PLOG390: DE KASTEN STAAN!
Goodmorning en leuk dat je er weer bent voor een nieuwe plog. Drie keer raden wat we afgelopen weekend deden? Juist ja! Er werd weer volle bak geklust, maar wel met resultaat, want de kasten staan, de schilder schiet ondertussen ook lekker op en we lopen gewoon helemaal op schema. Had ik nooit gedacht van tevoren, dus heel fijn. Nog een paar dagen en dan kunnen we weer in gaan richten. Heerlijk. In deze plog zie je ons weekend, de eerste kleuren op de muur, de inloopkasten en babyspullen.
Ontbijten met Sinterklaas op vrijdagochtend. Vet gezellig.
En zo breng ik ze naar school. Om op te vreten vind ik ze.
Hand in hand. Altijd.
En kijk dit nou; als hij zijn vriendinnetje ziet. Hij had dinsdag een strijkkralenhartje voor haar gemaakt en afgegeven; nu krijgt hij er eentje van haar terug.
Veel plezier schatje!
Deze moet ik mee naar huis nemen van ‘m. Dan kan ie niet kwijtraken. Wijs besluit.
Ik ga het behang ophalen bij Colora. Kan niet wachten tot dat erop gaat. Zo benieuwd!
Het is vandaag pakketjesdag. Niet normaal hoeveel er bezorgd wordt. Wat voor samenwerkingen maar vooral ook bestellingen voor thuis. Nieuw beddengoed voor de kinderen; dat soort dingen.
Mees en ik pakken het behang uit; kunnen we meteen een wandkleur uitkiezen voor daarbij. Dat had ik nog niet gedaan omdat ik eerst dat behang in zoveel mogelijk soorten licht wilde bekijken.
Mees heeft ondertussen ook al overal alle plinten afgekit. Handige Harry.
Net voordat ze weer naar huis gaat; nog even gauw een stoomboot maken van een kartonnen doos. In welgeteld vijf minuten is het ding af. Ook dat kan ze.
Uitzwaaicomité.
De rest van de middag is de stoomboot hét ding.
Mutsen op en gaan!
Ik heb nog een beetje werk aan campagnes, deze week is écht bizar druk vanwege black friday, en als ik dat gedaan heb ben ik er klaar mee voor vandaag.
Ik kook een pasta carbonara achtig recept van Hellofresh, maar dan met heel veel verstopte groenten. Echt méga lekker. Mama eet gezellig mee.
Daarna is het bedtijd voor de jongens.
Wij gaan de bank op. The Voice kijken. HEER-LIJK dat dat we er begonnen is. En dit bakje: ik weet dat het er echt te ranzig voor woorden uit ziet, maar het is Liga met vers geperste sinaasappelsap en dit is voor mij zó jeugdsentiment. Mama maakte dit vroeger altijd voor Robin en mij en ik vind ‘t nog steeds zo lekker.
Zaterdagochtend kruipen deze twee lekker even bij mij voor ze naar beneden gaan. Alweer HEER-LIJK.
Another klusdag. Vandaag gaan we kasten in elkaar zetten! Papa, Lotje en Flip komen helpen.
En deze held niet te vergeten. Die sjouwt alles mee naar boven.
Bollie is ook weer van de partij. Week 30!
Het eerste deel staat!
De jongens gaan even met mama naar opi, en in ‘t dorp komen ze een Piet tegen. Kinderen helemaal gelukkig.
Mama neemt broodjes mee van Kippie. Lekker!
Kroelsessie met tante Lot. Ze willen zo graag helpen, maar dat gaat met iets als een kast monteren zo slecht. Ze maken het karton klein en bonjouren dat naar beneden. Moet ook gebeuren!
Voorbeeldje: zo moet ‘t worden!
Dit is ook weer zo’n sterk verhaal. Koen en Flip gaan samen wat onderdelen ophalen die tijdens de levering niet op voorraad waren. Heel chill. Precies als zij weg zijn breekt er bij ons zo’n ding af, dus wij bellen; neem die even eentje mee. Ligt bij de klantenservice. Allemaal prima, maar het duurt, en ‘t duurt. Op ‘n gegeven moment belt Koen dat ze al dik een half uur in de rij staan bij de klantenservice; of dat ding echt nodig is. Bleken zij dus niet te weten dat je die onderdeeltjes gewoon uit die bakjes kunt pakken daar:’).
Na dat telefoontje is wachtrij ineeens verdwenen als sneeuw voor de zon, dat snap je. Haha. Die twee samen echt. Peppi en Kokki.
Het begint wel echt ergens op te lijken! De schuifdeurtjes moeten nog voor het hanggedeelte..
Maar dit is ieder geval helemaal klaar!
En de kast voor de kinderen is ook helemaal zoals we ‘m wilden. Zo chill dat het precies zo paste. We zeggen ‘t vandaag zo vaak: als we die offerte aangenomen hadden waren we gewoon bijna 15k kwijt geweest voor twee maatkasten in een huis waar we toch weer weggaan. Man man man wat was dat zonde geweest. Hartstikke tevreden met de Ikea oplossing van nu. Oogt echt helemaal oké. Ook zo’n gesprek wat we hadden: hoeveel mensen in Nederland zouden écht helemaal niets van Ikea in huis hebben? Vraag ik me oprecht af.
