UPDATE & LEUKSTE RUGZAKJES

Oké jongens, ik ben officieel een basisschoolmoeder! Onze oudste zoon gaat naar school. Ik vind het bizar, kan er niet over uit en tegen de tijd dat dit artikel online komt heb ik er ongetwijfeld tegen al mijn goede voornemens in al een doos Kleenex doorheen gejaagd, maar de kogel is door de kerk en Morris is begonnen. Na mijn artikel van vorige week leek een korte update me wel op zijn plaats.

Ik heb namelijk echt zó veel gehad aan al jullie berichten en reacties. Ik voelde me vooral heel erg gesterkt in mijn gevoel. Was aanvankelijk zo bang om een zeikerd te zijn, en dat wil ik helemaal niet, maar na een heel weekend buikpijn, zoveel begrip van jullie als lezers en een heel emo telefoongesprek met mama over dit onderwerp heb ik maandagochtend toch een mail gestuurd naar zijn juffen. Ik deelde ons gevoel over de manier waarop Morris zijn schoolcarrière start, met daarbij ook nadruk op het feit dat ik alle begrip heb voor de maatregelen die ze treffen omtrent corona en het feit dat we ons er hartstikke van bewust zijn dat ze situatie voor hun zeker net zo, al dan niet nog lastiger is dan voor ons. En dan dus dat de overgang van eerst twee keer per week drie uurtjes peuterspeelzaal, naar negen weken helemaal niks, na zomaar ineens van 8:30 uur tot 15:15 uur naar school voor ons, kort door de bocht, gewoon eigenlijk niet te doen is.

Wat volgde was een heel fijn telefoongesprek met alle begrip – echt, nu al duizend credits voor zijn juffen – en samen kwamen we tot de oplossing om Morris voor nu halve dagen naar school te laten gaan. Qua tijd precies hetzelfde als de peuterspeelzaal. Eigenlijk zoals zijn wenochtenden ook geweest zouden zijn, als die door waren gegaan. Op het moment dat Morris dan zelf aangeeft dat hij liever daar wil blijven, ik verwacht eigenlijk dat dat dat niet heel lang zal duren als hij eenmaal op zijn plek zit, kan dat ook. We bekijken het gewoon per keer. Echt, ik was ineens twintig kilo lichter na dat gesprek. Het idee dat hij niet móet, en ja ik weet dat dat sowieso niet is omdat hij nog niet leerplichtig is, maar toch, geeft ons zoveel rust.

En dus ging hij gisteren voor de allereerste keer naar school. Het blijft gek om dat te zeggen. Ik heb een schoolgaand kind. Dat wat vier jaar geleden nog zo’n ver-van-onze-bed-show leek is zomaar ineens aan de orde van de dag. Ik voelde me gisteren echt een beetje een snotneus toen ik Morris af mocht zetten en realiseerde me ineens dat ik echt best jong moeder ben geworden, maar daar is niks mis mee. Wennen we allemaal vanzelf aan. Morris deed het fantastisch. We hadden hem voorbereid op het feit dat ik niet mee naar binnen zou mogen lopen, en hij kroop heel even weg in mijn jas, maar toen de juf hem een ballon gaf was hij eigenlijk meteen gevlogen. Hij kwam nog één keer terug gerend voor een kus door het hek, en toen gingen ze richting hun klasje.

Toen we hem rond lunchtijd weer op kwamen halen was er eerst een heel grote glimlach, en daarna heel veel knuffels. Thuis aten we een taartje om zijn eerste schooldag te vieren, en daarna speelde hij verder met Benjamin alsof er niks gebeurd was. Én hij vroeg een aantal keer wanneer hij nou weer naar school mag. Echt alleen maar positief dus. Ik verwacht dat het niet heel lang zal duren voor hij ook gewoon de hele dag zal gaan. Op zijn eigen tempo. Dat dat kan en mag voelt in ieder geval echt heel fijn.

En zo begon ons basisschoolavontuur. Het is me al met al alles meegevallen. Dat het wegbrengen zo anders is dan normaal vond ik aanvankelijk echt een ding, maar omdat het voor alle kindjes in zijn instroomklas precies hetzelfde is was het voor hen juist geen ding. Het liep gewoon zoals het liep, met z’n allen op het schoolplein en dan samen naar hun klasje. Sowieso zijn die kleintjes hartstikke flexibel; ik denk echt dat ik er meer moeite mee had dan Morris. En gelukkig maar ook.

In het kader van naar school gaan dacht ik dat het een goed idee was om de leukste kinderrugzakjes op te snorren op internet, dus dat heb ik gedaan! Bij deze mijn favorieten:

Tot zover de update van vandaag. Nogmaals: duizendmaal dank voor alle reacties onder het artikel van vorige week. Daar heb ik dus écht iets aan gehad! Bedankt voor het lezen weer ook, en tot de volgende:).