ZWANGERSCHAP 1 VS. ZWANGERSCHAP 2

Nu we de 37 weken zwangerschap zo goed als hebben aangetikt, mogen we best stellen dat ik – bijna – twee zwangerschappen achter de rug heb. Na mijn eerste zwangerschap was ik vooral benieuwd, want zou een tweede zwangerschap ooit net zo fijn kunnen zijn als die eerste ervaring? Wat zou er anders zijn, en wat juist vergelijkbaar? Ik dacht na die eerste keer dat een fijnere zwangerschap eigenlijk niet mogelijk zou zijn, want wat had ik nou helemaal aan kwaaltjes gehad? Inmiddels is het einde van ronde twee toch echt in zicht, en heb ik ondervonden dat een tweede zwangerschap écht wel net zo fijn kan zijn. Dat één goede zwangerschap niet per definitie een nare tweede hoeft te betekenen. Maar ook dat een tweede zwangerschap in beleving wél heel anders kan zijn dan die eerste. Dus. Vandaag de overeenkomsten en verschillen tussen mijn twee zwangerschappen!

OVEREENKOMSTEN

Overeenkomsten zijn er tussen mijn zwangerschap echt een héleboel, dus laten we daar maar mee beginnen. Ik ben natuurlijk voor de tweede keer zwanger van een jongetje: lijkt me op zich een redelijke relevante overeenkomst wel. Een overeenkomst die daarmee gepaard gaat, is dat ik allebei de keren héél erg overtuigd was van het geslacht van het kindje in mijn buik. Ik voelde gewoon echt dat het een kereltje was. Allebei de keren. Bleek dus ook in beide gevallen te kloppen!

Andere overeenkomst: tot de 35 weken heb ik zo goed als 0 kwaaltjes gehad. Dat bloeddrukdingetje laten we even buiten beschouwing, maar over het algemeen ga ik fluitend door mijn zwangerschappen en ben ik wat dat betreft dus echt een lucky bastard. Eentje die hier weer op volgt, is dat mijn zwangerschappen vanáf 35 weken allebei de keren iets minder gezellig zijn. Ik heb bij beide zwangerschappen met 36 weken een dag in het ziekenhuis doorgebracht met een bizar pijnlijke buik die niet meer wilde ontspannen, en allebei de keren was de moraal van het verhaal hetzelfde: er is gewoon geen plek meer in mijn buik. Mama zit vol!

Een overeenkomst die misschien te maken heeft met het geslacht van de kindjes, maar misschien ook niet, is dat ik allebei de keren een ontzettend druk kind heb gedragen. Morris was extreem druk, bewoog bijna de hele dag door en werd ook door de verloskundige en op CTG als zéér beweeglijk gekwalificeerd, en dat is deze keer dus exact hetzelfde. Zouden ze op elkaar gaan lijken, die zoons van mij?

Dan een medisch overeenkomstje: ik heb tijdens allebei mijn zwangerschappen een lage bloeddruk, lage hartslag, een heel laag suiker en een laag HB. Alles laagggg dus. Op zich allemaal niet zo schokkend zolang we genoeg fruit, stroop en floradix tot ons nemen!

VERSCHILLEN

Het allereerste verschilletje is dat ik deze tweede ronde al wist dat ik zwanger was nog voordat de test het aangaf. Jomanda hiero had het allemaal al aangevoeld. Kuch. Oké dat is kul natuurlijk, maar ik wist het gewoon echt. De eerste keer was ik nog semi gefrustreerd dat m’n cyclus ineens gek ging lopen doen – joehoe vrouw je bent gewoon hartstikke preggers – maar deze keer wist ik het al vóór ik überhaupt overtijd was. Iets met moedergevoel?!

Dan nog een pril verschil: tijdens mijn eerste zwangerschap was ik in het begin misselijk! Het duurde niet lang en was ook allemaal niet heel schokkend, maar ik heb die allereerste weken toch regelmatig met de porseleinen vriend geknuffeld. Dat is me deze zwangerschap bespaard gebleven, want ik ben echt geen centje misselijk geweest!

