BIJNA-MAMADILEMMA: ZWANGERSCHAPSCURSUS – DOEN OF NIET?
Borstvoeding of flesvoeding, thuisbevalling of -ziekenhuis, wieg of ledikant, potjes of verse prakjes.. Allemaal kwesties waarover mama’s of bijna mama’s af en toe héél erg verdeeld zijn, tot het extreme aan toe. Ondanks dat ik in dat extreme helemaal niets herken en me dus ook echt niet bij een bepaald kamp wil scharen – leven en laten leven, komt ie weer hoor – hebben wij natuurlijk wel onze voorkeuren. Eerder schreef ik al over onze overweging qua thuisbevalling of ziekenhuis (klik!), meteen een ledikantje of eerst even een wieg (klik!), en fles- of borstvoeding (klik!). Vandaag hebben we het over een voor mij op dit moment súperrelevant en actueel onderwerp, en dat is ‘de zwangerschapscursus’. Gaan we wel of gaan we niet?
Ik merk dat dit een onderwerp is wat vooral in mijn omgeving heel erg leeft. Om heel eerlijk te zijn ben ik hier zelf niet zo heel erg mee bezig (geweest), maar waar ik ook op dit moment ook kom, óveral wordt me gevraagd of ik ook naar cursus ga. Ik weet niet zo heel erg goed waar dat vandaan komt, maar denk dat het een soort mixje is tussen interesse en nieuwsgierigheid. Ik merk wél dat het een onderwerp is waar men vaak een redelijk uitgesproken mening over heeft én waar de meningen ook nogal over verschillen.
In het begin van mijn zwangerschap viel me dat al vrij snel op. Zoals met álles wat een zwangerschap aangaat, heb je ook hier de fanatieke voor- en tegenstanders. Zo wordt me vaak gezegd dat ik toch echt wel een cursus zou moeten doen, ‘want wie wil er nou zo bleu en onvoorbereid ten tonele verschijnen bij z’n eigen bevalling?’ Aan de andere kant krijg je dan op hart gedrukt ‘vooral niet aan die onzin mee te doen en het allemaal vooral lekker op me af te laten komen’. Ik denk dat dit een ontzettend persoonsgebonden ding is. Meningen aangaande dit onderwerp zijn (bijna) altijd gebaseerd op eigen ervaringen. Dat die vage kennis haar pufcursus een lifesaver vond, wil nog niet zeggen dat dat voor mij ook zo zal gelden, en dat het kassameisje bij mijn supermarkt zweert bij ‘samen bevallen’, omdat het haar partner anders echt niet gelukt was haar te ondersteunen, betekent niet dat dat bij ons net zo zal zijn.
Ik ben al vrij vroeg in mijn zwangerschap behoorlijk overtuigd van plan een cursus hypnobirthing te gaan doen. Op het eerste gezicht vindt men dat over het algemeen niet per se een cursus voor mij – ik ben nogal nuchter en alles behalve ‘zweverig’ – maar ik hoor in mijn omgeving dat hypnobirthing ook helemaal niet zweverig hoeft te zijn en het je juist heel veel praktische handvaten kan bieden voor tijdens een bevalling. Daarnaast sluit het erg aan op hoe ik graag zou willen bevallen, dus so far so good. Ik zie het helemaal zitten. Naarmate de weken verstrijken onderneem ik weinig actie. ‘Ah joh, tijd genoeg, ik schrijf me nog wel een keertje in’ is een flinke poos mijn credo. En eigenlijk weet ik daardoor genoeg. Ik ben namelijk normaal niet zo’n ‘ah joh, tijd genoeg’ typje. Integendeel zelfs. Als ik iets bedenk moet het ook gebeuren, en het liefst nog met een rotgang ook. Als ik wat het hele cursusgebeuren betreft dus steeds maar geen actie onderneem, kan ik daaruit maar één ding concluderen. Ik wil niet. En naarmate ik er langer over nadenk moet ik inderdaad toegeven dat ik eigenlijk het liefst gewoon helemaal geen cursus wil doen.
