Q&A JUNI’18 DEEL 1

Het is vrijdag en normaal gesproken betekent dat dat er een video online komt, maar dat is me deze week even niet gelukt door alle hectiek rondom de verhuizing. Sorry daarvoor! Ik ben wel al de hele week aan het vloggen voor de verhuisvlog, dus dat gaan jullie volgende week allemaal zien. Voor nu heb ik het eerste deel van de Q&A voor jullie die ik twee weken geleden op Instagram deed. Ik postte een foto met de opmerking dat jullie me het hemd van het lijf mochten vragen, en dat gebeurde! Van onze grootste blunders, tot of ik wel echt gelukkig ben en welke babynamen we leuk vonden maar niet gebruikt hebben: vandaag lees je het eerste deel van mijn antwoorden op jullie vragen!

‘Wat is jullie ultieme droomvakantie met z’n vieren? Welke plek in deze wereld zouden jullie dus heel graag aan jullie mannetjes laten zien?’

Ik zou alledrie mijn mannen heel graag mee nemen naar Amerika, en dan specifiek naar New York. Voor nu vind ik de jongens daar nog heel klein voor, maar op een dag lijkt me dat een hele mooie reis om te maken! Dichterbij huis zijn er overigens ook genoeg plekken die ik ze graag wil laten zien. Europa is ook prachtig!

‘Wat zijn jullie grootste blunders?’

Dit is een beetje een brede vraag – want blunders op welk gebied precies? – maar ik geloof dat het op blundergebied op zich wel meevalt met ons. Wat we wel ooit hebben gedaan, allebei, is een beetje, zeg maar, gezellige appjes die voor elkaar bedoeld waren naar familie gestuurd. Niet per se heel handig, best een beetje gênant wel, maar niet héél schokkend.

‘Had je vroeger een doel qua het huisje boompje beestje wat je later zou willen en is dat gelukt voor je gevoel?’

Ik had niet per se een heel concreet doel. Ik wilde graag een leuke man, een fijn huis en kinderen en dan vooral ook een goed leven kunnen hebben. Best behoorlijk algemeen, maar voor mijn gevoel is dat wel gelukt. Er zijn nog genoeg dromen en doelen, maar ik ben vooral ook heel blij met alles wat we hebben en met hoe ons leven is.

‘Hoeveel kinderen zouden jullie willen?’

Deze vraag heb ik al heel vaak gehad en ook al heel vaak beantwoord, maar ik doe ‘t gewoon nog een keer: als we het helemaal voor het kiezen zouden hebben zouden we graag vier kinderen willen. Niet allemaal achter elkaar waarschijnlijk, maar ik hoop dat een derde kindje ons binnen niet ál te lange tijd gegeven is..

‘Is hoe je leven er nu uitziet ook echt wat je altijd wilde?’

Ja! Ik wilde dit heel graag, maar toen mijn jeugdverkering op mijn zeventiende uit ging had ik never gedacht dat het zo zou lopen. Toen Koen en ik uiteindelijk samen kwamen ging het allemaal heel snel. We kregen verkering in 2012, gingen samenwonen in 2013, trouwden in 2015, vlak daarna kochten we ons nieuwbouwhuis – waar we pas anderhalf jaar later in zouden wonen, maar dat wisten we toen nog niet – in 2016 werd Morris geboren en in 2017 Benjamin. En nu gaan we met z’n vieren naar ons nieuwe huis!

‘Ben jij echt gelukkig?’

Alweer ja. Ik ben hartstikke gelukkig. Maar ik ben eigenlijk over het algemeen altijd wel gelukkig. Er zijn genoeg momenten van verdriet hoor, maar die bepalen niet per se mijn algemene geluksgevoel. De miskraam bijvoorbeeld vond ik verschrikkelijk, maar dat maakte me niet diep ongelukkig. Voor mij hangt geluk ook heel erg samen met kleine dingen en tevredenheid, en ik ben een tevreden mens.

‘Gaat Morris naar een peuterspeelzaal of iets dergelijks?’

Nee daar gaat hij nog niet naar toe, en om heel eerlijk te zijn weet ik ook nog niet helemaal of dat gaat gebeuren. Hier in de gemeente is de kinderopvang een soort van samengegaan met de peuterspeelzalen, en we zijn er nog niet helemaal uit hoe we ons daarbij voelen en hoe we daar invulling aan willen geven. Voor nu is het helemaal goed zoals het is: op maandag zijn de jongens bij hun bonusopa- en oma en op donderdag zijn ze bij mama. Daarmee zijn mijn twee volledige werkdagen gedekt. Verder zijn ze altijd bij mij en werk ik als zij gewoon thuis zijn.

