HOE IK 10 KG AFVIEL ÉN OP GEWICHT BLIJF

Dinsdag, op 20 februari, waren Koen en ik zes jaar samen. Zes jaar gewoon al. Ik schreef er een Instapostje over dus zal hier niet in herhaling vallen, maar het leven is mooi en toen ik mijn harde schijven uit de kast trok om de foto’s terug te kijken van de afgelopen zes jaar was dat even een realitycheckje tot en met. Zes jaar geleden, toen Koen en ik verkering kregen, woog ik nogal wat meer dan ik nu weeg. Nou is een kilo voor iemand met mijn smurfenlengte – ik ben ergens tussen de 1.65 en 1.67; op een of andere idiote manier wisselt dat blijkbaar nog wel eens – sowieso al snel zichtbaar, laat staan als het om meer kilo’s gaat. Vandaag alles over hoe ik die kilo’s kwijtraakte en hoe ze er ook af bleven. Wat woog ik? Wat weeg ik nu, hoe ben ik zoveel afgevallen en hoe blijf ik op gewicht? Ik vertel het vandaag!

Op mijn zwaarst, en op mijn lichtst.

In 2014 besluit ik dat het roer om moet. De weegschaal tikt op dat moment heel bijna 65 kilo aan, en ik ben niet langer blij met wat ik zie in de spiegel. Mijn bouw is mijn bouw; vanaf mijn heupen naar beneden ben ik een stuk zwaarder dan aan de bovenkant. Dat scheelde altijd minimaal één, en soms twee kledingmaten. Boven 34/XS, onder 36 en op een gegeven moment 38. Dat is helemaal prima en altijd zo geweest. Dikke billen, smalle taille; dat idee. Maar als ik op een gegeven moment toch echt wat vetjes op mijn buik begin te bespeuren weet ik dat er iets anders moet: dikke billen horen bij mij, maar een buikje niet. Ik voel me niet langer fijn in m’n lichaam en besluit het allemaal lekker drastisch anders aan te pakken. Ik wil er minimaal 7 kilo af, en dat zal me lukken ook. 58 kilo is mijn streefgewicht, en dat wil ik halen voor onze trouwdag op 1 mei 2015. Nou is er een ding met mij, en dat is dat ik héél veel discipline heb. Ik bedenk iets, en dan moet dat gebeuren, en het liefst à la minute. Zo werkt dat als er een muurtje geschilderd moet – dan rijd ik gewoon meteen naar de bouwmarkt om die verf te halen en het persoonlijk meteen op die muur te knallen – maar ook als ik besluit dat het roer om moet. Dan gaat dat roer dus ook echt om, en wel meteen.

De periode die volgt is, denk ik, de meeste ongezonde van m’n hele leven. Ik sla compleet door, begin aan gekke diëten, sport me hé-le-maal het ongans – soms wel twee keer per dag – en beslis dat het best prima is om op 800 calorieën te leven. Dan gaat het allemaal zo lekker snel. Ik snoep niet meer, drink ineens alleen nog water – terwijl ik dat hiervoor nooit dronk – en eet weinig anders meer dan eiwitten en groenten. Nou jongens echt: dit is zo’n typisch geval ‘don’t try this at home’. Een ander denkt: hoe houd je dat vol?! Maar ik dacht alleen: die kilo’s moeten er af, dus gaan zullen ze. Punt. En dan zet ik dus door. Tot ik op een gegeven moment op geheel eigen wijze – lees: ik lig voor pampus in de douche met m’n hoofd kapot – ontdek dat ik zwaar roofbouw aan het plegen ben op mijn eigen lijf, we bij een arts in het ziekenhuis belanden en hij me met de neus op de feiten drukt: als ik dit doorzet gaat he-le-maal verkeerd aflopen, en dat is wel het laatste wat ik wil. ZO niet aan te raden.

Dus gaat het roer gewoon weer om, maar dan anders. Ik wil nog steeds graag van die kilo’s af, maar wel op een gezonde manier. Eentje die bij mij past, eentje die bij onze levensstijl past, eentje die me niet verplicht calorieën te tellen – dan wordt het bij mij een obsessie en dat moeten we niet hebben – en een die vol te houden is. Ik ben geen voorstander van diëten. Voor een ander werkt het misschien geweldig, maar ik kan er niet veel mee. Het is vaak niet iets blijvends, je moet allemaal ingewikkelde boodschappen doen en ik vind het zo’n toestand als je je aan specifieke regels en dingen moet houden en je daar continu mee bezig moet zijn. Dat laatste is voor mij sowieso gevaarlijk omdat ik dan snel doorsla, en daarbij wordt het dan een kwestie van heel veel afvallen en weer aankomen als ik weer normaal ga eten, en we weten allemaal hoe dat effect heet;). Ik verdiep me online in allerlei methodes en kom uiteindelijk bij Bodieboost uit. Omdat dit al een lang genoeg verhaal word zo houd ik dit stukje lekker kort; maar dat is dus geen dieet maar meer een manier van leven, die heel gemakkelijk te implementeren én vol te houden is. Je mag gewoon wijn en lekkere dingen, maar wel met mate en alles draait om de balans.

