PLOG350: KERSTVAKANTIE – 2

Het tweede en laatste deel van de kerstvakantieplog vandaag! Maar meteen in een keer door; anders is het wel héél erg achterhaald. We hadden een nieuwjaarsbrunch bij pap een mam om 2020 in te luiden en gingen voor de eerste keer met de jongens naar de Efteling! Daar had ik me dus echt al zó lang op verheugd, maar we wilden pas gaan als we dachten dat de jongens er ook echt iets aan zouden hebben. Perfecte timing, want waar we er vanuit gingen dat we daar een paar uur zouden blijven liepen we uiteindelijk na sluitingstijd pas de poort uit – zó’n fijne dag. Kijk mee!

Gelukkig nieuwjaar! De jongens slapen door al het geknal heen en slapen lekker uit. En wij dus ook. Fijn om ‘t jaar te beginnen. We zijn uitgenodigd voor een nieuwjaarsbrunch bij papa en mama, dus daar gaan we naartoe. De jongens zijn zwaar geobsedeerd door de kerststal, en door het verhaal van Jozef en Maria en Jezus en hoe dat dan allemaal werkt. Heel schattig om te zien.

Aan hun eigen tafeltje worstenbroodjes eten, naast ons. Zij eten meteen, want als ze op ons moeten wachten worden ze ongeduldig. Heel stom; maar nu volgen er dus alleen maar foto’s van wat de kinderen eten. Alles wat mama heeft gemaakt vergeet ik gewoon vast te leggen. Soepje, carpaccio, pasteitje, lekkere broodjes: veellll te veel, maar wel heerlijk.

Knuffels voor oma.

Dit koppie! De jongens willen als toetje een raketje.

Maar toen hadden ze nog niet gezien dat wij oliebollen als toetje gingen eten. Dat lukt dus ook niet onopgemerkt: vinden ze allebei zo lekker. En dan maar dippen in de suiker.

En drinken uit dezelfde beker. Ook een essential. Alles hetzelfde.

Als we klaar zijn met eten spelen we een potje Keezen met Robin en Mees. Steef en Maris hadden dat spel mee tijdens ons weekendje weg in augustus, en sindsdien zijn we helemaal fan. Het is echt tien keer leuker dan het eruit ziet vind ik. Koen is overigens in de winning mood: dat begon dus gisteren op oudjaarsavond al, en sindsdien lijkt hij onverslaanbaar.

Eind van de middag gaan we naar huis. We eten nog wat, brengen de kindjes op tijd naar bed, en dan kruipen we op de bank.

En dat is suuuupergezellig echt. Haha. We zijn allebei vet moe – hoe is het mogelijk zou je denken na anderhalve week zo rustig aan en relatief veel uren slaap – dus we houden het op tijd voor gezien vanavond.

Want op donderdag 2 januari, de laatste dag van Koen zijn vakantie, gaan we voor de allereerste keer met de jongens naar de Efteling. Wij vinden dit echt een ding, maar dat komt een beetje door vroeger. We gingen allebei maar eens in de paar jaar naar de Efteling, en dan was het één groot feest, dus onbewust hebben we dat toch overgenomen of zo. De jongens zijn al een paar keer uitgenodigd om met iemand mee te gaan, maar we wilden graag de eerste met z’n vieren. Haha. Dit klinkt zo kneuzerig, maar zo was het dus wel.

Even vastleggen. De jongens hebben geen idee, maar enthousiast zijn ze. Vooral Benjamin, dat zie je zo aan z’n gezicht hè;).

We zijn nog niet binnen of de trein komt over het spoor. Morris weet niet waar hij het zoeken moet. Zo leuk.

Eerste stop: Fata Morgana! Maar eerst ‘n half uur in de rij.

Vinden ze helemaal niet erg, want vanaf binnen kunnen ze de hele tijd de bootjes zien en dat is topvermaak, en als ze er dan eindelijk in mogen gaat Morris zo kijken. Stralen van oor tot oor.

En dan door in die Walvis bootjes. Even geen idee hoe het ook alweer heet. Morris heeft van tevoren een beetje z’n twijfels, maar eenmaal erin is het helemaal leuk. Dat zou je hier nog niet zeggen. Haha. Serieuze gezichten.

GROTE SNEEUWPOP PAPA! En de vraag of hij er ook zo een mag maken. Moet je nog uitleggen dat dat nep is en dat het niet koud genoeg is voor echte sneeuw. Kind weer ‘n illusie armer.

Carnaval Festival! We staan in de rij. Hij is weer ongeveer 40 minuutjes – blijkt later nog geen half uur te zijn – dus we eten ondertussen even een broodje. Dat is dus ook jeugdsentiment hè, een rugzak vol met belegde bolletjes en pakjes drinken mee om onderweg op te eten. Ik vond dit vroeger al fantastisch en dat vind ik nu nog. En dan is zo’n kleffig broodje hagelslag ook ineens vét lekker.

Wat een beleving vinden ze dit. Ik had ze hier van tevoren al stukje van laten zien, en ze zijn helemaal in de ban van deze attractie. Weten niet waar ze moeten kijken. Uitstappen gaat ook niet van harte, maar we beloven later vandaag nog terug te gaan als het misschien minder druk is. Ik heb ooit, als kind, kunnen blijven zitten omdat het zó rustig was in de Efteling, maar dat gaat ‘m in de kerstvakantie niet worden.

