ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 29 & 30

Afgelopen weekend was ik precies 30 weken zwanger! Ik wilde deze update graag zo snel mogelijk online zetten zodat jullie vanaf nu gewoon precies bij zijn en ik iedere twee weken een update online kan knallen die dan ook gewoon echt recent is! Lijkt me voor jullie leuker om te lezen – want meer up-to-date, en is voor mij gemakkelijker om te schrijven – want zwangerschapsdementie galore! Bij deze dus de update van de afgelopen twee weken: week 29 & 30!

WEEK 29

Deze week ben ik vooral heel moe. Ik denk zelf dat het te maken heeft met het feit dat het hele ziekenhuisgehannes er nu op zit, en ik me daar in mijn onderbewustzijn ergens tóch een beetje druk om heb gemaakt. Ik heb steeds geroepen dat ik kerngezond ben en dat het gewoon een bloeddrukprobleem is – wat het nu dus ook blijkt te zijn – maar blijkbaar heeft het me toch meer gedaan dan ik dacht. Ik ben ineens doodmoe, val deze week een paar keer flauw en voel me niet helemaal fit. Het is even niet anders. Tegen het einde van de week trekt dat bedompte gevoel wel wat weg.

Op donderdag hebben we een controle bij de verloskundige. We luisteren naar Frummels hartje en mijn buik wordt grondig ‘bevoeld’. Nog steeds is mijn baarmoeder groter dan gemiddeld, maar hij is ook heel erg smal en Frummel ligt relatief hoog. Met zijn billen ligt hij precies onder mijn borsten, wat ik al wist omdat meneer er lol in heeft af en toe volle bak tegen mijn ribben te gaan liggen schoppen, en zijn hoofdje ligt nog steeds naar beneden. Omdat ik er zelf een beetje ongerust van raak dat iedere keer gezegd wordt dat de baarmoeder toch echt ‘langer’ is dan gemiddeld, besluit de verloskundige de eerste groeiecho meteen voor maandag te plannen. Ze benadrukt wel een aantal keer dat Frummel op de hand gewoon hartstikke gemiddeld voelt en dat het op zich helemaal niet zo raar is dat mijn baarmoeder wat langer is, omdat hij ook erg smal is en Frummel gewoon écht heel erg hoog ligt. Dat stelt mij wel gerust. We worden helemaal goedgekeurd en gaan met een heel fijn gevoel weer naar huis.

WEEK 30

Week 30 alweer, hoe is het mogelijk. Deze week begint met de groeiecho op maandagavond, en wat is dat fijn! We kijken hier het hele weekend naar uit. Ik ben zo benieuwd hoe hij er nu uit zal zien op de echobeelden, en hoe groot hij nu precies is. Bovenal vraag ik me, door de grootte van mijn baarmoeder, af of hij een bovengemiddeld grote baby is. Ik mag na binnenkomst meteen op het bed gaan liggen; de verloskundige – echt een lieverd – weet dat ik dit best een beetje spannend vind en gaat dus meteen over tot actie. Ze meet zijn hoofdje, buikomtrek, beentjes en het vruchtwater op. Wij zijn vooral héél erg vertederd en blij dat we Frummel weer even mogen bekijken. Ik vind het ergens ook wel bizar: de vorige keer dat we hem in 2D zagen was met de 20-weken echo. Waar hij toen nog bijna helemaal op beeld paste, past nu alleen zijn gezichtje er nog op. Hij ligt heel druk slokjes van het vruchtwater te nemen, geeft me af en toe een schop en besluit zo tegen het einde dat hij de navelstreng geniaal speelgoed vindt. Die pakt hij met twee handjes vast waarna hij er vol overgave op gaat liggen sabbelen. ZO bizar om te zien.

De verloskundige zet na de echo alle metingen in de groeicurve en legt ons dan uit wat ze precies gemeten heeft. De moraal van het verhaal is eigenlijk dat ons kind hartstikke gemiddeld is. Het enige wat écht wel duidelijk afwijkt van de gemiddeldelijn, zijn Frummel z’n beentjes. Die lopen qua lengte ongeveer anderhalve week voor qua groei! Ik ben helemaal gerustgesteld en moet daar ook wel om lachen; met de geslachtsbepaling met 15 weken werd ons ook al gezegd dat zijn beentjes wat langer waren, en dat is dus niet meer veranderd. Goed nieuws!

De rest van deze week is ‘gewoon’ fijn. We zijn blij dat we onze kleine man weer even gezien hebben en dat hij zo mooi op schema ligt. De enige kwaal waar ik deze week last van heb is slapeloosheid. Ik kom ontzettend slecht in slaap, en als ik eenmaal slaap word ik van het minste of geringste wakker. Het is een beetje onhandig, maar verder niet zo erg. Als ik overdag te moe word doe ik ‘s middags gewoon even dutje. Op die manier houden we het allemaal prima vol:)! In het weekend zetten we samen de box in elkaar. We wilden eerst nog wat langer wachten, maar omdat ik de handige van ons twee ben en ik nu nog flexibel ben en relatief gemakkelijk op mijn knieën enzo kan, besluiten we het nu gewoon te doen. En jongens wat is dat leuk! Ergens ook wel heel onwerkelijk; een box, voor een baby, in onze woonkamer. We genieten er allebei zo van!

Had jij ook zo’n last van slapeloosheid tijdens de zwangerschap? Bedankt voor het lezen en tot de volgende update:)! X