PLOG225: INPAKKEN GEBLAZEN!

Hoi! Leuk dat je er weer bent voor een nieuwe weekendplog! Het is geen heel spannende deze keer, want ons weekend stond vooral in het teken van inpakken. Heel. Veel. Inpakken. Tussendoor gingen we ook nog naar een familiereünie en ging ik wat drinken met Lot, maar we waren vooral bezig met de verhuizing. Als jullie dit lezen hebben we de sleutel en wordt er volle bak gewerkt om het voor het weekend ‘klaar’ te krijgen! Spannend allemaal, maar vooral heel leuk. Ik laat jullie ons weekend zien. Het laatste in ons oude huis, tussen de vuilniszakken en verhuisdozen! Wát een bende brengt dat toch met zich mee. Zo veel te doen! En wat kom je er dan achter hoeveel meuk je eigenlijk verzamelt. Ik maakte foto’s van ons weekend!

Morning B! De jongens slapen uit tot HALF TIEN. Zo moe waren ze blijkbaar. Als ik Morris uit bed ga halen wil hij er nog steeds niet uit, zo slaperig.

Samen ontbijten!

En dan wordt er weer gepuzzeld. Het hele weekend doet hij weinig anders dan dit. En zie je die vlek? Morris vond het leuk om te wasco’en op de bank. Ik iets minder. Nu moet die schoonmaakman weer komen.

Yoghurtje delen!

We gaan verder met inpakken! Eerst maar eens de voorraadkast uitruimen, te beginnen met de alcoholvoorraad. We hebben zo veel spul wat we toch nooit opdrinken! Allemaal weg, en alleen bewaren wat we ook echt drinken.

We stoppen alles wat we niet meer nodig hebben alvast in boodschappentassen, de schoonmaakspullen in een krat en alles wat weg kan omdat we het toch niet eten of drinken in de vuilniszak. Zo klaar met al dat overtollige spul waar niks mee gebeurt.

Benjamin is de hele tijd onderweg, maar af en toe vind ik hem ineens ergens zo, plat op zijn rug. Is ie z’n krachten weer aan het sparen voor zijn volgende missie.

Lekker hangen en knuffelen. Benjamin wil nog veel meer knuffelen en bij mij hangen dan Morrisje wilde toen hij 10 maanden was. Ik vind het heel fijn. Heb wallen tot mijn enkels omdat de nachten weer dramatisch zijn. Wat ‘n ellende. Heb je twee kinderen die het slapen hebben uitgevonden, loop je zelf altijd te spoken ‘s nachts. Ik zie eruit als een zombie en zo voel ik me ook. Ik heb even een dipje. Dat zijn zeldzame aangelegenheden voor Piet Positief, maar niet altijd te voorkomen. Niet kunnen slapen voelt gewoon zo niet fijn. En geloof me als ik zeg dat ik echt álles al geprobeerd heb. Het zijn gewoon van die fases. Dan heb ik het net iets te druk in mijn hoofd, moet er heel veel gebeuren en weet ik niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen op mijn manier binnen de 24 uur die in een dag zitten. Gelukkig duurt zo’n moment altijd maximaal een uurtje: daarna heb ik er weer zin in.

Momlife. In je verhuis- en inpakkloffie op een loopauto kiwi geven aan de baby.

We eten lekkere broodjes. Dat dan weer wel.

We brengen de kindjes eerder naar bed omdat we ‘s middags weg moeten: vindt Morris uiteraard je reinste onzin, maar uiteindelijk gaat hij ook slapen. Pelle ziet zijn kans schoon.

Laag verf eroverheen: geen wal meer te bekennen. Toch ideaal hè, om vrouw te zijn en die wallen gewoon weg te kunnen plamuren!

We hebben een Simba matras opgestuurd gekregen voor Benjamin zijn bed om te proberen. Ik ben erg benieuwd! Hij slaapt nu op een Aerosleep matras, en ik ga ze vergelijken. De verpakking is in ieder geval mega leuk, maar dat zagen jullie al in de vlog van vrijdag.

Als ik de gang inloop om spullen bij de verhuisdozen te zetten moet ik hierom lachen. Morris vond het een idee om alle dozen van een gezellig kleurtje te voorzien. Ik snap dat. Ziet er ook ‘n stuk gezelliger uit zo.

