ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 38
En zo zijn we weer een week verder en zit week 38 er al weer op! Afgelopen weekend was ik 38 weken zwanger, wat betekent dat week 39 inmiddels begonnen is en dus het grote aftellen nu echt in volle gang. Afgelopen week staat in mijn hoofd toch wel vooral in het teken van die niet zo heel leuke groeiecho, waarvan jullie (hier) inmiddels hebben kunnen lezen hoe die precies ging, maar het was vooral ook weer een week vol geschuif en gekantel van ons ventje, vol voorweeën en vol ultieme geluksmomentjes om ook echt wel bij stil te staan.
De groeiecho van dinsdag maakte op ons toch best wel wat indruk. Ik heb er inmiddels al meer dan genoeg over geschreven dus ik ga jullie er verder niet mee vermoeien, maar ik vond het best een pittige dag in een soort achtbaan aan emoties. Ondanks de uiteindelijk toch wel weer redelijk positieve uitkomst bij de gynaecoloog heeft het me niet meer echt losgelaten. Op een of andere manier blijft zoiets toch altijd in je hoofd hangen. De rest van die controle was trouwens wel goed: ik zit qua kilo’s op +10,5, mijn buik is qua omvang keurig gemiddeld en mijn bloeddruk is laag maar prima. En ik moet ook wel zeggen dat ik er inmiddels weer volle bak op vertrouw dat het helemaal goed is met ons ventje. Dat voelt in ieder geval stukken fijner dan die onzekerheid.
En zo kan het nu zomaar ineens écht ieder moment zo ver zijn. Vooral omdat ons al vanaf het begin van mijn zwangerschap verteld is dat ik niet over die 40 weken heen ga lopen – om een aantal verschillende redenen – vind ik het nu erg lastig om dat gevoel los te laten. Ik snap dat dat erbij hoort en dat niemand met zekerheid weet wanneer haar kind geboren gaat worden, tenzij er sprake is van een geplande keizersnede natuurlijk, maar ik vind dat best een ding. Op dagen dat ik overdag lekker actief bezig ben valt het allemaal wel mee. Dan ben ik aan de gang, doe ik lekker m’n ding en is de dag om voor ik tijd heb gehad om er überhaupt bij stil te staan. Maar dan die dagen dat je even niet zo heel veel móet en je af en toe gewoon even op die bank belandt.. Dan zit je gewoon een soort van te wachten tot je kind komt en dat vind ik dus echt drie keer niks.
Sowieso, dat actief bezig zijn, dat is wel een dingetje. Ik kreeg twee weken geleden het advies écht wat meer rust te gaan nemen, en op zich is dat met mijn zelfbedachte ‘twee-van-de-drie-constructie’ (twee dagdelen iets plannen – een dagdeel rust) voor mijn doen prima gelukt. Ik heb gemerkt dat ik van écht heel veel rust houden niet per se een blijer mens word. Hoe meer ik op de bank ga liggen ‘niks’ doen, hoe rustelozer ik op een of andere manier word. Zolang ik wat kan rommelen, wat boodschapjes kan doen en er lekker op uit kan, gaan mijn dagen tien keer sneller en voel ik me ook een stuk fijner in m’n vel. Op doordeweekse dagen houdt dat volgens die constructie in dat ik overdag gewoon van alles op de planning heb, en ik na het eten niets meer doe en lekker op de bank kruip. In het weekend zijn juist vaak de ochtenden rustiger, en de avonden wat drukker. Op zich voelt dat ritme zo wel heel fijn en kan ik op deze manier ook echt wel genieten van m’n verlof. Mama blij, kind blij, zeggen ze dan toch?
Ik merk de afgelopen week dat mijn lijf langzaam een beetje op z’n eindje begint te lopen. Ik ben véél sneller moe, val weer met regelmaat flauw, heb een continu gespannen buik, bakken voorweeën waar ik af en toe een klein beetje zuur van word en van die venijnige steken down under – sorry voor de TMI. Het is allemaal prima te behappen hoor en ik klaag niet, maar ik merk echt wel dat het wat zwaarder wordt. Beu ben ik mijn zwangerschap nog lang niet, ik geniet intens van mijn dikke buik en Frummel zijn gedraai, maar ik merk wel dat ik steeds meer toe ben aan de bevalling. Ik vraag me af hoe het is en word letterlijk met de minuut benieuwder naar mijn kind. Wat dat betreft kan het dus niet snel genoeg zo ver zijn. Ik zeg trouwens steeds ‘gekantel’, omdat Frummel met zijn koppie heel laag en vast in mijn bekken ligt, maar de ene keer met z’n billen in mijn ene zij en zijn voeten in mijn andere zij ligt, en de andere keer met z’n ruggengraat parallel aan die van mij ligt en dus met z’n handjes en voetjes aan de voorkant. Zo voel ik af en toe ineens een bult waar z’n billen liggen en steekt er een paar voetjes in mijn zij, maar voel ik ook wel eens twee handjes en twee voetjes tegelijkertijd duwen.
Donderdag hebben we weer een afspraak bij de verloskundige, mét weer een groeiecho. Ik ben benieuwd of we die afspraak überhaupt gaan halen, je weet het tenslotte nooit, maar we gaan er wel van uit. Ik ben benieuwd hoe de komende twee weken er voor ons uit gaan zien. Jullie lezen het weer in de volgende update!
