WIJ WORDEN PAPA EN MAMA!
Op het moment dat ik dit stukje tekst tik ben ik bijna 9 weken zwanger, hebben we al twee echo’s gehad en durf ik HEEL langzaam te geloven dat het gewoon écht zo is. WIJ WORDEN PAPA EN MAMA. Het is gelukt. Ik ben oprecht nog nooit zo gelukkig geweest. Uiteindelijk was het toch nog vrij snel raak, en hoe ik zwaar ik het zwanger worden op zich ook vond, sinds ik zwanger ben is dat totaal verdwenen. Ik ben oprecht héél beroerd geweest, en ja er zijn écht leukere dingen dan minimaal drie keer per dag boven de wc hangen, maar het hoort erbij en ik vind het allemaal even mooi en zó bijzonder om mee te mogen maken.
Ik ben vooral zo dankbaar dat het ons gegeven is en dat ik ‘het doe’! We zien in onze omgeving ook stellen waarbij het allemaal niet zo vanzelfsprekend is, wat ons extra bewust maakt van het geluk dat we hebben om zo snel en, tot op heden, zo ‘vanzelf’ een kindje te mogen krijgen.
In tegenstelling tot bij de eerste drie pogingen waren we er deze keer allebei van overtuigd dat het ‘m niet ging worden. Verkeerde timing, dachten we.. Daar had ik me ook al best wel bij neergelegd, ik was gewoon al weer bezig met de volgende maand. Tot ik me ineens – ja echt je houdt het niet voor mogelijk he; drie maanden spastisch doen en dan ineens niet merken dat je overtijd bent – bedacht dat ik al ongesteld had moeten zijn. Mijn cyclus was steeds hartstikke regelmatig geweest, dus in eerste instantie was ik vooral héél erg gefrustreerd dat m’n lijf nu ineens raar moest gaan lopen doen. Pas de volgende ochtend toen ik knettermisselijk boven de wc hing bedacht Koen dat even een testje misschien geen gek idee zou zijn. Zouden we in ieder geval ‘zeker weten’ dat ik niet zwanger was, in plaats van toch ergens stiekem hopen dat het wel zo zou zijn. Ik deed even gauw een testje (ik had inmiddels een voorraadje dipsticks in de kast waar je bang van wordt) en legde testje vervolgens op een plankje in de wc om er vervolgens niet meer naar om te kijken. We maakten ons allebei klaar om te gaan werken en toen ik voor ik de deur uit ging nog even snel moest plassen zag ik de dipstick weer liggen; MET wat leek een heel licht streepje! Omdat we er allebei zó niet van uitgingen geloofden we allebei niet zo heel veel van die test. Dit kon toch helemaal niet zo zijn? We zijn allebei gewoon naar ons werk gegaan, maar onderweg terug naar huis heb ik bij de Etos wel even gauw drie digitale testen gehaald. Eenmaal weer thuis besloot ik er nog maar een poging op te wagen. Zo’n digitale test zou ongetwijfeld heel betrouwbaar zijn, dan zouden we in ieder geval weten waar we aan toe zouden zijn. Dus; test numero twee. EEN DIKKE VETTE PLUS. En nummer drie: ‘ZWANGER, 1-2 WEKEN’! Dus toch. Ik weet niet eens meer hoe we reageerden. Volgens mij zijn we vol ongeloof op de bank gaan zitten en hebben we een poosje naar die twee testen zitten staren tot het heel langzaam tot ons doordrong.
Inmiddels ben ik 12 weken zwanger en hebben we Frummel nog een keertje mogen zien. Hij was zó druk dat hij bijna niet te meten was en lag alle kanten op te stuiteren. Het eerste trimester zit er al bijna op.. Ergens in mei worden wij écht papa en mama, en we kunnen ons geluk niet op. Onze allergrootste droom komt uit.