Mijn grootste vriend is weer wakker en aangekleed. Ik kan hem wel opvreten in dit overhemdje.

Ik verruil mijn flodderpak voor dit. LOVE deze schoenen, van Zara vorig jaar.

We gaan op de fiets! Morris weer eens bij mij voorop.

En Benjamin bij Koen.

Ik ben weer blij hoor. Vind dit zo gezellig. Vooral dat Morris de hele wereld om hem heen zo bloedinteressant vindt. Dat maakt dat je er zelf ook weer aandachtiger naar kijkt.

We zijn op een familiereünie van mama’s kant van de familie en opa is zo trots op zijn kleine jongens. Zo ontzettend lief.

Taart eten met mama, en knuffelen met papa. Aan aandacht geen gebrek de jongens.

Opa<3!

Morris maakt vrienden. Hij is niet van die trampoline af te krijgen.

Vette hap.

Na het eten fietsen we weer naar huis. En ik zeg voor de duizendste keer dat we zo fijn wonen. Blij dat we in de buurt blijven.

Morris wil thuis nog even puzzelen. Uiteraard.

We brengen de kindjes naar bed, en ik kleed me om. Ik ga nog even wat drinken met Lot.

Maar eerst kijken we Duitsland – Zweden af. ZO blij dat Duitsland wint. Als Oranje niet meedoet ben ik diehard voor Duitsland.

Gin tonics!

Met dit. Wordt ze blij van hoor.

We gaan nog even naar Wen voor een rosétje!

En dan kom ik thuis bij dit. Die man van mij hè..

En dan laat hij me zondagochtend ook nog even liggen als hij met de jongens naar beneden gaat én brengt hij een appeltje in bed. Echt waar, ik richt een standbeeld voor hem op. ZO LIEF.

Ik slaap nog even en ga dan naar beneden. Om dit aan te treffen. Het allermooiste.

En dit. PUZZELS. What else?!

Vindt Benjamin overigens ook leuk.

Benjamin wordt blij van zijn soepstengels.

En wij pakken dozen in. Heel. Veel. Dozen.

Morrisje vermaakt zich ondertussen met speelgoed wat hij overal en nergens vindt.

Keukenspullen die we niet meer nodig hebben worden ook ingepakt.

EN er wordt gestofzuigd. Morris neemt de dankbare taak op zich. Stofzuigen met alleen de stang. Werkt fantastisch, dat snap je.

Overal waar je kijkt dozen.

En ik zet heel veel op Marktplaats! Oude jassen, spullen die we niet meer gebruiken: alles gaat weg.

Mama komt even langs omdat we samen wat moeten opnemen voor haar opleiding, en ze komt er niet onderuit: er moet gepuzzeld worden. Haha.

Buitenspelen! Dit ziet er meer uit als een houdgreep, maar in werkelijkheid wordt er geknuffeld.

We kijken de Formule 1.

En de jongens spelen samen met onontdekt speelgoed.

Soep in de maak!

Met bruschetta. Lievelings.

Dit blijft echt zo lekker. Verveelt nooit.

‘Jo, mag ik een hapje?:)’

‘En bedankt ja’.

Staan staan staan staan.. Er is nog maar heel weinig echt baby aan dit kleine ventje, hoewel ik hem nog steeds heel graag mijn baby noem.

Ennn daar zitten ze weer samen. Lekker in hun rompertjes. Als we thuis zijn en niet meer weghoeven vind ik dat heerlijk zo: nergens stug stof voor hen, en niet NOG meer extra was voor mij. Win-win.

Koen doet de jongens in bad, en ik haal ondertussen alles van de wanden boven. Doei schapjes en posters.

Zo kaal ineens!

Tweede en laatste voeding van de dag. Bijna tien maanden op de teller..

Morris leest tegenwoordig zelf voor. Wel zo gemakkelijk.

De rest van de avond gaan wij door met dozen inpakken, en we eindigen met een serie’tje op de bank. Het was niet bepaald een spannend weekend dit, maar dat inpakken is nou eenmaal niet het aller aller leukste. Hoort erbij! Zin om alle spullen uit te ruimen in het nieuwe huis. We hebben inmiddels de sleutel, dus de komende dagen kunnen we lekker aan de slag. Zaterdag komen de verhuizers, en dan gaan we er ‘s avonds ook slapen. Zin in!

Bedankt voor het lezen en voor al jullie lieve berichtjes!