‘Welke babynamen vinden jullie leuk maar hebben jullie niet gebruikt?’

Wij hebben Milan altijd een leuke naam gevonden, maar niet gebruikt omdat hij een poosje heel populair was en we daar toch net niet helemaaal blij van werden, én omdat we een Milan kennen die we niet zo heel leuk vinden en we die associatie niet los konden laten. Mason vonden we ook allebei heel erg leuk, maar paste toch net niet bij ons, voor ons gevoel.

‘Gekke vraag, maar ik vind jou echt perfect. Men zegt dat perfectie niet bestaat en dat snap ik, maar toch vind ik jou perfect. Hoe ervaar jij dat zelf? Zie jij dat zelf ook? Natuurlijk heeft elk huisje zijn kruisje. Jullie ook. Maar hoe ga jij om met dat je perfect bent? En qua perfect bedoel ik dat je op alle vlakken succesvol bent / alles meezit / je alles voor elkaar hebt?’

Ik moest om deze vraag heel hard lachen, want ik ben natuurlijk verre van perfect. Ik ben temperamentvol, heel perfectionistisch, af en toe behoorlijk rusteloos en heb niet altijd evenveel geduld. Ook hier zit niet alles mee, daar is de miskraam het meest recente voorbeeld van, en of ik op alle vlakken succesvol ben weet ik ook niet. Er zijn nog véél succesvollere bloggers, mama’s en carrièrevrouwen, dus ik geloof dat dat wel meevalt. Ik vind wél dat ik het goed voor elkaar heb, maar daar komt ook dat tevredenheidsding weer om de hoek kijken, plus persoonlijke voorkeur. Er zijn genoeg mensen die voor al het geld van de wereld niet met mij zouden willen ruilen. En dat is oké. Dus nee. Ik vind mezelf verre van perfect, maar ik ben wel blij met wie ik ben.

‘Ben je de moeder geworden die je hoopte te zijn voor je kinderen?’

Weer zo’n lastige vraag dit. Ergens roept een stemmetje in mijn hoofd dan ‘ja, maaar…. je zou nog dit of dat’. Maar die negeer ik voor nu even, want ja, ik denk wel dat ik de moeder ben ik zou willen zijn. Ik geef mijn kinderen alle liefde die ik in me heb en weet dat ik er alles aan doe om een goede moeder voor ze te zijn. Als ik naar mijn jongens kijk en vooral ook naar hoe ze met mij zijn weet ik dat ik het goed doe.

‘Hoe ben je ten huwelijk gevraagd?’

Haha nou, na een paar maanden zat Koen al in een Amsterdamse kroeg op zijn knie toen hij met vrienden op teamuitje was en ik met mama naar de Toppers ging. Op dat moment lachten we er vooral om en zagen we het een bevestiging van wat we al wisten: op een dag zouden wij trouwen. Een poos later deed hij het thuis bij papa en mama nog eens over. Zat hij onderaan de trap, met ring en kaarsjes en muziek. Heel schattig. Koen zegt trouwens altijd dat er weinig dingen zijn in zijn leven die hij achteraf anders aan zou pakken, maar dat het aanzoek wel iets is wat hij nu heel anders zou doen. Voor mij maakt het niet zo veel uit. Het was geen sprookjesaanzoek, maar paste wel bij ons.

‘Ben jij handig/creatief? Bijvoorbeeld met klusjes in huis of oplossingen bedenken voor dingen die net even anders lopen dan gedacht?’

Ehmmm een beetje. Ik ben redelijk handig en zit zo in elkaar dat ik als ik iets niet kan ik net zo lang lees en uitzoek tot het me wel lukt, en als er dingen in elkaar gezet moeten worden ben ik hier standaard degene die dat doet, maar ik ben geen timmerman. Ze noemen me in de familie wel altijd Tina Trucker omdat ik van aanpakken houd. Ik vind het overigens wel heel leuk om creatief bezig te zijn, als in tekenen en schilderen en knutselen, dus ik verheug me nu al op dat de jongens iets groter zijn, en dan hoop ik maar gewoon heel erg dat ik twee minimannen gebaard heb die zitvlees hebben om af en toe even met me mee te knutselen. Haha.

‘Welke meisjesnamen vind je leuk, wat zouden de meisjesnamen zijn voor jullie zoons?’

De meisjesnaam van onze zoons deel ik niet, want hoewel het me sterk lijkt is de kans statistisch gezien natuurlijk toch aanwezig dat we ooit een dochter krijgen, en dan krijgt zij waarschijnlijk die naam. Die houden we dus nog even voor ons. Vroeger vonden we Julia altijd een heel mooie naam. Vinden we nog steeds, maar die staat niet meer op het lijstje. Philou vind ik ook mooi, maar die kan Koen niet zo bekoren en vinden we ook niet zo mooi passen bij de namen van de jongens.