Inmiddels in week 35 van mijn zwangerschap ben ik opgelucht dat ik me niet heb ingeschreven. Niet voor hypnobirthing, maar ook niet voor een andere cursus. Ik heb er heel bewust voor gekozen ‘niets’ te doen. Een van de doorslaggevende punten was, en is, dat ik niet goed ben in groepen. Geloof me, ik weet hoe ridicuul dit klinkt, maar ik voel me niet zo snel op mijn gemak in groepen mensen, en al helemaal niet in groepen vrouwen. Dat is al zo als het mensen zijn die ik ken, tel uit je winst als ik ze niét ken. Er zijn natuurlijk heel vaak omstandigheden waarin je geen keuze hebt en je gewoon door de zure appel heen moet, maar ik wilde niet dat dit zo’n ding voor me zou worden. Zo’n ding waar ik als een berg tegenop zou zien. Misschien is dat zwak, of gemakkelijk, maar ik wil het mezelf gewoon niet zo moeilijk maken nu als het niet nodig is. Daarnaast heb ik inmiddels stapels leesvoer versleten, en ik denk ik me in die zin best heel goed voorbereid te hebben. Ik weet niet tot in hoeverre een cursus aan het theoretische aspect nog wat toe zou kunnen voegen. En ten slotte verheug ik me al mijn hele zwangerschap op mijn bevalling. Niet omdat ik naïef ben en denk dat een bevalling een walk in the park is, helemaal niet, maar wel omdat ik erin geloof dat een ontspannen houding vooraf me in ieder geval verder helpt dan ontzettende angst en stress. Ik wilde en wil die houding en spirit heel graag vasthouden en me niet laten beïnvloeden door eventuele angsten van anderen.
Ik kan me dus heel goed voorstellen dat een cursus heel erg fijn kan zijn. Het sociale aspect met andere zwangere vrouwen, de handvaten die je krijgt voor tijdens je bevalling, en het gevoel dat je zo concreet bezig bent je voor te bereiden lijken me echt wel grote voordelen aan een cursus. Toch denk ik ook dat het een heel persoonlijk iets is, of het ook daadwerkelijk bij je past. Voor mij is het bewust niét doen van een zwangerschapscursus een tot op heden goede keuze geweest. Mocht ik daar later nog op terugkomen horen jullie het uiteraard ook!
Heb jij een zwangerschapscursus gedaan? Waarom wel of waarom niet? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen! Bedankt voor het lezen! X
Kan dat bij jullie niet gewoon individueel? Hier kan je kiezen tussen een ‘groepscursus’ in het ziekenhuis of individueel bij een fysio. Als het dus echt puur om het groepsgedoe was, zou dat nog een optie geweest kunnen zijn …
Ik ben bij kind 1 wel geweest en hoewel dat soort groepen éééécht ook mijn ding niet zijn, was ik toch blij dat ik was geweest. Zélfs toen de eerste drie sessies te belachelijk voor woorden waren geweest. Je leerde er een hoop trucjes om bijvoorbeeld de weeën op te vangen en ik had al van veel mensen gehoord dat dat toch wel prettig was, om op het moment van de bevalling alvast te weten wat er mogelijk was. De laatste sessie hebben we dan weer laten vallen, omdat je daar zou leren hoe je moet persen en ik wist toen al dat het een keizersnede zou worden. Niet meer erg nuttig dus voor mij ;-). Mijn zus was dan weer erg opgelucht dat ze die cursus wél had gedaan, want daar werd haar verteld dat ze de verkeerde richting opperste (?!) en dat ze op die manier de bevalling zeker zou bemoeilijken. Na wat oefenen had ze het dan toch onder de knie.
Voor mij gaf het feit dat ik ‘voorbereid’ was alvast veel meer ontspanning dan het idee van wel op mijn eigen instincten en oerkrachten te moeten gaan vertrouwen, maar ik geloof dan ook oprecht dat ik die twee gewoon niet bezit :D. Mijn lijf en ik, wij zijn geen vrienden en dat uit zich dus op dat soort gebieden.
