WEER EEN NIEUWE FASE

 In Moederschap

Hoewel ik heel graag claim dat het bij mij allemaal wel mee valt met de hormonsters rondom de zwangerschap, is er toch één onderwerp waarover ik een ontzettend hormonaal gevalletje ben. Borstvoeding. Voordat ik in verwachting raakte van Morris riep ik altijd met m’n grote waffel dat ik never borstvoeding zou gaan geven. Nee joh. Niets voor mij tenslotte, en op flesvoeding worden kinderen ook groot. Eenmaal zwanger draaide ik aardig bij. We zouden er voor gaan en het samen volle bak proberen, maar als het niet zou lukken zouden we daar geen tranendal van maken, maar het accepteren en weer doorgaan. Vond ik best een realistische en relaxte instelling. Eenmaal ‘borstvoedende moeder’ was er werkelijk geen greintje meer over van dat laconieke van weleer. Na ‘we gaan voor vier maanden’, en later ‘oké, minimaal een half jaar’, moest en zou ik Morris’ eerste levensjaar volmaken en borstvoeding blijven geven. Alleen is me dat niet gelukt.

Toen Morris een half jaar oud was schreef ik voor het laatst een artikel over het geven van borstvoeding en hoe dat hier ging (klik! Uiteindelijk ging Morris redelijk snel over op twee voedingen per dag, één ‘s ochtends en één ‘s avonds (verder water en thee) en vanaf dat moment kwamen we al helemaal in een ideaal ritme. Vooral ook omdat ik vanaf dat moment helemaal geen last meer had van hyperlactatie of stuwing en het kolfapparaat de kast weer in kon. Toen heb ik toch wel even een paar spreekwoordelijke slingers aan het plafond gehangen hoor, want zo fijn als ik borstvoeding geven vond, zo erg heb ik dat kolfapparaat vervloekt. Ik heb daar gewoon echt niet aan kunnen wennen. Niet aan hoe het voelt, niet aan hoe het eruit ziet, gewoon helemaal niet. Daar schaam ik me ook allerminst voor, want ieder zijn ding, maar ik werd er gewoon niet blij van! Des te fijner dus dat de overgang naar twee voedingen er ook voor zorgde dat er niet meer gekolfd hoefde te worden.

Ik vond borstvoeding geven ideaal, en Morris is er als een tierelier op gegroeid. Op een of andere manier werkte dat gewoon heel goed, hij en ik zo samen. Dat echt romantische gevoel heb ik er niet bij, en ook niet gehad, maar ik vind het wel intens mooi dat de natuur zo werkt en ik heb ontzettend genoten van die momenten met zijn tweeën. Morris dronk vanaf het begin behoorlijk snel dus ik heb nooit heel lang met hem gezeten – met het half jaar deed hij maximaal ‘n kwartier over zijn voeding maar meestal korter – dus de tijd dát hij zo lekker rustig bij me lag was me extra dierbaar. Daarbij vond ik het ook gewoon hartstikke praktisch, want ik had overal eten voor hem bij, of we nou op het terras zaten of onderweg waren. Ideaal! De twee keer dat ik borstontsteking had – één keer zo extreem dat er een zwarte (NO JOKE!) plek op mijn borst zat – vond ik echt niet grappig, maar ik ben achteraf superblij dat ik heb doorgezet en niet ben gestopt met voeden. Dat was het me ondanks de pijn niet waard. Ik vond dat volhouden tot een jaar wel een mooi streven. Dan zou ik daarna proberen af te bouwen. Zo ver is het alleen nooit gekomen.

Toen Morris een maand of 7 oud was raakte ik opnieuw in verwachting. Nou is het algemeen bekend dat zwanger zijn invloed kan hebben op je voeding, maar tot in hoeverre dat dan gevolgen heeft weet je eigenlijk niet. Hier leken we er eigenlijk vrij weinig van te merken. Morris dronk gewoon zoals hij daarvoor ook deed en leek niet te merken dat er in mijn lijf vanalles aan de hand was. Tot het eind januari was en Morris op een paar dagen na negen maanden oud. Toen weigerde hij op een avond ineens de borst. Witheet werd hij, toen ik hem aan wilde leggen, en wat ik ook probeerde: hij dronk niet. Ik werd daar op dat moment heel erg verdrietig van, maar ontdooide wat melk uit de diepvries en hield mezelf voor dat het misschien een eenmalig iets zou zijn. De volgende ochtend leek dat inderdaad het geval, want hij dronk gewoon weer uit de borst en ook die avond wilde hij weer gewoon een voeding zoals altijd voor het slapen gaan. Dus. Case closed, dacht ik. Tot het een paar dagen later, in de week van oma’s overlijden, weer zo was. Hij wilde niet, en hoe hard ik ook mijn best deed, er werd niet aan de borst gedronken.

