WAT JE NOG NIET WIST OVER ONZE HUISDIEREN

 In Lifestyle

* Dit artikel betreft een samenwerking

Over een paar weken wordt Pelle, onze oudste kat – klinkt bijna een beetje oudste kindachtig zo – ZES, en in september is Junior precies net zo oud. Dat wil zeggen dat ze al bijna net zo lang bij ons wonen en dat vind ik dus serieus heel bizar, want voor mijn gevoel zijn ze allebei nog baby. Maar allesbehalve dus. Vorig jaar leek er even sprake van te zijn dat we ze misschien niet konden houden in verband met de jongens, maar inmiddels is dat helemaal niet meer aan de orde en gaan ze dus ook sowieso precies nergens meer naartoe. Mensen die geen huisdieren hebben snappen dat misschien niet, maar bij het idee dat ik ze misschien, e-ven-tu-eel ergens anders moest brengen had ik al drie dozen Kleenex nodig, dus ik ben blij dat het uiteindelijk niet aan de orde is. Afijn, jullie zien ze wel eens voorbij komen op Stories, maar vandaag acht dingen over onze katten die je nog niet wist!

  • Ik had vroeger helemaal niks met huisdieren

Oké deze gaat eigenlijk over mij, en niet zo zeer over de katten, maar in het kader van een stukje voorgeschiedenis: ik had vroeger echt hélemaal niks met huisdieren. Maar gewoon echt niet. Ik vond het eigenlijk gewoon een beetje viezig. Ze ruiken niet allemaal naar mijn favoriete geurtje, ze verliezen haar, of ze nou officieel verharen of niet, en nouja, ik weet niet. Ik had er gewoon niet zo veel mee. Kan hè. Maar toen kreeg ik verkering met Koen en hadden ze daar een hond en een kat. De kat – Pip – is inmiddels niet meer, maar ik was meteen om. Ik vond het zó gezellig, die beestjes in huis. Ik ging vrijwillig met de hond lopen als ik er was en het was eigenlijk meteen wel dik aan. Afijn, fast forward; toen Koen en ik samen gingen wonen was hij nog héél veel aan het trainen. Vier keer in de week. Vond ik vet ongezellig. Een huisdier leek me wel prima gezelschap. En zo geschiedde.

  • Ik heb Pelle gehaald zonder dat Koen ervan wist

Robin is degene die op een gegeven moment zei: jij moet een huisdier. Dat is leuk. Een half uur later belde hij al met de boodschap dat we naar een katje hier in Uden konden gaan kijken. Gewoon even kijken toch, dan wist ik meteen of ik daar wat bij voelde enzo. Koen gebeld met de boodschap dat ik even ging kijken. En de rest is geschiedenis. Kijken kon ik namelijk niet. Er was er eentje die maar naar me toe blééf komen. Werd ik spontaan verliefd op. Kon ‘m ook niet daar laten, dus hup, in een doosje en door naar de dierenwinkel. Met Robin. Alle spulletjes gehaald, en daarna Koen gebeld dat we een nieuwe huisgenoot hadden. Die moest vooral heel hard lachen en voelde de bui al hangen. Hij vond het vooral leuk; hij was vanuit huis niet anders gewend, en ik was méga blij. Ik heb de eerste jaren echt al m’n moedergevoelens op die twee geprojecteerd. Vonden ze niet erg.

  • Pelle en Junior zijn geen broers

Dit is dus wel een dingetje. Achteraf had ik misschien eerder twee katten uit hetzelfde nestje gehaald. Dat schijnt, met name in het begin makkelijker te zijn. We vonden het voor Pelle zielig als hij altijd alleen was, dus wilden we nog een kat. Als je voor eentje kunt zorgen, kun je dat ook voor twee, dachten we. Nou, ik zie ons nog thuiskomen met Junior. Germ. Die twee hebben elkaar soort van bijna de tent uitgeblazen die eerste avond en ik zat letterlijk bijna te janken op de bank omdat ik het voor allebei zó zielig vond. Gelukkig kwam het vrij snel goed, en is het inmiddels prima. Ze gaan goed samen, liggen vaak tegen elkaar aan te chillen, maar er zijn ook momenten dat ze elkaar de tent uit vechten. Als we ooit nog katjes nemen zou ik altijd voor twee uit hetzelfde nestje gaan.

  • Junior was pas 6 weken toen hij bij ons kwam

Wij hebben Junior al in huis vanaf dat hij 6 weken oud is. Normaal gesproken wordt vanaf ongeveer 10 weken aangehouden, en Pelle was 12 weken toen hij bij ons kwam, maar Junior zou anders letterlijk op straat gezet worden. Ik weet niet of jullie opa’s of oma’s wel eens verteld hebben wat ze vroeger op boerderijen deden als er wéér een nestje kittens geboren werd, maar ik kon het heel erg niet over mijn hart verkrijgen hem achter te laten. Leek ons geen goed plan. Hebben we dus verder ook niet over nagedacht, en eigenlijk is dat allemaal wel goedgekomen. Hij is inmiddels een heel lief, knuffelig beestje die z’n mannetje wel staat.

