DEZE NAMEN WERDEN HET (NET) NIET!

Een meisjesnaam kiezen.. Of eigenlijk; überhaupt een naam kiezen. Ik vond dat best een lastige kluif, alledrie de keren. En de grote grap: in eerste instantie dachten we dat een meisjesnaam gesneden koek zou zijn. Er was er eentje die we jaren heel mooi vonden en waarvan we steeds zeiden: als we een dochter krijgen noemen we haar zo. Leek echt zo klaar als een klontje. Die naam wisten heel veel mensen om ons heen ook al, want zo goed zijn we in dat soort dingen strikt geheim houden. Maar toen bleek ik weer zwanger. Een jongensnaam hadden we meteen. Na Morris en Benjamin was er nog ééntje over die we allebei echt heel mooi vinden en waarvan we wisten: als we nog ooit een zoon krijgen noemen we hem zo. Die voor een meisje dáchten we dus ook te hebben, tot we hoorden dat er ook echt een meisje in mijn buik groeit. Toen wisten we eigenlijk meteen dat die naam het tóch niet zo worden. ZO raar, want we waren heilig overtuigd, maar het voelde ineens niet meer als dé naam en hij ging vrij snel van het lijstje. En toen dacht ik dus dat het dit keer het allerlastigste zou worden, want weer vanaf nul beginnen, maar eindstand zijn we er nu eerder uit dan destijds bij de jongens. En ook best zeker. Geen twijfelgevalletje meer!

We hebben met namen niet zo veel criteria, maar we hebben al twee keer ‘n naam gegeven, en we vonden het dit keer toch wel leuk als die naam enigszins zou passen bij hetgeen we al hebben. Morris, Benjamin, ennn… Juist. Dat dus. Daarbij zijn Morris en Benjamin beide van oorsprong geen Nederlandse namen, maar spreek je ze wel Nederlands uit. Morris is de Engelse variant van Maurice, wat weer is afgeleid van Mauritius, en Benjamin is een Hebreeuwse naam. Met Benjamin waren we nog een soort van bang dat iedereen dat af zou gaan korten naar Ben, maar dat gebeurt eigenlijk helemaal niet. Hij wordt of B genoemd, of gewoon volledig Benjamin. Niets ertussenin. Morris wordt eigenlijk zelden afgekort. Hij wordt alleen soms Morrisje genoemd, of Momo, dat stamt uit de tijd dat Benjamin nog geen Morris kon zeggen. Afijn, ik dwaal af. Leuk bij Morris en Benjamin dus, én een naam die je Nederlands uitspreekt maar die ook goed in het Engels uit te spreken is. Vinden wij zelf wel handig. Verder het liefst niet een die qua spelling heel ingewikkeld is. En dan waren we er wel zo’n beetje. Dan vraag jij je nu af: welke namen werden het niet? Komen ze!

Charlie

Ik vond dit altijd een heel leuke naam, en Koen ook, maar het is niet ónze naam. Te hip, denk ik. En wij zijn nou eenmaal niet zo hip. Haha. Vind ‘m wel nog steeds leuk, maar we hebben ondertussen ook een hond in onze omgeving die Charlie heet, dus nu is ie forever van het lijstje. Hij doet me ook altijd denken aan de tijd dat Lieke van Lexmond Charlie speelde in GTST. Was echt maximaal m’n girlcrush destijds. Goeie ouwe tijd.

Sophia

Dit was één van mijn favorieten. Vind ik zó mooi. Heel tijdloos en klassiek, bij mij gevalletje top drie. Maar deze baby is niet van mij alleen en ik heb geen veto, dus het werd ‘m niet. Ook niet als tweede naam, want dan voelt de combi niet helemaal lekker. We zijn best stellig in dat we een naam écht allebei heel mooi moeten vinden. Geen compromis of water bij de wijn. Soms gaat het niet anders, maar tot op heden is het ons altijd gelukt om er eentje te vinden die we écht allebei heel mooi vinden.

Bibi en Kiki

Lijken op elkaar qua klank, en vind ik echt heel leuk. Maar het voelt ook alsof het niet bij ons past. Of in ieder geval niet bij de namen van de jongens. Je hebt altijd van die namen waarvan je denkt: ‘ja, superleuk, maar niet voor ons.’ Dat hebben wij allebei met deze namen. Vind het bij een ander geweldig, maar niet voor mezelf.