Ik ging slapen met het gevoel dat het de volgende ochtend vast weer zo zou zijn als de week ervoor. Alleen was dat dus niet zo. Hij wilde weer niet. En die avond ook niet. En een paar dagen later nog steeds niet. En na een week was hij er nog steeds klaar mee. ‘No more boobie for me mom’. En vanaf dat moment geef ik geen borstvoeding meer. Het is klaar. Man wat heb ik dit erg gevonden. Echt hoor, ik wilde dat jaar zó graag halen en voelde me zó rot over het feit dat hij gewoon écht niet meer wilde. Ik heb letterlijk alles geprobeerd, maar het mocht niet baten. Dus nu is het goed. Het is oké zo. Ik vind het nog steeds erg jammer en had graag het eerste jaar volgemaakt, maar het is niet anders. Ik heb mijn best gedaan. Ik heb onze zoon negen maanden borstvoeding kunnen geven. Ik heb maanden aan stuk hyperlactatie en dus CONTINU stuwing gehad, ik heb twee keer borstontsteking gehad, antibiotica geslikt, en wel duizend zoogcompressen versleten. Ik heb er alles aan gedaan om het goed voor hem te doen, en dat geeft me een fijn gevoel. Ik heb zelf nooit de beslissing hoeven maken om ermee te stoppen. Morris vond het negen maanden uitstekend, maar daarna was het mooi geweest. En dat vind ik ergens ook wel weer prachtig. Mijn kind besluit gewoon zelf dat het klaar is met  de borstvoeding, en nu krijgt hij ‘s ochtends en ‘s avonds een fles.

Ik heb vanaf Morris’ geboorte tot de laatste dag dat hij borstvoeding kreeg iedere eerste en laatste voeding zelf gegeven. Dat wil dus ook zeggen dat ik hem iedere avond van de eerste negen maanden van zijn leven zelf in bed heb gelegd. Zonder uitzondering. Serieus! Dat vind en vond ik superfijn, ik ben blij dat ik het zo heb kunnen doen, maar ik vind het ook heel fijn dat dat nu allemaal ietsje minder spastisch is. Het is sindsdien pas twee keer voorgekomen dat ik hem niet zelf naar bed heb gebracht, maar ook toen kwam het goed en het is ook wel eens goed voor mij om de controle een béétje uit handen te geven. Dus dat. Nieuwe situatie. Van borstvoeding naar flesvoeding! Als ik erop terugkijk had het ik het niet anders willen doen.

Ik hoop het voor de baby in mijn buik ook zo te kunnen doen. Die nonchalante houding van eerder heb ik niet meer; ik durf hardop te zeggen dat ik écht heel erg hoop dat de borstvoeding gaat lukken, en dat ik daar ook echt wel alles voor ga doen. Nog een half jaar.. Dan gaan we het weer zien! Voor nu kijk ik dankbaar terug op dat het met Morris gegaan is zoals het ging. Dat zijn dierbare herinneringen.

Ik ben benieuwd: hoe vonden jullie het om te stoppen met borstvoeding, als je borstvoeding gegeven hebt? Opnieuw even mijn standaard disclaimertje; ik realiseer me dat borstvoeding geven niet voor iedereen vanzelfsprekend is, en ik ben blij dat het ons wel gelukt is. Uiteraard zijn er ook moeders die er bewust voor kiezen geen borstvoeding te geven, en ook dat is in mijn ogen helemaal goed. Ik heb helemaal niets tegen kunstvoeding, integendeel zelfs, want wát een geniale uitvinding is dat voor iedereen die daar baat bij heeft (waaronder wij nu!), dus laten we elkaar vooral niet veroordelen maar in elkaars waarde laten en er vanuit gaan dat iedere moeder het belang van haar kind voorop heeft staan.

Bedankt voor het lezen!

