EVEN BIJKLETSEN..

Goedemorgen lieve allemaal! Voor het geval je denkt: jeuj, kwestie laptop is weer gefixt! Nope, helaas, nog steeds niet helemaal. Dinsdag kwam het uiteindelijke vonnis, en wat ik eigenlijk al vermoedde is inderdaad waar gebleken; het ding is opgegeven. Geen leven meer in te krijgen en rijp voor de kliko. Mega balen, want mijn laptop is me altijd min of meer heilig en ik gebruik hem letterlijk iedere dag, maar het is niet anders. Ik heb voor nu heel even een oud beestje van mam tevoorschijn gehaald zodat ik jullie toch even bij kan kletsen: leek het me een mooi moment voor!

Wat betreft kwestie laptop, as we speak ga ik hem ophalen, inclusief een verklaring voor de verzekering dat hij niet meer te redden is. Dan hoop ik dat het me vandaag na mijn werk, of anders morgenvroeg als ik met de jongens weekboodschappen ga doen, meteen lukt om een nieuwe te gaan kopen zodat ik vanaf het weekend gewoon weer lekker aan het werk kan. Ik merkte dat ik me vorige week in eerste instantie zwaar ontheemd voelde toen hij het begaf, omdat het zo in mijn systeem zit om altijd automatisch dat ding erbij te pakken als ik tijd heb. Dat zat er nu dus even niet in. Gek genoeg wende dat ergens ook best snel en merkte ik dat het me bij vlagen zelfs een beetje rust gaf. Waar ik normaal vaak het gevoel heb iets te móeten doen, gewoon omdat het kan, was dat nu gewoon letterlijk niet mogelijk en heb ik een paar avonden achter elkaar op de bank gezeten, zonder laptop dus en ook zonder telefoon, en een film gekeken zonder afleiding. Heel eerlijk: wat een verademing. En hoe typisch dat ik dat dus voor mijn gevoel pas mag en kan op het moment dat er echt niets anders op zit. Wat dat betreft een eye-opener: dat werk is allemaal heel leuk en aardig maar van een keer een avond niks doen wordt ook niemand slechter! Sterker nog: dat doet een mens best goed.

Die kwestie wordt nu opgelost, dus vanaf volgende week hoop ik jullie weer te voorzien van fatsoenlijke content in plaats van twee artikeltjes in de week. Ik weet dat jullie het me allemaal niet kwalijk nemen, maar het voelt toch echt wel heel erg ruk. Vind het helemaal niks als de boel wat dat betreft niet loopt zoals ik voor ogen heb. Daarover gesproken: ik heb het vloggen ook weer serieus opgepakt. Niet om ten koste te laten gaan van de geschreven stukken want ik weet dat heel veel van jullie daar juist heel erg blij van worden, maar voor de vlogkijkers wellicht wel leuk: die komen er weer aan. Ik had vorige week de wintersportvlog letterlijk net af, wilde ‘m gaan exporteren, toen de thee eroverheen ging, dus ik denk dat ik die nu niet opnieuw ga doen. Is inmiddels zo lang geleden dat het nogal als mosterd na de maaltijd voelt. Let me know als jullie daar anders over denken!

Dan een update van andere aard: moeke leert loslaten. De wonderen zijn de wereld nog niet uit: over anderhalve week start Morris op de peuterspeelzaal. Ik heb nooit uitgelegd waarom, misschien dat ik dat ooit nog doe, maar ik vind het heel lastig om mensen die ik niet ken te vertrouwen, laat staan met mijn kinderen. Dat heeft ons heel lang tegen gehouden, maar ik vond dat nu eigenlijk niet meer eerlijk. Morris kan er niks aan doen dat dat voor mij zo is, en hij vindt het geweldig om met andere kindjes te spelen, dus dat wil ik hem niet onthouden. Als soort van middenweg hebben we voor een peuterspeelzaal gekozen waar ik een leidster heel goed ken van vroeger. Dat maakt de overgang dan toch net iets gemakkelijker, en eigenlijk heb ik er nu zelfs gewoon een goed gevoel bij. Ik weet dat ik hem daar volgende week met een gerust hart achterlaat. Hij gaat straks twee ochtenden in de week drie uurtjes, op maandag en op donderdag, en om die reden is ook mijn werkschema vanaf dan een beetje anders!

Ik werkte nu op maandag en donderdag de hele dag op kantoor en op dinsdag een halve dag thuis. Op maandag zijn de jongens bij hun bonusopa- en oma, en op donderdag bij mama. Mégafijn echt, dat gaat heel goed zo, maarrrr die maandagochtend was dus niet per se heel handig meer omdat Joke en Harald niet om de hoek wonen en ik het voor hen een te grote opgave vind om maar op en neer te rijden omdat ik mijn kind zo nodig naar de peuterspeelzaal moet doen. Wijziging van werktijden dus! Vanaf 18 februari werk ik op maandag die halve dag thuis, op dinsdag op kantoor, en op donderdag op kantoor. Dan blijft de maandagmiddag, de avonden en de woensdag over om te bloggen en afspraken daaraan gerelateerd te maken. Lijkt me op zich prima ingedeeld zo. Bijkomstigheid is dat die dinsdag vanaf dan mijn vaste dag in Oss is en dat vind ik echt heel leuk: iedere week een dag met Koen werken! Dat gebeurde nu sporadisch en zometeen dus standaard.

Ik geloof dat dat de nieuwtjes waren voor nu. Het zijn allemaal geen wereldschokkende dingen maar al met al toch weer een paar kleine wijzigingen. Ik verwacht eigenlijk dat het allemaal alleen maar goed uit zal pakken. Morris vond het tijdens ons kijkuurtje op de peuterspeelzaal zo leuk dat het tranen met tuiten was toen we naar huis gingen, dus voor hem is het helemaal fijn. En dan voor mij ook, want ik gun hem die vrijheid zichzelf op die manier te ontwikkelen en het is nog maar iets meer dan een jaar; voor we het weten gaat hij écht naar school en dan zal ik hem ook moeten laten gaan. Voor ons allebei dus een fijne manier om daar alvast een beetje aan te wennen, hoop ik. Ondertussen is ook onze zomervakantie geboekt, ga ik nog steeds eens in de paar weken naar therapie en heb ik daar écht baat bij – kan ik nog wel eens een los artikeltje over schrijven mocht je dat leuk vinden – zijn er twee aannemers langs geweest om de hele garage situatie door te spreken en lijkt daar ook eindelijk een beetje schot in te komen, en ben ik met heel leuke dingen bezig met betrekking tot mijn online kanalen. Een heleboel om heel blij van te worden dus.

Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat én ik hoop jullie maandag weer te zien voor een nieuwe plog geschreven vanaf mijn nieuwe laptop. Mocht je nou net als ik morgen vrij zijn wens ik je alvast een heerlijk weekend; en zo niet: werk ze nog even! Tot volgende week! Duizendmaal dank voor het lezen en vooral voor jullie geduld.