PLOG376: INLOOPKASTEN SAMENSTELLEN

 In Persoonlijk

Leuk dat je er weer bent voor een weekendplogje. Hij is niet megalang deze keer, maar ik maakte wel weer wat foto’s van ons weekend en we maakten weer wat verbouwingsgerelateerde stappen. Omdat ik weet dat heel veel van jullie dat leuk vinden om een beetje te volgen dacht ik: we doen gewoon weer een plog! Ik kreeg na het artikel over de verbouwing van vorige week heel veel tips – superlief! – over welke verf ik zou moeten gebruiken, maar we gaan op het slopen na weinig zelf doen. Ik sowieso niet, en dat kost me moeite maar na alle adviezen van verloskundige en gynaecoloog leek het me geen bijster slim plan om op z’n Mies wandjes te gaan lopen uitslaan en vloerbedekking los te rukken. Dat laat ik de mannen mooi regelen. Ik ga op m’n gemak ‘t behang afstomen denk ik! EN me bezighouden met wat er voor in de plek moet komen natuurlijk. Voor het schilderwerk komt de schilder, dus dat is fijn uitbesteed. Afijn: ik neem je mee naar afgelopen weekend en laat je zien welke keuzes we maakten!

Zaterdagochtend! We zijn voor ons doen op een zaterdag héél vroeg up & running. Normaal treuzelen we altijd heel lang, lopen we een hele poos in onze ochtendjas en doen we lekker kalm aan, maar vandaag gaan we al om 8:40 de deur uit. Vind ik best op tijd voor een vrije zaterdag. Maar wel lekker. Dat roep ik altijd als we dat dan een keer wel zo doen. Heb je zo lekker veel aan de dag! Koen lacht me altijd uit als ik met dat cliché aan kom zetten, maar vind ik wel echt.

We hebben om 9:00 uur een afspraak bij de verloskundige. We mogen weer even naar de baby kijken. Echt heel fijn na de afgelopen weken. Hoe erg ik ook anders probeer; je wordt er toch een klein beetje onzeker van. De bevestiging is dus echt heel fijn. En sowieso: het is altijd fijn bij mijn praktijk. Ik zeg echt tegen iedereen hier uit de regio: ga naar Carus. Zó’n persoonlijke begeleiding, zoveel betrokkenheid, zoveel oog voor jou als mens. Ze voelen echt heel goed aan wat een situatie nodig heeft, vind ik. Nu mag het natuurlijk niet, maar voorheen kreeg ik bijvoorbeeld altijd een knuffel als ik binnenkwam omdat ik die warmte zelf heel fijn vind. Ik kom hier vanaf 2015 en voel me zo gezien en gehoord. En begrepen. Dat is echt onbetaalbaar.

En kijk deze echofoto. Ze steekt haar duimpje omhoog. Net haar moeder. Haha. Ze doet het zo goed. En ze groeit mooi. Dus helemaal blij weer. Perfect begin van de dag.

Na de echo gaan we naar huis omdat de babykamer en de kast op Morris zijn kamer opgehaald worden. Is het ineens een stuk leger boven. En rommeliger ook. Lees: ontplofte grafbende. Ze hebben hun kleding deze week nog even hier nodig; zaterdag gaat het gewoon lekker allemaal mee naar pap en mam. Als alles is opgehaald ga ik de jongens ophalen bij Lot en Flip. Daar mocht ik ze vanochtend zo vroeg al brengen. Lot is geen uitslaper dus die vond het helemaal niet erg. Superchill voor ons en heel lief van haar. Je beste vrienden in de straat hebben wonen blijft echt als een cadeautje voelen.

En daarna is het tijd voor wat verwennerij. Het was herfstvakantie én de jongens hadden een kruisjeskalender gekoppeld aan een afspraak. Als z e zich eraan zouden houden en de kalender vol zouden hebben zouden ze allebei een cadeautje uit mogen zoeken. Beetje zoals toen ze vroeger zindelijk werden; dat was ook zo’n ding. Afijn: omdat het zo goed ging had ik er bij allebei veertig vakjes opgezet. Was op zich best veel, maar omdat de tactiek zo goed beviel vond ik ‘t wel prima. Haha. Vandaag vonden we ‘t allebei wel een mooi moment om met ze naar de winkel te gaan. Dus dat deden we. Die twee samen enthousiast voorop. Zo leuk.