‘Zou je kunnen emigreren naar het buitenland?’

Nee.. Willen: ja. Absoluut. Ik ben niet per se gehecht aan Nederland, al ben ik wel van mening dat het overgrote deel van de mensen hier zich écht niet realiseert hoe goed we het hier over het algemeen hebben. Als ik op Facebook reacties voorbij zie komen onder bijvoorbeeld nieuwsberichten gaan mijn nekharen af en toe overeind staan. Alles is kut. De overheid is kut, de regering, de gezondheidszorg, de arbeidsmarkt. Overal wordt op afgegeven. Heb ik echt een hekel aan. Ga maar eens een jaar ergens anders wonen: kijken of je er dan nog zo over denkt. Ik dwaal af. Ik zou best in het buitenland willen wonen, en dan met name ergens waar de zon meer schijnt. Ik ben heel gevoelig voor het weer en merk het echt aan mezelf als de blaadjes van de bomen vallen dus zou best in een wat zonniger klimaat willen wonen, maar ik zou never nooit zo ver bij pap en mam vandaan gaan. Ik weet het, dat is weer helemaal niet stoer, maar dat ben ik sowieso niet. Als ik iedereen met me mee kon nemen zou ik het best doen, maar dat kan niet en dus blijven we mooi hier.

‘Hoe wist je dat je klaar was voor een tweede kindje?’

We wisten altijd al dat we twee kindjes het liefste redelijk snel achter elkaar zouden willen, en toen Morris er eenmaal was en ook nog eens een heel lieve, gemakkelijke en tevreden baby was die heel snel doorsliep besloten we het op zijn beloop te laten en niet aan anticonceptie te beginnen. Dat is echt een gevoel, ik kan het niet zo goed beargumenteren geloof ik.

‘Hoe ga je om met negativiteit van mensen? Ik ben 26 en moeder van een meisje van 9 maanden. Ze is heel rustig en echt een slaapkop. Een ‘voorbeeldkind’ zoals velen dat zeggen. Ik merk alleen dat er veel misgunners zijn terwijl ik zelf altijd heel positief in het leven sta. Ik reageer soms niet of kort, maar ik merk na 9 maanden dat het me steeds meer frustreert dat mensen altijd negatieve opmerkingen moeten maken en dat het raar is als je als moeder zegt dat het lekker loopt.’

Ik herken dit heel erg, maar probeer het naast me leer te leggen. ‘Don’t let anyone dull your sparkle’ zeg ik heel vaak tegen anderen die gezeik over zich heen krijgen, en die probeer ik mezelf ook voor te houden. Wees zelf vooral blij en dankbaar dat het zo voor de wind gaat, en houdt je niet bezig met negativiteit. Dat brengt je sowieso helemaal niks, behalve hoofdpijn. Vroeg of laat krijgt iedereen zijn portie, zij het bij de een wat meer dan bij de ander. Laat je de mooie moment niet afnemen door mensen die het niet goed kunnen zien.

‘Wat is het leukste speelgoed van je kinderen?’

Morris zit op het moment helemaal in de puzzels. Zijn Duplo doet het ook heel goed en boekjes blijven altijd groot favoriet. Met het keukentje wordt hier ook veel gespeeld, de Wobbel en regenboog van Grimm zijn perfecte bruggen en tunnels voor zijn auto’tjes en de garage van Toet Toet wordt ook veel gebruikt!

‘Wat voor werk doe je?’

Ik doe crediteurenadministratie en een stukje marketing voor het bedrijf van mijn vader, waar Koen overigens ook werkt! Daarbij heb ik twee bedrijven met Robin waar de nooodige uren in gaan zitten, en dan nog mijn blog!

‘Hoe combineer je het huishouden met twee kleine kindjes? Heb je een schoonmaakritueel? Doe je op vaste dagen bepaalde dingen?’

Ik probeer iedere dag iets te doen! Stofzuigen iedere dag, dweilen op het moment om de dag, iedere dag even een doekje over de tafels en over de keuken en de toiletten, de douche en het bad na gebruik altijd meteen even schoonmaken, de kranen en gootstenen nooit nat achter laten; dat soort dingen. Ik heb dus geen vast schoonmaakritueel, maar doe iedere dag even iets. Het huishouden doe ik altijd als de kinderen slapen. Dan zet ik ook even een wasje aan, iedere dag minimaal één, en strijk ik hetgeen er nog ligt. Ik heb een hekel aan bomvolle wasmanden, dus dat gaat prima zo.

‘Wat is voor jou echt humor?’

