MORRIS KRIJGT EEN…

Afgelopen maandag hadden we om 19:15uur een afspraak om erachter te komen of ons tweede kindje een zoon of dochter is. Inmiddels zijn we bijna een week verder, zijn onze familie en beste vrienden op de hoogte en kan ik het eindelijk met jullie delen: zo fijn! Jullie hebben deze week zó met ons meegeleefd op Instagram en via persoonlijke berichtjes dat ik echt niet kon wachten om het jullie te vertellen.

Ik heb vanaf het begin, net als bij Morris, héél sterk het voorgevoel gehad dat ik in verwachting ben van een jongetje. Ik kan het niet uitleggen, weet ook niet hoe het komt, maar dat gevoel is zo sterk! Nog voordat ik zwanger raakte van Morris zei ik al tegen Koen dat we eerst twee jongens zouden krijgen, en daarna een meisje. Gebaseerd op niets anders dan mijn moedergevoelens hoor, maar tot op heden hebben die me nog nooit in de steek gelaten. Daarbij voel ik me bijna exact zoals ik me bij Morris voelde, heb ik opnieuw helemaal nergens last van, gaat het met de baby supergoed en groeit mijn buik vrijwel hetzelfde als hij de vorige keer deed. Je leest het: genoeg redenen om er vanuit te gaan dat er gewoon wéér een jongetje in mijn buik groeit! Hoewel Koen dat gevoel de eerste zwangerschap heel erg met me deelde, was hij dit keer team roze. Bij de extra 13-weken echo bij de verloskundige had hij helemaal niets kunnen zien, terwijl dat bij diezelfde termijn met Morris wel anders was. Volgens hem dus écht wel een dochter deze keer.

De echo zelf was nog best even spannend. Onbewust ben je steeds aan het vergelijken, en bij Morris zagen we letterlijk binnen ‘n seconde dat hij een jongetje is. Deze keer duurde het wat langer voor we ook maar iéts konden zien. De baby lag er niet zo handig voor, dus er was behoorlijk wat gedraai nodig om éindelijk tussen die beentjes te kunnen spieken. Voor Koen overigens nog meer bevestiging dat het echt wel een meisje ging zijn, terwijl ik rotsvast vertrouwen bleef houden in mijn moedergevoel.

En dat bleek niet onterecht..

MORRIS KRIJGT EEN BROERTJE!

Nog even en ik maak écht onderdeel uit van een mannengezin! Ik vind het zo bijzonder dat mijn gevoel het weer bij het rechte eind had, en ik kan niet wachten tot onze kleine man er is. Twee zoons.. We zijn zo benieuwd hoe het gaat zijn om twee jongetjes zo dicht bij elkaar te hebben qua leeftijd. Zullen ze op elkaar lijken? Of juist helemaal niet? Zullen het net zulke voetballertjes worden als hun papa en mama en ooms? Hoe gaat die eerste periode met twee kindjes zijn? We zijn zó verwend door Morris.. We gaan het meemaken. Eerst nog even volle bak genieten van mijn zwangerschap, want dat is weer net zo’n feestje als de vorige keer!

Er komt komende week een uitgebreid verslagje online van hoe we het geslacht van ons tweede kindje aan onze familie en vrienden verklapt hebben. Voor nu wens ik jullie een hele fijne zondag toe! Bedankt voor het lezen!