PLOG388: KLUSSTAPPEN MAKEN

Goedemorgen en leuk dat je er weer bent voor een nieuwe plog! In deze neem ik je weer mee in ons klusweekend. Er werd de afgelopen dagen weer heel hard gewerkt boven en echt stappen gemaakt, dus dat is zó fijn om te zien. Er gebeurt iets, we komen ergens en hoewel we pas een week bezig zijn begint het wel echt al ergens op te lijken. Dat geeft me ergens echt heel veel rust. Dit weekend wordt er vooral opgebouwd, en ik houd me weer bezig met het schoonmaken van de trap en het afstomen van behang. ‘Rustige’ klusjes, zeg maar. Voel ik me iets minder compleet nutteloos. Ik legde ‘t weekend weer vast! Kijk mee.

Vrijdagochtend 8:30 uur in de tuin: Koen schiet deze foto. Dat gebeurt dus ook wel eens met campagnes; heb je alle content geschoten en aangeleverd, en dan wordt het afgekeurd en moet het opnieuw. Dit is de eerste keer in al die jaren dat de hele foto an sich opnieuw moet. Gelukkig lukt ie snel zoals we ‘m voor ogen hebben en kan ik alles daarna opnieuw opsturen naar de klant.

Morris gaat naar school, Benjamin naar de peuterspeelzaal en thuis wordt druk geklust, maar ik heb nog heel veel werk liggen dus blijf even in alle rust bij pap en mam werken tot ik ook naar het huis ga.

Als ik klaar ben maak ik een tussenstop op de markt. Even bloemetjes halen voor mama en Mees voor de hulp.

En lekkere dingen halen bij de bakker op de markt. Ik ga de markt nu echt nog veel meer waarderen. Zo lekker om in de buitenlucht je boodschap te kunnen kopen zonder mondkapje of bij iedere deur desinfecteren.

Tegen twaalven haal ik deze muis weer op op de peuterspeelzaal. En daarna wachten we samen een paar minuten op Morris.

We gaan naar huis, waar mama ook heen komt met kibbeling voor iedereen die aan ‘t werk is. Heerlijk!

Deze twee nemen ‘t ervan dat ik lekkere verse koeken heb meegenomen van de markt.

Outfit van vandaag. Ik woon echt in jurken deze zwangerschap. Vind de spijkerbroeken allemaal zo niet fijn zitten dat ik ze snel beu ben.

Pietje Klus is ook van de partij.

Het eerste jaar dat ze dit samen kunnen doen: kruisjes zetten in het grote speelgoedboek van Bol. Eindstand is zo ongeveer het complete boek één groot kruis, maar daar komen we wel uit.

Vakkundig alles voorzien van een kruis gaat top.

Ik heb een joekel van een ladder in mijn laatste panty dus ik rijd even gauw naar de Hema om nieuwe te kopen. De rompers zijn ook 2+1 dus die sla ik als ik er bent ook meteen in. Ik word een beetje sip van de aanblik van de Marktstraat. Het is hier normaal op vrijdagavond benen buiten, zo druk. De terrassen en restaurants hetzelfde verhaal. Nu is het doodstil en leeg. Hoop zo dat de situatie gauw wat positiever wordt. Voor iedereen.

Vrijdagavond! We zijn weer bij papa en mama en eten gezellig met z’n allen.

De jongens gaan heerlijk slapen. Zo fijn dat ze hier zo hun eigen plekje hebben. Voelt vertrouwd. Wij spelen de rest van de avond iKnow met pap, mam, Robin en Mees. Heel gezellig.

Het is zaterdag! Koen gaat al vroeg met de jongens naar de kapper; ik slaap iets langer. Het was een draaaamanacht met die twee draakjes, dus ik moet écht nog ff anderhalf uur pakken. ‘n Uur of vier is tijdens mijn zwangerschap echt way too weinig. Na de kapper gaan we allemaal weer naar huis.

En daar wordt weer mega hard gewerkt. De tussenwand in onze slaapkamer staat!

En het begin van de koof die de kachelbuis weg moet werken is ook gemaakt. Dat ding was me zó’n doorn in het oog. Echt heerlijk dat die zo uit ‘t zicht is.

Pakkie van de dag.

Hop, daar gaat ie weer met z’n kruisjes.

Harrrrtstikke verantwoord klussen zo.

Kijk nou hoe nice dit is. De inloopkast zit straks aan de achterkant hiervan.

En dan deeeze klus. De trappen kaal maken. Klusje wel. De afbijt kan er niet op als er mensen zijn omdat iedereen niet goed wordt van die lucht, dus dat moet op een ander moment. Doen we nu alvast wat wel kan.

De jongens helpen mee met vegen. Ik was heel benieuwd hoe dit zou gaan; in ‘t huis wat doen met de jongens erbij, maar ze vinden het allemaal zo reteinteressant dat ze zich vermaken met wat ze tegenkomen.

Familiewerkje dit.

Het slaat nergens op maar ik heb echt een geluksmoment, midden in de grafbende.

Serieus nuttige hulp die Morris; hij veegt overal alles bij elkaar en stopt het in afvalzakken.

Benjamin doet ook een duit in het zakje. Letterlijk.

Ik vind de combinatie zwanger zijn, rustig aan moeten doen en verbouwen af en toe best frustrerend om eerlijk te zijn. Vooral als ik net te enthousiast ben merk ik dat meteen aan m’n lijf, maar het voelt ook zo kut om maar van ‘n afstandje te gaan staan toe kijken. Ik zoek de simpele klusjes dus uit. Als de televisie eraf halen op de slaapkamer. Die gaat weg; er komt een nieuwe op een andere plek.