Overigens weet ik wel heel zeker dat je ook kunt bevallen zonder eerst zo’n cursus te hebben gehad. Zeker met de hulp van een goede vroedvrouw (of verloskundige), die je dan op het moment zelf ook wel even wat kan sturen en helpen als het nodig zou zijn. Er is er nog nooit eentje blijven zitten, dus dat komt wel helemaal goed! 😉
Hier ook geen behoefte aan een groepscursus gehad, wel in mijn zwangerschapsverlof een prive cursus gedaan samen met manlief. Het was Mensendieck, lekker praktisch, ik ben niet van het zweverige. Het duurde 1.5 uur en we kregen handige tips. Moet zeggen dat ik daar wel heel blij mee was, en achteraf gezien goed ook dat we dat gedaan hadden. Onze verloskundige was in de nacht onbereikbaar door een fout in het doorschakelsysteem en dat zorgde best voor paniek bij mij. Mijn man wist dankzij die training precies te vertellen hoe ik moest ademen en toen in de ochtend de verloskundige kwam, was mijn zoontje er binnen een uur.
Dus als je nog twijfelt…;-)
Aah, herkenbaar stukje, Michelle.
Ik ben ook niet van de groepen wat dat betreft, maar dat komt omdat ik slechthorend ben en daardoor echt niet alles kan volgen in groepsverband. Daarom kozen we voor zwangerschaps-haptonomie, dat was 1 op 1 (met manlief er overigens bij 🙂 ) Maar… ik vond het helemaal niets. Ik had er een heel raar gevoel bij en kon me er helemaal niet in vinden. We zijn er maar twee keer geweest.
Dus eigenlijk had ik, wat dat betreft, geen voorbereidingen kunnen treffen. Tijdens de bevallingen had ik heel veel gehad aan de verloskundige, zij zegt precies wat je moet doen, dus ik ben van mening dat een cursus niet persé hoeft!
Wel grappig om te lezen dat je eerst eigenlijk wel een cursus wilde doen, maar dat je later zegt: “Ik wil niehieet”. 🙂
Lieve groet,
Marjolijn
Ik had ook het gevoel dat ik een cursus moest doen. Toen was er gelukkig iemand die heel eerlijk was en zij dat het helemaal niet nodig is. Het belangrijkste vond ik om op mijn gevoel te vertrouwen, mij te laten begeleiden door mijn lichaam en zo rustig en ontspannen mogelijk te zijn. Het is gelukt net als al die andere vrouwen met of zonder cursus.
Haha echt ik herken zo enorm veel in jou van mezelf van toen ik zwanger was van de eerste. Wel besef ik me daardoor extra dat de tijd zo enorm vliegt. Ik ben alweer 28 en mijn oudste zoon 6! Destijds was het eigenlijk voornamelijk mijn leeftijd die mijn zin in een zwangerschap cursus deed afnemen. Ik zag het echt niet zitten om allemaal tussen de dertigers te zitten. Ik had wel interesse in zwangerschap yoga maar r net als jij kwam het er eigenlijk niet van en hoe verder ik in de zwangerschap kwam Hoe minder interesse ik had in zo’n cursus. Daarbij zag ik.vooral de partner avonden niet voor me….. mijn man was destijds 24… ik zag ons al zitten samen hahahahaha.
Ik heb er ondertussen twee bevallingen op zitten en dat is me beide keren prima af gegaan. Door mijn ervaring met hyperventilatie ben ik mij in het normale leven al vaak zeer bewust van ademhaling en ontspanning. En dat zijn precies de twee gouden tips die er zijn. Ik kon Door mij op mijn ademhaling te focussen volledig ontspannen en daardoor raakte ik niet in paniek van de weeën. Ik heb de bevallingen gewoon op me af laten komen en dat beviel me prima (letterlijk en figuurlijk; p) vertrouwen in jezelf en op je lichaam en vooral niet te hoge eisen aan jezelf stellen. Ik wilde graag zonder pijnstilling bevallen en dat is gelukt. Maar ik had mezelf echt niet minder stoer gevonden als ik het met had gedaan. Het komt zoals het komt. En het is sowieso een hele prestatie wat wij vrouwen doen….. even zomaar een compleet kind op de wereld zetten!
Heel herkenbaar!
