ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 14 – 17

Jullie vragen je nu ongetwijfeld af waar de plog is; die verschijnt ten slotte altijd op maandagochtend. Deze week alleen even niet! Omdat er afgelopen zaterdag ook al een plogje was en ik zondag graag even wilde genieten van het mooie weer en van mijn mannen, heb ik het zo gepland dat de plog deze week op dinsdag online komt in plaats van maandag, en dat dan in plaats van de plog vandaag dus de zwangerschapsupdate van de afgelopen drie weken verschijnt! Ik hoop niet dat jullie dat heel erg vinden. Mocht je het leuk vinden om te lezen hoe de afgelopen weken van mijn zwangerschap waren: vooral even verder lezen! En anders zie ik je heel graag weer morgen voor de plog van afgelopen weekend:).

Ik ben ondertussen ruim 17 weken zwanger! Dat wil zeggen dat we ons in week 18 bevinden, en dat week 14, 15, 16 én 17 achter ons liggen. De laatste update die online kwam was meteen ook de allereerste, van het eerste trimester, en inmiddels zijn we alweer een hele poos verder! De afgelopen weken zijn bizar snel voorbij gegaan. Het lijkt wel alsof we in een soort tijdmachine zitten. De weken vliegen als een malle voorbij en zijn zó gevuld, dat ik af en toe amper merk dat ik zwanger ben. In week 14 en 15 fantaseren we eigenlijk vooral volop over het geslacht van de baby. We speculeren er op los en praten er heel veel over samen. Ik ben ontzettend benieuwd of mijn gevoel het weer bij het rechte eind gaat hebben. Sinds mijn zwangerschap van Morris heb ik een oersterk moedergevoel, wat me eigenlijk nog niet in de steek gelaten heeft. Dat moedergevoel roept ook al vanaf het begin van deze zwangerschap héél hard dat er weer een jongetje in mijn buik woont. Alle opmerkingen over een eventuele dochter wuif ik meteen weg; mijn gevoel is echt heel sterk, en ik kan eigenlijk niet eens uitleggen waar het vandaan komt. Het is er gewoon, en ik ben er van overtuigd dat we weer een zoon krijgen.

In week 16, als ik vijftien weken en een paar dagen zwanger ben, hebben we de geslachtsbepalende echo. We zijn véél te benieuwd om te wachten tot de 20-weken echo, en daarbij vinden we het leuk om er echt een momentje van te maken; de 20-weken echo is en blijft natuurlijk een heel belangrijke medische echo. Afijn, jullie hebben het inmiddels al uitgebreid kunnen lezen, maar de echo bevestigt mijn vermoeden: we zijn weer in verwachting van een zoon! In het weekend na de echo maken we dit nieuwtje ook bekend aan onze familie en vrienden, en uiteindelijk aan de hele wereld, en dat is leuk! Het maakt de zwangerschap op een of andere manier weer een stuk concreter. We hebben het niet langer over ons tweede kindje, maar over onze zoon, en we denken na over namen, de inrichting van de kinderkamer en de spulletjes die we aan moeten schaffen. Dat is fijn!

Ook de afgelopen maand had ik eigenlijk geen last van zwangerschapskwaaltjes. Ik ben nog steeds niet misselijk, voel me niet ziek en mag helemaal nergens over klagen. Natuurlijk voel ik heus wel eens dat ik zwanger ben hoor. Ik ben met name vermoeider dan ik van mezelf gewend ben, en val ‘s avonds wel eens in slaap op de bank. Dat is voor mij een héél uniek iets, dus ondertussen vermoed ik wel dat dat komt door de zwangerschap. Verder heb ik ook af en toe wat last van mijn onderrug, maar dat had ik tijdens de zwangerschap van Morris ook wel eens. Over het algemeen heb ik best prima spieren overal, maar mijn onderrug is gewoon niet zo heel sterk, dus als ik Morrisje veel getild heb voel ik dat ‘s avonds wel. Geen echte pijn hoor, meer een klein beetje ongemak. Dat hoort er wel eens bij!

Inmiddels zit week 17 er ook op, en dat was opnieuw een rustige week op zwangerschapsgebied. Het lijkt allemaal af en toe een beetje aan me voorbij te gaan, en dan ineens denk ik; we zijn gewoon bijna op de helft! Wanneer is dat precies gebeurd? Als ik ‘s avonds in bed lig voel ik de baby vaak bewegen. Dat was deze keer met 13 weken al zo, zelfs de verloskundige heeft dat al gevoeld, dus dat is een heel verschil met de vorige keer. Het zijn natuurlijk nog niet de karatetrappen zoals ik ze gewend ben van de vorige keer op het laatst, maar het zachte gekriebel en geblub in mijn onderbuik is duidelijk de baby en dat voelt heel fijn! Ik heb dat na de zwangerschap van Morris heel erg gemist, en moest erg wennen aan die lege buik, dus ik vind het heerlijk dat de schopjes zo vroeg al voelbaar zijn!

Dat de tijd zo lijkt te vliegen, wil niet zeggen dat ik niet van mijn zwangerschap geniet. Integendeel zelfs, want oh wat vind ik het weer een feestje om een kindje in mijn buik te mogen dragen. Af en toe voel ik me wel eens schuldig dat ik er wat minder mee bezig ben dan de vorige keer, maar ik probeer mezelf gerust te stellen met de gedachte dat dat nou eenmaal iets is wat er bij hoort. Ik denk dat het bijna onvermijdelijk is; het is gewoon anders als er al zo’n kleine druif rondkruipt – en loopt! – die veel van je tijd en aandacht opslokt. Dat maakt het niet minder mooi!

De komende week hebben we weer een controle bij de verloskundige staan. Geen echo deze keer, maar een ‘normale’ check om te kijken hoe het gaat, en weer even luisteren naar het hartje ook; daar verheug ik me altijd op! We hebben thuis een doppler, maar die heb ik nog niet gebruikt deze keer. Dat komt later in de zwangerschap misschien nog wel. De komende weken gaan we ons ook wat actiever bezig houden met andere dingetjes, zoals concrete stappen ondernemen in de aanschaf van de kinderwagen en nieuwe autostoel voor Morris, en ook met de kamertjes van de jongens willen we zo langzaamaan toch wel gaan beginnen. We hebben nu bedacht dat Morris zijn babykamertje overgaat naar zijn broertje, en dat hij dan een nieuwe grotejongenskamer krijgt. We zijn verliefd geworden op het Sebra Kili bedje, en dat lijkt me ook vet praktisch, dus die moeten we ook nog bestellen. Genoeg te doen nog!

Ik praat jullie over een paar weekjes weer bij! Bedankt voor het lezen en hopelijk tot morgen bij de nieuwe weekendplog!