. Even onder de naaimachine.

‘IK BEN EEN SPOOOOOK’. Oké Benjamin. Wel een heel heel heel leuk spookje dan.

Dat het 17:00 uur op zondagmiddag is en je je realiseert dat je nog geen weekboodschappen gedaan hebt. Dus. Vol gas richting de Jumbo voor een rondje op standje Speedy Gonzales.

Als ik thuis kom duik ik de keuken in om te koken terwijl deze drie ‘Opruimkampioen’ spelen. Werkt hier fantastisch, want ze gaan ineens opruimen als dollen omdat ze willen willen. En ze winnen alllltijd allebei. Dat snap jij;).

Hun lievelingskostje: diertjespasta.

Gaan slapen valt niet altijd mee. De jongens roepen allebei om mama, dus ik leg eerst B in bed terwijl Koen en Morris lezen en knuffelen, en daarna verhuis ik naar slaapkamer twee. Met alle liefde.

Eenmaal beneden doen we dit.

En dit. En dan duiken we lekker met ons plaatpizzaatje voor de open haard. Het was een fijn weekend. Op vrijdagavond na lekker rustig, en vooral met z’n vieren, en dat vind ik in deze tijd van het jaar nog fijner dan normaal. Komend weekend ziet er eigenlijk net zo uit. Gewoon samenzijn. Hoeft allemaal niet zo ingewikkeld. Ik hoop dat jullie een heel fijne week hebben.