PLOG398: WITTE WERELD

Ik moet er echt nog even inkomen lieve mensen, met werk. Heb de draai nog niet helemaal te pakken en nog niet altijd zin ook om achter de laptop te gaan zitten. Omdat ik het vooral niet wil forceren allemaal doe ik dat dus ook niet; vandaar dat de plog iets later is dan jullie eigenlijk van me gewend zijn. Nou zou ik daar eigenlijk sorry voor willen zeggen, maar dat ga ik niet doen. Ik weet dat jullie dat meer dan begrijpen. Dus, lang verhaal kort, vandaag de plog van afgelopen weekend, toen de wereld nog wit was en de wateren bevroren. We genoten maximaal van het winterse weer en waren lekker veel buiten met drie dik ingepakte kindjes. Kijk mee:)!

Vrijdagochtend. Na één week normaal school voor de jongens begint vandaag de vakantie alweer. Zo snel. En het is carnaval, of het zou eigenlijk carnaval zijn, dus ze gaan verkleed naar school. Bizar: een jaar geleden stonden we in een bomvol Den Bosch uit de panty te gaan, en bleek dat achteraf het begin van alle ellende te zijn. Onvoorstelbaar eigenlijk.

Gaat weer goed bij de melkfabriek. Extreem overproductie is niet fijn, maar met één keer per dag kolven is het redelijk te houden en valt het qua stuwing ook mee, dus dat is wél fijn. De voorraad in de diepvries groeit gestaag.

De jongens op school, Koen op kantoor; ik doe wat klusjes in huis. Ik hang deze lijst van mrStarsky op. Love it. Dat was echt ‘t allerlaatste wat nog moest gebeuren in Olivia haar kamer.

Zij doet ondertussen haar ochtendslaapje.

Om 12 wandel ik met Olivia naar school. De jongens ophalen; het is vakantie! Morris wil alleen heel graag met zijn vriendjes spelen, dus dat gaat ie doen.

Wandelen wij samen even door naar papa en mama; hij is normaal altijd heel verdrietig als Morris gaat spelen, maar vandaag valt het mee en lijkt het idee van even met mij en Olivia hem wel te bevallen.

Spelletjes doen en knuffelen met oma.

Zo lief. Benjamin zit zó lekker in z’n vel sinds Olivia er is. Echt heel mooi om te zien. Hij is totaal bezeten van z’n zusje.

Mees appt of de jongens zin hebben om mee te gaan sleeën op Bedaf, een natuurgebied in Uden met wat hoogteverschil; is top met de slee. Morris is er dus niet maar Benjamin staat te springen.

Ik krijg zulke plaatjes van foto’s. Mees doet zo vaak iets leuks met de jongens als ze kan. Echt een cadeautje; die band tussen hen.

Kijk ‘m zitten. Samen warme chocolademelk drinken bij ‘t vuurtje. HOE schattig ziet dit eruit.

Ik ben stiekem een beetje jaloers; had graag mee gewild maar doe in plaats daarvan boodschappen met Olivia. Moest ook gebeuren. Fijn voor B dat hij iets leukers kan doen vanmiddag.

Ik kreeg heel veel vragen over de snowboots van de jongens, en dat zijn deze sneeuwlaarsjes van Jack Wolfskin. Bestelde ik lekker last minute, maar zijn ook top als er geen sneeuw ligt; echt heel veel plezier van nu al.

Weer thuis! Olivia in de box, en ik ruim op.

En dan zijn de jongens er ook weer. Benjamin weet niet hoe snel hij bij Olivia moet komen.

Heel veel knuffels inhalen.

Babyhandjes. Ik vind ‘t zo zonde om die nageltjes nu al af te vijlen maar kanonnen wat zijn die scherp! Niet grappig. Als ik haar voed en ze met die handjes ligt te grijpen heb ik daarna overal krassen.

Chillmodus is aan; vakantie begonnen!

Papa en mama eten bij ons. Ik maak carpaccio met truffelmayo, parmezaan, rode ui, kruidenolie, pijnboompitten en rucola vooraf. En ja dit is kinderbestek. Haha. Eten Koen en ik vaak mee. Ons eigen bestek is zo lomp groot; moet echt een keer kijken voor iets kleiners.