Ik heb een beetje mannenhumor! Behoorlijk plat en en beetje grof ook wel vind ik heel grappig. Ik kan bijvoorbeeld heel hard lachen om Richard Groenendijk, maar zit ook wel eens te janken van het lachen terwijl niemand me begrijpt. Behalve Robin. Die begrijpt het bíjna altijd. We hebben ook heel vaak van die momenten dat niemand snapt wat wij nou zo leuk vinden. Beetje broer en zus telepathie denk ik.

‘Hoe ziet jullie leven er over vijf jaar uit? Wat hopen jullie?’

Over vijf jaar hoop ik dat we nog steeds in ons nieuwe huis wonen. Dat we met zijn vijven zijn. Dat mijn blog nog steeds bestaat, dat Koen stappen heeft kunnen maken in zijn werk, en dat we allemaal gezond zijn.

‘Welk lievelingsgerecht eet je vaak?’

Ik heb een aantal favorieten die ik graag maak. Bruschetta bijvoorbeeld vind ik altijd lekker, maar dat kan ook komen door mijn mozzarellacraving op het moment. Pittige kipwraps vind ik heerlijk, gele curry met spinazie ook en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb eigenlijk niet één favoriet. Vind heel veel lekker.

‘Wat hebben Koen en jij van jullie ouders meegekregen willen jullie graag aan je kinderen meegeven?’

Dat van niks niks komt. We hebben allebei altijd moeten werken voor onze centen en heel veel bijbaantjes gehad, en daar zijn we niks slechter van geworden. Ik hoop dat we dat onze jongens ook bij kunnen brengen. Ze mogen best van alles willen, maar ze moeten ook leren dat dat allemaal niet komt van hun handjes ophouden bij papa en mama. Nu zijn ze nog heel erg klein, maar Morris wil nu al een sprint naar boven trekken om het in zijn spaarpotje te stoppen als hij ergens wat kleingeld vindt. Dat vinden wij een prima basis. Daarbij hebben we ook allebei normen en waarden mee gekregen – goed zijn voor je medemens, opstaan voor oudere mensen, mensen aankijken als je tegen ze praat; dat soort dingen – die we ook heel belangrijk vinden. Bovenal willen we ze graag meegeven dat ze altijd bij ons terecht kunnen. Dat ons huis een veilig thuis voor ze is waar alles bespreekbaar is en waar ze altijd zichzelf mogen zijn. Dat vinden we het allerbelangrijkste.

‘Wat voor studie heb je gedaan? Wat wil je qua job nog bereiken, of ben je niet ambitieus?’

Ik heb rechten gestudeerd aan de Universiteit van Nijmegen maar ben met die studie gestopt. Daarna ben ik gaan werken, maar omdat ik toch nog een diploma wilde ben ik toen HBO Communicatie gaan doen in Tilburg. Dat kon in drie jaar omdat ik een vwo-diploma heb en dat was heel goed te doen! Qua werk ben ik in zekere zin ambitieus. Ik wil nog héél veel, maar ik wil ook een aanwezige moeder zijn voor mijn kinderen en alles tegelijk gaat niet. Voor nu is het dus altijd zoeken naar een balans en ben ik op het moment vooral blij dat het me lukt om de ballen allemaal in de lucht te houden.

‘Ik krijg altijd de indruk dat je veel waarde hecht aan ‘schoon’ (poetsen/wassen) maar ik zie ook dat Morris door het hele huis op schoenen loopt. Heb je daar geen moeite mee?’

Haha dat klopt inderdaad. Geloof me als ik zeg dat die schoenen, plus de vloer;), vaak schoon gemaakt worden. Dit is overigens wel bijna afgelopen: in het nieuwe huis hebben we boven vloerbedekking en blijven de schoenen dus voortaan beneden! Dat tapijt maakt toch net wat lastiger schoon dan een laminaatje.

‘Komt er nog een make-up video?’

Jazeker! Die wil ik voor de vakantie opnemen in onze nieuwe badkamer. Een soort get ready with me achtige video! Nog even mensen, hij komt eraan, écht!

En dan zijn we HEEL HEEL veel woorden verder en was hem dat voor nu. Deel twee van de Q&A volgt heel snel, dus als je je vraag hier nog niet tussen vond: no worries, hij komt nog!

Op het moment dat jullie dit lezen zitten wij bij de notaris voor de officiële overdracht van ons nieuwe huis. Zo’n mijlpaal! Vandaag en morgen nog even volle bak gas geven en dan kunnen we morgenavond lekker met z’n vieren in ons nieuwe huis slapen. Ik kan niet wachten!

Ik wens jullie een heel fijn weekend toe lieve allemaal. Bedankt voor het lezen!