Gebroeders Bollen op een missie.

En de missie slaagde hoor. In plaats van ieder één cadeautje besloten ze samen een groter cadeau uit te kiezen om te delen. Echt; toen ze dat samen besloten in de winkel kon je ons allebei opvegen. Komt dat wat wij allebei zo belangrijk vinden – kunnen delen en een ander iets gunnen – ergens toch door in de opvoeding. Ze kozen voor de Paw Patrol Patroller. Paw Patrol is ineens weer helemaal hét ding hier.

En dan worden we op de weg terug naar huis aangereden door een Renault bus. We rijden achter een bus aan, we willen allebei links maar hij ziet de weg naar links te laat waardoor hij doorrijdt, tot hij zich bedenkt en ‘m vol in z’n achteruit zet. Wij zien dat dus gaan stil staan om te wachten, maar hij komt met zo’n vaart achteruit, en ziet ons kennelijk niet, waardoor hij met z’n achterkant op onze voorkant botst. Op het eerste oog lijkt de schade mee te vallen, maar eindstand is er aan de binnenkant vanalles afgescheurd waardoor de luchthappers eruit vallen en de onderspoiler los hangt, en moet er dus een compleet nieuwe bumper op, met grille. Poh. Niet grappig. Maar gelukkig wel maar blik; wij hebben allemaal niets. De jongens lijken niet eens heel erg onder de indruk.

De Patroller. Wát een aankoop. De rest van het weekend wordt nergens anders meer mee gespeeld.

Weer een tweedehands gelukje; deze wollen jas van Zara. Het meisje waar ik in de zomer het witte kanten jurkje waar iedereen zo weg van was van overnam appte me dat ze haar kast weer had opgeruimd. Ik koop eigenlijk nooit tweedehands, maar we hebben een vergelijkbare maat en smaak dus toen ze me deze jas door appte was ik meteen verkocht. Van wol, van een paar seizoenen geleden. Love it.

Papa en mama komen met een kennis die in de airco’s zit langs om even te kijken hoe we dat tijdens de verbouwing meteen het beste kunnen regelen, en mam heeft weer gebak bij. Ik neem een halve chocoladebol.

Katten kwijt is nooit lang zoeken. Op zolder, precies waar ze niet mogen komen. Blijft hun favoriete plek.

B moet er even aan wennen dat zijn babykamer is opgehaald. Hij vindt zulke dingen lastig – heel kort, maar toch – dus het is ff knuffelen geblazen. Niet bijster lang overigens; hij is het heel snel vergeten en vindt het vooral cool dat hij deze week met Morris op ‘n matrasje op de grond mag slapen. Als we begin december weer thuis gaan slapen zijn hun nieuwe bedden er.

Ik maak even een foto van dit bakkerskastje. Die geef ik ook weg. Letterlijk binnen ‘n minuut vergeven overigens; gaat iedere keer zo snel. Maar wel weer iemand blij gemaakt dus dat is top. We doen een deel van onze Pax kast ook weg, de ondiepe kant. Gaat om drie elementen: twee van 50 cm en één van 100 centimeter, 236 hoog en 35 diep. Een van die van 50 heeft alleen schapjes en één een broekenrek en schapjes. Die van ‘n meter heeft vier lades en daarboven ‘n hangsysteem. Mocht je ze voor  ‘t weekend gratis op willen komen halen (wel even zelf uit elkaar schroeven): stuur me vooral een DM!

Eind van de middag komen Miek en Tom bij ons chillen. En hoe bijzonder is dit. Ik in week 26 van mijn zwangerschap, en zij in week 24 van haar zwangerschap. Zo leuk om dit samen te kunnen delen, met zelf maar 10 dagen leeftijdsverschil en na 27 jaar vriendschap.

De regenboog van Grimm’s; hoeveel dát ding hier al gebruikt is. En nu weer: Benjamin heeft hem helemaal herontdekt, en het is zo goed voor de fantasie. Superleuk om te luisteren en kijken wat ze er iedere keer weer bij bedenken.

Die B zit zó in de knuffelfase. En als ie niet knuffelt hoor je ‘m soms ineens zeggen: ‘oh ik vind jou echt zó lief’.