Chloë/Chloé

Waar Sophia op mijn lijstje stond, stond Chloë of Chloé op die van Koen. Heeft hij het vanaf het begin heel vaak over gehad. En ik vind het een best leuke naam, maar daar ga je al, want ‘best leuk’ is geen ideaal uitgangspunt. Ik vind de Ch klank te hard, dat vooral, en de schrijfwijze een ding, want wat is dan grammaticaal echt de juiste manier? Puntje bij paaltje wordt het ‘m voor mij echt niet. Tot spijt van Koen, want die is fan.

Jade

Als Morris had mogen kiezen had zijn zusje sowieso Jade geheten. Hij heeft een meisje in zijn klas waar hij wel eens mee speelt en die heet Jade, en die naam blijft bij hem hangen, want hij heeft het er de hé-le tijd over. ‘Mam zullen we haar Jade noemen? Vind ik mooi!’ Hij kon zich ook wel vinden in Amber – want zo heet het meisje waar hij heel veel mee optrekt – en om diezelfde reden vond Benjamin Emma ook een goede kanshebber. Vind het overigens wel alledrie serieus mooie namen, Jade, Amber en Emma, dus wat dat betreft kan ik er nog inkomen ook, maar het zijn niet onze namen.

Celine

Deze vond ik weer heel mooi. Beetje zelfde rijtje als Sophia, ook qua ‘gevoel’, maar dan Frans. Tijdloos wel, vind ik. En dat laatste vindt Koen ook, maar daar houden de raakvlakken dan ook wel zo ongeveer op. Het is het ‘m niet voor hem. Dus van het lijstje. En dat vind ik ook niet meer dan jammer, want ik denk dat het sowieso niet de naam van onze dochter zou zijn geworden. Maar ik vind hem wél heel mooi. Merk dat mijn eigen voorkeur uiteindelijk toch gaat naar meer klassieke namen.

Lily

Ennn de naam waarvan we steeds zeiden dat dat ‘m zou worden. Lily. En dan waarschijnlijk Lily Jolie. Ik vind ‘t nog steeds heel erg mooi, maar op één of andere manier toch niet meer dé naam. Ik vind de combi enerzijds prachtig, en anderzijds krijg ik er een error van – kom ik weer met m’n taalgezeik – omdat Lily een Engelse uitspraak heeft en Jolie een Franse. Heel weinig mensen snappen dat taal-uitspraak-klankgebeuren van mij, maar het is gewoon een gevoelsdingetje dat het, in mijn beleving en voor onze baby, bij elkaar moet passen. Lily. Ik snap nog steeds dat we deze zo lang bovenaan ons lijstje hadden, maar onze dochter krijgt toch echt een andere naam.

Nog een maand of drie. Dan kan ik jullie eindelijk zeggen hoe ze gaat heten! Heb ik zin in. Misschien hebben mijn hormonen tegen die tijd wel zo’n loopje met me genomen dat het tóch nog een combi met een naam uit dit lijstje is geworden. Denk het niet, maar je weet nooit. De jongens weten overigens niet hoe hun zusje gaat heten. We hebben ze wel bij het proces betrokken door regelmatig aan ze te vragen wat ze mooi vinden, óf ze bepaalde namen mooi vinden en ga zo maar door, maar  eindstand vinden ze alles geweldig en doen we dat meer als onderdeel van de voorbereiding op de komst van de baby. Ze vinden het oprecht leuk om op een bepaalde manier een rol te hebben in het proces. Morris wilde zijn Sebra bedje op eigen initiatief roze gaan maken zodat zijn zusje toch een soort van nieuw bedje heeft – hebben we niet gedaan, maar vond het idee wel zó lief – en hij zou het liefst al haar spulletjes zelf uitzoeken. Haar naam verklappen we alleen echt nog niet, want dan zouden we het net zo goed meteen in het Udens Weekblad kunnen zetten. Ze zijn allebei veel te enthousiast om dan echt niets te zeggen. Vooral omdat het – hopelijk – nog drie maanden duurt. Dat is net te lang. Toen we de jongens vertelden van de zwangerschap hebben ze dat ook nog heel even voor zich gehouden, maar Morris begon al vrij snel als we in gezelschap waren met steeds heel zachtjes aan mij vragen: ‘mag ik het al vertellen mama?’. Ze zijn nog te jong om ze op te zadelen met een ‘geheim’, denk ik, dus het is straks lekker een verrassing voor ze. Vind ik heel leuk.

Ben zo benieuwd welke naam jullie denken dat onze dochter krijgt!