In de periode die volgt houd ik me aan de principes van Bodieboost. Daarbij sport ik veel (ik doe Insanity, zes keer per week) en dat werpt zijn vruchten af. Ik snoep veel minder en ga meer fruit, noten en groenten eten. Als we trouwen, op 1 mei 2015, heb ik mijn streefgewicht bereikt. Ik weeg dan steeds zo rond de 58 kilo en daar voel ik me helemaal goed bij. Zoals ze zelf ook claimen is Bodieboost meer een levensstijl geworden dan iets anders: ik weet niet beter en merk dat het in mijn systeem zit naar die principes te leven. Niet heel veel later raak ik zwanger van Morris. Tijdens mijn zwangerschap sport ik nauwelijks tot niet, gewoon omdat ik weinig puf en zin daarin heb, en kom ik tien kilo aan. Vlak voor mijn bevalling weeg ik bijna 69 kilo. De 70 tikken we net niet aan. In de week na Morris’ geboorte zijn die tien kilo er meteen vanaf. Zonder veel vruchtwater, een niet per se heel lichte baby en heel veel vocht zit ik snel op mijn gewicht van voor de zwangerschap, en in de weken en maanden die volgen blijven de kilo’s eraf vliegen, ondanks dat ik voor het eerst in jaren even niet bezig ben met op mijn eten letten. Ik weet ondertussen dat borstvoeding geven daar voor een groot deel debet aan is. Dat vraagt veel van mijn gestel. Uiteindelijk weeg ik op mijn lichtst 52 kilo. Een gewicht wat niet bij mij past – er is ineens in de verste verte geen bil te bekennen – en waar ik ontzettend aan moet wennen. Daarover schreef ik eerder al(KLIK!). We willen graag een tweede kindje, maar als dat proces hetzelfde gaat verlopen qua gewicht weet ik ook dat er eerst een paar kilo aan zal moeten. Dat lukt, en als we de twaalf weken echo hebben en ik voor het eerst in tijden weer op de weegschaal ga, geeft die 55 kilo aan. Een mooi startgewicht.

Ook tijdens mijn tweede zwangerschap kom ik tien kilo aan. Ik merk dat ik me nog steeds aardig aan de principes van Bodieboost houd, maar dan zonder het sporten. Daar staat tegenover dat er een dreumes is om voor te zorgen en ik toch wel aan m’n beweging kom. Dat gaat overigens niet eens per se bewust, maar door de jaren heen ben ik er zo aan gewend geraakt en is het zo vast geroest in mijn eetpatroon dat het niet echt verandert. De basis van Bodieboost ligt in dat je van iedere voedingsgroep – groenten, fruit, zuivel, eiwitten en koolhydraten – iedere dag twee porties eet. In het boek staat precies beschreven hoeveel één portie precies is. Dat spreekt best voor zich ook en is heel overzichtelijk. Werkt heel makkelijk. Ook deze tweede keer kom ik 10 kilo aan, en ook nu zijn die in de week na de bevalling als sneeuw voor de zon verdwenen. Omdat het gewichtsverlies van de vorige keer me nog helder voor de geest staat ben ik er na de geboorte van Benjamin bewuster mee bezig het niet weer zo ver te laten komen – ik bedoel; je zit er niet op te wachten dat iedereen te pas en te onpas vraagt of het allemaal wel oké met je gaat omdat je er slecht uitziet – en dat lukt! Nu, een half jaar na de geboorte van Benjamin, weeg ik nog steeds ongeveer 55 kilo (er komt nog een apart artikel over mijn lichaam na de tweede zwangerschap, want reken maar dat het er allemaal weer anders uitziet dan na de eerste keer). Precies tien kilo minder dus dan toen ik in 2014 begon met afvallen. Op zich ben ik tevreden met dit gewicht. Er zou best een kilo of drie bij mogen, maar ik verwacht dat dat wel goedkomt als de borstvoeding straks wat minder wordt en ik wat zwaardere krachttraining ga doen en spiermassa dus toeneemt.

Hoe ik nu op gewicht blijf? Ik houd me nog steeds grotendeels – ja ja, komen ze weer – aan de principes van Bodieboost. Ik heb het boek al jaren niet open gehad, neem wel wat vaker iets lekkers, en ook wat vaker een wijntje ‘s avonds, maar dat is prima; ik hoef ten slotte ook niet meer af te vallen. Qua sport probeer ik veel te wandelen, loop ik één à twee keer in de week hard ondanks dat ik er een gigantische hekel aan heb om mijn conditie een beetje op te krikken, en doe ik verder vooral krachttraining. We hebben thuis heel veel gewichten, dus daarvoor hoef ik de deur niet uit en dat is ideaal met de kids. Let me know als jullie het leuk vinden om een keer een sport routine te zien; dan deel ik die. Voor nu ben ik heel tevreden met hoe het is. Ik wil het sporten nog wat meer oppakken en weer wat strakker in mijn vel komen, maar dat komt allemaal wel. Het voelt eigenlijk wel lekker om gewoon eens tevreden te zijn met hoe het is. Een gezond lijf, in proportie, dat twee kinderen op de wereld heeft gezet. Er blijft altijd wat te wensen over, ik denk dat dat voor iedere vrouw herkenbaar is, maar ik ben blij met wat het is. De manier waarop ik die kilo’s ben kwijtgeraakt zou ik iedereen aanraden. Het gaat misschien niet zo snel als met een crashdieet, maar het is wél heel goed vol te houden op de langere termijn, op een verstandige en gezonde manier, en vooral dat laatste is volgens mij heel belangrijk!

Ik ben benieuwd hoe jullie dit doen! Heb jij wel eens een dieet gevolgd? En zo ja; welk?