Een verschil van formaat is toch wel het flauwvallen. Mijn bloeddruk is beide zwangerschappen heel erg laag, maar die eerste keer viel ik echt bizar vaak flauw. Als in sowieso wel iedere week minimaal één keer, soms nog vaker, en bij héél héél hoge uitzondering ‘n keer een weekje niet. Daarvoor heb ik tijdens mijn zwangerschap ook onderzoeken gehad bij de cardioloog en neuroloog – er werd een bepaalde vorm van epilepsie vermoed – maar uiteindelijk bleek het ‘gewoon’ aan de lage bloeddruk te liggen! Wonder boven wonder heb ik er deze keer veel minder last van gehad. Ik ben niet m’n hele zwangerschap rechtop blijven staan, maar de keren dat ik echt gevallen ben zijn op twee handen te tellen en dat is heeeel fijn!

Dan een verschilletje in het nadeel van deze zwangerschap: we zijn er inmiddels achter dat harde buiken een soort van bij mijn zwangerschappen horen, want tijdens mijn eerste zwangerschap had ik ze ook al behoorlijk vroeg, maar deze tweede ronde begon het hele feest al met 18 weken! Dat spant wel even de kroon. Het leek nog spannend te worden of broertje zich niet veel te vroeg zou gaan melden, maar wat meer m’n gemak houden bleek wonderen te doen, en dus zit die kleine man nu nog steeds in mijn buik!

Nog een verschil in ‘t nadeel van ronde twee is dat het einde deze keer toch wel pittiger is dan de eerste keer, omdat ik nu weet hoe het voelt als m’n bekken zeer doen, terwijl me dat de eerste keer redelijk onbekend was. Als ik nu een flink eind heb gewandeld voelt het oprecht alsof m’n hele onderkantje er ieder moment uit kan vallen. Niet ideaal!

De eerste keer vond ik mijn verlof ver-schrik-ke-lijk. Ik zat mezelf zo ontzettend in de weg! Nu ben ik een week thuis en vind ik het hartstikke fijn. De tijd met Morris, de tijd om de laatste klusjes af te ronden, de tijd om af en toe gewoon een middagdutje te doen – jazeker u leest het goed; het bevalt me prima! En dat komt allemaal door het grootste verschil tussen zwangerschap 1 en zwangerschap 2: ik ben al moeder. Morris is er. Mijn dagen zijn gevuld. En hoewel dat niet per se lichter of gemakkelijker is, vind ik het wel veel leuker. De tijd gaat honderd keer zo snel!

Als je dit lijstje doorleest lijkt het bijna alsof ik twee compleet verschillende zwangerschappen gehad heb hè, maar dat is eigenlijk he-le-maaal niet zo! Ik heb in de grote lijnen twee heel gelijke zwangerschappen gehad, met als allergrootste overeenkomst dat ik het zo ontzettend leuk vind en dat ik er zo van geniet. Ik weet dat er vrouwen zijn die zwanger zijn niet heel leuk, ronduit stom of op z’n zachtst gezegd de hel op aarde vinden, maar dat herken ik gelukkig niet. Het zwanger zijn in de zomer, het zwanger zijn terwijl er nog een heel klein kindje is; ik vind het eerder leuk dan vervelend, en oh wat geniet ik intens van dat leven in mijn buik! Wat dat betreft had ik het dus slechter kunnen treffen. Ik heb van allebei mijn zwangerschappen ontzettend genoten, en ik vind het in dat opzicht ook oprecht jammer dat het zo bijna voorbij is. Het blijft een bijzonder iets! 

Wat vonden jullie het grootste verschil tussen een eerste en volgende zwangerschappen? Ik ben zo benieuwd hoe jullie dit ervaren hebben!

Bedankt voor het lezen!