Bedankt voor het lezen! X
Ahh nog eventjes en dan is ie er! Ik ben stiekem ook erg benieuwd naar jullie zoontje!
Bizar hè, zo snel het allemaal gaat! Lief dat je steeds zo meeleeft <3!
Vorig jaar was ik 30 weken zwanger en nu een baby van 10 maanden. De tijd vliegt echt voorbij.
Wat een super leuke blog heb je! Normaal gesproken ben ik niet zo van reacties plaatsen, maar dacht nu toch wel even leuk om te doen.
Ik ben nu zelf 22 weken zwanger en vind het heel leuk alle ervaringen te lezen en ook tips op te doen! 😉
Keep up the good work, en succes met de laatste loodjes.
Groetjes Elissa.
Dankjewel voor je lieve compliment. Alleen maar erg leuk dat je een reactie achterlaat! Geniet vooral heel erg van je zwangerschap want écht, zo cliché, maar voor je het weet is ie (bijna) voorbij!
Zul je zien dat je de 40 weken gaat halen, en de 41, en de 42…stel je voor!
Hoe dan ook, binnen nu en een paar weken heb je Frummel in je armen. En dan zie je dat ventje, wat je niet kent en toch ook weer wel, en dat weet je dat alleen hij het had kunnen zijn, en geen enkel ander jongetje. Hij hoort bij jullie, hij is je zoon, jij bent zijn moeder. En dan mag je eindelijk het bedje gaan gebruiken, en de box, en de kleertjes, en het badje…zooooo leuk, alsof je een nieuw speelgoedje hebt waarmee je eindelijk kunt spelen! 😉
Nog even volhouden, die laatste loodjes. Ben benieuwd naar donderdag. Sterkte vandaag en morgen met de tijd doorkomen, als je nou lekker op een terrasje kon gaan zitten…maar het wordt echt op-de-bank-met-een-dekentje-weer. Ook lekker, thuis een beetje aanrommelen. En dan heb je hopelijk het mooie weer tegoed voor als Frummel er is, kun je lekker met hem gaan wandelen.
Ben overigens ook benieuwd wat je plannen zijn na de bevalling wat de blog betreft. Ga je door met je blog, niet alleen de zwangerschap maar ook het moederschap beschrijven? Hoop dat je je niet verplicht voelt om straks ook elke dag een update te plaatsen (daar heb je je lezers wel mee verwend tot nu toe!). Is dat iets waar je al over nagedacht hebt?
Ik ben zeker van plan om mijn blog ook na de bevalling te laten bestaan. Mijn ‘idee’ was van te voren om te beschrijven hoe het is om jong moeder te worden, van a tot z, dus dan heb ik nog even te gaan;). Daarbij vind ik het vooral ook gewoon heel erg leuk om te doen. Het is écht mijn uitlaatklep en ik kan me niet voorstellen dat ik hier snel weer mee op ga houden. Op dit moment komen er inderdaad gemiddeld 5 artikeltjes per week online. Dat was niet per se de insteek, maar is gewoon zo gegroeid. Ik hóóp dat ik dat straks vol ga houden, maar het zal vooral in het begin ook even aftasten zijn. Komt ongetwijfeld goed; ik houd jullie in ieder geval op de hoogte:)!
Hahaha we zullen zien;)! Ik wacht zo rustig mogelijk af. Haha. Ik ben vooral gewoon zó benieuwd naar m’n kind! Dat gevoel overheerst op dit moment. Nou echt hè, het weer zit niet heel erg mee. Lekker een beetje thuis aanrommelen, aan m’n echoboekje knutselen, m’n nagels even laten doen (ook niet geheel onbelangrijk, haha).. Ik kom de tijd wel door! En precies wat je zegt, dan is het hopelijk straks als Frum er is wél mooi weer en kunnen we lekker naar buiten samen.
Bedankt voor het updaten weer 🙂 Ik lees nu al een poosje mee en ik ben ondertussen ook wel nieuwsgierig geworden naar jullie kindje. Het gevoel van wachten ken ik wel, haha. Maar tegelijk is het allemaal zo snel gegaan. Hier 36 weken op de teller. En ook wij weten inmiddels zeker dat we niet over de 40 weken gaan. Het is nu nog wat te vroeg, maar vanaf week 38… Mag ‘ie komen hoor, wat mij betreft. Zo spannend allemaal! Laten we nog maar even volle bak genieten nu.
Ja precies wat je zegt; enerzijds dat gevoel dat je zit te wachten, anderzijds het gegeven dat de tijd ZO snel is gegaan! Raar idee is dat hè, dat je gewoon weet dat het sowieso niet langer gaat duren. Ik ben zooo benieuwd, maar inderdaad, nog eerst even flink genieten allebei! Heel veel succes de komende weken<3!
Spannend die laatste weken. Hopelijk blijf je je goed voelen tot hij zich meld.
Dat hoop ik ook! Dankjewel!
Wat spannend zeg! Ik ben zo benieuwd 🙂 Heel veel succes met de laatste loodjes!
Ja echt hè! Lief dat je zo meeleeft. Dankjewel, komt vast helemaal goed:).