HET ANTICONCEPTIEVERHAAL DEEL TWEE

In februari van dit jaar schreef ik een stuk over mijn ervaring met anticonceptie, waarin ik vertelde hoe ik terugkeek op het gebruik van zowel de pil als de minipil. Daarin schreef ik ook dat ik op mijn 21e, na 7 jaar onafgebroken pilgebruik zwoer dat ik daar nooit opnieuw aan zou beginnen. Ik hield jaren voet bij stuk, tot afgelopen zomer. Want inmiddels slik ik, tegen mijn voornemens en standpunten van eerder in, toch weer de pil. Maar waarom? En hoe ervaar ik het deze keer?

Met name de migraine die ik tijdens die zeven jaar, met name tijdens stopweken, een aantal dagen achter elkaar had, maakte dat ik echt zeker dacht te weten nooit meer aan de pil te gaan. Na de geboorte van Morris was het überhaupt niet aan de orde vanwege de wens voor een tweede kindje, en na de geboorte van Benjamin was het eigenlijk idem. Pas na de miskramen vorig jaar, toen we er eigenlijk wel even klaar mee waren en ik vooral even rust in mijn lijf wilde, leek het ons toch een idee iets van anticonceptie te gaan gebruiken. Op dat moment kozen we voor de minipil, omdat ik nog borstvoeding gaf en die dan vaak wordt geadviseerd. Over die minipil kan ik heel kort zijn, want wát een onding vond ik dat. Voor sommigen blijkt het een uitkomst, en in het begin dacht ik ook tot die categorie te gaan behoren, maar nadat ik in plaats van niet juist onafgebroken ongesteld was, ondanks het slikken van die pil, was ik er vrij snel ook wel echt helemaal klaar mee, want zo niet fijn en daarbij ook gewoon hartstikke onpraktisch. Weg ermee dus, en weer terug naar geen anticonceptie, net als alle vier jaren daarvoor.

Tot afgelopen zomer. Waar we verwacht hadden ergens in de tussentijd wel weer voor een derde kindje te willen gaan, kwamen er met de tijd eigenlijk juist achter dat we dat inderdaad wel willen, maar niet nu. Ik vertelde er eerder al over, maar wat dat betreft is er bij ons allebei qua gevoel echt wel het een en ander veranderd. We weten nog steeds heel zeker dat we dat ooit willen, maar niet of dat over een paar maanden is, of pas over een jaar. Toen we dat eerlijk na elkaar uitspraken kwam ook de volgende vraag, want in de maanden daarvoor hadden we dus geen enkele vorm van anticonceptie gebruikt, met als gevolg dat we ‘m ook wel eens knepen als mijn eisprong net op een iets ander moment bleek te zijn dan volgens mijn ‘standaard’ cyclus zou moeten. Iedereen weet: als je geen anticonceptie gebruikt en je wel seks hebt is er altijd een kans dat je zwanger wordt. Dat is een gegeven. Dat vonden we al die tijd prima. Maar toen we samen de conclusie trokken dat we het daar nu niet het moment voor vonden besloten we ook: dan moeten we dat even anders aan gaan pakken. Dat het al die maanden ‘goed’ was gegaan bood precies nul garantie voor de toekomst, en de kans dat je zonder enige vorm van anticonceptie zwanger raakt is nou eenmaal altijd aanwezig.

Anticonceptie dus, maar welke vorm dan? Ik schreef eerder dat ik, mocht ik ooit weer anticonceptie gaan gebruiken, ik waarschijnlijk voor een spiraal zou gaan. Maar exact dat zag ik op dit moment eigenlijk niet zitten. Nee, we probeerden nú niet zwanger te worden, maar een spiraal laten plaatsen in de wetenschap dat je binnen afzienbare tijd wel eens van gedachten zou kunnen veranderen leek me nou ook niet echt een fijne uitgangspositie. Ik weet dat er heel veel vrouwen zijn die het wel doen hoor, en die zeggen; ‘hij zit zolang ie zit’, zeg maar, alleen dat zag ik gewoon niet zo zitten. En hoewel er echt wel allerlei mogelijkheden zijn ben je dan op een gegeven moment ook wel weer door de opties heen. Ik heb er menig informatief platform op nageslagen, maar echt enthousiast werd ik er niet van. Ik kwam steeds op condooms uit, maar daar kan ik heel kort over zijn: daar zijn de wederhelft en ik gewoon niet echt fan van. Op z’n zachtst gezegd. Is verder geen staatsgeheim ook, ik denk niet dat er heel veel mensen wél echt liefhebber zijn van die dingen. Om Koen z’n woorden te gebruiken: ‘ik ga m’n bloedeigen vrouw toch niet met condoom …’ Joe, je snapt ‘m, dat was dus ook geen optie. En zo geschiedde dat ik inmiddels de pil weer slik. Jep. Ondanks mijn eerdere ervaring van bizarre menstruaties en veel te veel migraine besloot ik het ding toch een tweede kans te geven. Onder het mom van: als het weer zo ellendig is ben ik er net zo snel mee gestopt als mee begonnen, ging ik voor het eerst in vijf jaar aan een nieuwe strip. En dat is nu alweer even geleden.

Inderdaad: even geleden, en ik slik ‘m nog steeds. Tot op heden zijn al die nare bijwerkingen die ik in mijn tienerjaren ervoer nog in geen velden of wegen te bekennen. Ik heb nog steeds af een toe migraine, maar dat had ik voor ik startte met de pil ook, en het lijkt in niets op die 3 à 4 dagen op rij van toen. Dat de menstruaties, of onttrekkingsbloedingen, want echt menstruaties zijn het natuurlijk niet, net als de vorige keer nogal heftig zijn neem ik tot op heden graag voor lief. Ik merk echt maar weinig verschil tussen wel of geen pil. De meest genoemde bijwerkingen van de pil – hoofdpijn, gespannen borsten, tussentijds bloedverlies, vocht vasthouden en stemmingswisselingen – ervaar ik zelf gelukkig niet, maarrrr wat ik wel heel erg had was misselijkheid. En soms nog. Echt, alsof je in het eerste trimester van je zwangerschap zit misselijk zeg maar, ondanks dat je helemaal niet zwanger bent. Dat is af en toe best een beetje irritant, al is het ook makkelijk te verhelpen met wat eten. Ik had (en heb nog steeds heel af en toe) vooral last van misselijkheid in de ochtend, ongeacht of ik de pil ‘s ochtends of ‘s avonds nam. Wat ik ook echt merk is een gigantische toename in eetlust, goed contrast wel tot de vorige, maar toch. Serieus, ik kan blijven bunkeren gewoon. Ohne ende. Doe ik niet, dus ik ben tot op heden niet daadwerkelijk aangekomen – dat was op m’n 14e wel anders! – maar echt, als het zou kunnen zou ik mezelf finaal afladen. Zoveel trek! Wat dat betreft kan ik me dus voorstellen dat vrouwen gewichtstoename vaak noemen als bijwerking.

Tot op heden geen spijt dus dat ik de pil een tweede kans heb gegeven. Hoelang ik hem deze keer zal blijven slikken weet ik niet, maar voor nu ben ik er tevreden mee. Het is nooit echt fantastisch vind ik, die extra hormonen, maar aan alle opties kleeft wel iets waarvan ik denk ‘nehh’, dus wat dat betreft is het prima voor nu. Mocht ik er nog op terugkomen horen jullie dat natuurlijk ook weer.

Dankjewel voor het lezen!