Het is voor Koen en mij ook de eerste keer Winterefteling, en ik dacht dus altijd dat dat vooral heel koud zou zijn, maar ik vind het zó sfeervol. Die verlichting, overal kampvuurtjes, muziek. Echt echt heel erg leuk. Ik ga nog heeel vaak leuk zeggen in deze plog ben ik bang, want dat was ‘t gewoon echt.

We genieten met een grote G.

Samen warme chocolademelk met slagroom delen.

En dan door naar het sprookjesbos.

Kijk dat gezichtje van Morris nou toch. Hij vindt het allemaal zo leuk en indrukwekkend.

Even vergeten wiens voet dat is, maar ik geloof Repelsteeltje. We hadden echt bizarre drukte verwacht, maar eigenlijk is het nog best wel te doen. We hoeven nergens langer dan een half uur te wachten, en in het Sprookjesbos kunnen we gewoon ‘normaal’ lopen ook.

ZO indrukwekkend allemaal!

Holle Bolle Gijs mag niet ontbreken.

Lotje stuurt deze foto door. Gemaakt tijdens de laatste keer dat ik in de Efteling was. September 2015; net zwanger van Morris. En nu zijn we hier met onze twee jongens. Noem mij maar weer ‘n sentimentele draak maar ik vind ‘t mooi.

Deze MOETEN we maken. Haha. Voor in het plakboek. Zo hebben we er zelf ook een. Geschiedenis herhaalt zich.

En hier moet ik een fotootje maken voor mama, want die vindt de dansende schoentjes altijd zo leuk. De jongens ook. Die snappen er niks van. Schoenen die dansen zonder mens. Is ook ingewikkeld.

Het huisje van Hans en Grietje. Of eigenlijk van die engerd die achter de deur staat. Maar blijft fantastisch. Zelfs als je 26 bent. Benjamin vindt deze helemaal niks. Die blijft ver weg van de poort.

Even samen kijken wat er in die put zit. Ze zijn nog te kort om over de rand naar beneden te kunnen kijken, dus dan maar zo.

We houden pauze! Koffie, thee, iets lekkers voor de jongens en ook nog onder de heaters, dus warm! Beter kan niet.

Pietje Padvinder zal de weg wel even wijzen.

Denkt ie dus echt. Vastbesloten is ie, en die kaart laat hij met geen mogelijkheid los ook. Hij moet en zal naar de Sprookjesboom, dus de missie is real.

Samen met Koen de kaart uitpluizen.

Gevonden! We gaan op een bankje zitten, en luisteren naar de verhaaltjes. Benjamin geeft er niet zo heel veel om, die is moe, maar Morris vindt het zo leuk en wil eigenlijk niet weg.

Doen we wel, want er is nog een missie: B heeft draaimolens gespot en daar wil hij heel graag in. Dus dat doen we. Met z’n vieren in de draaimolen. Het heeft wel wat.

Hoe blij kun je kijken?

De Winterefteling. Het heeft echt iets magisch. Vind het zo leuk dat we dit een keer gezien hebben ook. Ik snap nu serieus ook dat mensen een abonnement nemen. Ik geloof dat het altijd wel bijzonder blijft.

Eind van de middag: allebei even een powernappie. Half uurtje slapen doet wonderen. Wij gaan even bij de ijsbaan zitten om iets te drinken.

Als de jongens wakker zijn mogen ze kiezen: naar huis of nog even blijven. Drie keer raden wat het wordt. Inmiddels is de rij bij Carnaval Festival zo goed als helemaal weg, dus daar gaan we nog een keer in. Dit is trouwens m’n favoriete stuk. Vind ik zo mooi!

Daarna: de Droomvlucht. Mijn favoriete attractie. Blijft prachtig. De kindjes vinden ‘m ook top. Dat ze er weer uit moeten wordt zeg maar niet heel erg gewaardeerd. Ik ben vergeten bij te houden hoe lang deze attractie duurt, maar voor mijn gevoel is het serieus heeel kort. Als iemand ‘t weet: let me know!

En dan is het 20:00 uur en gaat de Efteling dicht voor vandaag. We wandelen naar de uitgang, tussen alle lampjes door. Wat was dit een leuke dag. Echt zo blij dat we gegaan zijn en zo met z’n viertjes ook, want was zo leuk. Mooie herinnering gemaakt. 

En deze zetten we eenmaal thuis op de kast. Perfect aandenken aan een perfecte dag. En dat was het einde van onze kerstvakantie, want op vrijdag ging Koen weer aan het werk! We hadden vooraf weinig plannen, en dat vond ik eigenlijk helemaal niet zo fijn, maar puntje bij paaltje was het dat dus juist wel. Niks moeten en gewoon doen waar we zin in hadden is uitstekend bevallen. Ben wel heel benieuwd of jullie vaak naar de Efteling gaan of juist helemaal niet ook. En of jullie je draai in ‘t ‘normale’ leven weer hebben gevonden?

Dankjewel voor het lezen!