OEI, IK GROEI! WEEK 31 – 40
Mijn buik is inmiddels verdwenen. Op de plek waar twee weken geleden nog een heel gezellig rond bolletje zat, is nu bijna niets meer te bespeuren wat aan mijn zwangerschap herinnert, op de donkere zwangerschapsstreep na. Ondanks dat ik het héél fijn vind dat mijn lijf zo snel herstelt, vind ik het stiekem best heftig dat het er ‘ineens’ niet meer is. Ik ben natuurlijk dolgelukkig met ons mannetje en vind het geweldig dat hij eindelijk bij ons is, dat staat buiten kijf. Ik was mijn buik alleen totaal nog niet beu en genoot er juist heel erg van, wat maakt dat ik hem nu best een beetje mis. Hoezo hormonaal? Ach, een kleinigheidje hou je toch zullen we maar zeggen! Jullie hadden het laatste ‘oei, ik groei’-artikel nog van me tegoed. Bij deze de allerlaatste buikfoto’s van mijn zwangerschap van Morris!
Ik vind nog steeds dat de grootte van mijn buik echt héél erg afhangt van de foto en hoe die is genomen. Volgens de kenners groeide mijn buikje al heel vroeg best flink, waardoor de verwachting ontstond dat hij tegen het einde echt gigantisch zou zijn, maar dat is hij nooit echt geworden. Ik had gewoon een behoorlijk gemiddelde zwangere buik, en zo heb ik het ook wel ervaren. Ik kan zelf op de foto’s niet echt een duidelijk groeispurt momentje ontdekken, maar dat kan ook komen doordat ik ze gewoon te vaak gezien heb! Ik ben benieuwd of jullie wel zo’n spurtje zien.
En dat waren ze.. 40 weken zwangerschap in buikfoto’s. Ieder weekend heeft Koen plichtsgetrouw foto’s gemaakt van mijn dikke buik, en ik kon geen grote spiegel voorbij lopen zonder die buik even vast te moeten leggen, want oh wat was ik trots en ook verwonderd dat dat al die tijd het huisje was van onze kleine man. Ik typ dit artikeltje dan ook met een beetje ‘n brok in mijn keel. Het zullen ongetwijfeld de hormonen zijn, maar ik vind het zo bijzonder dat mijn eerste zwangerschap gewoon voorbij is, en die buik weer leeg. Al die eerste keren komen nooit meer terug, en dat vind ik best een beetje een dingetje. Ik heb zó genoten van mijn zwangerschap en mijn veranderende lijf: daar kijk ik echt met een heel fijn gevoel op terug.
Ik ben benieuwd of jullie wel een groeispurt kunnen ontdekken op de foto’s. Bedankt voor het lezen! X
Ik kan ook niet echt een groeispurt ontdekken. Maar je buik was prachtig, je was zo mooi zwanger. Daar kun je alvast trots op zijn. En nu een super knap ventje in je armen!
Nee een groeispurt kan ik ook niet echt ontdekken, maar je had een prachtige buik! En ik snap dat je hem mist, ik mis hem ook en mijn dochter wordt vrijdag 1 haha.
Oh het is zooo normaal en begrijpelijk dat je die buik en alles rondom zwangerschap mist!! Ikzelf ben een maandje geleden bevallen van ons vijfde en laatste kindje en ik heb het na elke bevalling nog gehad, dat mis gevoel! Verschrikkelijk! Maar het gaat weer weg, echt!
En wat was je prachtig zwanger hoor!
Dat is waar, dat het nooit meer wordt als die eerste keer. Ik kan het me ook wel voorstellen, dat je het mist, al was ik zelf 2x dolblij dat ik niet meer zwanger hoefde te zijn. Je hoeft je er ook niet voor te schamen, het doet immers niets af aan de liefde voor Morris of aan hoe blij je bent dat hij er is.
Oh meid wat een heerlijke blog ik moet er bijna van janken. Ik mis die bijzondere babybuik echt, hoe blij ik ook ben met mijn mannetje.