THUISWERKEN MET KINDEREN

Ik ben ongetwijfeld de eerste niet die hier een artikel over schrijft, en de laatste net zo min, maar met de realiteit van nu is het wel een ontzettend actueel onderwerp: thuiswerken met kinderen. Ik kreeg afgelopen weken heel veel vragen over HOE ik dat in vredesnaam doe, hoe ik iets uit m’n vingers krijg en hoe het mogelijk is dat die twee zichzelf vermaken zonder dat ik er als politieagent of one-woman-entertainmentteam bij hoef te gaan staan. Laat ik beginnen met zeggen: ik ben geen alwetend orakel en heb het ei van Columbus verre van uitgevonden. Allesbehalve. En onze kinderen zijn niet heiliger dan die van iemand anders, ik heb er ook dagen bij dat ik geen idee heb hoe ik het allemaal geregeld moet krijgen en ik tijdens de lunch al het gevoel heb dat ik er een dag op heb zitten. Maar ik werk wel al jaren thuis, eigenlijk sinds dat zij er zijn, en dacht: laat ik in ieder geval delen hoe ik dat thuiswerken aanpak. Ik kan me er namelijk alles bij voorstellen dat het even flink schakelen is als je zo ineens van buitenshuis werken naar thuis werken moet, mét kinderen. Misschien heb je er iets aan.

Terwijl ik dit artikel schrijf merk ik dat ik heel veel disclaimers aan het geven ben om maar niemand voor het hoofd te stoten, en dat schiet eigenlijk niet op. Ik snap dat niet ieder kind hetzelfde is dus ook niet alle punten gaan voor iedereen toepasbaar zijn. Dit stuk is geschreven met de allerbeste intenties: pik er vooral uit wat voor jou wel zou kunnen werken.

Punt 1 is misschien wel het belangrijkste ding van alles: je eigen verwachtingen. Die kunnen je namelijk óf heel erg helpen, of gruwelijk in de weg zitten. Als je enigszins keuze hebt zou ik proberen voor dat eerste te gaan.. Op het moment dat je normaal gesproken van 8:30 uur tot 17:00 uur op kantoor werkt en je acht uur maakt achter je bureau, zou ik die verwachtingen voor thuis écht een beetje bijstellen. In mijn ervaring is thuis werken an sich best wel te doen, mits je niet compleet het uiterste van jezelf vraagt en verwacht dat je diezelfde uren als op kantoor ook thuis gaat draaien, met je kind(eren) om je heen.

Die wil(len) af en toe – of een beetje meer dan af en toe – aandacht, een knuffel, samen spelen, iets te eten, hebben dorst, moeten een schone luier of naar de wc, een middagdutje doen of iets anders, dus het is gewoon geen doen om hetzelfde voor elkaar te krijgen als wanneer je verder niets om handen hebt. En dat is helemaal niet gek. Wees niet te streng voor jezelf en bedenk op welke uren van de dag je het meest gedaan kunt krijgen. Weet je bijvoorbeeld dat je kinderen zichzelf in de ochtend beter vermaken dan in de middag: probeer dan even gas te geven. Kijken ze van 16:00 uur tot 17:00 uur een filmpje en vinden ze het leuk om te helpen met koken; probeer dat dan samen te doen zodat je tijdens dat uurtje nog even door kunt.

Wat ik zelf altijd heb ik gedaan is ‘s ochtends heel vroeg beginnen. Daar moet ik dan bij zeggen dat wij over het algemeen redelijk goede slapers hebben die ‘s ochtends niet heel vroeg wakker zijn; als ik op tijd begin kan ik echt al even wat gedaan hebben voordat zij wakker worden. Dat maakt meteen dat ik minder het gevoel heb dat ik de rest van de dag achter de feiten aanloop. Als je kinderen vroege vogels zijn die al om 6 uur naast je bed staan heb je hier precies niks aan natuurlijk, maar mochten ze wel wat later wakker zijn, zeg rond 7:30, kun je misschien van tevoren iets doen. En anders is er ook de avond nog, als ze slapen. Niet het allerleukste, ik zet zelf ook liever een serie op, maar soms is het even niet anders en biedt het uitkomst.