  • Ze eten alles

Wij hebben twee katten die denken dat ze mensen zijn. Maar echt. Als ze de kans krijgen eten ze serieus alles. Van pasta tot waterijs. Is alleen niet heel erg een goed idee, dus ze krijgen gewoon kattenvoer. Altijd harde brokken omdat ik van natvoer zelf lichtelijk onpasselijk word. Zelf hadden ze tot op heden geen merkbare voorkeur, dus toen ik van Plein de vraag kreeg of ik voor Huisdierplein Fokker kattenvoer wilde proberen hoefde ik daar niet twee keer over na te denken. Tot nu toe haalde ik hun voer altijd gewoon óf in de supermarkt, óf in de dierenwinkel, maar het was in alle gevallen hoe dan ook een gesleep. Die grote zakken thuisbezorgd krijgen was dus sowieso een verademing. Ik koos voor Nutri-Fit. De hoogwaardige ingrediënten daarvan zorgen voor een optimale conditie van huid en vacht. Fokker Nutri-Fit ondersteunt het goed functioneren van de urinewegen (PH-6 – PH 6.5) en een gezonde darmfunctie.

Fokker stelt zelf dat Nutri-Fit erg smakelijk is, en daarom door alle katten graag gegeten wordt. Nou zijn die van ons wat eten betreft sowieso de moeilijksten niet, maar het zegt genoeg dat wij de doos in de gang hadden laten staan, dat het die twee gelukt is om zelf de deur open te krijgen en dat ze vervolgens net zo lang hebben lopen frotten tot ze zowel een doos als een zak open hadden – geen grap dit – en wij dus thuiskwamen bij twee katten die alvast aan hun voer begonnen waren. Ondertussen weigeren ze serieus hun andere brokken die we eerst op wilden maken. Kijken ze niet meer naar om en de bakjes blijven gewoon vol. Die hebben we dus weg kunnen doen: blijkbaar zit er echt verschil in smaak. Ik vind het zelf ook ideaal dat de zakken sluiten met een zip lock! Dat bewaart handig. Ik vind het moeilijk om te zeggen of ik al verschil zie in hun huid en vacht ook, maar dat blijft sowieso lastig te beoordelen voor een leek. Met het voer ben ik in ieder geval blij, want dat het thuisbezorgd wordt is top, de katten vinden het dus écht heel erg lekker, en ik vind het voor goed kattenvoer ook heel redelijk geprijsd. Voor een zak van 10 kilo betaal je normaal gesproken €41,70, maar Plein heeft regelmatig kortingen. Nu krijg je tot 2kg gratis én vanaf €25 bezorgen ze ook gratis. Daar kun je zelf niet voor gaan rijden en sjouwen.

  • Pelle is vernoemd naar Graziano Pellè

Jullie weten inmiddels dat ik Feyenoord supporter ben, en toen wij – of eigenlijk ik :’) – Pelle in huis haalden was Graziano Pellè daar aanvaller. Nou vond ik die man destijds zeg maar best heel goed voor de ogen en omdat Pel ook zwartharig is dacht ik: joe leuke naam voor een kat. En zo geschiedde. Dat de man diehard Ajacied is vergaten we voor het gemak even. Hij kon er mee leven, dus dikke prima. Een kat vernoemd naar een knappe voetballer. Haha.

  • Junior is weg van de jongens, Pelle niet

Twee katten, twee karakters. Wat dat betreft zijn het net mensen. Pelle is de meest knuffelige van de twee, maar dan wel met volwassenen. Van de kindjes is hij bang. Of bang; hij moet het niet hebben dat ze hem op gaan pakken of dat ze hem uitgebreid gaan aaien. Even is prima, maar dan maakt ie weer dat ie wegkomt. Bij mij kruipt ie juist de hele tijd op schoot. Junior daarentegen is met volwassenen schuwer, al kruipt ie bij Koen en mij meteen op schoot als hij de kans krijgt, maar die gaat er dus gewoon voor liggen als de jongens in de buurt komen. Als ik ‘s ochtends de trap af kom ligt hij al voor de deur op ontvangst. Hij laat zich aaien, optillen, knuffelen; net hoe het de jongens uitkomt.

  • Ik noemde de katten vroeger ‘de jongens’

Voordat de kinderen er waren hadden Pel en Juni het rijk een hele poos alleen hier in huis. Ik noemde hen nóóit de katten, maar altijd de jongens als ik het over ze had. Vraag me niet waarom. Vond ik gewoon leuker klinken. Toen kregen we alleen ook twee zoons en werd de boel met dat hele jongensgebeuren wel enigszins verwarrend, en dus moesten ze hun koosnaam afstaan aan Morris een Benjamin.

Ik kon me er vroeger echt totaal niets bij voorstellen, maar het werkt dus echt zo dat je van die beestjes gaat houden. Ik moet er niet aan denken dat ze er niet zouden zijn. Als je me dat zeven jaar geleden had gezegd had ik je niet geloofd, maar zo kan het dus lopen. Hebben jullie huisdieren?

Dankjewel voor het lezen:)!

Recommended Posts
Comments
  • Gaby

    Ik had een poes en kat uit zelfde nest een die waren zeker geen vriendjes en toen de kat(gabber) moest laten in slapen toen had poes de tijd van haar leven helaas had zei ook iets vandaar zij ook moest inslapen mis ze nog steeds gr gaby

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!