Ik rijd weer ff naar de Karwei om deze vrind te lenen. Er moet renovlies van twee muren af; dat waren we voor ‘t gemak even vergeten.

Dus stomen maar weer!

Dat gekleurde moet eraf. Ik doe één wandje; dit is wel ff een verhaal dan normaal behang. Meine Güte, zó dik dat spul. ‘t Wordt ook te donker. Morgen weer verder. Sowieso beter: ik haat het om ‘t toe te geven maar ik loop alsof ik serieus iets mankeer dus tijd voor benen omhoog. Klussen als je zwanger bent.. The joy.

Maar kijk even HOE veel er vandaag gedaan is. In die nis daar komt dat op maat gemaakte dressoir met daarboven de televisie. Misschien gaat ‘t me dit keer dan eindelijk lukken om in de kraamweek maximaal vanuit bed te chillen. Haha. Denk ‘t niet, maar goed; who knows.

Ennn de andere kant op. Love it! Dat wat je daar links ziet, dat zoldertje, wordt nog helemaal afgetimmerd zodat je niet meer ziet wat erachter zit. Daar komt ook de unit voor de airco te staan zodat we nergens zo’n apparaat op de muur krijgen; alleen van een rooster voor de uitstoot zowel op de eerste als tweede verdieping.

Als we allemaal klaar zijn gaan we weer naar pap en mam. De jongens in de douche; ik ruim ondertussen hun slaapkamer op. Hadden ze als ‘n gezellige bende achter gelaten.

We eten met z’n vieren vanavond. Soep, en hutspot met gehaktballen van mama. Hoef ik weer niet te koken. Zo luxe. Het is heerlijk. En zo gezellig aan tafel.

Voor-bedtijd knuffels met papa. Wij voeren de rest van de avond weinig uit. Koen slaapt op de bank, ik werk een beetje en we gaan er op tijd in. Op één of andere manier is dit hele proces best vermoeiend.

Zondagochtend. Koen en ik ga met z’n tweeën naar huis om ‘even gauw’ wat af te maken. Ik ga verder met stomen.

Dusdat. Sta ik weer met m’n apparaat en plamuurmes. Zo ongeveer het enige gereedschap wat ik in de hand heb gehad deze verbouwing.

Dat je erachter komt dat er een foto van je gemaakt wordt en je nét te laat bent met je gezicht in de plooi trekken. Dan krijg je dit. Ik krijg trouwens na deze foto op IG weer minimaal 20 dm’s met opmerkingen dat ik op Elise Schaap lijkt. Blijft grappig; ik hoor dat iedere dag een paar keer. Zie het zelf overigens niet echt. Haha. Misschien door het accent in Undercover:’).

M’n poriën staan ondertussen ook lekker open gok ik zo.

De trap ingesmeerd met die chemische rommel en krabben maar.

In de categorie kutklusjes doet deze mee om de prijzen hoor. Al is zo samen nog best gezellig. Muziekje aan en gaan.

Schiet wel lekker op zo!

Koen mag ‘t fijnste stukje doen. Haha.

Eindstand.

Maar wel een schone trap! Alleen nog ‘even’ opschuren; dat ga ik komende week lekker doen.

We gaan weer terug naar pap en mam. Lekker lunchen samen. Heerlijk. Honger als een paard heb ik. Maar dat heb ik eigenlijk chronisch.

Ik spring onder de douche. En dan niet m’n gebruikelijke paar-minuten-douche maar een uitgebreide variant. HEERLIJK. Ik voel me net een oud wijf. Dat dubbelgevouwen op die trap liggen is een rustig klusje, maar de hoek blijkt niet echt ideaal.

Eind van de middag gaan we er nog even uit met de jongens. Een stukje wandelen, zij op de fiets, en even naar de speeltuin.

Mijn mannen<3.

Ik kijk vanaf een bankje toe terwijl ze zich vermaken in de zandbende.

Zonsondergang is zo mooi vandaag. En zo VROEG. Ik moet echt nog wennen; besef op één of andere manier helemaal niet dat het gewoon al bijna half november is. Over zes weken is dit bizarre jaar voorbij. En dan is het nog een paar weken tot de baby er is.

Speedy Gonzales. Inmiddels net zo weg van de loopfiets als Morris altijd was.

Die maakt ondertussen drie keer zoveel rondjes als dat wij doen op zijn fiets. Echt te voet niet bij te houden.

De lucht vanavond.. Ongekend. En deze foto is niet bewerkt maar komt gewoon zo uit de camera.

Thuis spelen we een potje memory chess met een bakje chips op de bank. Zondagdingen.

Zelf eten: ho maar. En als opa helpt is het ineens heeerlijk. De logica van kleine kinderen.

De jongens gaan op tijd naar bed en ik maak plaatpizza voor ons vieren waarmee we lekker op de bank kruipen. We kijken Emily in Paris af – LOVE IT – en ik baal serieus het zo snel klaar is. Vond het zó’n heerlijke wegkijkserie. Niet ingewikkeld maar ook niet saai en de hele vibe vind ik echt top. En dan te bedenken dat het misschien nog wel ‘n jaar duurt voor het nieuwe seizoen er is. Denk dat we nu aan Jane the Virgin gaan beginnen. Hoor van iedereen dat dat ff inkomen is maar daarna ook heel leuk. Dus. Poging wagen dan maar! Voor nu bedank ik je weer voor het lezen. Ik hoop dat je een goede week hebt; tot de volgende!