MIJN ZWANGERSCHAP IN BUIKFOTO’S

Ruim drie weken is Benjamin bij ons. De tijd vliegt. Dat was tijdens mijn zwangerschap al zo, en dat is nu niet minder. Integendeel zelfs. De dagen zijn voorbij voor ik goed en wel besef dat ze überhaupt begonnen zijn, en ik geniet meer dan ooit van mijn zwangerschapsverlof en de tijd met mijn jongens. Net als na mijn eerste zwangerschap is mijn lijf ook dit keer erg snel hersteld. Dat er een maand geleden nog een volledig mensje in mijn buik woonde is bijna niet meer voor te stellen. Gelukkig hebben we de foto’s nog! We legden mijn tweede zwangerschap vast door wekelijks een buikfoto te maken op hetzelfde plekje in onze woonkamer. Op het moment zelf dachten we allebei wel eens ‘pff, moet dit weer?’, maar nu mijn buik er niet meer is en ik mijn zwangere lijf mis ben ik oh zo blij dat we het toch gedaan hebben. Het leek me wel mooi alle foto’s eens achter elkaar te zetten om de groei van mijn buik te volgen!

12-13-16-17-18
19-20-21-23-24

25-26-27-28-29

30-31-32-33-34

35-36-37-38-39

Stiekem, of eigenlijk nu dus niet meer zo stiekem, hebben mijn hormonsters en ik even een behoorlijke traan weg moeten pinken toen ik deze foto’s gisteren allemaal onder elkaar zette. Ik vind het heerlijk dat Benjamin bij ons is en ik zou hem voor geen goud meer willen missen, en ik ben ook echt nog niet vergeten dat de laatste weken van mijn zwangerschap heus zo’n feestje niet waren, maar het zwanger zijn op zich, die dikke buik, dat leven voelen en het nooit alleen zijn mis ik echt. Dat ik mijn veters weer zelf kan strikken, fatsoenlijk om kan draaien in bed, ik mijn bikinilijn weer op zicht bij kan houden in plaats van op de tast – met alle gevolgen van dien (lees: douchetaferelen die bloederiger eindigen dan ze zouden moeten) en dat het brandend maagzuur als sneeuw voor de zon verdwenen is vind ik heerlijk hoor. Echt. Maar hoewel ik weet dat sommigen het verschrikkelijk vinden blijf ik het iets magisch vinden, dat hele zwanger zijn, en dat mijn tweede zwangerschap erop zit vind ik gewoon best wel even slikken.

Het is trouwens wel leuk om te zien dat mijn buik tijdens beide zwangerschappen heel erg vergelijkbaar groeide! Die vlieger van dat je buik de tweede keer twee keer zo groot wordt ging hier niet helemaal op. Qua kilo’s zijn mijn zwangerschappen óók behoorlijk gelijk, want ik kwam nu net iets meer dan 10 kilo aan, precies hetzelfde als de eerste keer. Verschil is alleen wel dat ik deze keer behoorlijk wat minder woog voor ik in verwachting raakte – waarvoor dank aan negen maanden borstvoeding – dan de eerste keer, en dat is op de foto’s van week 12 en 13 goed te zien. Wat een smal bekkie had ik daar!

Omdat ik het zelf zo leuk vind om terug te lezen heb ik ook mijn weekoverzichtjes onder elkaar gezet!

Oh man, dat eerste overzicht lijkt een ziljoen jaar achter ons te liggen, terwijl het eigenlijk nog maar zo kort geleden is.. De weekoverzichtjes geven precies weer hoe mijn zwangerschap was en waar de hoogte- en dieptepunten zaten, en ik vind het vooral zo leuk om terug te lezen wat ik allang weer vergeten was. Dat van die bloedneus bijvoorbeeld; die kreeg ik rond de 20 weken ineens regelmatig! Had ik helemaal niet meer aan gedacht. Net als aan die kramp in mijn kuiten trouwens, rond de 25 weken. Man man man wat vond ik dat vervelend joh. Gelukkig verdween dat allemaal ook weer net zo snel als het gekomen was. Ik ben er zwangerschapskwaal-technisch weer heel goed vanaf gekomen!

En dan was dat mijn zwangerschap in buikfoto’s! De 39 weken zijn voorbij gevlogen – wat dat betreft kloppen de cliché’s omtrent een tweede zwangerschap dan weer wél – maar ik heb er desalniettemin echt van genoten.  Het was mooi, en het is ook oké dat het voorbij is. Je kunt nou eenmaal niet forever zwanger zijn, en dat is maar goed ook.

Ik ben wel benieuwd welke buikfoto jullie het leukst vinden! De grootste groeispurt heb ik inmiddels wel ontdekt volgens mij; ik denk dat die tussen de 28 en 31 weken zit, wat jullie? Bedankt voor het lezen lieve allemaal, en alvast een heel fijn weekend voor straks!