ZO. VEEL. RUIMTE. Echt, ben er zo blij mee!
De jongens spelen lekker een spelletje met mama.
En we eten vette hap met z’n allen. Klusvoer. Again.
‘s Avonds mogen de jongens voor de tweede keer hun schoen zetten. We worden er zelf net twee kleine koters van weer.
Zondagochtend komen mijn schoonouders even op de koffie. Sinterklaas heeft bij hen ook iets voor de jongens in de schoen gestopt, en Morris bouwt voor het eerst helemaal alleen Lego. Bizar hoe snel ze heel veel leren op deze leeftijd.
Ik draag m’n stippenjurk van Asos. Vond ‘m toen ie net binnen was behoorlijk moeke, maar vind ‘m zo met los haar en hakken toch wel weer heel leuk.
We gaan weer naar pap en mam om met z’n allen te lunchen.
Met ‘n gekookt eitje. Ik houd zo van eitjes. Gepocheerd, gekookt, gebakken, omeletje; love het allemaal.
Morris is zo knuffelig. Zo lief.
Deze hulppiet klampt zich ondertussen aan mama vast.
Check deze babyharen! Niet normaal; ik krijg zo intens veel nieuw haar op m’n hoofd.
Gaannn we weer. De trap.
Vind de kleur die we overal op de muren hebben gekozen zo mooi! Ook weer in ieder licht anders, de ene keer meer grijs en de andere echt beige, maar ben er heel blij mee. Dit komt op de derde slaapkamer waar voorlopig niemand ligt, de inloopkast van de kindjes, de overloop, en in het trappengat beneden en boven.
We gaan er even uit voor een frisse neus. Jongens lekker op de fiets.
Klef en bef, altijd hand in hand.
De lucht is weer zo mooi! En het wordt weer zo vroeg donker. Ik vind ‘t vanaf 16:00 gewoon al donker worden binnen.
Ff van de kabelbaan roetsjen. Let vooral ook op het schoeisel. Echt goed over nagedacht. Gelukkig zijn ze makkelijk te poetsen.
Geluksmoment.
Ik moet ‘m uiteraard ook even aanduwen. Hij vindt dit zo leuk. Benjamin niet; die blijft mooi bij mij staan.
Eenmaal thuis gaan we verder boven. Koen met de trappen; Morris wil me helpen met de inloopkast.
Ook in de laatjes poetsen! Lekker bezig die jongen. Ik wilde dit dus eigenlijk maandag doen, maar hij heeft mijn geduld – nul dus – en was veel te enthousiast, dus we hebben het samen meteen maar gedaan.
Alles inruimen. Dat ik het allemaal nog moet wassen is lekker onbelangrijk; vind het zo heerlijk dat het gewoon even in de kast ligt nu. Dat het een plekje heeft.
Weer bij pap en mam: we gaan eten! Ik maak plaatpizza maar dat mag geen naam hebben want mama heeft alles al gesneden. Haha.
Eten, nog meer knuffelen, en een spelletje doen aan tafel.
Oké check eerst dit: de kast van Morris toen ik in week 23 van de zwangerschap was.
Kast van de baby, week 30 van de zwangerschap. Ik heb echt nog zó bizar weinig gekocht. Veel van wat hier hangt is zelfs nog gekregen, én dit zijn allemaal verschillende maten. Door de verbouwing had ik op een of andere manier nog geen ruimte in mijn hoofd om me bezig te houden met wat we allemaal nodig hebben. Nu wel! Ga de komende weken en straks in mijn verlof, over dik 4 weken al, lekker online winkelen voor haar.
Als we uit geklust (en uitgeblust vooral ook) zijn gaan we weerrrr naar pap en mam. Lekker de bank op en de voorstelling van Richard Groenendijk kijken op RTL. Love it. Heb diezelfde show in het theater gezien dus weet precies wat er komt en lig alsnog gevouwen van ‘t lachen. Goed teken.
En dit is ook for old times’ sake. Vroeger, toen ik nog thuis woonde, hielden mam en ik vaak filmavonden samen. Dan zetten we zo’n zak m&m’s in het midden en maakten we die helemaal burgemeester. Zonde moeite ook echt. Ook zonder buikpijn – sowieso krijg ik nooit buikpijn van snoep; weet niet of dat een vloek of een zegen is – en nu zitten we er weer zo bij. Alleen dan allebei ons eigen zakkie want de bruine blijven forever mijn favorieten en mama heeft gemengde. Af en toe echt een trip down memorylane, die paar weken zo thuis. En ‘t gaat ook weer lekker met de Engelse terminologie hè?! Sommige uitdrukkingen klinken in ‘t Nederlands echt minder goed. Ik sluit ‘m weer af bij deze: volgende week zien jullie denk ik twee bovenverdiepingen die heel bijna af zijn! Kan niet wachten. Voor nu bedank ik je voor ‘t lezen:)!