ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 33 & 34

Nog maar zes weken te gaan, en nog maar twee weken werken: ik ben 34 weken zwanger! Het aftellen is nu écht begonnen. Het idee dat mijn zwangerschap nog maar een week of zes zal duren vind ik onvoorstelbaar. Misschien is onze zoon er over vier weken al, misschien blijft hij nog lekker zeven weken zitten: feit blijft dat het in ieder geval niet héél lang meer duurt voor we hem in onze armen mogen sluiten! Ik ben blij dat we de mijlpaal van week 34 bereikt hebben. Niet omdat ik nou per se denk dat ons ventje nu al geboren gaat worden, maar het idee dat zijn overlevingskans nu al zo groot zou zijn vind ik gewoon heel fijn.

WEEK 33

Deze week heeft één ding toch wel de overhand, en dat is brandend maagzuur. Hallelujah wat is dat irritant. Ik probeer niet te veel Rennies te nemen, maar af en toe heb ik er gewoon echt eentje nodig om in slaap te kunnen komen. Ik heb er in mijn zwangerschap nog niet heel veel last van gehad, soms stak het de kop op en dan ging het ook vrij snel weer liggen, maar nu blijft het gewoon de hele week volle bak hangen. Hoewel het niet héél erg is, vind ik het wel een beetje vervelend. Lekker is gewoon anders, laten we het daar maar op houden. Deze week gaan Koen en ik ook samen vier dagen naar zee. Voor de laatste keer met z’n tweetjes weg. We genieten hier allebei verschrikkelijk van en tanken helemaal bij. Het is zo bijzonder om even een paar dagen zo bewust bezig te zijn met dat we over een paar weken papa en mama worden. Ik ben niet meer zo mobiel; na een flink stuk over het strand doet mijn bekken echt wel zeer, maar daar passen we ons schema gewoon op aan en dat is helemaal prima. Na vier dagen zijn we allebei een beetje melodramatisch dat het erop zit.

Mijn buik maakt de afgelopen weken een behoorlijke groeispurt door, en ik heb deze week af en toe letterlijk het gevoel dat mijn buik uit elkaar knalt. Ik voel me zo vol, kan niet van zulke grote porties meer eten, en weet soms niet hoe ik lekker moet gaan zitten als Frummel z’n billen tussen mijn ribbenkast duwt. Hartstikke logisch natuurlijk: hij wordt er gewoon niet kleiner op, en de ruimte wordt steeds beperkter! Ik heb deze week een behoorlijke bloeduitstorting op mijn buik op de plek waar Frummel zijn voeten liggen. Hij zet lekker kracht achter die gezellige schopjes van ‘m. Het trekt overigens ook vrij snel weer weg, dus je hoort mij verder niet klagen.

WEEK 34

Week 34 begint weer met een bezoekje aan de verloskundige. We krijgen deze keer geen groeiecho, maar luisteren wel even naar Frummel zijn hartje en mijn baarmoeder wordt weer opgemeten. Voor het eerst in mijn zwangerschap is die qua formaat ‘normaal’. Tot op heden was de baarmoeder steeds een stuk groter dan gemiddeld. Ik vind het fijn om te horen, maar ben er door de groeiecho’s en het gegeven dat mijn baarmoeder erg smal is niet meer zo mee bezig geweest. De hartslag van ons ventje is weer helemaal prima, en eigenlijk liggen we gewoon lekker op schema! We staan dus ook vrij snel weer buiten. Deze week heb ik erg veel last van obstipatie. Misschien een beetje TMI, maar het is zoals het is. Op een gegeven moment kan ik bijna niet meer eten, zo ‘vol’ dat ik me voel. Ik krijg van de huisarts meteen een middeltje om het ‘snel’ op te lossen, en wat poedertjes om wat vaker te gebruiken. Gelukkig helpt dat allemaal vrij snel!

Ik merk in week 34 toch echt wel dat het wat zwaarder is dan een paar weken geleden. Met name ‘s avonds zwellen mijn handen en voeten op tot ongekende proporties. Dat vind ik verder eigenlijk niet zo heel boeiend – mooi is anders, maar ik heb er geen last van. Snel mijn veters strikken is inmiddels onmogelijk, maar als ik er op mijn gemak voor ga zitten en er de tijd voor neem gaat het stukken beter. Ik denk dat de kwaaltjes waar ik nu ‘last’ van heb er gewoon echt wel bij horen. Het is niet gek dat je niet meer de hele nacht door kunt slapen, het is niet gek dat die rug af en toe zeer begint te doen en het is niet gek dat je wat vaker moet plassen. Het hoort er allemaal bij:)! Daartegenover staat ook dat ik me nog steeds heel erg goed voel, dat ik vrolijk ben, me emotioneel heel sterk voel en het zwanger zijn nog steeds niet beu ben. Oh en voor de geïnteresseerden: die dikke buik is nog striemvrij. Ben zo benieuwd of dat zo gaat blijven!

Af en toe beginnen we een klein beetje ongeduldig te worden. We kijken vaak onze eigen babyfoto’s terug en fantaseren veel over hoe het straks zal zijn. Het geboortekaartje is ondertussen bijna klaar – nog een paar laatste puntjes op de i – en het eerste babywasje is gedraaid. Mijn oma heeft heel lief afgelopen week alle hydrofielen gewassen, dus die liggen al lekker fris in de kast! Iedereen is ZO benieuwd naar ons kleine mannetje.

We zijn er echt klaar voor ondertussen: ons mannetje is zó welkom. Nog maar een paar weken.. Wij tellen lekker verder af! Tot de volgende update.

Bedankt voor het lezen! X