BABYNIEUWS!

Ik denk dat veel van jullie het al voorbij hebben zien komen, maar ook via deze weg wil ik uiteraard HEEL graag met jullie delen: onze dochter is geboren!

Vandaag twee weken geleden, op maandag 18 januari 2021 om 22:47 uur, is onze dochter en zusje Olivia Lina Bollen na een zwangerschap van 37 weken en 2 dagen in alle rust thuis geboren. We mogen inmiddels al twee weken van haar genieten en zijn echt compleet in de wolken. Zo dankbaar dat ze er is. Dat het allemaal goed is gegaan, dat ze gezond is, dat ze thuis ter wereld kwam zoals ik zó ontzettend hoopte, dat de jongens gewoon thuis waren; het was echt een droombevalling en daar geniet ik nog steeds héél erg van na, maar dat verhaal ga ik uiteraard nog met jullie delen. Dat we de 40 weken weer niet vol zouden maken lag al nooit in de lijn der verwachting, en naarmate de zwangerschap vorderde werd steeds meer duidelijk dat dat hem inderdaad niet zou worden, maar dat ze er net na de voor mij magische 37 weken grens al zou zijn hadden we op één of andere manier dan weer niet bedacht. Zo’n verrassing.

De afgelopen twee weken hebben we heel bewust vrij genomen om alleen maar met elkaar bezig te zijn. Ik heb mijn telefoon nauwelijks in de buurt gehad, alleen ‘s avonds vaak even een uurtje, heb nul gewerkt, we kregen minimaal bezoek – vanwege de maatregelen maar ook omdat we dat de eerste weken sowieso niet wilden; eerst even in alle rust aan de nieuwe situatie wennen – en ik heb eigenlijk alleen maar maximaal op mijn roze wolk gezeten met Olivia en mijn mannen om me heen. Ik heb nog steeds bijna 100 ongelezen Whatsapp gesprekken, een veelvoud van dat aan ongelezen dm’s en een mailbox waar je bang van wordt, maar het komt wel. Waar ik het altijd lastig vond om helemaal voor mezelf te kiezen is dat de afgelopen weken júist heel goed gelukt: ik wilde zo graag gewoon even alleen maar met ons gezin bezig zijn. Geen afleiding, gewoon niets anders dan wij met z’n vijven en onze gigantische babybubbel, en dat was fantastisch. Bijzonder om twee weken non-stop met elkaar  te kunnen zijn om alles te verwerken. De bevalling, het feit dat mijn buik zo ‘ineens’ weg was – dat vond ik ook echt even schakelen, gewoon omdat ik het nog niet had verwacht – en een nieuw klein mensje in ons gezin; een heel andere dynamiek.

We hadden nooit gedacht dit nog een keer op deze manier mee te maken, maar Olivia is net zo tevreden als de jongens waren. We hadden ons zo op iets anders ingesteld, maar blijkbaar kan het dus ook een derde keer zo. De borstvoeding gaat heel goed, en daar ben ik blij om. Ik heb wel weer ontzettend overproductie en de eerste borstontsteking al achter de rug, maar ik weet inmiddels dat dat beter wordt; hoort er bij mij in het begin blijkbaar bij. Even kiezen op elkaar en doorbijten, zeg maar. Olivia doet het er in ieder geval heel goed op en dat is het allerbelangrijkste. Ze is opnieuw een ritmebaby – vanaf dag twee tot nu ziet letterlijk iedere dag er exact hetzelfde uit qua voedingen – zes per dag – ze slaapt bizar genoeg door en groeit als kool. En ja, ik weet heus dat het morgen allemaal anders kan zijn, maar deze start neemt niemand ons meer af. Zo dankbaar voor. Dat groeien vind ik trouwens ineens weer echt een ding. Ik zou zo graag even op pauze willen drukken om gewoon nog een beetje extra te genieten van nu. Van dat heel kleine. Ik weet inmiddels hoe snel het gaat, hoe de tijd soms door onze vingers lijkt te glippen, en zo voelt het nu ook. De dagen vliegen voorbij en iedere dag is ze er weer eentje ouder. Het zullen de hormonen wel zijn, maar ik vind dat best intens. Extra bewust stil staan bij nu dus, en heel erg genieten van de tijd die we samen mogen doorbrengen. We zijn allemaal zo verliefd op haar. En ik ben extra verliefd op iedereen. Zo voelt het echt. Alsof ons geluk nog een extra dimensie heeft gekregen.

Ik weet nog niet wanneer ik mijn werk weer helemaal op ga pakken. Koen is vanaf vandaag weer naar kantoor en ik denk dat ik komende week ook zin heb om weer wat te doen, maar hoe of wat weet ik nog niet helemaal. Het komt wel en ik bekijk het van dag tot dag. De kindjes zijn het allerbelangrijkste: daar ligt mijn focus. Nogmaals dank voor al jullie medeleven tijdens de zwangerschap en alle lieve berichten die ik de afgelopen weken al heb ontvangen. Ik heb zo’n zin in het leven met z’n vijven. Ze is er. Het kindje waar we zo op gehoopt hebben, zo van gedroomd, is bij ons. Ons avontuur kan beginnen.