En daarna op verzoek van Koen mijn zelfgemaakte bolognese waar hij helemaal fan van is. Lukt goed, al zeg ik ‘t zelf.

Ik kwam er dus vanmiddag achter dat ze bij de Ap kaneelijs hebben. Mijn all time fave is dat. Ook een beetje jeugdsentiment; we gingen vroeger regelmatig bij Burgers en Buitenlui in Nederasselt eten omdat het één van oma’s favoriete restaurants was – bestaat inmiddels niet meer – en die hadden een toetje met kaneelijs wat ik altijd nam. Was ik fan van. En nog. De rest van de vrijdagavond chillen we ‘m maximaal op de bank zoals zo ongeveer iedere avond tegenwoordig.

Het is zaterdag en we beginnen de dag redelijk in de steigers.

Peter van Video voor Jou is bij ons voor de newborn video van Olivia. Maakte hij destijds ook na de geboorte van Benjamin en die video is me zo dierbaar. Zo’n mooi document van een bijzondere fase van ons leven. Nu maakt hij er opnieuw een, maar dan van ons vijven. Morris gaat er goed voor zitten.

Broers en zusje.

Peter aan het werk.

Eind van de ochtend gaan we lekker naar buiten. De zon schijnt; het is prachtig weer. Olivia is in ieder geval al lekker ingepakt. Ze begint ‘t speentje ondertussen een heel klein beetje door te krijgen. Negen van de tien keer wil ze er niks van weten, maar omdat ze binnen vijf minuten klaar is met drinken en ze dan wel nog zuigbehoefte heeft is het soms min of meer noodzaak.

En ik ben ook ingepakt. Zo blij nog steeds met m’n slaapzak.

Dit is toch net een ansichtkaart?!

Sneeuwpret met ‘n beetje tranen: Morris krijgt van Koen per ongeluk een poeier vol op z’n neus en dat is héél koud.

Ze maken ‘t weer goed.

En zoeken een nieuw doelwit.

De jongens moeten plassen en we lopen net bij Lot haar ouders in de straat. Plaspauze dus.

En heel veel knuffelen met z’n tante.

Lot haar moeder heeft nog ijzertjes liggen van Lot vroeger, en de jongens willen ze maar wat graag proberen. B gaat als eerste.

Morris ondertussen op de slee.

Oefenen!

En dat voldane bekkie als het lukt. Heerlijk. Grotere held met ijs dan hun moeder; ik vind dat altijd maar eng. Water en ik, in welke hoedanigheid ook, zijn gewoon niet de allerbeste combi. Die conclusie mogen we wel trekken.

Wollige baby.

En hele trotse broer. Dat koppie. Ik eet ‘m op.

Deze moet je maken toch, als er sneeuw ligt? Ik heb zelf precies deze foto van Robin en mij, op het sleetje, een jaar of, wat zal ‘t zijn, 22 geleden. Mooi voor in ‘t plakboek.

Weer thuis; dik pak weer uit.

Ik krijg een appje van Jip dat ze iets bij de auto heeft achtergelaten. Heeft dus gewoon een Valentijnsbox gebracht. Vol lekkere dingen. Zo attent.

En zo mooi. En vooral: heerlijk. We laten ‘t niet over de datum gaan, zeg maar.

Nog meer lekkers op de mat, maar dan van mijn management.

De jongens zijn moe, en het is tijd voor Olivia haar voeding. Filmpje op en even met z’n allen op de bank.

Ik bestelde deze carnavalspakkies van de week, maar ze waren door ‘t winterse weer niet op tijd binnen. Ik vind ze wel vet leuk, en praktisch, want je trekt gewoon ‘n broek en een trui aan, overgooier eroverheen en klaar ben je. Olifant en neushoorn.

Lot en Flip komen nog heel even bij ons bankhangen en een taartje eten.

Als we ‘s avonds naar bed gaan moet ik lachen om dit stilleven. Die wantjes onder die jassen.

Zondagochtend met dit uitzicht.

En dit uitzicht. Met een droog pak, want alles vol gespuugd.

Ik mis alleen de motor nog vandaag.