Daarbij: plan je dagen werktechnisch niet zo vol als je normaal zou doen en maak geen to do lists waarvan je bij voorbaat al weet dat je ze voor de helft niet af gaat vinken. Dat werkt alleen maar demotiverend en maakt niet vrolijk en geeft aan het eind van de dag het gevoel dat je niet nuttig bent geweest, terwijl het met kinderen om je heen echt een veel lastiger verhaal is. Als je dat lijstje beknopter houdt en je belangrijkste puntjes wél afkrijgt, sluit je de dag met een veel fijner gevoel af. Ik heb zelf in het begin echt last gehad van mijn eigen verwachtingspatroon. Dacht ik er wel even net zo veel werk uit te knallen als ik op kantoor zou doen. Een soort chronische teleurstelling was dat, terwijl het van de andere kant bekijken echt zo veel fijner is: hoe top dat het überhaupt lukt het één en ander te doen terwijl je in zo’n andere werksfeer bent.

Ook handig: een vaste werkplek hanteren. Werkt misschien niet voor alle leeftijden, maar als ik op mijn werkplek in de speelkamer zit – daar staan mijn twee beeldschermen – is voor hen wel duidelijk dat ik even moet werken. Nu Koen en ik die werkplek delen ga ik ook veel aan tafel zitten met mijn laptop. Soms hebben ze daar dik vet maling aan, maar vaak snappen ze wel dat ik dan probeer iets gedaan te krijgen.

Het allerbelangrijkste is misschien wel op tijd een break om ze aandacht te geven. Ik heb van de week een aantal spelletjes besteld om tussendoor met ze te spelen. Skipbo Junior, Halli Galli Junior, Ik Leer! van Jumbo en vooral kwartet in alle soorten en maten is hier maximaal favoriet (ik ga nog een stuk schrijven over mijn favoriete bezigheden met de jongens nu we niet de deur uit kunnen). B is nog een beetje klein, maar met Morris kan ik wel afspreken om bijvoorbeeld twee spelletjes te doen, en dan weer even verder te werken. Als ik net midden ergens in zit en ze vragen om samen te spelen zet ik wel eens een wekker op bijvoorbeeld 5 minuten. Niet dat zij precies snappen wat die aflopende wekker inhoudt, maar dat geeft ze wel het gevoel dat ik er bijna weer helemaal ben.

Als het allemaal weinig zin heeft is mijn laatste optie om ze naast me neer te zetten met klei, of kleurboeken, of verf en ze zo te vermaken. Dan krijg ik ondertussen ook nog wat werk gedan, en ondanks dat ik niet per se mee teken, of klei, of verf, geeft dat ik naast ze zit ze wel meer het gevoel van ‘samendoen’, en vaak werkt dat best heel goed!

Dit is zo’n tijd waarin de dingen allemaal anders zijn. Het is niet erg om geen perfecte werknemer, moeder, kok, juf en schoonmaakster tegelijk te zijn. Sterker nog: het is mission impossible. Dus let it go. Dat is misschien wel het allerbeste advies wat ik jou – en mezelf ook – kan geven. Maak je niet te druk over de ontplofte speelgoedbom midden in je woonkamer, over de puzzelstukken door het hele huis, over de bende op het aanrecht, over meer schermtijd dan normaal of over een extra snoepje – of twee; we doen wat we kunnen, het is heel fijn als er dagen zijn dat het allemaal van een leien dakje gaat, maar er zijn ongetwijfeld ook dagen bij dat het allemaal precies voor geen ene meter opschiet. En dat is oké. We doen wat we kunnen en heel veel keuze hebben we niet, dus beter zijn we een beetje lief voor onszelf. Heel succes de komende weken en mocht je nog een goede thuiswerktip hebben: drop ‘m dan vooral hieronder in de reacties!

Dankjewel voor het lezen!