ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 18 – 19

En dan ben je zomaar ineens in week 20 van je zwangerschap en ben je zo goed als op de helft! Ik denk dat ik voorlopig iedere twee weken een zwangerschapsupdate ga plaatsen. Wekelijks vind ik geloof ik een beetje veel van het goede op dit moment; er is gewoon niet iedere week evenveel te vertellen, maar tweewekelijks lijkt me een prima alternatief. Dus. Tot zover de huishoudelijke mededeling maar weer! Week 18 en 19 liggen inmiddels achter ons, en waar in week 18 eigenlijk alles nog helemaal rozengeur en maneschijn, koek en ei, en hosanna was, werd week 19 niet echt een beste week..

WEEK 18

Deze week is eigenlijk vooral heel erg fijn. Druk, maar fijn. Genieten geblazen! Op zaterdag gaan Koen en ik voor het eerst sinds Morris’ geboorte – ja echt! – een dag met zijn tweeën weg. We zijn in Amsterdam, en we winkelen, eten, praten over de kindjes maar vooral ook over onszelf én we hakken knopen door wat betreft de kinderkamers. Dat is goed. Toen ik zwanger was van Morris hadden we met 20 weken alles al binnen; zijn kamertje, de box, de maxi-cosi, de kinderwagen.. Nu is het allemaal nog niet eens besteld. Daar word ik af en toe behoorlijk onrustig van, dus het is in ieder geval een lekker gevoel dat we weten wát we precies gaan kopen. Dat scheelt al de helft.

Deze week ga ik ook voor het eerst naar een sportklasje voor zwangere vrouwen hier in de buurt. Body 9. Ik was eerst zo sceptisch als maar zijn kan, maar ik besluit het in ieder geval een kans te geven. Helemaal niks doen vind ik niet fijn, iedere dag in m’n eentje op die zolder gaan staan squaten ook niet echt, en naar de sportschool wil ik sowieso niet; daar voel ik me zwanger niet zo op mijn gemak. Ik doe een proefles mee, en ik moet meteen toegeven dat het gewoon echt wel heel erg leuk is. Nee het is geen zware bootcamp, maar daar zit ik nu ook helemaal niet op te wachten. Ik ben bezig, beweeg, ren nog een klein rondje, en het grootste gedeelte is op muziek – daar word ik sowieso blij van. EN het is buiten, en dat herinnert me aan toen ik nog drie keer in de week voetbalde. De buitenlucht deed me toen altijd heel goed, en dat is nu dus weer zo. Ik kom helemaal opgeladen thuis en besluit meteen dat ik dit erin ga houden. Dat ‘m dat dus effe niet gaat worden weet ik dan nog niet.

De rest van de week hebben we het zo loeidruk dat het eigenlijk is zoals wel vaker deze zwangerschap: pas ‘s avonds als ik in bed lig en Koen mijn buik insmeert realiseer ik me dat er toch echt weer een baby onderweg is. Ik neem me voor toch echt wat meer stil te staan bij de zwangerschap. De tijd vliegt zo vreselijk snel voorbij.

WEEK 19

Deze week begint precies zoals je hoopt de 19e week van je zwangerschap niet te beginnen. Met een continu méga harde buik, dus niet zo een die weer wegebt, en af en toe een soort krampachtige buikpijntjes. Ik kan er ‘s nachts niet van slapen en voel me er niet fijn bij. Die harde buiken had ik tijdens Morris’ zwangerschap ook héél erg, daardoor had ik uiteindelijk ook al ruim 3 cm ontsluiting voor mijn bevalling begon, maar ze kwamen wel pas vanaf 30 weken zo vaak en langdurig. Niet al met 19. Ik besluit de volgende ochtend de verloskundige te bellen, en ik kan gelukkig meteen terecht om naar het hartje te luisteren en via de echo te kijken hoe het met de baby gaat. De exacte details houden we het liefst voor onszelf, maar de moraal van het verhaal is dat ik écht rustiger aan moet gaan doen. Voor mijn gezondheid, maar vooral ook voor die van de baby. Een beetje minder stress en een beetje minder drukmakerij is in dit geval geen overbodige luxe. Harde buiken horen bij een zwangerschap, dat is allemaal niet zo verwonderlijk, maar een buik die blijvend aanvoelt als een kanonskogel is gewoon niet de bedoeling, en al helemaal niet met pas 19 weken op de teller. M’n gemak houden dus, dat is het devies.

De rest van de week probeer ik dat heel erg, maar is het niet altijd even gemakkelijk.. Morris wordt op woensdag heel erg ziek, wat ervoor zorgt dat hij alleen maar bij mij wil zijn. Knuffelen, hangen, gedragen worden. Hij is ontzettend verdrietig, heeft heel hoge koorts en voelt zich zichtbaar beroerd. Gelukkig krijgen we heel veel hulp van mama, die op haar oppasdag bij ons komt om me een beetje zorg uit handen te nemen. Zó lief! Het is allemaal net wat gemakkelijker als je het niet continu in je uppie hoeft te doen. Ik merk dat het rustiger aan doen niet eens zo moeilijk is als ik voorheen dacht. In mijn vorige zwangerschapsverlof vond ik dat echt een nachtmerrie, maar toen was er ook geen reden om kalm aan te doen. Nu dat er wel is heb ik het gevoel dat ik geen keuze heb, en dat is misschien maar goed ook.

Verder gaat het eigenlijk allemaal hartstikke prima hoor. Ik voel me, op die harde buik na, goed. Ik ga gewoon een beetje rustiger aan doen de komende weken, en dan komt het allemaal wel in orde. Geen reden tot paniek en al helemaaal geen reden tot klagen of zeuren: iedereen weet dat een continu harde buik niet bepaald heul lekker voelt, maar zolang dat alles is ga ik even keihard in een hoekje in mijn handjes zitten klappen, en er in de tussentijd alles aan doen om ervoor te zorgen dat het minder wordt, goed? Oh en dan moet ik ondertussen wel blijven eten ook. Want jongens echt, ik ben net een kliko. Een shredder. Van Gansewinkel is er niks bij! Koen heeft zich er deze week een paar keer over verbaasd, en ik zelf eigenlijk ook, wat ik allemaal weggewerkt krijgt. Nou is dat voor even niet erg, maar als ik hiermee doorga moet ik me tegen het eind van deze zwangerschap rollend verplaatsen. En dat gaan we dus mooi even niet doen. Vanaf nu gaat er weer een béétje de rem op en gaan we gezond blijven doen. Voel ik me puntje bij paaltje toch net wat fijner bij.

En zo zijn er dus al 19 weken voorbij! BIJNA op de helft! Deze week hebben we de 20-weken echo, en die vind ik deze keer echt honderd keer spannender dan bij Morris. Toen was ik in al mijn naïviteit vooral blij dat we zo lang naar de baby mochten kijken, en stond ik niet zo stil bij wat ze ons wel niet allemaal zou kunnen vertellen. Dat heb ik nu dus veel veel veel meer. Morgen is het gelukkig zo ver. In de volgende update horen jullie daar uiteraard alles over!

Vonden jullie die 20-wekenecho de tweede keer ook zoveel spannender? Of juist niet?

Bedankt voor het lezen en tot de volgende lieve allemaal!