IT’S A….

Vandaag weten wij zelf precies een week wat het geslacht van ons kindje is, en wil ik dit ook héél graag met jullie delen! EINDELIJK. Sorry voor de radiostilte hoor, maar ik wilde het eerst tegen mijn oma’tje vertellen, en het voelde raar om tussendoor nog een ander artikel online te knallen, alsof ik daar überhaupt mee bezig ben geweest afgelopen week!

Zoals jullie weten hadden we vorige week woensdag de geslachtsbepalende echo en ondanks dat ik een heel sterk voorgevoel had werd ik een uur van te voren ineens knétterzenuwachtig. Ik heb de klok serieus vooruit zitten kijken tot we eindelijk mochten gaan. Eenmaal binnen begreep de echoscopiste onze nieuwsgierigheid gelukkig heel goed, dus ze ging meteen over tot de orde van de dag. Wij natuurlijk allebei bloedje nieuwsgierig naar het televisiescherm staren; benieuwd of we het zelf al zouden zien.. Dat laatste was inderdaad zo. De echoscopiste was nog geen seconde tussen de beentjes aan het kijken toen Koen al begon te roepen. Niet te missen dus..

Het is zo bizar om dat hardop uit te spreken. Wij worden papa en mama van een zoon! We kunnen ons geluk niet op. Ik heb vanaf het begin héél sterk het gevoel gehad dat ik mama zou worden van een jongetje, en toen we met de 12 weken echo hoorden dat Frummel lange benen heeft werd dat gevoel alleen nog maar sterker. Het is ineens allemaal heel écht en een stuk concreter.

Afgelopen vrijdag hadden we onze ouders en beste vrienden uitgenodigd om het geslacht van de baby te verklappen door het opensnijden van een zogenaamde ‘gender reveal cake’ (kan iemand daar ALSJEBLIEFT een ander woord voor verzinnen??). Ondanks dat we er niet heel veel verwachtingen van hadden was het echt heel bijzonder om het geslacht van ons kindje zo met onze dierbaren te kunnen delen. Toen ik vol trots een stukje knalblauwe taart omhoog hield begon iedereen te juichen alsof we met z’n allen de Champions League gewonnen hadden. Geweldig om mee te maken.

Nu zijn we al heel druk aan het nadenken over de naam, en we kunnen niet wachten om z’n kamertje te gaan schilderen. Natuurlijk heb ik ook al behooorlijk wat gekocht voor Frum; z’n kast is ondertussen al best gezellig gevuld. Mocht daar vraag naar zijn laat ik jullie natuurlijk heel graag zien wat ik al allemaal gekocht heb.

Ik ben nu al zo benieuwd naar onze kleine man.. Ik vermóed dat het een soort minireplica’tje van Koen gaat worden. En dat vind deze trotse mama echt helemaal niet erg;)!