We gaan even langs bij Robin en Mees. Het is vandaag valentijnsdag – en wij zijn dus zo a-romantisch dat we daar niets aan doen, maar het is ook hun verkeringsdag! Onderweg voelt het weer net alsof we op wintersport zijn. Dat ik dit nog ooit zou zeggen verbaast mij ook, maar ik vind ‘t serieus een beetje jammer dat het dooit. Vond ‘t zo gezellig.

Denk dat deze schoenen niet lekker lopen nu.

Ze hebben de tafel al gedekt dus we lunchen met z’n allen.

Olivia ligt lekker op tafel te tukken. Babyleven.

En deze twee hebben het ook zwaar. Met een tosti een filmpje kijken in het kantoor. Ze kunnen het wel hebben zo.

Gebroeders in chillmodus.

Ik maak deze foto vanaf een afstandje – B kijkt nét mijn kant op – van een onderonsje tussen mama, Benjamin en Olivia. Zo’n mooi gezicht zo samen.

Potje kwartetten!

En ome Robin moet troosten. Echt vet tragisch als je niet nóg meer lekkers krijgt.

Robin maakt buiten deze foto van Koen en mij en ik vind ‘m zo leuk. Ik post deze op Instagram met een heel persoonlijke caption – voor wie me niet volgt hier nog een keertje omdat ik het zo belangrijk vind om die kant van het hebben van een newborn ook te delen:

‘Een dag voor de sneeuw weer verdween. Vier weken nadat we voor de derde keer samen ouders werden. Hier nog compleet in de gloria, een paar uur later allebei aan het andere eind van de bank. Hoe groot die roze wolk ook is; ook dat hoort erbij. Een baby krijgen is intens. Linksom of rechtsom. Ook als ze doorslapen en alles eigenlijk maximaal goed gaat is het gewoon véél. Heel veel van alles. Al twee grote maar ook nog zo kleine jongens om voor te zorgen. Een andere dynamiek in het gezin. Een nieuwe verantwoordelijkheid. Nieuwe verhoudingen. Nieuwe zorgen. Nieuw houden-van. En het is fantastisch. Zo mooi. Ons grote geluk. Maar ook: verandering. Hij nog steeds hij, ik nog steeds ik, de wereld precies zoals voor 18 januari, maar voor ons ook voor altijd zo wezenlijk anders. Zoeken naar een nieuwe balans. Het ene moment tot over onze oren op – bij benadering – het hele universum, het andere vooral moe. En dat is oké. We laten elkaar even. Hij zijn hoek van de bank; ik de mijne. We blijven praten, want praten bracht ons alles en brengt ons alles. En als ik dan ‘s avonds in bed lig, de jongens net een weltrustenkus gegeven, Koen aan mijn ene kant en Olivia aan de andere, iedereen gezond en wel op zijn eigen plek, is het er weer. Dat gevoel. We hebben de wereld onder één dak. We zijn ouders, maar niet alleen maar ouders. Zo verliefd op hem en op ons gezin.’

‘t Menneke moet ook het ijs nog even op.

Thuis! We eten, de jongens gaan naar bed en wij op de bank. De hele avond met dit meisje op mijn borst. Het voelde echt als een cadeautje; die sneeuwpret. Op een of andere manier leek met ‘t bevriezen van de wereld de mensen weer een beetje te ontdooien. Best heel fijn. En dan gaan we van een witte wereld afgelopen weekend naar bijna 20 graden komend weekend. Het tij kan keren, zeg maar.

Ik hoop dat jullie ook genoten hebben van de sneeuw en een fijne voorjaarsvakantie hebben! En voor iedereen voor wie de vakantie morgen begint: ik hoop dat je er een beetje van kan genieten. Er komt in ieder geval lekker veel zon: dat is een fijn vooruitzicht.

As we speak ben ik bezig met het bevallingsverhaal – zó veel vragen hierover – en een artikel waarin ik jullie bijpraat over de stand van zaken. Die komen er dus aan! Komende week gaat ook mijn site over naar een andere hostingpartij. De bedoeling is dat daarmee dat gedoe met de foutmeldingen steeds verholpen is ook en mijn site er minder snel uitklapt. Daar ga ik heel blij mee zijn.

Voor nu wens ik je een heel fijne donderdagavond, en tot heel gauw!