Het is ZO gezellig met Miek en Tom. Ze nemen de spulletjes mee die ik voor hun zoon had klaar gelegd. Ik vind het zo leuk dat ik alle mooiste pakjes die ik altijd bewaarde voor misschien ooit nu zometeen bij hun baby zie. Echt blij van. De jongens mogen wat langer op blijven, maar als Miek en Tom weggaan brengen we ze naar bed en gaan we nog heel even samen de bank op.

Zondagochtend is in pyjama ontbijten voor de televisie, en daarna waterballet op de badkamer.

Ik ga weer voor lekker kleurrijk vandaag. Alles zwart. Maar ik vind ‘t wél een heel fijne outfit.

We gaan op pad. Richting Veldhoven. We moeten echt nog wat dingen bestellen en regelen voor de verbouwing, maar daar hebben de jongens niet zo heel veel zin in. En dat snap ik ook. Eindstand gaan zij alvast lekker spelen bij Floris en Bas, en wij als een razende door de Ikea.

Ik vertelde jullie al dat we een halve rolberoerte kregen van de offerte die ons werd voorgeschoteld. Nou zijn wij geloof ik niet echt pinnig, of sterker nog; ik weet zeker dat iedereen die ons kent beaamt dat we niet zo heel erg op de centen zijn, maar voor twee kasten zoals hierboven – alleen dan uiteraard wel in ander hout en precies passend door de meubelmaker gemaakt – werd op de offerte €15.000 gerekend. Vind ik heel veel geld. En als je nou zeker weet dat je er ook echt héél lang plezier van gaat hebben is het een ander verhaal, maar we weten dat die vlieger voor ons niet op gaat en we die 15000 bij eventuele verkoop nóóit terug verdienen. Dus, lang verhaal kort, met dat die offerte van tafel ging ging het idee van die maatkasten ook  van tafel, en bij Ikea lieten we dit intekenen. Meer dan prima; past ook precies in de ruimte. Deze komt op de inloopkast naast onze slaapkamer, die van de kinderen ziet er iets anders uit qua afmetingen maar met een soortgelijk principe. Helemaal goed; blij dat dit van het lijstje kan. Zijn we voor 2500 klaar. Scheelt toch een fikse slok op de borrel; ‘t is het verschil voor ons nu niet waard.

Lekker lookje wel hè zo. Ben als ik buiten ben zo blij dat dat ding af mag.

Jacq stuurt ondertussen deze foto’s door. Dat is toch echt te lief. En het is echt ongekend, maar vier jongens van 5, 4, 3 en nog eens 3, en ze spelen onafgebroken samen zonder één traan of onvertogen woord.

Ik maak een foto van dit plaid omdat ik de kleur mooi vind, maar zoals altijd met foto’s komt die kleur op beeld precies nul komma nul over. Tien voor de moeite, dat dan weer wel.

Spiegels checken. Die wil ik straks een heeel grote in onze kast. Daar is ook megaveel licht, dus dat is fijn voor outfitfoto’s.

We hebben heel snel gedaan waar we voor kwamen, en dan rijden we weer terug naar Jeroen en Jacq en de Daltons. Die hebben ondertussen nog steeds heel veel liefde te geven. Haha.

Bij de Ikea stond een Hollandse gebakkraam buiten, en we zwichten. Lekker een zak oliebollen mee. Nog ff warm gemaakt, suiker erop; heer-lijk. Mijn eerste van dit najaar.

Koen maakt nog even een outfitfoto. Ik ga overigens niet op die hakken ‘t bos in; dat snap je. Vind ze heel fijn lopen, maar er zijn grenzen.

We blijven eten en eigenlijk is dan de ongeschreven regel dat ik kook, dus Jacq en ik rijden even gauw samen naar de Ap.

Pasta!

Met ui, knoflook, courgette, room, kip en parmezaan. ZO lekker.

Na het eten nog even knuffelen met mijn kleinste vriend, en dan gaan we weer naar huis. Morgen is de vakantie weer voorbij!

Eenmaal thuis leggen we samen  de jongens in bed en brengen we nog heel even wat spullen van boven naar het washok. Alles moet leeg zijn zaterdag, dus we doen het in fases. Of we.. Koen, vooral. Ik ben meer voor de kleine dingen en de mentale ondersteuning, zeg maar. Moet ook iemand doen zullen we maar zeggen hè? Dat was  ‘m weer voor afgelopen weekend. Hoop dat met jullie alles goed  gaat!

Recent Posts
Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!