Recommended Posts
Showing 13 comments
  • Claudia

    Onze dochter is nu 8 en een halve maand en zit op nog minstens 5 voedingen overdag en meerdere nachtvoedingen. Soms vraag ik mezelf af of het wel gaat lukken rond de 10 maanden op nog maar 2 voedingen per dag te zitten zodat ik op het werk niet meer hoef te kolven. Maar actief afbouwen durf ik niet, vind het nog zo fijn dat ik haar borstvoeding geef en zou niet willen dat ze ermee stopte. Dus we blijven nu maar zo vaak voeden als ze zelf wil. En mocht ik binnenkort het kolven helemaal beu zijn dat schakelen we de lactatiedeskundige in (sowieso dankbaar dat die bestaan!)

  • Marja

    Lauren krijgt nu met 10 weken nog gedeeltelijk bv. Sinds ik ben gaan werken lukte het niet om genoeg te kolven, dus krijgt ze flesvoeding erbij.
    Op dit moment krijgt ze de ochtend en avondvoeding van mij en overdag twee kleine flesjes.
    Een paar weken geleden had ze na een buikgriep een ontstoken zenuw. Toen wilde ze een paar dagen geen borst drinken. Veel bijten. Achteraf vanwege de pijn. Ik dacht toen ook dat het over was. En wat je schrijft: dan komen de hormonen om de hoek van heb ik jou daar. Gelukkig heeft ze het weer opgepakt nu.

    Snap dus dat het voor jou lastig was om te stoppen. Maaaar je hebt gelukkig dé beste reden. Een nieuwe zwangerschap is vaak een reden dat kindjes niet meer willen drinken. En geweldig dat Morris 9 maanden heeft gehad.

  • Hier ging dat precies hetzelfde haha. Ik dacht eerst jee ik begin er niet aan. Toen dat omsloeg in we zien wel en het nog goed ging ook ging ik de einddatum steeds uitstellen. Toen Emily met net geen 10 maanden ineens niet meer wilde, en ik natuurlijk net mn kolf had weggedaan, toch besloten dat het goed was zo. Daar moest ik wel even een traantje om laten hoor. Nu vind ik een flesje in bed eigenlijk net zo gezellig en komt Emily dan nog steeds helemaal bij me liggen, dus geniet er toch van

  • Agnheta

    In mijn zwangerschap dacht ik, ik zie het wel lukt het prima lukt het niet ook goed. Nou en toen lukte het dus niet helemaal en daar heb ik aardig wat emmers door vol gehuild. Ik vond en vind het echt heel naar dat mijn lijf blijkbaar niet helemaal snapt hoe het werkt. Dochterlief vond het vaak ook veel lekkerder om te slapen als ze zo warm bij me lag wat waarschijnlijk ook niet heeft geholpen. Er is een wens voor een tweede kindje maar mocht het zover komen weet ik niet of ik het aan durf ivm de teleurstelling. Super fijn dat het bij jou zo goed is gelukt al snap ik het verdriet om het abrupte einde heel goed. Hopelijk bij de volgende kleine spruit weer succes!

  • Isa

    Toch heerlijk dat je het al die maanden hebt kunnen doen! Ik vond het behoorlijk jammer toen het echt niet meer ging. Maar gelukkig is zoonlief een tevreden ventje en is het gewoon goed zo 🙂 Hopelijk is het bij jullie volgende wondertje weer zo’n succes! Want het is toch wel echt genieten hè!

  • Jessica

    Wat bijzonder dat je hem toch 9 super maanden borstvoeding hebt kunnen geven! Morris had gewoon genoeg boobie gezien voor zijn jonge leventje.. 🙂 Nee zonder dolle het is super mooi dat je het hebt kunnen doen en hopelijk mag het bij jullie tweede kindje ook net zo bijzonder zijn

  • Willemijn

    Ik heb er wel een tijdje over gedaan om de beslissing te nemen om te stoppen. Maar vanwege overproductie, waardoor mijn dochtertje niet de vette melk binnen kreeg en zich continue verslikte, en 3x tegen een borstontsteking aanzitten, heb ik na 6 weken volledige borstvoeding besloten het langzaam af te bouwen. Toen ze 10 weken was, kreeg ze de laatste gekolfde melk en was het klaar. Ik mis het nog steeds wel. Helemaal als ik jouw foto’s zo zie. Maar het geeft me ook rust.
    Aankomende woensdag moet ik weer beginnen met werken en omdat ik werk als stewardess is borstvoeding ook niet echt praktisch…
    Maar ik was wel méga trots dat ze zó goed groeide op alleen mijn melk! Nog steeds ben ik dat eigenlijk wel….