Mijn zoontje is nu bijna 5 maanden en ik heb ook geen cursus gedaan. Stond er hetzelfde in als jij. Heb nog wel voor yoga informatie aangevraagd, maar moest me gelijk inschrijven en kon geen proefles doen. Toen ik de kosten zag, dacht ik: daar kan ik heeeeel veeeel mooie kleertjes van kopen.
Ik ben in 5,5 uur tijd thuis bevallen en mijn bevalling liep perfect. Ik was lekker rustig, liet het lekker over me heen komen en had me voorgenomen als ik pijn zou krijgen dat ik continu zou denken: dit wordt nog 10x erger. Toen ik dacht als dit nog 10x erger wordt, trek ik het niet meer, had ik volledige ontsluiting in 3 kwartier tijd!
Mooi geschreven! Omdat ik met 22 weken en 4 dagen (veel te vroeg natuurlijk) moest bevallen, heb ik niet de kans gehad om me aan te melden bij een cursus. Het gevolg hiervan is dat ik het zelf heb moeten ondervinden en achteraf gezien bleek dat je zoiets ook helemaal niet nodig hebt. Ik heb in totaal 12 uur over mijn bevalling gedaan, waarvan de eerste 8 uur zonder pijnstilling en de laatste 4 uur met remifentanil (morfinepompje).
Tot mijn grote verbazing was ik heel erg rustig en in mezelf gekeerd. Omdat ik werd ingeleid waren de weeën bij mij meteen erg heftig, maar ondanks dat ik zoveel pijn had, heb ik geen kick gegeven en ben ik de hele bevalling rustig gebleven, terwijl ik dat van tevoren niet had verwacht. Ik ben dus van mening dat een cursus handig kan zijn om je voor te bereiden, maar dat het niet iets is wat van belang is, omdat je het zonder ook prima redt. The key is om gewoon goed naar je lichaam te luisteren en je over te geven, dan komt alles goed! Liefs!
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal 🙂 Fijn dat je gewoon een keus hebt kunnen maken waar jij je lekker bij voelt. Dat lijkt me nog wel het belangrijkste.
Ik ben nu zelf 28 weken zwanger en begin volgende week met een hypnobirthing cursus. Een privé cursus aan huis ^^ Wat een luxe he? Maar dit was de enige cursus die ik dicht bij huis kon vinden, en zij doet het alleen één op één. En daar heb ik helemaal geen probleem mee, haha.
Je zou altijd het boek nog kunnen lezen. Dat heb ik ook al gedaan. Daar heb je ook een hoop aan. Geniet van je zwangerschap!
Helemaal mee eens dat ieder het voor zijn het moet weten. Maar ik ben heel blij dat ik samen met mijn man de Samen Bevallen cursus heb gedaan. Naast dat het heel gezellig was hebben we een hoop geleerd en denk ik dat het mij echt heeft gehopen tijdens de bevalling. Was het niet gelukt zonder? Ja, natuurlijk wel, maar het was gewoon net dat beetje info zodat je precies weet wat je te wachten staat en hoe je daar het best mee om kunt gaan.
Wij hebben ook geen cursus gedaan. Achteraf heb ik wel zoiets van shit ik had naar zon borstvoedingsavond moeten gaan…
En ik denk mochten we hierna weer een baby krijgen dat ik dan wel naar iets van zwangerschapsgym of wat dan ook ga, zodat ik toch nog een beetje extra beweging heb, deze zwangerschap werd al snel best zwaar en toen ik eenmaal thuis kwam te zitten al snel veel pijn en moe en blah.
Mocht je nou na deze keer wel graag nog hypnob willen doen; wij doen het thuis; prive. Koste maar ietsje extra en dan komt ze lekker bij ons thuis. Ik zag mezelf ook niet in zo’n groep zitten. Dit werkt voor ons hartstikke prima.
En als het in het – doorgaans iets achterlopende – Noorden mogelijk is .. dan vast ook in het zonnige Zuiden ;).
Dankjulliewel voor jullie reacties! Zo leuk om over jullie ervaringen te lezen! Bijzonder dat het voor iedereen qua beleving zo anders is. Voor nu vind ik onze keuze heel fijn, maar ik hou de tip van de individuele begeleiding wel in mijn achterhoofd voor een eventuele tweede zwangerschap!