  • Jacqueline

    Mooi dat je hier zo openhartig over schrijft. Wat ontzettend fijn dat jullie er zo van genoten hebben. Ik vond het ook een moeilijk moment toen ik met de borstvoeding stopte. Heb onze zoon bijna een jaar zelf gevoed. Kijk hier met heel veel blijdschap op terug. Hoop dat het met de tweede weer zo gaat, voor jou en voor mij (ik ben ook zwanger van onze tweede :)).

  • Ingrid

    Mijn dochter van bijna 10 maanden drinkt nog 3 keer per dag bij me. We vinden het gelukkig allebei nog heel fijn. Ik wil het ook na haar eerste verjaardag gaan afbouwen maar zie nu al op tegen de laatste keer voeden.
    Lijkt me voor jou ook moeilijk dat je je niet bewust was van de laatste keer dat Morris bij je dronk. Aan de andere kant inderdaad wel mooi dat hij jou heeft laten weten dat het voor hem klaar was.

    Bij een tweede kindje zou ik ook met heel mijn hart hopen dat ik weer borstvoeding kan geven. Ik had van tevoren nooit verwacht dat ik er zoveel waarde aan zou hechten.

  • Kim

    Ik kan me voorstellen dat het abrupte stoppen moeilijk was, maar 9 maanden is fantastisch toch! Hier flink wat opstartproblemen met borstvoeding (m’n productie was prima, maar mijn dochter kon niet aanhappen en kort daarna belandde ik een dikke week in het ziekenhuis waardoor de productie flink terugliep) en heb meerdere malen op het punt gestaan om het bijltje erbij neer te gooien. Nu is mijn dochter 4,5 maand, gaat het supergoed en ben ik zooo blij dat ik doorgezet heb en nog lang niet klaar om te stoppen.

  • Martha

    Bij Ezra wilde ik heel graag het jaar volmaken. De meiden wilden zelf al niet meer met 8/9 maanden, maar die waren over-all wat pittiger dan meneer. Met 10maanden had ik een enorme productiedip, dus dat was het einde dacht ik, en ik baalde flink. Totdat iemand me erop wees dat rond die tijd de bv van hormoongestuurd naar vraaggestuurd ging en dat het gewoon genoeg zou moeten zijn, toen ben ik gewoon 2xdd doorgegaan. En met succes. Uiteindelijk was ie 1 jaar en 2 weken (ofzo, niet precies bijgehouden ;-)) toen wilde ie zelf niet meer. Prima vond ik het! Doel gehaald, en ik was ook blij dat ie wat minder afhankelijk van mij was… heb ook niet hoeven af te bouwen, geen stuwing gehad. Het was gewoon gelijk op;-)
    Super knap dat je het uiteindelijk zo lang volgehouden hebt! Straks weer heerlijk genieten met zo’n wurmpjes wat van jou kan groeien als alles goed gaat!

  • Maike

    Hai Michelle,

    ik begrijp het helemaal, dat je er moeite mee hebt gehad dat het stopte. En ik denk dat het extra moeilijk is als je kind ( baby) diegene is die dat besluit. Echt een slikmoment. Ik heb 5 kindjes aan de borst gehad, waarvan de jongste twee het langst, 1,5 jaar en nu onze jongste zoon tot aan 11 maanden. Ook hij was er ineens klaar mee en gaf dit zelf aan. Duwde zich weg bij mijn borst. Vreselijk vond ik het. Die momentjes samen, zo intiem… dat ga ik gewoon nooit meer meemaken! Want ( helaas haha) 5 kindjes is genoeg hier en er komt er echt niet 1 meer bij. Maar poeh wat heb ik er ook om gejankt even hoor! Nu is het ook goed hoor, toen hij eenmaal op de flesvoeding over is en ik zie dat hij daar ook van smult, is het helemaal prima voor mij. Maar jij meid, jij mag het avontuur fijn nog een keertje aan straks! Heerlijk!

  • Margriet

    Mijn dochtertje kreeg tot 5,5 maanden borstvoeding. Ik voelde me er heel dubbel onder dat ik stopte. Het was mijn eigen keus om af te bouwen en ik had graag 6 maanden vol gemaakt, maar dat haalde ik helaas niet. Aan de ene kant was ik erg blij om er vanaf te zijn, want ik vond het niet altijd zo’n pretje, maar aan de andere kant was het toch ook het einde van een bijzondere fase. Ik snap heel goed dat je het even moeilijk hebt gehad toen Morris ineens de borst weigerde.

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search

error: Content is protected!